Blogging tzonakos αυτοκριτική

Είναι πάνω απο 1200 μηνύματα απο εσάς συν τα δικά μου σχόλια σε αυτο το μπλόγκ.
Είναι δυόμισι χρόνια που το άρχισα, αλλα 8 μήνες που το ξανάπιασα. Είχε πιάσει σκόνη εδω μέσα.
Το οτι έρχεστε εδω και διαβάζετε αυτα που γράφω, και συχνά δίνετε πάσα για κουβέντα, και το οτι έρχομαι κι εγω απο τα δικά σας ιστολόγια, είναι η προέκταση αυτού που το λένε μπλόγκινγκ... Ειναι σαν να δείχνουμε ο ενας στον άλλο το ημερολόγιό του δίνοντας κάθε φορά λίγες απο τις απόκρυφες τάσεις και σκέψεις μεσα μας που πρέπει να βγούν απο το αραχνιασμένο σεντούκι στο βάθος ενός μυαλού που ποτέ κανείς δεν θα το ανακαλύψει ολόκληρο.
Πίσω απο την οθόνη, σας φαντάζομαι με κάποια μορφή, άλλοτε μυστήρια, άλλοτε σέξι, κι άλλοτε χαμογελαστή και έτοιμη να σκάσει στα γέλια αν κάνω πως πάω να σας γαργαλήσω την κοιλίτσα.
Η θεματολογία είναι κάπως εκτεταμένη και όχι επικεντρωμένη σε ενα - δύο μόνο κατηγορίες.
Εστιάζω στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος έχει :
Προβληματισμούς, σκέψεις, ορέξεις, περιέργεια, επιθυμίες, πάθη, απορίες, απωθημένα, παράπονα, αφραγκίες, αϋπνίες, αγαμίες, κέφια, όνειρα, καημούς, μανίες, διλήμματα, κούραση, αγωνία, φιλοδοξία, αισιοδοξία, απαισιοδοξία, μεγαλομανία, ντροπή, χαρά, γέλιο, λύπη, γνώση, μνήμη, τεμπελιά, φαντασιώσεις, μίσος, αγάπη, μοναξιές, θάρρος και δειλία, δισταγμό, τόλμη, θράσος, ευγένεια, ταπεινοφροσύνη, αναζήτηση, στόχους, οράματα.
Ολα αυτά συνθέτουν ενα μωσαϊκό. Για το καθένα μας είναι άλλο.
Γράφω στο μπλόγκ γιατι εχω να πώ πράγματα που θέλω. Σε ενα ποσοστό, γράφω και πράγματα που αυτοδεσμεύτηκα απέναντί σας. Δεν ηταν πάντα τα καλύτερά μου αυτά που είχαν ανταπόκριση. Αντίθετα, είδα οτι ηταν και αρκετά τυχαίο το πιό κείμενο θα αρέσει.
Δείτε πχ αυτό εδω : Virtual Church. Αλλα τότε δεν το 'χα ανοίξει προς τα έξω το μπλόγκ, για λόγους που δεν θέλω να θυμάμαι πιά.
Γυρνώντας ενα γύρο στα μπλόγκς, συχνά άνοιγα παλιές δημοσιεύσεις κάποιων που μου έκανα θετική εντύπωση επειδή η γραφή τους ήταν εύστοχη, ευανάγνωστη, πλούσια.
Βρήκα αληθινά διαμάντια γραφής και μυαλά που πολύ θα ήθελα να εχω σε προσωπική επαφή. Ξέρετε, ειναι σαν να κάνεις σέξ εγκεφαλικά, συναισθηματικά. Αυτό που νιώθεις είναι μια ικανοποίηση σαν μετα το σέξ, μόνο που εδω μπορείς να έχεις επαφές που σου προσφέρουν απανωτούς και συχνούς οργασμούς συναισθήματος, ακόμα κι όταν διαβάζεις κατι χιουμοριστικό αλλα τέλειο.
Αυτο το μπλόγκ είναι προσωπικό. Αλλα εχει πόρτα ανοιχτή προς τα εξω, άρα πρέπει να είμαι φιλόξενος και το θέλω αυτό. Μου θυμίζει τα παιδικά μου χρόνια, που όποιος ερχόταν, τον κερνούσαμε στο σπίτι μας. Και κάτι τσιμπούσια επικά κι όλα τα έξοδα ο πατέρας μου συχνά.
