2004 Oλυμπιακοί Αγώνες κι εγω.

Η πρόσκληση της GoldenRain να γράψω τις εμπειρίες μου απο την Ολυμπιάδα του 2004 ήταν μια ευκαιρία που ήθελα για να γράψω όσα έζησα εκείνες τις μέρες. Σαν σήμερα δηλαδή, και κοντεύει να βγεί ο Αύγουστος, αλλα με τις φωτιές πέσαμε πάνω και ξεχάσαμε όλα τ' άλλα. Κάηκε και η αρχαία Ολυμπία. Διεθνές ρεζίλι.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ 2004

Η ιστορία άρχισε με τα εισιτήρια των Αγώνων. Μας έπρηξαν «παρτε» και «πάρτε νωρίς» ενα χρόνο πριν. Ε, τους άκουσα και αγόρασα εισιτήρια, ενα χρόνο πριν ! Απίστευτο; Ε οκ, θα ειχα και καλυτερη μεταχείριση είπαν.
Οταν ηρθε η μέρα των Αγώνων, ήμουν σε σπίτι συγγενών. Απο εκεί είδαμε την Τελετή Εναρξης. Πανδαισία. Φοβερό σόου.
Την επόμενη μέρα είχα εισιτήρια : ΧΟΚΕΪ χόρτου.
Κουλό, αλλα δεν θα ειχα ευκαιρία να ξαναδώ αυτο το άθλημα.
Πήγα πρωί-πρωί και αμέσως διαπιστωσα οτι ειχαν κάνει μακρείς διαδρόμους για να μπείς μεσα στο γήπεδο, φιδίσιους. Ποτέ δεν ηταν ευθεία. Σε κάναν γύρω-γύρω κι ετσι εκανες τουλάχιστον 5 λεπτά απο είσοδο εως γήπεδο. Σωματικός έλεγχος κλπ.
Το γήπεδο κα-τα-πλη-κτι-κό ! Μέσα στο παλιό Αεροδρόμιο του Ελληνικού.
Κρίμα που σήμερα αραχνιάζει αναξιοποίητο.
Παίζαν Νότια Αφρική με Ολλανδία, γυναίκες. Ωραίο άθλημα τελικά, πολυ καλύτερο απ οτι περίμενα. Αυτη η επιθετικός της Ν.Αφρικής με το 9 ηταν χάρμα ιδέσθαι. Φοβερή αθλήτρια.
Ακολούθησε ο αγωνας Ιαπωνία-Ταϊπέϊ. Εδω οι αθλήτριες ηταν όλες μικρόσωμες, τόσο που δεν μου άρεσε το θέαμα, λέμε σαν παιδικό φαινόταν, χαχα, όσο το προηγούμενο που είχε πολύ περισσότερη δύναμη και καλύτερες ομάδες.

Eπόμενο άθλημα, Beach-Volley
Νομίζω οτι όποιος δεν πηγε στο μπιτς-βόλλεϊ, εχασε το καλύτερο θέαμα και όχι μόνο. Το γήπεδο στο Φάληρο ειχε την καλύτερη ηχητική εγκατάσταση, ηταν μεγάλο με την προσθήκη εξέδρας και ειχε δυο γιγαντοοθόνες. Στους βραδινούς αγώνες που πήγα ειχε δροσιά και πολύ κόσμο λόγω ελληνικών συμμετοχών. Φοβερό να εμψυχωνεις συμπατριώτες σε Ολυμπιάδα !
Στους αγώνες που γίνονταν ημέρα, μπορούσες να πας και με το μαγιό, και φυσικα με αντηλιακό, καπέλλο και γυαλιά. Αλλιώς δεν άντεχες.
Το καλύτερο απ’ ολα ηταν η μάνικα ! Κάθε 15 λεπτά περίπου, ενας απο τον αγωνιστικό χώρο έπαιρνε μια μάνικα και κατάβρεχε τον κόσμο !!! Το τι γλέντι γινόταν δεν περιγράφεται ! Ειδικα στη μεριά των Βραζιλιάνων που ειχαν το δικό τους κομμάτι, κέντρο κερκίδα.
Στις ανάπαυλες έπαιζε δυνατή μουσική και στο γήπεδο είχε χορευτικά.
Στο αγώνισμα, ειχαμε την τύχη να δούμε μερικούς αθλητές και αθλήτριες παγκόσμιας κλάσης και πολυ καλό θέαμα. Ειδα 8 αγώνες συνολικά.

Επόμενο άθλημα, Μπάσκετ.

