Ταινιάρες

Forrest Gump -1994 -Robert Zemeckis 

The Big Lebowski - 1998 - Joel Koen 

Taxi Driver - 1976 - Martin Scosceze

The Godfather -1972, 1974- Francis Fors Coppola

Pulp Fiction - 1994- Quentin Tarantino

Blade Runner - 1982- Riddley Scott

Psycho -1960- Alfred Hitchkok

Back to the Future - 1989 - Robert Zemeckis

Rebel without a cause - 1955 - Nicholas Ray

The Terminator - 1984 - James Cameron

Για μένα το Forrest Gump ειναι κορυφαία ταινία ως σενάριο, σκηνοθεσία και ερμηνεία του Tom Hanks και του Gary Sinise. O Tom Hanks εχει αποδείξει οτι μπορεί να παίξει τα πάντα, απο κωμωδία μεχρι θρίλερ αλλα κυρίως να βγάλει απίστευτο γέλιο μεσα απο δραματικές καταστάσεις. Στον "Ναυαγό" έπαιξε ουσιαστικά μόνος του, στο Forrest Gump έπαιξε εναν τύπο που δεν θα πείραζε ουτε μύγα, να πετυχαίνει μεσα απο συγκυρίες και δυσκολίες και να επιβιώσει χάρη στο  φιλότιμό του μεχρι που έγινε πάμπλουτος χωρίς να εχει καταλάβει ακριβώς  πώς αλλα και με ενα παιδί, καρπό αγνού έρωτα απο την πλευρά του. Μια ιστορία απίστευτη και βαθιά ανθρώπινη.
Προσωπικά αυτές τις ταινίες τις βλέπω και ξαναβλέπω ευχάριστα, όλες με εξαιρετικό καστ και απο μαέστρους του σινεμά.
Είχαμε μιά κουβέντα τις προάλλες με φίλους περι σινεμά και είδα οτι οι γνώμες ειναι πολυ διαφορετικές ακόμα και μεταξύ ανθρώπων με τα ίδια γούστα πανω κατω  στις ταινίες.
Βρήκα άνθρωπο να εκτιμά κι αυτος τις ταινίες που μου αρέσουν και να διαφωνούμε ως προς το αν ο Nicolas Cage ειναι καλός ηθοποιός ή οχι και στο αν η Nicole Kidman θα μπορούσε να παίξει καλύτερα. 
Αλλος δεν πολυ γουστάρει τον Tarantino και δεν εχει δει πάνω απο 5 ταινίες γυρισμένες πριν το 1970. Κατα τα αλλα θεωρεί ηθοποιάρα την Susan Sarrandon -συμφωνώ- αλλα όχι και τόσο τον Tim Robbins.

Στην Ικαρία, στους Φούρνους και τη Θύμαινα

... επήγα και ξεθύμανα :)
Ενα οδοιπορικό στο Αιγαίο σαν αυτά που λατρεύω, με τόσο μπλε και τόση θάλασσα που με πλημμύρισαν. Αλλά ακόμα νιώθω πως δε θα το χόρταινα ποτέ.
Μιά διαδρομή ανάμεσα στα νησιά, πάνω σε αυτά, γύρω απο πολλά περισσότερα κι η αρμύρα σε ποτίζει ως μέσα, σε φρεσκάρει, σε ηρεμεί και σε καθαρίζει.
Είναι μερικοί τόποι που σε  κάνουν να λες "θέλω να μείνω εδω, όσο πάει" και το Αιγαίο εχει ενα σωρό τέτοια μέρη, πολύ συχνά λες ξεχασμένα κι απ'  το θεό, απομονωμένα σε βαθμό που σε τρομάζει, αν αφαιρέσεις την μαγεία τους και τα δείς με τα μάτια του αστού.
Σύρος,  Μύκονος, Ικαρία, Σάμος, Φούρνοι, Θύμαινα, Αρκιοί, Πάτμος, Χίος, παράλια Μικρασίας όλα αυτά φαίνονται μακριά μεταξύ τους αλλα μιά γειτονιά είναι, κάθε λιμάνι και μια νότα διαφορετική, κάθε κρυφός κολπίσκος και μια ορχήστρα,να παίζει μουσική στα μυαλά σου και να σε συνεπαίρνει. Κι ύστερα λέγαν οτι οι Σειρήνες ήταν μυθικά όντα, ισως πράγματι να ήταν στα μυαλά  των ανδρών του Οδυσσέα, που μαγεύτηκαν απο τους τόπους που είδαν.

