All Inclusive με απ' όλα

'all inclusive'
Το άκουσα πρώτη φορά, το 2010 πριν το ζήσω κατα τύχη το καλοκαίρι του 2012
νοικιάζοντας δωμάτιο ως κανονικός πελάτης.
Το τουριστικό γραφείο υποσχέθηκε γενναία έκπτωση και παροχές, οπότε το
πήρα το πακέτο,  μή έχοντας ενημέρωση πως το  ξενοδοχείο στο οποίο θα
μείνω ειναι ενα τύπου all-inclusive.
Προορισμός, Ζάκυνθος, περιοχή Τσιλιβή,  Χοτέλ Τάδε.
Δωμάτιο με  θέα ενα κομμάτι θάλασσα  και την Κεφαλλονιά στο βάθος, απο
κάτω η μικρή πισίνα και μπαλκονάκι συν χώρο στάθμευσης πίσω.
Η άφιξη εκεί ήταν περιπετειώδης όχι ως διαδρομή αλλά  ως εξυπηρέτηση πελάτη.
Μία όμορφη στη ρεσεψιόν που δεν μιλούσε ελληνικά κάλεσε μία μεσήλικα
υπάλληλο που μιλούσε σπαστά ελληνικά, αλβανίδα μάλλον, να βοηθήσει με το
δωμάτιο, εξυπηρετική, η συγκεκριμένη υπάλληλος, η αλβανίδα.
Το δωμάτιο δεν ήταν κακό, ωστόσο παρατήρησα οτι ο κλιματισμός δεν κάλυπτε
ολόκληρο τον χώρο και οτι η πόρτα ήταν πολλάκις παραβιασμένη.
Δεξιά του μπαλκονιού υπήρχε μεγάλος  μετασχηματιστής της ΔΕΗ απο αυτούς
που ειχα διαβάσει οτι προκαλούν καρκίνους και αυτος ηταν ο  λόγος που έψαξα
να δω αν υπήρχε άλλο δωμάτιο. Δεν υπήρχε, αλλά ώσπου να το καταλάβω
αυτό, διαπίστωσα οτι ελληνικά μιλούσαν οι 2 απο τους 10 υπαλλήλους που
συνάντησα, την πρώτη μέρα. Ουτε καν υποφερτά αγγλικά.

Στη συνέχεια ρώτησα τον κωδικό του WiFi που ηξερα απο πριν οτι διαθέτει το
ξενοδοχείο. Νέα περιπέτεια γλωσσομάθειας και παντομίμας.
Χτύπησα κόκκινο οταν τελικά βρήκαν τον διευθυντή, εναν Γκιόργκι και αυτος
είπε πως η χρέωση για το WiFi ειναι 3,5 € η ώρα ! Υπολόγισα κάπου 2 ωρες την
ημέρα χρήση θα κόστιζε 7 € άρα για καθημερινή χρήση επι 14 μέρες θα είχα
επιπλέον συνολική επιβάρυνση 70 € ελάχιστο.

Το φαγητό ήταν μεσα στην τιμή, άρα ήρθε η ώρα του και εκεί διαπίστωσα οτι
κυκλοφορούσαν εκατοντάδες ξανθοί και ξανθιές που μιλούσαν γλώσσες οπως
ουγγρικά και πολωνικά, με ενα  βραχιολάκι στο χέρι και με αυτο έπαιρναν
δωρεάν μπύρα, αναψυκτικά και άλλα.
Ρώτησα που παίρνω τέτοιο βραχιόλι και κανένας δεν μιλούσε ελληνικά στο
ξενοδοχείο εκτός απο έναν Αλβανό που ήταν φιλικός και εξυπηρετικός.
Τα βραχιολάκια τα ειχαν μόνο όσοι ηταν του πακέτου all-inclusive δηλαδή
ειχαν έρθει απο τις πατρίδες τους με ενα τσάρτερ και με εξευτελιστικά
χαμηλές τιμές, περίπου τα μισά απο όσα έδινα εγω, είχαν δωμάτιο, φαγητό
εκδηλώσεις και δεν ξέρω τι ακόμα.

Ενιωσα απαίσια, όχι που είμαι έλληνας αλλά για το γεγονός στη χώρα μου δεν
αντιμετωπίζομαι τουλάχιστον ίσα με τους αλλοδαπούς τουρίστες.
Οι έχοντες βραχιολάκια, πολύ σπάνια εως ποτέ, δεν έβγαιναν εξω  απο το
ξενοδοχείο για καφέ ή μπαρ, ή φαγητό ή ψώνια άλλα εκτός απο κάποια πακέτα
νερό εμφιαλωμένο και ενα  φτηνό σουβενίρ για ενθύμιο.

Γύρω απο  τα ξενοδοχεία υπήρχε στημένο ενα  πανηγύρι που θυμιζε εποχές
του  "λεφτά υπήρχαν" με μπαράκια, φαγάδικα, μπυραρίες, μίνι γκολφ, καφέ και
φυσικά άμαξες με άλογα για βόλτα με το αζημίωτο.
Ολα αυτά περίμεναν να δουλέψουν με τους ελάχιστους Ελληνες και άλλους οι
οποίοι δεν ανήκαν στους προνομιούχους των all-inclusive hotels.

Η περιοχή Τσιλιβή είναι γεμάτη με ξενοδοχεία πολλά απο τα οποία ειναι
μεγάλα συγκροτήματα τελικά, αφου μια ξένη εταιρεία εχει αγοράσει το διπλανό
ξενοδοχείο και τα  γύρω οικόπεδα και εχιε επεκταθεί σαν μεγαθήριο.
Αυτα τα ξενοδοχεία δουλεύουν κατα κύριο λόγο με all-inclusive φτηνοτουρίστες
απο το πρώην ανατολικό μπλοκ και με προσωπικό που ζήτημα ειναι να ειναι το 10%
εξ αυτών έλληνες και άλλο ενα 15% να μιλάει ελληνικά τουλάχιστον.
Παρόμοιο σκηνικό υπάρχει και στα νότια της Ζακύνθου και στον Λαγανά, τον
περίφημο κόλπο της χελώνας Careta Careta. Ειδικά στον Λαγανά τα αναρίθμητα
μπαρ χάσκουν αδειανά σε εποχή κρίσης, αφου οι επενδυτές δεν υπολόγισαν οτι
θα ερχόταν μια κρίση τέτοια που δε θα μπορούσαν ουτε καν να πουλήσουν σε
λογική τιμή τις επιχειρήσεις τους.
Οι ομπρελλοξαπλώστρες ζουν και βασιλεύουν, ζητούν 8 € για ομπρέλλα σε πολλές
απο τις παραλίες. Σε μερικά δε παραλιακά καφέ με ξαπλώστρες στην παραλία
απαιτούν να παραγγείλεις φαγητό αλλιώς σε χρεώνουν άγρια για την ομπρέλλα,
άσχετα αν εχει πάρει ήδη καφέδες και πορτοκαλάδες και τόστ.
Μια ιδιότυπη μαφία του τουρισμού θέλει να αρπάζει όσα μπορεί χωρίς να τους
ενδιαφέρει αν θα ξαναπατήσεις εκεί !
Δυστυχώς οι επαγγελματίες του Τουρισμού ειναι κατα κύριο λόγο "αρπάχτρες"
χωρίς πλάνο άλλο παρά το να αρπάξουν τώρα ότι μπορούν και αύριο βλέπουμε.
Σε αυτούς κατατάσσονται και οι βαρκάρηδες που μεταφέρουν κόσμο να δει το
περίφημο "Ναυάγιο", τις χελώνες, τις σπηλιές και άλλα. Ελάχιστοι κόβουν
αποδείξεις και μόνο αν το ζητήσεις, δεν τους ενδιαφέρει να εξυπηρετήσουν
τουρίστες, αλλά να τσεπώσουν οσα μπορούν και να τα κρύψουν.
Η Ζάκυνθος ειναι ενα πανέμορφο νησί, με μοναδικής ομορφιάς πράγματα,
αλλά και με περιέργως υπερβολικά πολλά σήματα στάθμευσης "αναπήρων".
Παρόμοιο σκηνικό υπάρχει και σε άλλα νησιά αλλά και στη Χαλκιδική.
Παρόμοια αντιμετώπιση βρήκα και στην Σύμη, παλιότερα, το 1995, αλλά τότε
μόλις ειχαν αρχίσει τα τύπου all-inclusive υπήρχε κυρίως all-arpaxtres.

Το all-inclusive δεν με ενοχλεί και πολύ επειδή δεν  φταίει ο ξενοδόχος αν ο
κάθε ελληνάρας έκανε ψιλικατζίδικο, καφέ ή μπαρ απ εξω απο τα ξενοδοχεία
και πήρε άδεια για 60 ομπρέλλες στην άμμο. Δεν μπορεί κανείς να πει οτι κακώς
υπάρχουν τα all-inclusive, αλλά μπορεί να πει οτι κακώς οι υποδομές τουρισμού
είναι αυτές που είναι και πρέπει να αλλάξουν νοοτροπία και σχεδιασμό, να
προσαρμοστούν στα νεα δεδομένα και να μην λειτουργούν με λογικές αρπαχτής.

