Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2007

Ο εχθρός

Όταν έλεγα τη λέξη εχθρός σχηματιζόταν αμέσως το αντιπαθητικό πρόσωπο, τα φθονερά μάτια, τα στραβά δόντια, το κουασιμόδικο σουλούπι, η γλοιώδικη φωνή και τα μυτερά αυτιά του στην οθόνη του μυαλού μου. Έτσι έβλεπα και τόσο μισούσα τον Μ.Γ. στην πρώτη εφηβεία γιατί "οι νέοι φιλούσι τε άγαν και μισούσιν άγαν", όπως σοφά έλεγε και ο Αριστοτέλης, ένας παλιός μπλογκεράς από τα Στάγειρα της Μακεδονίας.

Ο Μ.Γ. ήταν ένας μέτριος προς κακός μαθητής, καθόλου δημοφιλής, ασχημόπαπο, ρουφιανάκι και βαμμένος δεξιός (!) στη φάση που εγώ έπαιρνα αριστεία, έβγαινα συνέχεια πρόεδρος στο πενταμελές, τρελά δημοφιλής, είχα κατακτήσεις με τη σέσουλα και άρχισα να διαμορφώνω την αριστερή μου συνείδηση (!). Ατυχής συγκυρία που βρεθήκαμε συμμαθητές. Με μισούσε θανάσιμα. Και τον μισούσα ομοίως με μία δόση οίκτου και περιφρόνησης.

Εκείνος, επειδή δεν τον έπαιρνε να με περιφρονεί, φρόντιζε να μου σπάει τα αρχίδια σε κάθε ευκαιρία. Όπως τότε που ενώ είχα εκλεγεί πρώτη από την τάξη με ποσοστό ρεκόρ και αυτός είχε εκλεγεί οριακά στο 5μελές, ζήτησε να κάνουμε εσωτερική ψηφοφορία για τη θέση της προεδρίας. Τέλοσπαντων, έγινε η ψηφοφορία του 5μελούς, βγήκα πρόεδρος εννοείται, το ρούμπωσε.

Όμως λίγο καιρό μετά καταστρώνει σατανικό σχέδιο. Βάζει τη μάνα του να έρθει να κλαφτεί στο δ/ντή του σχολείου δήθεν και καλά επειδή η πρόεδρος της τάξης ξεσηκώνει τα παιδιά και κάτι άλλα τρελά που δε τα θυμάμαι. Το μόνο που θυμάμαι είναι πως μας μάζεψε ο δ/ντής και έβαλε την μάνα-κουράγιο να μας εκφράσει τα παράπονά της, η οποία διαρκώς έλεγε κάτι ακατάληπτα και επαναλάμβανε τη Φωσκολική ατάκα "δε θέλω το παιδί μου να ζει μες στο ψέμα".

Περνάει κι αυτή η φουρτούνα, και έρχεται ο καιρός να οργανώσουμε κάποια ημερήσια εκδρομή. Έπρεπε λοιπόν να συνεργαστώ με το μέλος για να κλείσουμε πούλμαν και τα σχετικά. Εκείνο τον καιρό ήμουν όμως σα χαμένη και το τελευταίο που με ένοιαζε ήταν αν θα έπρεπε να τον υποστώ εκτός σχολείου. Έτσι λοιπόν, εγώ, αυτός και η Ζωή από το συμβούλιο βρεθήκαμε ένα απόγευμα να σεργιανάμε τα ταξιδιωτικά πρακτορεία ψάχνοντας για προσφορές. Τότε περάσαμε μπροστά από το μεγάλο εγκαταλελειμμένο κτίριο, που έχει στοιχειώσει το κέντρο της πόλης.

"Τα μάθατε; Πριν από μια βδομάδα βρήκανε εδώ μέσα κρεμασμένο έναν πρεζάκια!" είπε ο Μ.Γ. χαμογελώντας χαιρέκακα σε μένα και τη Ζωή.
"Δεν ήταν πρεζάκιας..." σκέφθηκα αλλά δεν είπα τίποτα. Ένας κόμπος στο λαιμό. Ο αγαπημένος μου ξάδερφος, ήταν ο "κρεμασμένος". Αυτοκτόνησε στα 33 του. Μία λατρεμένη μορφή.