Μάλιστα τόλμησα να προσθέσω ως συγγραφέα την Niemandsrose επειδή εχει να πει πολλά και στα κείμενά της υπάρχουν απο πίσω άλλα τόσα που πρέπει να μπορείς να δεις όλες τις διαστάσεις αυτού του τρισδιάστατου λόγου της.
Δεν περιμένω να γράψει κάτι για το μπάσκετ ίσως, ή για το τέννις αλλα εγω θα γράφω γι αυτά, όσο αυτά εκφράζουν εμένα.
Συμμετέχω και σε άλλα μπλόγκς με χαρά κι ευχαριστώ για την ευκαιρία. Να δούμε βέβαια, πόσο χρόνο μπορεί να χει κανείς για να γράφει σε τόσα μπλόγκς και να διαβάζει και σχολιάζει περίπου 50 όπως εγω.
Δεν προσπαθώ να γίνω αρεστός. Αυτο που γράφω, πρέπει να αρέσει πρώτα σε μένα, να είναι αξιοπρεπές και καλογραμμένο. Απο κει και μετά, εντάξει, θα γελάσουμε με -όσο γίνεται καλό- χιούμορ, και μαζί θα γίνουμε ακόμα καλύτεροι.
Πολλοί μπλόγκερς ( τι ταμπέλα ειναι πάλι αυτή ; ) αισθάνονται την μπλογκική τους υπόσταση ως "φωνή βοώντος εν τη ερήμω, και άλλοι είναι τόσο μοναχικοί καουμπόηδες, που δεν είμαι σίγουρος οτι αν σχολιάσω κατι θα το διαβάσουν, αφου συχνά δεν απαντούν καν.
Αλλοι, αισθάνονται αλλιώς. Μπαίνουν μια φορα τη βδομάδα, κι αμολάν 2 πόστς επειδή ετσι τους κατέβηκε. Μετά, εξαφανίζονται. Σεβαστό, άλλωστε κι εγω αμολάω χαζομάρες επειδή ετσι μου κατέβηκε.
Αλλοι, δεν σε γουστάρουν, δεν σε βάζουν στα λίνκς τους, αλλα και πόσα λινκς να βάλω πια ;
Χρωστάω αρκετά σε κάποια ψυχή που με σήκωσε ωστε να βγάλω προς τα εξω το μπλόγκ μου.
Δεν συνεννοηθήκαμε καν, την ξερω προσωπικά, όχι πολύ, απλά μόλις κατάλαβε ποιός είμαι, απαλά σαν αεράκι σχολίασε κάποιο κείμενο μου, και μου χαμογέλασε. Ξέρει αυτή, κάποτε θα ξεμπερδευτεί κιόλας. Ευχαριστώ.
Ενα απο τα πράγματα που μου αρέσουν, είναι να δίνω έμπνευση, εστω σπίθα δημιουργίας σε άλλους, ειδικά σε αυτούς που εκτιμώ ιδιαίτερα το γράψιμο και τον χαρακτήρα που βγάζουν.
Ειναι σαν να βελτιώνεται, να επεκτείνεται, κάτι που με άγγιξε και το είπα φωναχτά.
Αυτο είναι το μπλόγκινγκ, να λές αυτά που είσαι, να δείχνεις αυτά που δεν φωτίζονται επειδή ετσι θέλουν οι γνωστοί άγνωστοι, να εκφράζεσαι προσωπικά, με μέτρο, αποδεχόμενος ακόμα και τα στραβά σου, να αυτοσαρκάζεσαι και να συνομιλείς υπεύθυνα, με διάθεση θετική, και καθαρή σκέψη. Αλλα δεν θα δώσω εγώ τον ορισμό του μπλόγκινγκ, ας γενικολογήσουμε ονομάζοντάς το ισοπεδωτικά ως "Εκφραση"
Δεν θα γνωριστούμε προσωπικά με όλους, ίσως απο κοντά να μην υπάρχει "μαγεία" και να χαλάσει η φαντασίωση. Αφήστε να νομίζω πώς περίπου μοιάζετε. Ετσι κι αλλιώς, κι εγω άσχημος είμαι, που θέλω να κάνω πράγματα όμορφα.
Ας ελπίσουμε να το πετυχαίνω κάπως με αυτο εδω το ...βλογκολόϊ :)

ΥΓ. Ατιμε Πικο-Απίκο μ έβαλες σε σκέψεις λέμεεεεε, πάρε σεντόνιον τώρα ! Διάβαζε λέμε !