Στο τέλος, δεν απαιτώ να εχω τρελά προνόμια επειδη ειμαι έλληνας τουρίστας,
όμως απαιτώ να σέβονται όλοι το γεγονός οτι με αίμα προσπαθώ να πληρώνω
μερικές μέρες διακοπών κάθε χρόνο για μένα και όχι για να πλουτίζουν όσοι
εκμεταλλεύονται αισχρά την ανάγκη για χαλάρωση και ψυχαγωγία άλλων.

Αν θα έπαιρνα ποτέ ενα all-inclusive ; Και το ρωτάς ; γιατι όχι.


ΥΓ.1. Το συγκεκριμένο ξενοδοχείο εχει καταγγελθεί στο Trip-Advisor απο
πολλούς πελάτες κυρίως Αγγλους, Γάλλους και Ελληνες.
ΥΓ.2. Σε όλο το Ιόνιο η παραβατικότητα και η αρπαχτή δεν έχουν πάρει χαμπάρι.
ΥΓ.3. Κανένας υπουργός Τουρισμού δεν κάνει τίποτα άλλο εκτός απο το να
περιφέρεται στο εξωτερικό εις άγραν τουριστικού κεφαλαίου την ιδια στιγμή που
εντός Ελλάδας δεν θέλει να βάλει τάξη και σειρά.
ΥΓ.4. Επειδή ο Συριζα μας έχει πρήξει με την Βαβέλ δηλώσεων στελεχών του,
θα ήθελα πολύ να ξεκαθαρίσει τι θα κάνει με την παραβατικότητα και την
ευτελή υποδομή του Τουρισμού και ας αφήσει το all-inclusive ήσυχο γιατι δεν
ειναι Τουρισμός της προκοπής τα μαγαζάκια τύπου αρπαχτής.

ΠoυτoυΔoυ

Πριν απο λίγο έσκασε  η είδηση οτι αποφάσισαν στις 17/12
να έχουμε την πρώτη ψηφοφορία για εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας.

 Ειλικρινά δεν θέλω να μπλέξω σε πολιτικές αναλύσεις αφού η πολιτική
εχει καταλήξει στην Ελλάδα να αντανακλά ακριβώς την ποιότητα αυτών που
την "υπηρετούν" δηλαδή αυτών που ζούν απο τα κόμματα και εν τέλει και
σε βάρος μας.
Ομως μερικές πρώτες σκέψεις θα τις ξαπλώσω λίγο εδω να λιαστούν.
Χωρίς να εχω διαβάσει κανένα άρθρο και με το επίπεδο εμπιστοσύνης μου
στην δημοσιογραφία, τα κανάλια και τα κόμματα να ειναι στο μηδέν,
καταγράφω τις παρακάτω σκέψεις :
- Γιατι ενας ΠτΔ είναι πάντα κάποιος απόμαχος άνω των 65 ετών ;
- Γιατί δεν εχει εκλεγεί ποτέ μία γυναίκα ΠτΔ ;
- Γιατί το Σύνταγμα δεν εχει προβλέψει τι γίνεται οταν υπάρχουν εν ενεργεία
φυλακισμένοι βουλευτές ; Ψηφίζουν για ΠτΔ η όχι ;
 [αν δεν κάνω λάθος ειναι αυτοί της ΧΑ].
- Γιατί η μαχόμενη "Αριστερά" χρησιμοποιεί την εκλογή ΠτΔ για να
προκληθούν Βουλευτικές Εκλογές ; Πόσο την τιμάει αυτό ;
- Γιατί ακούγονται ονόματα οπως της Γιάννας Αγγελοπούλου ή του
Κωνσταντόπουλου ; Τι θα σημαίνει η εκλογή τέτοιων ανθρώπων ;
- Γιατί η καθημερινότητά μου, τα προβλήματά μυ, γίνονται λάφυρα στα χέρια
πολιτικών για εκμετάλλευση με κάθε τρόπο και αφού εκλεγούν, δεν δίνουν
δεκάρα για μένα, αλλά στρέφονται στο πώς θα επανεκλεγούν ;
- Γιατί δεν εμπιστευομαι κανέναν ; (ξέρω την απάντηση)

Είναι προφανές πως ζητήθηκε απο τους δανειστές να επισπεύσουν την εκλογή
ΠτΔ ωστε αν δεν εκλεγεί ΠτΔ και πάμε σε εθνικές Εκλογές, και τυχόν σε
αυτές κερδίσει ο Συριζα, να πέσει η καυτή πατάτα της επικείμενης νέας
συμφωνίας με τους δανειστές, στον Συριζα που παρά τα όσα με περισσούς
λεονταρισμούς διακηρύσσει, δεν θα μπορέσει να κάνει τίποτα παρά να
αποδεχτεί την συνέχιση των "μνημονιακών πολιτικών", προσποιούμενος
-όπως ακριβώς και οι Σαμαρομπένηδες- οτι κάνουν διαπραγμάτευση !


Και ένα τελευταίο, γιατί ο ΠτΔ να μην εκλέγεται απο τον λαό ή απο μία ευρεία
συμμετοχή εκπροσώπων ; Γιατί 180 και όχι 1180 ;

Πρoσωπικές επιλoγές

Ολα όσα έχουμε κάνει ή θέλουμε να κάνουμε, ακόμα και πολλά απο όσα
δεν κάναμε και δεν θα κάνουμε, έχουν σχέση με τις προσωπικές επιλογές
του καθενός.

Οι προσωπικές επιλογές συχνά καθορίζονται απο το πού είμαστε και πώς
είμαστε, προς τα πού μας αρέσει να πάμε και προς τα πού μας αναγκάζουν
οι καταστάσεις να οδηγηθούμε.
Κάθε εμπόδιο, για καλό, που λένε και κάθε ευχή μπορεί να πραγματοποιηθεί,
άρα  πρόσεχε τι εύχεσαι. Eίναι βέβαια ενα θέμα, πόσοι έχουν τη δυνατότητα
να κάνουν προσωπικές επιλογές, σε εναν κόσμο με επτά δις πληθυσμό, με
πολλή φτώχεια και κακά κοινωνικά συστήματα σε πολλές μεριές  του πλανήτη.
Την ελευθερία να επιλέξουν, να δοκιμάσουν και να προσπαθήσουν, την έχουν
όσοι δεν ζούν σε τόπους όπου η Δημοκρατία έχει μια μεταλλαγμένη μορφή,
οι θρησκείες ασκούν επιρροή δολοφονική, οι πόροι για Υγεία, Παιδεία ειναι
πενιχροί και η γεωγραφική θέση της χώρας δεν την έχει βάλει στόχο
οικονομικών και γεωπολιτικών συμφερόντων.
Οπως και να χει, είτε απο ανάγκη και βία είτε απο ελεύθερη βούληση, θα
είναι καθοριστικές για το μέλλον μας οι όποιες επιλογές παίρνουμε, είτε συνειδητά,
είτε αναγκαστικά, είτε τυχαία. Ναι, τυχαία. Αυτο που οταν δεν ξέρεις τι να
διαλέξεις,  παίρνεις ενα στην τύχη και όπου βγεί.
Το ποιοί είμαστε, ανα πάσα στιγμή, είναι καθορισμένο απο τις επιλογές που κάναμε
ή όχι και απο αυτές που θα κάνουμε και άλλες που θα απορρίψουμε ώστε να
πάρουμε αποφάσεις που γίνονται πράξεις.

O Δρόμος

Δρόμοι ανοίγουν εδω κι εκεί
πάρε εναν και  όπου βγεί,
δες τι θέλεις, ποιό μονοπάτι
πού ονειρεύτηκες να πάς,
σε ποιό παλάτι,
σε ποιά καλύβα θες να χωθείς
απ τη βροχή να καλυφτείς,
σε ποιόν προορισμό σου είπαν
τα όνειρά σου να φτάσεις
σε ποιές πηγές, κάτω απο δέντρα,
τη  δίψα για ζωή  σου θα χορτάσεις.

Ενας γεράκος μια φορά σ ενα χωριό
είπε πως οταν ήτανε δεκαοκτώ,
το σώμα  του  του μίλησε απο μόνο του
και του  'δειξε για πού να πάει
και με ποιούς, με ποιάν μαζι να προχωρήσει
μαζί να φτιαξουνε ζωή που ν'αγαπάει
με φλόγα που να μην αφήνεται να σβήσει.

