Eρημη Πόλη

Τις μέρες αυτες οι δρόμοι της πόλης είναι σαν αυτούς στις εικόνες του προηγούμενου πόστ μου. Ερημοι.

Ή σχεδόν, αφού όλο και κάποιος κάγκουρας μ' ενα φονικό μικρό τουτού και τσίτα μουσική θα εμφανιστεί ενω περνάω να πετάξω τα σκουπίδια για να με κάνει να νομίσω οτι μπήκα κατα λάθος στα πιτ-στοπ της πίστας !

Για να μη τσακωθούμε, δεν εχω όρεξη, τον αφήνω πρώτα να περάσει και μετα του βγάζω το μεσαίο δάχτυλο ψηλά και τον αφήνω να βρίζει όλες μου τις ξαδέρφες. Δεν πειράζει. Αυτουνού οι ξαδέρφες τον παίρνουν, χαχαχα... μπορεί και ο ίδιος να τον παίρνει, αρκει να μη φάει κανα άνθρωπο στη βιασύνη του πάνω, γιατι δε θέλει πολύ να γίνει η μαλακία.

Χτες ενω πήγαινα με το όριο ( 80 ) στον περιφερειακό -Κατεχάκη- με προσπέρασε μιά μηχανή. Νορμάλ, με κράνος, σωστός, πλην κάπως βιαστικός.

Δε μπα να τρέχουνε, λέω, εγω δε θε να φάω τα μούτρα μου, όχι απ' την ταχύτητα, αλλα απο κάποια μαλακία που μπορεί να γίνει.

Παρακάτω, μετα απο 5 λεπτά δρόμο, βλέπω κόλλημα στην κυκλοφορία, περιπολικά, ασθενοφόρα, κόσμος, περνάω, βλέπω μια μοτοσυκλέτα και ενα κράνος, σημάδια στο δρόμο, πουθενά ο μηχανόβιος.

Δεν ξέρω αν ηταν ο ίδιος που με πέρασε πριν, αλλα ανατρίχιασα.

Την πολύτιμη ησυχία της πόλης για να την απολαύσεις αυτές τις μέρες πρέπει να σαι χαλλλαρός ! Ηρεμία, απόλαυσε τη βόλτα αδερφέ μου.

Τα αυτοκίνητα και οι μηχανές είναι για να μας πάνε κάπου και όχι για αγώνες και τεστοστερονιλίκια ( ωχ, πολύ λογοτεχνική λέξη ).

Οι γυναίκες το χουν πιάσει το νόημα, τις βλέπω οδηγούν ήρεμα, με γυαλούμπα της μόδας, γκομενικό ύφος "τιλεπουθασουκάτσωρε", μουσικούλα, χαλαρά. Μπράβο τους.

Ισως μάθουν και να παρκάρουν κάποτε.

Την χτεσινοβραδυνή ησυχία της γειτονιάς -μόνος φύλακας της πολυκατοικίας έμεινα πια- τη χάλασε μια μπλιπ* που για να παρκάρει το ΚΙΑ της μάρσαρε κανα 5λεπτο αποκάτω.

Και μετά πήγε να κάμει σέχ. Μπααα... Εγω πιστεύω οτι οι καλές οδηγίνες κάμουνε καλύτερο σέχ.

Καλημέρες και ήσυχα ! Μη κορνάρετε λέμμμεεε...