Γυρίσαμε απο το Πάσχα λοιπόν.
Αυτη τη χρονιά δεν είχε καμμία μεγαλοπρέπεια, καμμία κατάνυξη, ήταν απλά τυπικό.
Ενεκα και πένθους δεν το κάψαμε κιόλας αλλα δεν ειναι αυτό που κάνει τη διαφορά.
Εγω είμαι που έκανα τη διαφορά.
Δώδεκα και 4 λεπτά έφυγα απο την Ανάσταση, όπου είδα πιο γερασμένους πολλούς παλιούς γνωστούς που βλέπω μια-δυό φορές το χρόνο, δεν απέφυγα να ψάχνω με το βλέμμα να δω ανθρώπους και δεν με τράβηξε τίποτα άλλο παρά οι ψάλτες εκει στην γωνία.
Την άλλη μέρα τα γνωστά, τιμήσαμε το κοκορέτσιον με παγωμένες μπύρες και μετά βόλτα για καφέ στη θάλασσα, είχε και μια καταπληκτική μέρα !
Φέτος πέσαν και τα λιγότερα απο ποτέ μηνύματα ανταλλαγής ευχών, λίγοι και καλοί πιστεύω.
Πάντως γέμισαν τα μάτια μου ουρανό και χρώματα, η Ανοιξη ειναι παντού.
Θέλω όμως να ειναι και μέσα μου, μέσα μας.
Να νοιώθουμε Ανοιξη.
Εύκολο είναι, αρκεί να το πιστεύουμε. Η ζωή ειναι μπροστά και οφείλουμε να την ζήσουμε σωστά, καλά !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
-πες οτι θες αλλα να σέβεσαι τους άλλους συνομιλητές-
Δεν συνηθίζω να απαντάω σε μη μπλόγκερς κρυμμένους πίσω απο σκέτο λογαριασμό google. Θα τα σβήνω.
Α, και είμαι υπευθυνος ΜΟΝΟ για οσα λεω... δεν ειμαι υπευθυνος για οσα καταλαβαινεις.
ΤΖΟΝ παπαρολόγος.