Την επόμενη χρονιά ο "εχθρός" πήγε σε Τεχνικό Λύκειο κι εγώ τον διέγραψα από τη μνήμη μου, μαζί μ' όλα τα συμπαραμαρτούντα.

Πέρασαν τα χρόνια, και καθώς αναζητούσα το παραμύθι παντού, πηγαίνω με μια φίλη μου, κοτζάμ γαϊδούρες 25 χρονών πια, να δούμε τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Όπως συνήθως φθάνουμε καθυστερημένες στον προορισμό μας. Τρέχουμε λοιπόν να πάρουμε το ασανσέρ -βλέπεις θέλαμε και εξώστη οι κοντέσες- μπας και προλάβουμε την αρχή της ταινίας. Δεν κατεβαίνει όμως το ρημάδι. "Κάποιος πούστης το έχει μπλοκάρει" παρατήρησα μεγαλοφώνως, οπότε, λίγα δευτερόλεπτα μετά, ανοίγει η πόρτα και βγαίνει από το ασανσέρ ο Μ.Γ. σε αναπηρικό καροτσάκι. Μου κόπηκαν τα πόδια.

Το Γκόλουμ της εφηβείας μου, χαμένος στην λησμονιά για μένα, όπως δε θα ήθελα ποτέ να δω. Γιατί πάνω από όλα τον είχα συγχωρήσει, και ούτε που ήθελα να πειραχτεί μια τρίχα από τα μαλλιά του, ούτε τότε, στις μέρες της μεγάλης έχθρας.

Μετά, έμαθα πως παίρνει μέρος στους παραολυμπιακούς, έχει σχέση με μία κοπέλα, αυτοεξυπηρετείται. Έχει καταφέρει να εξασφαλίσει αναπηρική σύνταξη και να αγοράσει αμαξίδιο για τις μετακινήσεις του. Είναι, όσο μπορεί νά είναι, καλά. Και χάρηκα πολύ για τα νέα του. Γιατί μόνο ένα πράγμα καταλαβαίνω σαν αναπηρία. Τη συναισθηματική αναπηρία του να μη μπορείς να συγχωρείς.

Είχα υποσχεθεί τότε, μπροστά στη μεγάλη οθόνη της ζωής, να μην ταυτίσω ξανά άλλον άνθρωπο ως εχθρό. Δε την τήρησα ποτέ την υπόσχεσή μου. Μόνο που τώρα, όταν κάποιος φαντάζει σαν "εχθρός", νιώθω έναν κόμπο στο λαιμό για το κοινό, το μάταιο, το ανθρώπινο μίσος.

31 σχόλια:

  1. Είναι όντως αναπηρία... Πολύ καλό το ποστ σου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. “Γιατί μόνο ένα πράγμα καταλαβαίνω σαν αναπηρία. Τη συναισθηματική αναπηρία του να μη μπορείς να συγχωρείς.”

    NIEMANDSROSE σε αυτή και μόνο τη φράση συμπυκνώνεις τον ορισμό της αναπηρίας.Μπράβο για την ειλικρίνεια σου περιγράφοντας τη προσωπική σου εμπειρία.

    p.s.tzonako,καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Παρόμοιο σόκ έπαθα πριν λιγα χρόνια οταν είδα συνομήλικό μου παλιο συμμαθητή να έχει γεράσει πριν την ωρα του και να περπατά με δυσκολία, μάλλον απο εγκεφαλικό.
    Το δεύτερο που σκέφτηκα ηταν οτι καθένας θα πορούσε να είναι στη θέση του.
    Μετά αναρωτήθηκα αν με θυμήθηκε, αν με αναγνώρισε, και τι σκέφτηκε.

    υγ. JD είδα το φοβερό βίντεο που ανέβασες, δεν πρόλαβα να σχολιάσω, καλημ σου μερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Βασικά όταν είσαι μικρός είσαι πολύ σκληρός και υπερβολικά αυστηρός. Μετά καταλαβαίνεις τι μαλακίες έκανες..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @if..igeneia, ευχαριστώ!