Τι να διαλέξεις θα το ξέρεις με μιά καλημέρα,
που θα καταλάβεις πως ειναι σημαδιακή,
ποιούς να αγαπάς θα το ξέρεις στην καλησπέρα
τη ζεστή.
Ειναι παράξενα τα φώτα, τα σημάδια,
που βλέπεις απο μακριά,
φοβίζουν πότε πότε κι άλλοτε
μιλούν αλλιώτικα, σαν φάροι σε νησιά.
Θα ξέρεις ποιά σημάδια ειναι για σένα,
ποιά μυστικά θα κάνουν την πορεία σου
πέρα απο δυσκολίες και σπασμένα,
στρωμένο διάβα για την ιστορία σου.

Να μη φοβάσαι αλλά να κοιτάς,
ακόμα κι οταν κάποτε παραπατάς,
θα σηκωθείς και θα νικήσεις,
δε θα λυγίσεις,
η αγάπη κι η σκέψη όσων αγαπάς
θα πλαγιάζουν μαζι σου
όπου κι αν πάς.

* Ηλιοβασίλεμα στο Κάθισμα Λευκάδας, αφιερωμένο.







 

Mερικές τυχαίες στιγμές

Καβουρότρυπες, Σιθωνία Χαλκιδικής

Τραβηγμένη πριν απο ακριβώς 6 χρόνια, ο μπροστινός μου διαβάζει εφημερίδα της  ημέρας. 

Ειναι κάτι που σπάνια κάνω,  να διαβάζω εφημερίδα στην παραλία.

Αλλοι το κάνουν, μάλιστα έρχονται με τις ομπρέλλες  και τα λοιπά της παραλίας συμπράγκαλα συν ενα πάκο απο εφημερίδες ειδικά αυτές της Κυριακής με τα δώρα.

Σόρι αλλά εγω  παραλία πάω για μπάνιο, χαλάρωμα, καφέ, ψάρεμα αντε και ενα βιβλίο, οχι για να μάθω τις πολιτικές εξελίξεις της ημέρας ή τις αθλητικές και κοσμικές ειδήσεις που ειδικά το καλοκαίρι δεν ειναι και τίποτα σπουδαίες.

 

Τραβηγμένη Δεκέμβρη 2009 στο ερημωμένο, παρατημένο και έρμαιο συμφερόντων μεγάλης εμβέλειας και αμφίβολης προοπτικής,

το παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού όπου φαίνεται το γήπεδο χόκεϊ  των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004.

Τώρα, 2014 και δεν εχουν αλλάξει πολλά, ή μάλλον, το πούλησαν λέει, για  πέντε φράγκα στο Ταμείο της ταλαίπωρης χώρας.

 Αιδανόητο να μην εχει αξιοποιηθεί μέρος του τεράστιου χώρου για πάρκα, ποδήλατο, αερομοντελισμό [που γινόταν εκει ημιπαράνομα κάπως], εκδηλώσεις, μουσείο Αεροπορίας [που δεν εχουμε στην Ελλάδα απ όσο  ξέρω], και αθλητισμό διεθνούς εμβέλειας.

 

Τραβηγμένη το 2010 μερικά ποδήλατα αραγμένα στον χώρο του νοσοκομείου της Καρδίτσας.

Μιά πόλη όπου οι πάντες έχουν ποδήλατο !

Εχω μάλιστα την εντύπωση οτι τα ποδήλατα ειναι περισσότερα απο τα αυτοκίνητα

 

Μεστά Χίου, 2010.

Ενα μεσαιωνικό χωριό πέρα απο κάθε περιγραφή, 

όπου στο κέντρο του υπάρχει αυτη η πλατεία, γεμάτη πλέον με καρέκλες για καφέ ή φαγητό.

Πρόλαβα το μέρος  αυτό χωρίς ούτε μια καρέκλα !

Τώρα πιά πάς  για καφέ  και εχεις και δωρεάν WiFi, αλλά πάντα ειναι απολαυστική μιά  βόλτα στα Μεστά, χαλαρωτική και σε επαφή με  μία άλλη εποχή.

 

Εξάρχεια, 2012 ενα graffity απο τα πολλά, κάπου στην Καλλιδρομίου πάνω σε  ανακαινισμένο παραδοσιακό σπίτι.

Παραμένει μια περιοχή της Αθήνας όπου χειμώνα ή καλοκαίρι νιώθεις αλλιώς, δυνατά συναισθήματα ανθρωπιάς σε ενα, θα έλεγα, καταφύγιο ιδεών.

Moναξιά είναι να ...

Μοναξιά είναι να μην είσαι εκεί που θέλεις.
Μοναξιά είναι να είσαι με πολλούς και να νιώθεις μόνος.
Μοναξιά είναι να μην σε καταλαβαίνει κανένας.
Μοναξιά είναι να μην καταλαβαίνεις κανέναν.

Αν συμβαίνουν τρία απο τα τέσσερα παραπάνω, καλύτερα να δείς γιατρό.

Μοναξιά είναι να ψαρεύεις 5 ωρες και να μην εχεις πιάσει τίποτα.
Μοναξιά ειναι να τραγουδάνε 25 άτομα και εσύ οχι.
Μοναξιά ειναι να είσαι σε παιδότοπο και να μην εχεις δικό σου παιδί.
Μοναξιά είναι να οδηγείς μόνος επί 700 χιλιόμετρα.
Μοναξιά είναι να κάνουν έρανο και να εισαι ο μόνος που δεν εχει λεφτά.
Μοναξιά είναι να εισαι ο μόνος που δε περνάει με κόκκινο,
ο μόνος που δεν κορνάρει στον μπροστινό στο πράσινο φανάρι
και δεν παρκάρεις στο πεζοδρόμιο.
Μοναξιά ειναι να πίνεις αγουροξυπνημένος καφέ στις 12.
Μοναξιά είναι να πίνουν όλοι του σκασμού κι εσυ να παίρνεις αντιβίωση.
Μοναξιά είναι να δανείζεις προφυλακτικά σε φιλους σου.
Μοναξιά είναι να είσαι τερματοφύλακας ή φαροφύλακας.
Μοναξιά είναι να πας 8 το πρωί στην Εφορία για να πληρώσεις.
Μοναξιά είναι να πονας και να μην ειναι κανείς να σου κρατάει το χέρι.
Μοναξιά είναι οταν σου έρχεται να γελάσεις, σε κηδεία.
Μοναξιά είναι οταν ολοι σε κοιτάνε να δούν τι θα πείς.
Μοναξιά είναι, να έχεις γενέθλια και να μην σου εχει ευχηθεί κανείς.

Μεγάλο πράγμα η μοναξιά,  αλλά
στο κάτω κάτω, μερικές φορές η μοναξιά ειναι και επιλογή για μερικούς.
Επιλέγεις για χ ψ λόγους, να μείνεις μόνος.
Το χρειάζεσαι, το θέλεις, να συνομιλήσεις με σένα, να αφήσεις
να σου μιλήσουν οι σκέψεις σου, να χαλαρώσει το κορμί,
μακριά απο πρέπει και απο καθωσπρέπηδες.

Ζήσε, όπως γουστάρεις.
Αν δεν εχεις περάσει και κάποιες μοναξιές, δεν εκτιμάς την παρέα.
Αλλά αν δεν εχεις  παρέα, τότε, βρες.

Φωνή λαού, αρχή καλοκαιριού

Μεγάλες αλήθειες.
Οσοι εχουν ασχοληθεί λίγο πιο ενεργά με την πολιτική,
ξέρουν οτι αυτο το πολιτικό σύστημα,  παράγει τέτοιους πολιτικούς,
που προέρχονται φυσικά απο τέτοιον λαό.