Γήπεδο Ελληνικού, ενα κόσμημα. Ελλάδα-Ισπανία, γυναίκες. Ακολούθησε αλλο ενα ματς, δε θυμάμαι τωρα ποιό. Δεν εχω φωτό απο αυτο γιατι φοβόμουν μην μου κατασχέσουν την κάμερα.
Εδω, ειχα κλείσει –νόμιζα- παιχνίδια ομάδας ανδρών αλλα το πρόγραμμα που έβγαλαν ενα χρόνο πριν για να πάρουμε εισιτήρια δεν έλεγε πότε παίζουν και οι όμιλοι δεν ειχαν φτιαχτεί, άρα εμεινα με εισιτήρια για αγωνες γυναικών.

Επόμενο άθλημα Softball. Ναι, το baseball γυναικών. Το ανδρών δεν με βόλευε στο πρόγραμμα επειδή εργαζόμουν εκείνο τον καιρό τα πρωινά. Ειδα 10 αγώνες ωσπου να καταλάβω οτι αυτο το άθλημα δεν εχει κανένα λόγο ύπαρξης. Κατάλαβα πώς παίζεται, αλλα δεν κατάλαβα γιατί !
Εντυπωσιακή η Εθνική Ελλάδος, με 2 Ελληνίδες ντόπιες στην σύνθεσή της και 12 ελληνοαμερικανίδες 4ης γενιάς ( ειχαν δικαίωμα συμμετοχής και παίκτριες που η προγιαγιά τους ηταν ελληνίδα ! )
Ομορφες κοπέλλες, δε λεω, το πάλεψαν, αλλα τα πήγαν μέτρια.

Επόμενο άθλημα η Τοξοβολία.
Πολυ ενδιαφέρον και πρώτη φορά ειδα αγώνες τοξοβολίας. Εγινε στο Παναθηναϊκό Στάδιο.

Επόμενο ηταν το Τέννις φυσικά αφου και εγω ο ίδιος παίζω.
Ολυμπιακό Στάδιο και πολυκοσμία. Σε όλα τα γήπεδα γινόταν κάποιος αγώνας. Σε ποιον να διαλέξεις να πας ! Πρέπει να είδα ενα ματς ολόκληρο και 10 ματς απο λίγο !
Μονά και διπλά, με αθλητές απ' όλο τον κόσμο.

Κι εδω λάθος με το εισιτήριο απο τους διοργανωτές.

Εκλεισα τα εισιτήρια ενα χρόνο πριν αλλα ΔΕΝ μου επέτρεψαν να μπω στο μεγάλο κεντρικό γήπεδο, ενω άλλοι που πήραν εισιτήριο 5 μερες πριν, μπήκαν ! Αυτη ηταν η «προτεραιότητα» που θα ειχα ;
Α, έκανα και μια μλκία. Πήγα να δω ενα διπλό γυναικών, δυο Κινέζες εναντίον δύο Γερμανίδων και δεν ειχα κλείσει το κινητό μου ! Οταν αυτο άρχισε να βαράει, η μία Κινέζα με κοίταγε στα μάτια κι εγω δεν άκουγα το κουδούνισμα ! Πωπω καλά που τό κλεισα γιατι θα μου πέταγε καμμια ρακέτα στο κεφάλι !


Τέλοσπάντων η όλη εμπειρία ηταν πανέμορφη πριν απο τρείς Αύγουστους, και καμμία σχέση με τον φετινό. Οταν άρχισα να γράφω το κείμενο δεν είχαν πιάσει οι φωτιές στην Πελοπόννησο ακόμα. Τα πάντα λειτουργούσαν σωστά και έβλεπες άρτια οργάνωση παντού, οι εθελοντές ήταν απίστευτοι, τα λεωφορεία γρήγορα χάρη στην ολυμπιακή λεωφορειολωρίδα, όλα καθαρά και με τάξη. Ολη η καθημερινότητά μας ήταν γεμάτη Ολυμπιάδα, και ευτυχώς που έλειπε κιόλας πολύς κόσμος σε διακοπές. Αυτοί έχασαν άλλωστε.

Δεν ξέρω αν θα ξαναδώ Ολυμπιάδα στη χώρα που γεννήθηκε, όσο ζω, γι αυτό θεωρώ το γεγονός μοναδικό. Ενα όνειρο ! :)

(*κάνω πρόσκληση σε kat. , Βρασίδας , και όποιος θέλει, να μας γράψουν την όποια εμπειρία τους στην εποχή της Ολυμπιάδας 2004. )