    @jd, νά'σαι καλά!

    @_st_, έχεις δίκιο. Μόνο που καμιά φορά, μεγαλώνοντας εξακολουθούμε αυτή τη μάταιη σκληρότητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. τι συμβαινει στο κοσμο... παω να δω αν η σεληνη εχει καλυτερο κλιμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Έντονη ανάρτηση, πράγματι. Σκηνές που σε σημαδεύουν μια ζωή και σε κάνουν να σκεφτείς λίγο παραπέρα από την καθημερινότητα και κυρίως από πράγματα που θεωρείς δεδομένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Υπάρχει σίγουρα συναισθηματική αναπηρία,αλλά μας αρέσει ή όχι και σωματική...Το θέμα είναι και στις δύο περιπτώσεις να μην αφήνεσαι,να μη γίνεσαι μη χρήσιμος :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. giati na misiseis... Zise kai ase kai tous allous na zisoun. Adiaforia: i pigi tis eftixias.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @Τζονάκο: Την επόμενη φορά που θα ποστάρει γυναίκα να το γράφεις πάνω-πάνω. Έπαθα πλάκα στην αρχή που διάβαζα πρώτο πρόσωπο θηλυκού γένους. Ξέρω βέβαια ότι "άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου" αλλά ως ένα σημείο.
    @Niemandsrose: Το να εχθρεύεσαι δείχνει (τουλάχιστον) αδυναμία. Το να αγνοείς αυτούς που σε εχθρεύονται είναι το καλύτερο. Σκέψου "ου γαρ οίδασι τι ποιούσι". Αν και χριστιανικό, είναι πολύ καλό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Swell, αμα σε *μπιπ* θα *μπιπ* το *μπιπ* και θα σου πώ εγω ρε *μπιπ* ...άβυσσος ! Το γράφει αποκάτω λέμε, μουαααχαχαχα ...

    Εγω που μισούσα τους διανοητικά ανάπηρους, αλλα μόνο αυτούς που νόμιζαν πως δεν είναι, είμαι καλά ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Διαφωνώ οριζοντίως και καθέτως με τα περί αδιαφορίας. Στην αδιαφορία του πολίτη, γεννιέται και μεγαλώνει ο ατομικισμός, η αναδίπλωση στην ιδιωτική σφαίρα και ευνουχίζεται η έννοια της συλλογικότητας, της πολιτικής και της δημοκρατίας. Δεν τα λέω εγώ. Ο Καστοριάδης τα λέει. Και μέσα στην αδιαφορία, τον ωχαδερφισμό κλπ φωλιάζουν τα μεγάλα μίση. Και αυτά είναι ο φασισμός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Καλησπερα tzonakos Niemandsrose και υπολοιπη παρεα!!
    Να δηλωσω κατ αρχας,οτι εγω δεν ειμαι..φασιστας ..ρατσιστης ..κλπ!!Δεν φταιω εγω!!
    ΟΙ ..αλλοι ειναι:Αποβρασματα...Μαυροι...και Αναπηροι!!!Αυτοι φταινε σου λεω!!
    ...................................
    ΕΧΩ ΠΟΛΛΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΕΧΘΡΩΝ!!!ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΙΟ..ΑΝΩΔΥΝΟΥΣ;;ΤΟΥΣ..ΜΙΣΩ!!!
    .....................................
    "για το κοινο,το ματαιο,το ανθρωπινο το μισος."...ριξτε μια ματια στην παρακατω διευθυνση και..γραψτε μου!!!

    http://www.youtube.com/watch?v=8Bo-ZRb1Edg

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @vrakas kostas, έχω μια απορία. Διαβάζεις ποτέ τα post στα οποία αφήνεις σχόλια;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Δηλαδη NIEMANDSROSE;;;;Τι σε κανει να πιστευεις οτι τα...διαβαζω;;;!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. ούτε να βάλεις τα αποσιωπητικά σε σωστή θέση δε ξέρεις, προκομένε.

    "τι σε κανει να πιστευεις οτι...τα διαβαζω;;;!!!"

    θα ήταν το ορθό.