Ενα μικρό ανθολόγημα απο το Twitter όπου οι εν συντομία απόψεις
διαφόρων ελλήνων αλλα και οι παραπομπές σε άρθρα, λένε  πολλά :

Έχουμε μακράν το πιο γελοίο πολιτικό προσωπικό στον γαλαξία. Αμόρφωτα γίδια, εμποράκοι σταυρών, μικροί ξιπασμένοι Ναπολέοντες.
— Φιδάς (@Fidi_ass) June 8, 2014

«Είναι τόσο δύσκολο να μην μας ξεχνούν οι πολιτικοί, αμέσως μετά τις εκλογές;», του Αλέκου Λιδωρίκη http://t.co/uFdMzw8ui6
— protagon.gr (@protagongr) June 5, 2014

αντισυστημικός ναζί: αυτός που υποσχόταν κρεμάλες πολιτικών και τώρα απειλεί ότι θα κρεμαστεί ο ίδιος επειδή οι πολιτικοί τον έριξαν φυλακή
— Εddie (@N0nServ1am) June 3, 2014

Μωρέ ειδοποιάτε ότι στην #anatropi έχουν μαζευτεί πολιτικοί γίγαντες (και μας τελείωσαν τα φασολάκια τα μαυρομάτικα)
— Haris Nikolakakis (@Haris_Nk) June 2, 2014

Xτυπήματα κάτω από τη ζώνη. Oι πολιτικοί έχουν διδακτορικό. Αλλά και οι δημοσιογράφοι δεν πάνε πίσω.
— Vasilis Adamopoulos (@vasadamopoulos) May 28, 2014

Αν σταματήσουν να πηγαίνουν πολιτικοί στον #enikos υπάρχει μια ελπίδα να αρχίσει να καλεί τραγουδίστριες πάλι/
— KrinostoKtinos (@KrinostoKtinos) April 7, 2014

Η ΑΕΚ δεν είναι κρατική ομάδα για να δεσμεύονται πολιτικοί για γήπεδο. Έλεος κάπου. Να σημειωθεί οτι είμαι ΑΕΚ.
— Τσούγδω (@tsougdw) March 26, 2014

Καλημερα .......κάπως ετσι πιστεύει ο μέσος έλληνας ..οτι ειναι οι πολιτικοί pic.twitter.com/Br7lyOEFjm
— ο υποψηφιος (@djdim7) March 12, 2014

Η συνήθης πολιτική τακτική είναι οι πολιτικοί να δημιουργούν το πρόβλημα επειδή δεν έκαναν αυτό που πρέπει στη συνέχεια δήθεν να το επιλύουν
— Georgoulas Ilias (@IL_GEORGOULAS) June 7, 2014

Πρέπει να με πείσετε οτι είναι καλοκαίρι, όπως τα παλιά, εκείνα με τα λεφτά.

Mάης

Kάθε Μάρτη, κάθε Απρίλη, κάθε Μάη,
το τρενάκι της ψυχής μου ξεκινάει,
και στης νιότης με γυρίζει τα λημέρια,
στα μεγάλα τα ζεστά μου καλοκαίρια.

Μοναδική φωνή του Γιάννη Πουλόπουλου στο τραγούδι αυτό.
Σε ταξιδεύει όσο λίγα τραγούδια.
Και σε γυρίζει πραγματικά σε αυτά που μικρός ονειρευόσουν,
λαχταρούσες να έρθουν, κάθε Μάη μήνα μετά το σχολείο.

Ξένοιαστες διακοπές, παραλίες, ελάχιστες υποχρεώσεις και
ισως κι ενα ταξίδι, με τους γονείς και συγγενείς.
Δεν είχαμε ποτέ πολλά λεφτά, πάντα έπρεπε κάπως να παλέψουμε
με την καθημερινή ανάγκη για το φαγητό, για την αξιοπρέπεια.
Ενα καθαρό κρεβάτι, ρούχα καθαρά, ενα πιάτο φαϊ με μπόνους την
σαλάτα που γινόταν μάχη ποιός θα φάει το ζουμί στο τέλος.
Το Πάσχα πάντα ήταν πρόσφατο και υπήρχε η ικανοποίηση οτι
γλεντήσαμε με συγγενείς και φίλους, ψήσαμε, φάγαμε, ήπιαμε.
Τώρα, το μεροκάματο του πατέρα θα έφερνε ισα ισα τα καθημερινά.
Η μητέρα έχωνε κανα εικοσάδραχμο σε κουμπαρά για να αγοράσουμε
ενα πλυντήριο ρούχων. Στο τέλος πλήρωσε με αυτά.
Τότε ενα εικοσάδραχμο ήταν οτι και το σημερινό ας πούμε δίευρο.
Το Μαη φοράγαμε πια, κοντά παντελονάκια και μπλουζάκια, θυμάμαι,
οχι σαν τωρα που φοράνε σκισμένα τζήν και σκουλαρίκι στη γλώσσα.
Δεν είχαμε κινητά, ο μόνος τρόπος να βρείς παρέα ήταν να πας ο ίδιος
να τους συναντήσεις, ή το πολύ να έπαιρνες κι ενα τηλέφωνο πριν, αν ο
άλλος είχε τηλέφωνο  στο σπίτι του, σταθερό εννοείται, αυτο με το
καντράν που γύριζε κι έκανε αυτον τον ήχο κρκλικκλικκ κλικλικλικ.
Και μετά ήρθε η έγχρωμη τηλεόραση και το Μουντιάλ όπου μπορούσες
να δεις ανθρώπους απο άλλα μέρη της Γής να κυνηγάνε τη δόξα στα
γήπεδα μιας άλλης μακρινής χώρας που ονειρευόσουν να επισκεφτείς.
Και μετά σπουδές, δουλειά, μεροκάματο, θητεία στο στρατό, ξανά δουλειά
όπου να'ναι αρκεί να βγαίνει μεροκάματο. Τότε, έβρισκες δουλειά.
Πέντε βιογραφικά έστελνες, δεν σου απαντούσαν σε κανένα, πήγαινες
ομως να ενοχλήσεις ο ιδιος κι έβρισκες αμέσως δουλειά.
Αν πρέπει να πώ σε ποιόν μήνα του χρόνου γίνηκαν οι πιο πολλές αλλαγές
και σημαντικά  βήματα, θα επέλεγα τον Μάη.
Οχι οτι τους άλλους μήνες δε γινόταν τίποτα, αλλά ο Μάης με την αισιοδοξία
που εχει στην ατμόσφαιρα βοηθάει να αισθάνεσαι λίγο πιο ελεύθερος.
Ελεύθερος να ονειρευτείς αυτά που απο παιδί πάντα ήθελες.
Αλλο θέμα, αν σου κλέβανε τα όνειρα, οπως αποδείχτηκε.

* η φωτογραφία ειναι τραβηγμένη εκει όπου σήμερα βρίσκεται το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας κάποιον Μάη παλιά. Πολύ παλιά. Στο βάθος διακρίνεται το παλιό Τηγάνι, γνωστό και ως Στάδιο Καραϊσκάκη.

Pύπανση

Ξυπνάτε.
Μια  μέρα έμεινε μέχρι να πάμε να ψηφίσουμε για δήμαρχο.
Οσοι εχουν διαβάσει προσεκτικά  τα προγράμματα των υποψηφίων
πρεπει να μπούν σε  ενα μουσείο για το ανθρώπινο είδος.
Καλά κάνουν.
Αλλά απο αυτά που βλέπω δεν αλλάζει η νοοτροπία του Ελληνα.
Θέλει ηγέτες-λαμόγια,  θέλει τσαμπουκάδες, θέλει βιτρίνα.
Στο παρασκήνιο, εχει γίνει ο χαμός φέτος  σε πολλούς Δήμους
με την αφισσοκόλληση και τα πανό. Δεν σέβονται τίποτα.
Κάποιων υποψηφίων τα πανό ειναι μόνιμα βανδαλισμένα και κάποιων
άλλων όχι, ενω και αυτη την ωρα που τυπικά απαγορεύεται πια η
αφισσοκόλληση, κολλάνε  αφίσες  παντού. Σάββατο,  ωρα 2.30'.
Νυν δήμαρχοι αναθρεμμένοι στα πασοκικά παρασκήνια και όχι μόνο,
εχουν κρεμάσει και αεροπανό που απαγορεύεται δια νόμου.
Η παραπληροφόρηση απο 'μπλογκς' της κακιάς ώρας στο ζενίθ.
Οι ανταλλαγές ύβρεων έχουν αντικαταστήσει τον πολιτικό διάλογο με
επιχειρήματα και με προτάσεις ρεαλιστικές.
Τα κόμματα προβάλλουν τους δικούς τους 'χρισματικούς' υποψηφίους.
Ο ψηφοφόρος σε ζάλη μεσα στην γενική ταραχή.
Στο τέλος ισως και να μην πάει να ψηφίσει.
Και μετά, όλους θα τους μουντζώνει ως φταίχτες.
Μόνο εκείνος δε θα φταίει, ετσι θέλει να πιστεύει.

ΑΣ ΠΑΜΕ ΝΑ ΨΗΦΙΣΟΥΜΕ.
ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΙ ΛΕΕΙ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΚΑΙ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΑΞΙΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.
ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ, ΜΙΛΑΜΕ, ΡΩΤΑΜΕ, ΣΥΖΗΤΑΜΕ, ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ.
ΔΕΝ ΧΑΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΑΣ ΣΕ ΒΡΩΜΙΚΟΥΣ.

