Mάης

Kάθε Μάρτη, κάθε Απρίλη, κάθε Μάη,
το τρενάκι της ψυχής μου ξεκινάει,
και στης νιότης με γυρίζει τα λημέρια,
στα μεγάλα τα ζεστά μου καλοκαίρια.

Μοναδική φωνή του Γιάννη Πουλόπουλου στο τραγούδι αυτό.
Σε ταξιδεύει όσο λίγα τραγούδια.
Και σε γυρίζει πραγματικά σε αυτά που μικρός ονειρευόσουν,
λαχταρούσες να έρθουν, κάθε Μάη μήνα μετά το σχολείο.

Ξένοιαστες διακοπές, παραλίες, ελάχιστες υποχρεώσεις και
ισως κι ενα ταξίδι, με τους γονείς και συγγενείς.
Δεν είχαμε ποτέ πολλά λεφτά, πάντα έπρεπε κάπως να παλέψουμε
με την καθημερινή ανάγκη για το φαγητό, για την αξιοπρέπεια.
Ενα καθαρό κρεβάτι, ρούχα καθαρά, ενα πιάτο φαϊ με μπόνους την
σαλάτα που γινόταν μάχη ποιός θα φάει το ζουμί στο τέλος.
Το Πάσχα πάντα ήταν πρόσφατο και υπήρχε η ικανοποίηση οτι
γλεντήσαμε με συγγενείς και φίλους, ψήσαμε, φάγαμε, ήπιαμε.
Τώρα, το μεροκάματο του πατέρα θα έφερνε ισα ισα τα καθημερινά.
Η μητέρα έχωνε κανα εικοσάδραχμο σε κουμπαρά για να αγοράσουμε
ενα πλυντήριο ρούχων. Στο τέλος πλήρωσε με αυτά.
Τότε ενα εικοσάδραχμο ήταν οτι και το σημερινό ας πούμε δίευρο.
Το Μαη φοράγαμε πια, κοντά παντελονάκια και μπλουζάκια, θυμάμαι,
οχι σαν τωρα που φοράνε σκισμένα τζήν και σκουλαρίκι στη γλώσσα.
Δεν είχαμε κινητά, ο μόνος τρόπος να βρείς παρέα ήταν να πας ο ίδιος
να τους συναντήσεις, ή το πολύ να έπαιρνες κι ενα τηλέφωνο πριν, αν ο
άλλος είχε τηλέφωνο  στο σπίτι του, σταθερό εννοείται, αυτο με το
καντράν που γύριζε κι έκανε αυτον τον ήχο κρκλικκλικκ κλικλικλικ.
Και μετά ήρθε η έγχρωμη τηλεόραση και το Μουντιάλ όπου μπορούσες
να δεις ανθρώπους απο άλλα μέρη της Γής να κυνηγάνε τη δόξα στα
γήπεδα μιας άλλης μακρινής χώρας που ονειρευόσουν να επισκεφτείς.
Και μετά σπουδές, δουλειά, μεροκάματο, θητεία στο στρατό, ξανά δουλειά
όπου να'ναι αρκεί να βγαίνει μεροκάματο. Τότε, έβρισκες δουλειά.
Πέντε βιογραφικά έστελνες, δεν σου απαντούσαν σε κανένα, πήγαινες
ομως να ενοχλήσεις ο ιδιος κι έβρισκες αμέσως δουλειά.
Αν πρέπει να πώ σε ποιόν μήνα του χρόνου γίνηκαν οι πιο πολλές αλλαγές
και σημαντικά  βήματα, θα επέλεγα τον Μάη.
Οχι οτι τους άλλους μήνες δε γινόταν τίποτα, αλλά ο Μάης με την αισιοδοξία
που εχει στην ατμόσφαιρα βοηθάει να αισθάνεσαι λίγο πιο ελεύθερος.
Ελεύθερος να ονειρευτείς αυτά που απο παιδί πάντα ήθελες.
Αλλο θέμα, αν σου κλέβανε τα όνειρα, οπως αποδείχτηκε.

* η φωτογραφία ειναι τραβηγμένη εκει όπου σήμερα βρίσκεται το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας κάποιον Μάη παλιά. Πολύ παλιά. Στο βάθος διακρίνεται το παλιό Τηγάνι, γνωστό και ως Στάδιο Καραϊσκάκη.