Το ανατολικότερο άκρο της Ικαρίας

Εξαιρετικό μέρος η Ικαρία, μην περιμένεις καταστάσεις Μυκόνου ή αμμουδιές Χαλκιδικής, αν πας θέλοντας αυτά να βρείς, έχασες, δεν θα σου αρέασει η Ικαρία, ούτε κι οι Φούρνοι. Να καταλάβεις πρέπει, το πώς ειναι αυτοι οι τόποι, να το σεβαστείς αυτό, για να περάσεις καλά.
Εχουν μιά περηφάνια να θέλουν τη μοναξιά τους στη φύση την αδάμαστη ακόμα που όμως δίνει την μοναδικότητα κι αυτο το αυθεντικό χαμόγελο των ντόπιων. Το μέρος σου πρέπει να τ' αγαπάς, κι αυτοί το αγαπάνε.
Η μυρωδιά απο θυμάρι, πεύκο, αρμύρα, όλα μαζί ειναι σαν βουνό και θάλασσα, το δίλημμα "βουνό ή θάλασσα" εδω δεν υπάρχει, δεν το σκέφτεσαι, τα εχεις ολα μαζί.

 Οι Φούρνοι κι η Θύμαινα ειναι ξεροί τόποι, χωρίς πολλή βλάστηση αλλα οι θάλασσες εκει ειναι το κάτι άλλο. Φαντάζομαι θα εχουν βαρεθεί να τρώνε ψάρι :)
Κι απο ησυχία, άλλο τίποτα, να ακούς μόνο το κύμα και τον αέρα, τα τζιτζίκια και τη μηχανή κάποιας βάρκας.

Σε ανάρτηση άλλη θα γράψω και θα δείξω τι είδα στα νησιά και τις εμπειρίες μου γενικότερα, ως τότε,  θέλω να σταθώ σε κάτι που μου προξένησε το ενδιαφέρον αρκετά.

Νας

Ενα απο τα πολλά που είδα στην Ικαρία ηταν κάμποσοι 20ρηδες-30ρηδες σε καθεστώς ημιπαρανομίας να σχεδόν κρύβονται για να βγάλουν μερικές νύχτες σε σκηνή, η υπνόσακκο και επιπλέον κάθε τόσο υπήρχε πινακίδα ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗ κι απο πάνω ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Ο ΓΥΜΝΙΣΜΌΣ. Αυτές οι πινακίδες ηταν τα μόνα πράγματα που μου τσαλάκωσαν λίγο, την ωραία εικόνα που πήρα απο την Ικαρία. Χωρίς καμμιά αισθητική της  προκοπής, κοτσάρουν πινακίδες με απαγορεύσεις, ετσι λες και κάποιοι καβλώνουν βλέποντάς τες να κόβουν τη θέα, βαλμένες σε θέσεις  τέτοιες, δείχνουν σαν γεροντοκόρες που θέλουν να θυμίσουν την αυστηρή παρουσία τους σε πάρτι νεαρών.
Ειναι ενας τόπος όπου το κάμπινγκ κυρίως αλλα και γιατι οχι και μερικές παραλίες γυμνιστών θα ταίριαζαν απόλυτα. Ο ελεύθερος κατασκηνωτής δεν ειναι πάντα αλήτης, αντίθετα,  φροντίζει να μην λερώνει, να σέβεται και να αγαπάει τον τόπο.
Οποιοι επιθυμούν τους θορυβώδεις πελάτες ξενοδοχείων, ντυμενιστές φορτωμένους με 50 κιλά πλαστικούρα, σωσίβια, κουβαδάκια, ρακέτες, ομπρέλες, καρέκλες, 5 κινητά, εφτά μπουκάλια νερά και άλλα που τα πετά όπου νά ναι μαζι με τα αποτσίγαρά του επειδή αυτός πληρώνει δωμάτιο, θα πετύχουν να καταλήξει ο τόπος τους σαν τους άλλους. Δυστυχώς γι αυτούς, δεν ειναι όλα τα νησιά "μυκονοποιήσιμα". Και καλώς, δεν είναι.
Και νομίζω ειδικά οι Ικαριώτες πρέπει να θέλουν να μην αλλοιωθεί η φυσιογνωμία του νησιού τους. Η εστω να μην τσαλακωθεί τόσο που πια αυτος ο τόπος να ΜΗΝ ειναι Ικαρία σε λίγο καιρό.
Οι ομπρέλλες με δυό ξαπλώστρες νοικιάζονται 5 ευρώ συν 2 για κάθε επιπλέον ξαπλώστρα απο τους έμπορους της άμμου, φυσικά αν εισαι ντόπιος δεν πληρώνεις ...
Τουλάχιστον κόβουν αποδείξεις, σε αντίθεση με  μερικούς άλλους. Στην Ικαρία οι 3 στους 10 δεν κόβουν απόδειξη.