Με Eκλoγές

Οι Εκλογές δεν λύνουν προβλήματα.
Αυτο ειναι συμπέρασμα αποτις τελευταίες 5-6  Βουλευτικές Εκλογές,
2-3 Ευρωεκλογές και 4-5 Αυτοδιοικητικές Εκλογές.
Αυτο ειναι το κατόρθωμα ποιανού ακριβώς δεν είμαι σίγουρος.
Του λαού ;
Των πολιτικών ; [που προέρχονται απο το λαό]
Των κομμάτων ;
Των Ευρωπαίων ;
Των Αμερικανών ;
Των Νεφελίμ ;
Ολων των παραπάνω ;
Και τι θες τώρα, να κάτσουμε να μετρήσουμε με το κρεμαλόμετρο ποιοί φταίνε
περισσότερο ωστε να τους στείλεις στις κρεμάλες ;
Νομίζεις οτι θα βγεί άκρη ;
Νομίζεις για παράδειγμα οτι οταν δεν θέλεις να διαχωρίσεις τι θα ψηφίσεις για
Δήμαρχο απο το τι θα ψηφίσεις για Βουλή, σου αξίζει κάτι περισσότερο ;
Νομίζεις οτι το δικό σου τι δίκιο είναι μεγαλύτερο απο του άλλου το δίκιο ;
Νομίζεις οτι με όσους διαφωνείς δεν εχεις κοινά σημεία ;
Νομίζεις ..... οτι με Εκλογές σου δίνεται όπλο εκδίκησης ;
Νομίζεις οτι θα αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη Κράτους-Πολίτη με Εκλογές ;

υγ.
Επεσε στην αντίληψή μου οτι για την ημέρα των Εκλογών κάθε παράταξη,
θα χρειαστεί πάνω απο 120 άτομα για "εκλογικούς αντιπροσώπους" ανα Δήμο.
Στρατιές απο δαύτους, στο σύνολό τους.
Εργο τους μεταξύ άλλων και μια εποπτεία ωστε να μη γίνουν λάθη και τέτοια.
Κατάλαβες πόσο εμπιστευόμαστε τους θεσμούς ;

Pε ταγάρ'

Αυτό το Πάσχα δεν ήταν τόσο καταπληκτικό, όσο άλλα, παλιότερα. Αλλα όχι και άσκημο.
Μιά το θέμα το οικονομικό, μιά με κάτι θέματα υγείας γονιών,
απο δω, απο κεί, δεν είχε πολλά περιθώρια να γίνει ενα  πετυχημένο Πάσχα.
Αφου να φανταστείς αγόρασα τρία μικρά -αλλά ακριβούτσικα- κοκορέτσια
έτοιμα, απο Καρφούρ ! ντροπή.  Ποιός ;
Εγω ! εγω που το φτιάχνω μόνος μου με όλη την ιεροτελεστία που αρμόζει,
και την ταλαιπωρία του οκ ναι,  εχει κούραση ενα σωστό κοκορέτσι.
[Δεν θα τα αγόραζα καν, αλλά τα κέρασε μία συγγενής.]
Διόδια και βενζίνες για Γιάννενα, κάπου 180 €.
Κάτι καφέδες και κάτι τσιπουράκια  στον "Χρύσανθο" στο μικρό χωριουδάκι
Αμφιθέα (φωτο) ήταν τα υπόλοιπα έξοδα. Υπέροχος ο Χρύσανθος, με θέα λίμνη
και νησάκι, ανακαινισμένος και εξυπηρετικός. Αλλα το χταπόδι κόστισε κάπου
4,50 € το πλοκάμι. Καλά που μετά τα τσίπουρα δεν το σκεφτόμουν αυτό.

Ο γύρος της λίμνης Παμβώτιδας αξίζει οταν θέλεις μιά  χαλαρή βόλτα,
με πολλά  σημεία για στάση, χάζεμα, χαλάρωμα σε παραλίμνιο περιβάλλον.
Εντυπωσιακό το θέαμα με  μεγάλες φάρμες με ζώα και πράσινο,  προς τα νότια.
Επίσης εντυπωσιακό το οτι ο προσανατολισμός όλων των καφέ στα Ιωάννινα
είναι βόρειος, δηλαδή κοιτάνε  προς τη λίμνη και βόρεια.
Αποτέλεσμα να μην βρίσκεις ουτε μιά  καφετέρια να απολαύσεις  ηλιοβασίλεμα,
ή σχεδον ηλιοβασίλεμα αφου τα βουνά της Παραμυθιάς κρύβουν τον ήλιο πιο νωρίς.
Μερικά φαγάδικα ωστόσο έχουν τέτοια θέα, προς νότια, αρκει να θες να φάς πάλι !

Οδηγοί στους δρόμους υπάρχουν
- οι ντόπιοι  "ραλλίστες" που πάνε με χίλια.
- οι με καταγωγή ντόπιοι με  Μερσεντέ και Μπεμβέ απο Γερμανία με συμπεριφορά
"στην μπάντα ούλοι πιρνάου ιγώ με τ Μερσιντέ απου τη Γιερμανία ιγώ ιέγινα μιγάλους
κι τρανός κι πήρα Μερσιντέ στη μπάντα ρε βλάκα με τ' Φιατ !"
Είναι ενα είδος οδηγών για φάπες και φούντο στη λίμνη με τσιμεντόλιθο δεμένο στα πόδια.
- Οι "αθηναίοι" σαν και λόγου μου που προσπαθούν να πάνε με το όριο ταχύτητας, να
βγάζουν φλάς και να συμμορφώνονται με τις πινακίδες γενικά. Αλλά το πατάνε κι 180 άμα λάχει πότε πότε γιατι δεν παλεύεται 6ωρο ταξίδι με τα όρια ταχύτητας.
- Οι Θεσσαλονικείς εκδρομείς που πλέον με την Εγνατία Οδό φτάνουν σε ούτε 2,5 ωρες
Γιάννενα με το κοντέρ στα 200 και -δε-μπαναπνιγούνε-οι-κάμερες.
- Οι έχοντες απωθημένα απο την βρεφική ηλικία που δεν τους έπαιρναν παιχνίδια.
Πήραν αμάξι, τζιπούρα κατα προτίμηση και πατάνε συνεχώς την κόρνα με το παραμικρό.
Αν τους πεις "τι κουρνάρ'ς ρε φίλε;" σε βρίζουν.

Οι πεζοί είναι δύο ειδών κυρίως :
Οι γιαγιάδες με  κινητό στο αυτί που δεν καταλαβαίνουν τι πα να πει δρόμος κι αυτοκίνητα.
Οι νεαροί/ές με κινητό κι ακουστικά που δεν καταλαβαίνουν τι πα να πεί φανάρι πράσινο για πεζούς.
Μιά μικρή μειοψηφία πεζών τα κάνει όλα σωστά και μάλλον ειναι αυτοί που έχουν αμάξι
αλλά κάπου το άφησαν, πάνε με τα πόδια και απο συνήθειο ψάχνουν πού ειναι το φλάς.

Φρόντζος
Στο λόφο του Φρόντζου εχει γίνει μια μεγάλη επένδυση που πολύ θα ήθελα να μάθω τι έβγαλε
ο ΣΔΟΕ οταν και αν έψαξε τα πόθεν έσχες των επενδυτών.
Ομορφο μέρος, με πέτρινα κτίρια, καφέ, εστιατόριο, ξενώνας και ωραία θέα  προς βόρεια φυσικά.
Πολύς κόσμος, βαβούρα, φασαρία, σπάνια είναι ήσυχα, αλλά ο κατάφυτος με πεύκα λόφος και
η θέα σε αποζημιώνουν αρκετά για τον  οχι φτηνό, καφέ.

Συμβουλές :
-Μην πάτε στο Πέραμα εκτός αν τόοσο πολύ θέλετε  να δείτε το ωραίο Σπήλαιο.
-Μην πάτε απο Κορίνθου-Πατρών γιατι θα αλλαξοπιστήσετε ώσπου να βγείτε απο κει,
συν τα ακριβά διόδια για  ενα δρόμο που επιεικώς  χαρακτηρίζεται "κώλος".
-Αν ο καιρός ειναι ψυχρούλης προτιμήστε διαμονή με τζάκι.
-Καλού κακού, μπουφανάκι πάντα μαζί. Με κουκούλα.

ΥΓ. Δεν είμαι Αθηναίος  ρε γαμώτη, απλώς μένω Αθήνα και δεν εχω -ευτυχώς- τη νοοτροπία  Αθηναίου.
ΥΓ. Ενα παραπάνω φωτογραφικό  αφιέρωμα πρέπει να το κάνω, εχω μαζέψει φωτος απο διάφορα μέρη και θέλω να τα μοιραστώ.