    Και με τα θαυμαστικά έχεις μια ακράτεια, αλλά ένα-ένα θα τα διορθώσουμε τα προβλήματά σου. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. 1ον μην κάνει κανείς το λάθος και μπει στη διεύθυνση που δίνει ο vrakas στο youtube!!!(εκτός αν τη βρίσκει με τεμαχισμένα ανθρώπινα κρανία, κ.λ.π. Vrakas:μια προειδοποίηση δεν βλάπτει!!!
    NIEMANDSROSE: πολύ ωραίο κείμενο. Το να έχεις εχθρούς είναι ανθρώπινο. Το να συγχωρείς είναι θεϊκό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Λοιπον,για να μην το κανουμε εδω...μεγαλο CHAT;θα σου πω κατι και κλεινω!
    Κατ αρχην δεν με πειραζει τιποτα απο σενα και το γνωριζεις!
    Εχω σχεδον παντα,μια δικαιολογια για το καθε τι!
    Εσενα σου ειναι γνωστο νομιζω,πως αρχισα να ξαναγραφω Ελληνικα εδω και τρεις μηνες περιπου μετα απο εικοσι σχεδον χρονια!Ειναι λοιπον επομενο,να κανω λαθη!Διορθωτη δεν εβαλα επιτηδες!Για να μαθω απο τα λαθη μου!
    Στους αλλους ομως εδω της παρεας,που δεν ...μας γνωριζουν,δινεται μια αλλη εικονα!
    Και την επομενη φορα που θα ειμαι,εκτος θεματος...να μου λες να περναω απο ..την κηδεμονα μου!
    Μουτς!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Καλησπερα aparadektos!
    Το εβαλα για να δει κανεις,ποσο ο φανατισμος καθε ειδους,ειναι δυνατον να μας επηρεασει και σε τι βαθμο μισους μπορει να μας οδηγησει και σε ποιες πραξεις για ...τους εχθρους μας,που ειναι και ο τιτλος του κειμενου της NIEMANDSROSE! Για αυτο το εβαλα και οχι γιατι ...μου αρεσει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Είναι πολύ σκληρό το βίντεο, πράγματι.
    Αλλα ο Κώστας θέλει να δείξει οτι ο "εχθρός" μπορεί να μας οδηγήσει σε αδιανόητες σκέψεις, ενέργειες και παραλογισμό μεγαλύτερο ακόμα απο του "εχθρού".