(Πήγα Σιθωνία Χαλκιδικής το '95 πρώτη φορά και συνέχεια μέχρι και πέρσι κάθε χρόνο εκεί ήμουν.
Η εικόνα πια ... εχει αρχίσει να  μην ειναι αυτο που αγαπούσα. Ή, κοντεύει να γίνει κάτι άλλο απο αυτο που χιλιάδες κόσμος αγάπησε.
Τα κάμπινγκ εκεί απ' οτι φαίνεται εχουν δοθεί προς εκμετάλλευση σε ιδιώτες απο ... Μονές ! του Αγ.Ορους κι όσο κι αν έψαξα δε βρήκα διαφανείς διαδικασίες γι αυτό. Η τουλάχιστον δεν κατάλαβα τη διαδικασία, ή κατάλαβα αλλα δεν το λέω.
Μερικά τα εκμεταλλεύονται οι κοντινοί Δήμοι. Και οι ελεύθεροι κατασκηνωτές είναι υπο διωγμό, άσχετα που σε πολλά οργανωμένα κάμπινγκ τα τροχόσπιτα έφτασαν μεχρι την άμμο, πράγμα που δε νομίζω να ειναι νόμιμο.
Κι εκεί εχει ο τόπος πια γεμίσει [ εεε οχι τόσο πολύ αλλά ...] με πινακίδες ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ το ενα, ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ το άλλο κι εγώ κάθομαι και λέω οτι ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να απαγορεύουν κάτι αντι να φροντίζουν αυτό και άλλα πολλά, να επιτρέπονται, με καλή οργάνωση και με σωστό τρόπο.
Αλλα αυτο ειναι πιο κουραστικό πάντα ε ; )
Δε θέλει κόπο,  τρόπο θέλει :)

Πλέοντας απο Εύδηλο, ανατολικά. Χαρακτηριστική άποψη της ΒΑ πλευράς

Εντάξει η Ικαρία δεν διαθέτει και πολλά μέρη που θα μπορούσαν να γίνουν καλά κάμπινγκ, καθώς η μορφολογία του εδάφους είναι ιδιαίτερα απότομη κι άγρια [φωτο] στο μεγαλύτερο μέρος. Οι δρόμοι απλά δεν εχουν ευθείες, ειναι όλο στροφές. Η πρόσβαση στις παραλίες δύσκολη εκτός απο ενα κομμάτι στα βόρεια-δυτικά. Ομως πιστεύω οτι μπορεί να γίνει κάποιο οργανωμένο αλλα και να επιτραπεί με κάποιο τρόπο η ελεύθερη κατασκήνωση εστω και υπο όρους.

Διάβασε Ε Δ Ω  το ψήφισμα του Δ.Σ. του Μεσότοπου Λέσβου υπέρ της ελεύθερης κατασκήνωσης ! Επιτέλους και κάποιοι λογικοί άνθρωποι, μπράβο στη Λέσβο και τους κατοίκους του νησιού.

Γιατι αυτός κι όχι εγώ ;

Στην Ελλάδα του κινήματος " γιατί αυτός κι όχι εγώ ", κάποιες φορές ειναι ολοφάνερο το γιατί εκείνος και όχι εσύ φίλε μου ;)  Κάποιες φορές κάποιοι ξεχωρίζουν επειδή πραγματικά αξίζουν.

Το "ΝΗΣΟΣ ΧΙΟΣ" μόλις πέρασε τη νησίδα Βενέτικο

Ταξίδεψα με πλοία της Hellenic Sea Ways και αυτό συνέβαλλε σε καλές διακοπές, ειδικά αν σκεφτώ τα πλοία άλλων εταιρειών που εχω ταξιδέψει.