Πάθημα No.61

Μόλις που είχε περάσει η ώρα 12 το μεσημέρι.
Ο διάδρομος των γραφείων του εργοστασίου πεντακάθαρος και ήσυχος.
Κατευθυνόμουν στο γραφείο του εργοδηγού για να δώσω κάτι χαρτιά.
Απολαυστική βόλτα σε ενα τόσο τέλειο χώρο.
Αλλά αγχωμένος σαν κάθε 16χρονο που δουλεύει για  πρώτη φορά,
τάχυνα το βήμα μου, για να μην πούν οτι αργώ.
Το σόκ ήταν φοβερό.
Δεν κατάλαβα απο πού μου ήρθε, τι συνέβη και γιατί.
Μου πήρε κάτι αιώνες να καταλάβω οτι στη μέση του  διαδρόμου
υπήρχε μία τζαμαρία, δίφυλλη πόρτα δηλαδή, πεντακάθαρη όπως όλα.
Και λέω υπήρχε,γιατί μόλις την είχα κατεδαφίσει με την κεφαλιά που
της έριξα ανυποψίαστος  για  το οτι είχα ενα εμπόδιο μπροστά  μου.
Ειχα περάσει απο μέσα, στην  κυριολεξία.
Πώς δε σφάχτηκα όλος δεν ξέρω.

Κάποιος που άκουσε τον θόρυβο βγήκε να δει τι συμβαίνει και με βλέπει
εμβρόντητο να κρατάω μια το κεφάλι και μια το χέρι, μια τη τζαμαρία και
μιά το διάδρομο προσπαθώντας να συνειδητοποιήσω απο πού εχω αίματα,
γιατί το έπαθα αυτό, ωχ  ρόμπα έγινα, αμαν ποιός θα πληρώσει τώρα το τζάμι.
Αλλα με συγχώρεσαν και το έφτιαξαν χωρίς να  χρεωθώ κάτι.

Το βρήκαν και χαριτωμένο αυτο που έπαθε ο  μικρός, δηλαδή εγω.
Το καρούμπαλο φαινόταν απο το διάστημα για μερικές χιλιετίες αλλά
σήμερα το σκέφτομαι και γελάω λιγάκι.

---------------------------------------------------------------------

* Μια και το πάθημά μου εχει σχέση με τζάμια, δες την παρακάτω φωτογραφία.
Το τζάμι δείχνει πολύ ραγισμένο, όμως δεν ειναι :)

Πλόες

Κάθε φορά που ανεβαίνω σε ενα πλοίο, εχω συναισθήματα που
ομολογώ είναι πολλά και περισσότερα απο αυτά που νιώθω οταν
μπαίνω σε αυτοκίνητο για ταξίδι, ή σε αεροπλάνο, ή  τραίνο.
[Ακόμα γράφω με αλφα γιώτα το τραίνο.]
Η ράμπα του πλοίου, η αναμονή, ο κόσμος που σαν κι εμένα πηγαίνει
σε νησί ή απλά απέναντι, πόσην ώρα θα τρώμε την αρμύρα και τον
αέρα πάνω στο πλοίο, αν θα μας βρει θαλασσοταραχή, αν θα πεινάσω,
αν θα νυστάξω, τι να διαβάσω στη διαδρομή, αν θα δω δελφίνια, πώς
θα είμαι οταν φτάσουμε, πόσους καφέδες να πιώ,
αν ξέχασα κάτι [μόνιμη η αίσθηση οτι κάτι ξέχασα],
αν θα γνωρίσω κάποιους στη διαδρομή, ναι, αυτο ειδικά οσες φορές
εχει συμβεί ήταν ενδιαφέρον και σε περιπτώσεις που οι νέες γνωριμίες
ήταν ντόπιοι ή με καταγωγή απο τον προορισμό μας, βοήθησαν να
μάθω  πράγματα, να διευκολυνθώ κατα τη διαμονή εκεί και με κάποιους
κρατήσαμε επαφή και μετά.
Δε θυμάμαι να εχω φοβηθεί ποτέ μέσα σε πλοίο, κι εχω πέσει σε εννιάρι
μεσοπέλαγα νύχτα, σε οχτάρι με μικρό πλοίο στο Ικάριο πέλαγος, και σε
ενα άλλο παλιό καράβι που έγερνε κιόλας !
Πάντα περνάω ώρες έξω, να αγναντεύω τη θάλασσα, τους γλάρους που
μας συνοδεύουν, να αναρωτιέμαι ποιό τάχα νησί ειναι αυτο που τώρα
περνάμε απο κοντά του ; Η Μήλος ; η Τήνος ; α, αυτο ειναι η Σίφνος
κι απέναντι στο βάθος η Φολέγανδρος, κοντά φαίνεται, πέντα κουπιά δρόμος.
Δεν υπάρχουν πινακίδες σήμανσης στη θάλασσα, ετσι δεν μπορείς να εισαι
απόλυτα σίγουρος ποιά στεριά κοιτάζεις.
Ρώτησα μιά φορά στη διαδρομή απο Ρόδο για Κάλυμνο, εναν του πληρώματος
του πλοίου ποιά νησάκια ειναι αυτά στο βάθος, πίσω απο την Ψέριμο.
Μου απάντησε οτι ειναι τούρκικα, και αυτο συνέβη πολλά χρόνια πριν
συμβούν τα γεγονότα που συνέβησαν... τα νησάκια ήταν τα Ίμια.
Ορισμένα μέρη με εντυπωσιάζουν τόσο που θέλω να κατέβω εκεί και να
μείνω σχεδόν για πάντα, να φύγω, να αλλάξω ζωή σε βαθμό που να μπορώ να
βλέπω τη ζωή  μου να κυλά καθημερινά σαν ζωή και όχι σαν υποχρέωση.
Ετσι, δεν ειναι λίγες οι φορές που περνώντας το πλοίο σχεδόν ξυστά  απο ενα
νησί, θέλω να βουτήξω και να κολυμπήσω ως έξω, αφήνοντας τα πάντα.
Δεν είμαι τόσο θαρραλέος για να το κάνω, ούτε τόσο βλάκας, αλλά ξέρω
οτι τα καλύτερα πράγματα ήρθαν εκει που δεν το περιμέναμε, και οτι σαν
ενθουσιώδης και παρορμητικός έχω κάνει διάφορα τρελά,  αλλά οταν δεν
έχεις λίγη λογική να σε συντροφεύει, τότε κάνεις χοντρές μαλακίες.
Κι αυτοί οι γλάροι, βαλτοί είναι να τονίζουν το ταξίδεμα σε βαθμό που σε
απογειώνει απο την πραγματικότητα και δεν εχω ιδέα αν αυτοί με ζηλεύουν
που πατάω στη γή, αλλά εγω σίγουρα τους ζηλεύω που σχίζουν τον αέρα
απο  πάνω απο το απέραντο μπλε του Αιγαίου.

* Φωτογραφία απο την Σύρο το 2013
Άποψη της βόρειας και δυτικής πλευράς  του  νησιού απο το πλοίο.

Aμήχανος

Η αμήχανη στιγμή που εύχεσαι τα καλύτερα ακόμα κι αν αυτό σε ρίχνει και εισπράττεις κατάρες,  μίσος και άλλες ευχές.
--- Δύσκολα αναγνωρίζεται στις σχέσεις των ανθρώπων το τι καλό μας κάνει ο άλλος.
     Βλέπεις μόνο τα λάθη και κρίνεις μόνο απο αυτά. #wrong αλλά #fact

Η αμήχανη στιγμή που ξέρεις οτι η επιλογή  σου μπορεί να μην σε δικαιώσει στο μέλλον.
---   Aναγκαστικά πρέπει να πάρεις μία επιλογή για να πας παρακάτω. Ξέρεις το ρίσκο αλλά δεν έχεις μια πραγματικά καθαρή επιλογή να πάρεις. Ετσι, παίρνεις μία με βάση το ένστικτο. Ή με βάση την ένταση μιας δεδομένης στιγμής. Kαι προχωράς με  αυτήν ξέροντας οτι μπορεί να μη σου βγει, να μείνεις ξεκρέμαστος και να μην μπορείς και να γυρίσεις πίσω.

Ξέρεις τι λένε ;
Αν εισαι αμήχανος, ... βάλε μηχανή.

* Πριν απο τρία χρόνια ακριβώς,  στο Νέο Ηράκλειο Αττικής.
Οι γραμμές των τραίνων πάντα με κάνουν να θέλω να φύγω ταξίδι.

Λεξικό Γάβρων

Απόσπασμα απο το "Λεξικό Γάβρων" που θα κυκλοφορήσει οταν και αν το επιτρέψει ο Σάββας, ο Μώραλης και ο Γαβρινάκης.

Α
...
Αθλητισμός : Αυτο που κάνουν αθλητές που φοράνε κόκκινα-άσπρα ριγέ.
Αλέφαντος : Ολε ολε καλώς τα παιδιά τα πάντα όλα.
Άμιλλα : Είναι οταν αυτο που ε  χωρίς μήλα (;)
Ανταγωνισμός : Είναι αυτό που κανένας δεν αντιστέκεται πολύ πρίν φάει τρία.
Αξιοκρατία : Ειναι οταν κερδίζει ο Ωλημπυακώς στη μπάλλα.

Λίγα αποσπάσματα απο το Β και άλλα γράμματα της αλφαβήτου.