    Niemandsrose ο ατομικισμός ευνουχίζει την συλλογικότητα και την διημοκρατία, αλαλ και τις σταθερές αξίες μιας κοινωνίας.
    Το να συγχωρούμε ή το να ξεχνάμε είναι πιο εύκολο ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. καλημερα μου
    ευγε και παλι ευγε
    δεν εχω τι αλλο ναπω μοναχα πως ειμαι ρατσιστρια στην ανθρωπινη βλακεια..
    καλη καρδια θελει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. @tzonakos, καθόλου εύκολο δεν είναι να συγχωρείς ούτε και είναι εύκολο να παριστάνεις τον καλό χριστιανο προτείνοντας και το άλλο σου μάγουλο στον...εχθρό. Άλλωστε όλα αυτά τα θεωρώ ευνουχιστικά προς την ανθρώπινη φύση.
    Αλλά το να μπορείς να κρίνεις, να εκλογικεύεις, να αξιολογείς και να αποστασιοποιείσαι από τις καταστάσεις είναι μία αρετή. Το να προχωράς ένα βήμα παραπέρα, και να συγχωρείς αυτόν που -δικαίως ή αδίκως- σε πλήγωσε είναι μια δεύτερη αρετή.
    Αυτά όμως αφορούν στα στενά όρια των διαπροσωπικών σχέσεων. Η συζήτηση θα γινόταν με άλλους όρους αν στραφεί στην κοινωνική και πολιτική ζωή του ανθρώπου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. ο μονος πραγματικός εχθρός μας ειναι...εντος μας,κι ειναι αυτός που ωραια χαρακτηρησες ως συναισθηματικα αναπηρο,ο ανευ συγνωμης...μεταξύ πολλών αλλων ανευ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. @cook the book, συμφωνώ. Και το χειρότερο είναι όταν τον εσωτερικό εχθρό - είτε παίρνει τη μορφή τύραννου, είτε της Μητέρας Τερέζας- τον βαυκαλίζουμε με χίλια δυο κανακέματα. Γιατί μετράει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Παντως εγω tzonakos and NIEMANDSROSE
    οταν εχω απενατι μου εναν "εχθρο"
    που ειναι ρουφιανος και συνειδητα δεξιος,την στιγμη που εγω διαμορφωνω αριστερη συνειδηση..εεε αυτον εγω συνεχιζω εφ ορου ζωης,ανεξαρτητα του τι θα συμβει στο σωμα του,να τον βλεπω σαν εχθρο!Γιατι η σωματικη αναπηρια ειναι καποιο μειονεκτημα,αλλα αυτο που μετραει για μενα ειναι ο ψυχικος κοσμος και η πνευματικη διαυγεια καποιου!
    Και γενικα στην ζωη μου εχω σαν αρχη (και δεν με ενδιαφερει αν νομιζουν οι αλλοι πως ειμαι λαθος)
    να κρινω και κατακρινω τον αλλον,στο προσωπο που ηταν και οχι στο προσωπο που ειναι σημερα!
    Διοτι ετσι,δεν το εχει σε τιποτα η Καθολικη εκκλησια,να ανακηρυξει αγιο τον ...κακαμοιρο Πινοσετ σημερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Στα σχολικά χρόνια είχα άτομα που έκανα τη ζωή μου πολύ δύσκολη. Δεν είπα κανέναν εχθρό μου, ούτε μίσησα. Απλά αδιαφορώ για το τι κάνουν. Παρόλαυτα θέλω πάντα να είναι καλά. Θα στεναχωριόμουν αν πάθαιναν κάτι.

    Συμφωνώ με την άποψη σου για την αναπηρία...“Γιατί μόνο ένα πράγμα καταλαβαίνω σαν αναπηρία. Τη συναισθηματική αναπηρία του να μη μπορείς να συγχωρείς.”

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. @ vrakas kostas

    Στην ψυχή σου βασιλεύει η γαλήνη. Η μεγαλοψυχία σου είναι παροιμιώδης. Πως αντέχεις να προσφέρεις τόση αγάπη. Κράτα και λίγη για τον εαυτό σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. @ Ανώνυμος !Σου απαντησα προκατα/βολικα!Διαβασε παρενθεση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. @vrakas kostas, δε νομίζεις πως αξίζει να κάνουμε μια διάκριση ανάμεσα στα πρόσωπα εξουσίας (πχ Πινοσέτ και άλλοι τύραννοι) και στους καθημερινούς λαϊκούς ανθρώπους;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Εγω δεν ασχολουμαι με την τελευταια τρυπα του ζουρνα αγαπητη NIEMANDSROSE!Και οι καθημερινοι λαικοι ανθρωποι,δεν ειναι ουτε εχθροι μου,ουτε "εχθροι", ουτε ικανοι να επηρεασουν το ειναι μου!Οταν καλουμαι λοιπον να αλλαξω ολοκληρο τον μεχρι τωρα ψυχικο μου κοσμο και χαρακτηρα,για να συγχωρησω καποιον εχθρο,τοτε σιγουρα δεν προκειται για καποιον απλο λαικο καθημερινο συνανθρωπο,αλλα για καποιον που συνεβαλε τα μεγιστα για να γινει εχθρος μου!Και εδω ειναι η δυσκολια στο να αλλαξω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

-πες οτι θες αλλα να σέβεσαι τους άλλους συνομιλητές-
Δεν συνηθίζω να απαντάω σε μη μπλόγκερς κρυμμένους πίσω απο σκέτο λογαριασμό google. Θα τα σβήνω.
Α, και είμαι υπευθυνος ΜΟΝΟ για οσα λεω... δεν ειμαι υπευθυνος για οσα καταλαβαινεις.
ΤΖΟΝ παπαρολόγος.

Tweet

Related Posts with Thumbnails

Do not clopy

Page copy protected against web site content infringement by Copyscape