Καθαρά και γρήγορα πλοία, καταρτισμένο προσωπικό, επαγγελματική αντιμετώπιση, συνέπεια, αμεσότητα, άνεση και ευχάριστο ταξίδι. Και το Wi-Fi δουλεύει εν πλώ !
Οσοι απασχολούνται στην HSW δείχνουν καλά καταρτισμένοι και έτοιμοι να βοηθήσουν.
Συνιστώ σε όλους να επιλέγουν μια εταιρεία σαν αυτή για να ταξιδεύουν στις θάλασσές μας. Οχι, δεν ειναι διαφήμιση, απλά αισθάνομαι οτι οφείλω να πω ενα μπράβο σε εποχές που παντού διαβάζει κανείς κατάρες και μίρλες :)
Με άλλη εταιρείας φέτος, το πλοίο εκτός απο καθυστέρηση άφιξης 1 ωρ. 25' λεπτά ( !!! ) έγερνε κιόλας και μάλιστα πολύ. Ισως 8-10 μοίρες. Πήγαινε ανεξήγητα αργά και μου είπαν οτι δεν ειναι πρόβλημα το οτι γέρνει ! Ο χώρος για τα αυτοκίνητα μύριζε άσχημα και το μόνο καλό που βρήκα ηταν τα φρέσκα σωστικά μέσα του πλοίου και το φιλότιμο προσωπικό. Πάλι καλά.
Με αυτη την εταιρεία  εχω ξαναταξιδέψει στο παρελθόν, με παράπονα διάφορα.
Δεν κάνω δυσφήμιση, οπως ούτε και διαφήμιση.
Το καλό πρέπει να λέγεται και να προσπαθούμε όλοι να βελτιωθούν όλα όσα μας πουλάνε, ... ακριβά, καθώς οι τιμές ακτοπλοϊκών  παραμένουν πολύ ψηλά, ιδίως για τα οχήματα ( πχ Χίος-Πειραιάς 83,50 € το αυτοκίνητο, 35 € ο επιβάτης )

Φούρνοι Κορσεών, στο λιμάνι

Πάς κάπου στις διακοπές σου για φαγητό και τρώς καλά, οχι ακριβά και σε σερβίρουν με γνήσιο χαμόγελο, χιούμορ και χαλαρή διάθεση. Στο τέλος, σου κόβουν απόδειξη.
Πάς αλλού και σε σερβίρουν μέτριο φαγητο, ακριβό και με διάθεση λίγο "παράτα-μας", σου δίνουν ενα χαρτί που δεν ειναι απόδειξη, τη ζητάς και σου λένε οτι χάλασε η μηχανή.
Ποιόν θα διάλεγες για να ξαναπάς ;
Να γιατι αυτός κι όχι εκείνος :)

Χαλκιδική, Σιθωνία, σε beach-bar

Πάς για καφέ σε beach-bar και ο καφές ειναι όχι τόσο καλός, ακριβότερος απο αλλού, και η παραγγελία αργεί. επιπλέον σου χρεώνει ομπρέλλα-ξαπλώστρα. Δεν έχουν τασάκια και η άμμος ειναι γεμάτη αποτσίγαρα.
Πάς αλλού με καλό καφέ που έρχεται γρήγορα, το σέρβις ειναι πολύ εξυπηρετικό, η ξαπλώστρα ειναι τσάμπα και ο καφές 0,50 € φτηνότερος. Εχουν τασάκια αλλα και καθαρίζουν συχνά.
Σε ποιόν θα ξαναπήγαινες ;
Να γιατί αυτός κι οχι εσύ :)

Θύμαινα

Παραλία στην Θύμαινα απέναντι απο τους Φούρνους Κορσεών.
Να  γιατί.... ΕΛΛΑΔΑ !

Δροσιά οπωσδήποτε

Με αυτη τη ζέστη, το μόνο που θέλω ειναι να πάω κάπου δροσερά, με θάλασσα αν γίνεται και ηρεμία. Και να μην εχει κουνούπια.

Δεν είναι οτι δεν εχω να πώ πράγματα για όσα συμβαίνουν.

Είναι που δε θέλω να πώ κάτι για την επικαιρότητα των ημερών.

Δε θα μου βγεί καλά, αν έρθει ωρα να γράψω, θα το κάνω, τώρα ομως δε θέλω να γίνω μίζερος.

Απέβαλα αυτη την ασθένεια προ πολλού.

Η μιζέρια μπορεί να πνίγει ακόμα και την φαντασία.

Και δε μπορώ να ζώ χωρίς φαντασία, ούτε χωρις όνειρα.