Β
...
Βάζελος : Ενας που θα τον κάνουμε μιά ζωή να ντρέπεται γι αυτά που του κάνουμε.

Γ
...
Γάβρος : Προσωνύμιο του υγιούς φιλάθλους του Θροίλου. Δεν αναγνωρίζει κανέναν άλλο σύλλογο.
Γήπεδο : Εκεί που βρίζουμε μάνες και σόγια και κερδάμε τους πάντες. Δεν επιτρέπεται να δοθεί πέναλτι εις βάρος του Θρίλου μέσα σε αυτη την Ακαδημία ήθους.
Γιουβέντους : Ειναι αυτοί οι %$^&^*&* που ##%#%%& Ελευθερόπουλος γαμ#$^% το  %$^(*
Γκολκήπαρος : Ο δικός μας πάντα. Ο αντίπαλος ειναι πάντα τυχερός. Πχ Ρομπέρτο - Ντε Χεα.

Δ
...
Διαιτητής : Αυτός που παίζει 75%-25% υπερ του Θρήλου.
Εναλλακτικά και αυτός που αδικεί τον Βάζελο, μας κάνει.
Δικαιοσύνη : Αυτό που δεν καταδικάζεται ο Θρήλος ποτέ, πουθενά αλλά  καταδικάζονται οι άλλοι.

Η
...
Ηθος : Τέτοιο διδάσκουμε όπου βρεθούμε εμείς οι φίλοι του Θροίλου. Σχολή Ηθους.
Ηλίθιος  : αυτός που δεν είναι με  αυτούς που κερδάνε, δηλαδή εμάς, θρήλοσσ ολεεεε καλώς τα παιδιά .. εεεε ναι οκ ε οκ

Θ
...
Θρύλος : όπως και να το γράψεις  θρήλως είναι μόνο ένας, ο Ωλημπυακώς και ξέρεις τι σημαίνει αυτό βρε βλάκα ή μήπως είσα βάζελος ; αντε γειάααα !

Μ
...
Μπάσκετ : Με πορτοκαλί μπάλλα  παίζεται και κοιτάμε μόνο  τα τελευταία  2 λεπτά αν κερδάμε, αν όχι, κλείνουμε την τηλεόραση και κρυβόμαστε πίσω απο  κουρτίνες. Κακό άθλημα, οι διαιτητές δεν μα  σφυρίζουν ποτέ πλεονέκτημα όπως στη μπάλλα  ναούμε.

Σ
...
Σουπερλίγκα : Αυτο που κάθε χρόνο το παίρνει ο Θρήλως και οι άλλοι ντρέπονται, έχουμε δικό μας παιδί εκει μεσα Μώραλης κι ετσι, με nova μαγαζί γωνία ολα καλά.


Φ
...
Φετφατζίδης : Κοντός αλλά παίχτουρας.
ΦΩΣ : Αδέσμευτη Ανεξάρτητη Αντικειμενική  Φίλαθλη Εφημαρίδα.
Φωτογραφίες που για κάποιο άγνωστο λόγο, λογοκρίθηκανκαι δεν θα μπούν στην τελική έκδοση :

 

Χ
...
Χαμένος : ο Βάζελος  και όλοι οι άλλοι εκτός απ το  Αιγάλεω, κάποτε.
Χρέη : Δεν εχει τέτοια ο Ωλημπυακώς, του τα ζβήσανε όλα.


Οπως ειναι εύκολα αντιληπτό δεν ήταν δυνατό να χωρέσει εδω ενα μεγαλύτερο απόσπασμα απο αυτο  το υπέροχο Λεξικό με το χοντρό κόκκινο ριγέ εξώφυλλο. Στα βιβλιοπωλεία σύντομα, τρέξτε να προλάβετε.

Πάει καιρός που...

Πάει καιρός που δεν γράψαμε κάτι εδω,
πάει καιρός που είχαμε  το κέφι της εποχής των μπλογκς,
πάει καιρός που τα πράγματα άλλαξαν -περισσότερο απο όσο περιμέναμε.

Ο χρόνος είναι ασταμάτητος, δεν μπορείς να τον σταματήσεις με μερικές λέξεις και μπορείς μονάχα μιά στιγμή του αιχμαλωτίσεις με  μιά φωτογραφική μηχανή. Με δεδομένη την αρχή οτι ο χρόνος δεν σταματάει ποτέ, θα έπρεπε να μην κάνουμε προσπάθειες να επαναφέρουμε στιγμές του παρελθόντος στο μυαλό μας, αφου όσα έγιναν, έγιναν, πήγαμε παρακάτω και γίναν άλλα και αυτη η αδιάκοπη ροή πρέπει να είναι αυτό που χαρακτηρίζει όλο το σύμπαν με τρόπο που ελάχιστοι θα μπορούσαν έστω να αντιληφθούν ενα μέρος του ρόλου που παίζει ο χρόνος επάνω στην ύπαρξη όλων, των πάντων.

Πάει καιρός που βγαίναμε με φίλους και συζητούσαμε περπατώντας για ώρες.
Πάει καιρός που είχαμε ακόμα χνούδι στο πρόσωπο, wannabe γενειάδα του μέλλοντος.
Πάει καιρός που ερωτευόμαστε με το πρώτο αληθινό χαμόγελο, αλλά ποιός μπορεί να ξέρει όταν ειναι παιδί, ποιά χαμόγελα ειναι τα αληθινά, παρ' οτι αισθανόταν οτι υπάρχουν και ψεύτικα ;

Ο χρόνος το κάνει αυτό, περνώντας σε αναγκάζει να μάθεις να ξεχωρίζεις τα αληθινό απο το κάλπικο και ύπουλο, το αυθόρμητο και ειλικρινό απο το υποκριτικό. Και συνεχίζει ο χρόνος να κυλάει αμείλικτος, αδυσώπητος.

Πάει καιρός που μας έλεγαν οι μεγάλοι να 'χουμε την υγειά μας και όλα τ' άλλα θα γίνουν κι εμείς γελούσαμε γιατί δε φανταζόμασταν τότε ως κακή υγεία κάτι παραπάνω απο μια γρίππη ή ενα κάταγμα την ωρα που προσπαθώντας να εντυπωσιάσουμε την όμορφη γυναίκα, κάναμε βουτιές την κορμάρα μας χωρίς να υπολογίζουμε οτι βράχια vs κόκκαλα ειναι πάντα 1-0. Στημένο παιχνίδι.
Ο χρόνος το κάνει αυτό, σε κάνει να παίρνεις πιο σοβαρά το θέμα της υγείας και της ασφάλειας.
Λες και προσπαθείς να τον ανακόψεις στην πορεία του προς την ημέρα που θα αποχαιρετάς αυτον τον κόσμο, να τον καθυστερήσεις, να τον κοροϊδέψεις λιγάκι για να κερδίσεις κι άλλον απο τον χρόνο που σου αναλογεί.

Πάει καιρός που έμαθα κακά νέα για την υγεία κάποιου που ήξερα.
Πάει καιρός που ανησύχησα για άλλους πλην συγγενών που ήξερα οτι έχουν θεματάκια υγείας.
Αλλα ο χρόνος το κάνει κι αυτό, για κάποιους φέρνει τη μέρα που θα έχουν κακά μαντάτα.
Και μετά, μετά απο λίγο χρόνο πάλι, μαθαίνουμε τα νέα τους.
Και ανατριχιάζουμε και κλαίμε και σκεφτόμαστε πώς μπορεί να βοηθήσουμε.
Ειναι ενα προϊόν, που δεν αναγράφει ημερομηνία λήξης γιατι ο ίδιος δεν λήγει, όμως όλα τα άλλα, στο πέρασμά του, αλλάζουν.

Εύχομαι περαστικά και γρήγορη ανάρρωση στον φίλο koulpa και επιμένω να κάνει κούλπα-κόλπα και να ξαναγυρίσει σε μια ασφαλή και υγιή ζωή. Αμα δεν προσπαθήσεις ρε, θα ρθω εκεί στο κρεβάτι σου να φάς φάπες. Δεν πειράζει που είχαμε χαθεί, εγω σε σκεφτόμουν.
Κι όπως λες κι εσυ, "μακάρι όλοι να καταλάβουμε ότι η ευτυχία δεν είναι να δίνουμε χρόνο για να κερδίζουμε αγαθά αλλά να τον μοιραζόμαστε με τους αγαπημένους μας "

* Ενα μισοτελειωμένο έργο μου με γραφίτη και μολύβι, εν καιρώ θα ολοκληρωθεί κι αυτό.

Tι μέλι γενέσθαι

Το μέλι στον τίτλο είναι επίτηδες γραμμένο με ι.
Επειδή και αυτό δεν καταφέραμε σαν χώρα να το κρατήσουμε παραδοσιακό μια και θα επιτρέπεται πλέον η διάθεση μελιού ελεύθερα, φτηνότερου, φτιαγμένο με μεταλλαγμένη γύρη. Και πιάσε συ και ψάξε ποιό ειναι το αγνό και ποιό ειναι το μεταλλαγμένο.
Πάλι καλά  που σώσαμε κάπως την ελληνική φέτα.

Το χύμα τσίπουρο και ούζο απαγορεύτηκαν επίσης, για λόγους φορολογικούς αν κατάλαβα καλά.
Αλλοιώνεται η ταυτότητά μας σιγά σιγά αλλά  σταθερά και επίμονα.
Μαζί με άλλα κουσούρια της φυλής μας  όπως η λαμογιά και το οτι δηλώσεις είσαι, τις μαϊμού συντάξεις αναπηρίας και άλλες μαγκιές που χάρη σε αυτές εμφανίζονταν πολλοί πατριώτες στους δρόμους με Καγιέν, θα χαθούν και αγνές παραδόσεις της Ελλάδας  απο αυτές που την έκαναν μοναδική. Αλήθεια, εχω τρία χρόνια να δω Καγιέν.
Γιατι, φίλε μου, άλλο πράμα να ψήνεις κοψιδάκια με παρεούλα και να 'χεις  τσίπουρο χύμα απ το χωριό, κι άλλο να τρώς και να πίνεις μόνο αυτά που επιτρέπει η ΕΕ στους υπηκόους.

Είναι κάτι πραγματάκια που σε κάνουν να είσαι περήφανος που είσαι Ελληνας και άλλα που σου καταστρέφουν κάθε  ελπίδα.
Κάνω πικνικ σε παραλία, μαζεύω τα σκουπιδάκια μου, δεν ενοχλώ τους γύρω, ειμαι Ελληνας.
Κάνεις πιπι σε δημόσια τουαλέτα, λερώνεις και δεν τραβάς καζανάκι, φεύγεις, τα βρίσκει ο επόμενος, εγω, αηδιάζω, σε λούζω με βρισιές, είμαστε Ελληνες. 

Λες οτι εχεις πρόγονο τον Μεγαλέξαντρο και τον Αριστοτέλη, καμαρώνεις, είσαι Ελληνας.
Λέω πως δεν σημαίνει οτι επειδη ο προπάππος μας ητανε σπουδαίος, είμαστε απαραίτητα κι εμείς σπουδαίοι, με λες Συριζαίο, σε λέω  χρυσαυγίτη, πλακωνόμαστε, είμαστε Ελληνες.

Αξιος της ιστορίας και της γλώσσας αυτού του τόπου δεν είναι αυτός που μιλά Ελληνικά αλλά δεν θέλει να δώσει τίποτα επειδή απο γεννησημιού  του ανατράφηκε  με την αδικία που του  δίδαξαν οι λάθος γραμμές της Εκπαίδευσης, χαραγμένες πάνω σε εθνικιστικά και θρησκευτικά τοτέμ.
Μετά το σχολείο, έμπλεξαν και με κομματικά τοτέμ.
Προπάντων αυτά, α όλα  κι όλα μην του τα πειραξεις του ελληνάρα.

Αξιος είναι όποιος καταλαβαίνει οτι ο κακός δεν ειναι ο κομμουνιστής, δεν ειναι ο πασόκος, δεν ειναι ο συριζαίος, δεν ειναι καν ο δεξιούλης πσεκαζμένος, αλλά  ο κακός ειναι απλά ο κακός, ο βλάκας, ο ημιμαθής, ημιαμόρφωτος και με ροπή στην παραβατικότητα και τον τσαμπουκά,  τσομπάνος.
Κι εχω και μιαν επιφύλαξη οτι καμπόσοι τσομπαναραίοι θα 'ναι πιο καλοί έλληνες απο πολλούς "πατριώτες" που με το 'να χέρι κάνουνε το σταυρό τους και με τ' άλλο κλέβουν σε βάρος άλλων.

Αλλοι πάλι φύγαν στα ξένα απο παλιά, λίγοι γυρίσανε  κι ακόμαπιο λίγοι γίναν άνθρωποι.

Οι δε χωριανοί τους λένε να ο τάδε πήγε στην Αυστραλία ειναι μια χρά, ο άλλος Γερμανία ζει καλά, ε μα αφου ειναι τόσο καλά όξω απο δω, ας μείνουν εκεί και μη μας πρήζουν, ή ας βοηθήσουν να φτιαχτούμε κι εδω και πίσω ας έρθουν με το καλό.

Πρέπει να φτιαχτούν και να λειτουργούν απρόσκοπτα οι θεσμοί και οι βασικές κολόνες μιας πολιτείας, Δικαιοσύνη, Παιδεία, Υγεία, αλλά  ζούμε στην εποχή που πρώτα θέλουν να φτιαχτεί η ...Εφορία !

Με αυτά και με  κείνα, ούτε που ξέρω  τι μέλλει γενέσθαι. Μη ρωτάς. Δεν ξέρω.

---------------------------------------------------------------------------------------------

Με αυτά και με κείνα κλείσαμε προ ημερών τα 9 χρόνια ύπαρξης αυτου΄εδω του μπλογκ.

Ευχαριστώ αυτούς που μαζί τόσο πολά είδαμε  και γράψαμε. 

Να είστε καλά, ξέρετε σείς.

O Gary Payton και εγώ

Αν μου έλεγες να πεθάνω με τον όρο να αναστηθώ αμέσως και να διαλέξω ποιός θα ήθελα να είμαι, η επιλογή θα ήταν δύσκολη.

Θα μπορούσα να πω  ο Bill Gates, ή ο Σόρος ή ο Γκάλης, ο Τζαμπάρ, η Καϊλή,  ξερω γω ή η Tyra Banks, o Larry Ellison ή έστω ο  καραπίπας ο Ζούκερμπερκ ασταναπάν.
Ομως η πρώτη επιλογή μου είναι ο Gary Payton.

*φωτο απο blacksportsonline.com με τον φανταστικό John Stockton των Utah Jazz.

* εδω με αντίπαλο τον Michael Jordan. Φωτο απο kpopstarz.com

 Αν υπάρχει θεούλης και ανασταίνει πσόφιους θα με  κάνει Gary Payton είμαι σίγουρος.
Να είμαι 1.93 και να έχω παίξει σε Seattle Supersonics, LA Lakers, Milwaukee Bucks και Boston Celtics και τελικά και με Miami Heat με τους οποίους θα πάρω  επιτέλους ενα πρωτάθλημα NBA.
Να είμαι τόσο ισχυρή προσωπικότητα που να αντέχω τον υπέρμετρο εγωισμό μου.
Nα εχω συμπαίκτες και αντίπαλους όλους αυτούς τους θρύλους του μπάσκετ, να έχω βγάλει λεφτά, μπορεί άλλοι να έβγαλαν πιο πολλά, δεν πειράζει, αλλα να είμαι ενας απο τους κορυφαίους αθλητές του πλανήτη και μέλος μιας  παγκόσμιας ελίτ του επαγγελματικού αθλητισμού.

Δεν θα κάπνιζα κιόλας, αυτό, πού το βάζεις ;

Να πάρω δύο ολυμπιακά χρυσά μετάλλια με την Dream Team και μετά αφου σταματήσω να παίζω, να ζήσω μία ζωή πολύ καλή.
Να με θέλουν στην αγαπημένη τους ομάδα ο VAD και ο Kantharos κι ενα εκατομμύριο βάζελοι.
Να έρθω στην Ελλάδα τέλος πάντων, τη χώρα των περήφανων απογόνων των ζάπλουτων πολιτικών, των ανέγγιχτων παπάδων, του αποτυχημένου χορού του Ζαλόγγου, της όμορφης θάλασσας και των γυναικών με την εκφραστική ματιά και το πάθος που σιγοκαίει έτοιμο να εκραγεί.

 Επιμύθιο :

Δεν νομίζω να υπάρχει δεύτερη ζωή.
Κι αν υπάρχει,  δεν το ξέρουμε.
Μία έχουμε, μονάκριβη, μοναδική.
Και της αλλάζουμε τα φώτα, επειδή μία την έχουμε, να τη ζήσουμε θέλουμε,
επειδή ακριβώς μία μας δόθηκε. Μόνο.

Καλή Χρονιά 2014

Δυό χιλιάδες δεκατέσσερεις ευχές για κάθε μιά σου επιθυμία,
ελπίζω να εύχεσαι πράγματα μόνο καλά, με χαμόγελο
και παιδική ξεγνοιασιά σα να μην τελειώνει ο κόσμος αυτός ποτέ,
και να ονειρεύεσαι σαν παιδί που του ανήκει ο κόσμος όλος,
ενας κόσμος χωρίς κακίες,  χωρίς κρυφές σκέψεις υπόγειες,
γεμάτος  με χαρές, με ομορφα πρόσωπα και αληθινά χαμόγελα.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