Κάποιος λοιπον, προσφέρει κάτι πολύ καλό για να το αρνηθείς, απο αυτά που αλλάζουν ζωές, πορείες, οπτικές και στάσεις ζωής, κάτι απο αυτά που σε κάνουν σχεδόν άλλον άνθρωπο, καλύτερο, πιο γεμάτο, πιο δυνατό.

Εντάξει, πάμε.

Για την ώρα,καλά μπάνια σε όλους τους καλούς και χαιρετίσματα στις κατσίκες των γειτόνων των υπολοίπων :)

Μπάμ μπούμ

Οποιος εχει διαβάσει για τα γεγονότα στις διαδηλώσεις στο Σύνταγμα, και συγκεκριμένα το πώς ενας αστυνομικός μετά απο εντολή ανωτέρου του, έριξε βόμβα κρότου-λάμψης μισό μέτρο απο το πρόσωπο ενός ανθρώπου, θα πρέπει να ειναι οργισμένος.
Ο δημοσιογράφος Μανώλης Κυπραίος ηταν εκει για να καταγράφει ως όφειλε τα γεγονότα. Αφου τον ρώτησαν γιατι τραβά φωτογραφίες, επέδειξε δημοσιογραφική ταυτότητα. Τότε ενας αστυνομικός πήγε σε άλλον και του έδειξε τον κ.Κυπραίο. Ο άλλος αμέσως πέταξε μιά βόμβα κρότου-λάμψης που έσκασε πολύ κοντά στον κ.Κυπραίο και ειχε σαν αποτέλεσμα να πέσει κάτω και οταν κάπως βρήκε τις αισθήσεις του να αντιληφθεί πως δεν άκουγε τίποτα.
Αν τα πράγματα έγιναν ετσι, τότε δε μπορεί να μείνει κανείς χωρίς να εχει συγκλονιστεί.

Στο νοσοκομείο του είπαν οτι καταστράφηκαν οι κοχλίες. Ακοή κατεστραμμένη.
Ε, καί ;

Θα ζήσει τώρα χωρίς να ακούει. Ε και ;

Και αυτός  που το έκανε θα ζήσει ατιμώρητος και άνετος να το ξανακάνει. Μετά  απο εντολή ή και πιθανώς και χωρίς εντολή. Αυτος δεν ενδιαφέρεται αν άφησε ανάπηρο εναν  άνθρωπο, ίσως ζεί όλος καμάρι γι αυτά που κάνει και θα παινεύεται. Μεχρι που μια μέρα ο ίδιος θα πάρει τη ζωή κάποιου άλλου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
Δεν ειμαι σίγουρος αν η βλάβη στους κοχλίες επιδιορθώνεται ούτε τι κόστος έχει αυτό και ποιός θα το καλύψει.
Ειμαι σίγουρος όμως οτι ο άνθρωπος αυτός θα υποφέρει απο αυτη την αναπηρία κι όλο θα σκέφτεται " γιατί εμένα ; "

Θα πρέπει να εκπαιδευτεί απο την αρχή να διαβάζει τα χείλη όσων του μιλούνε και να κοιτάζει κατα πρόσωπο τους συνομιλητές του φυσικά. Θα πρέπει να μην ακούει το κουδούνι και το τηλέφωνο. Δεν θα μπορεί να συνομιλεί στο τηλέφωνο. Θα πρέπει να προσέχει που περπατάει επειδή ο έλληνας οταν δει πεζό το πρώτο που κάνει ειναι να κορνάρει και συνεχίζει ακάθεκτος. Δεν του περνά απ' το μυαλό να σταματήσει, μήπως κι ο άνθρωπος αυτός ΔΕΝ ΑΚΟΥΕΙ.

Τα ΜΜΕ διαδίδουν επιτυχίες της Αστυνομίας σε άλλα θέματα, όπως συλλήψεις κακοποιών και λοιπά, λες και αυτο δεν ειναι στα καθήκοντά τους αλλα πρέπει να προβληθούν, σαν για να μαλακώσει η άποψη του κόσμου για τους κακούς μπάτσους.
Ε, λοιπόν, φροντίζετε εκει στην Αστυνομία, να σας βλέπει ο κόσμος με άλλο μάτι.
Ρίξατε εκείνη τη βόμβα κρότου στον κ.Κυπραίο, ρίξατε ταυτόχρονα τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Χάσατε κάθε υποστηρικτή σας. Σας αγαπάει μόνο η μάνα σας. Και θα 'θελαν πολλοί, να πούν κάτι στη μητέρα σας. Δεν ξέρω όμως πόσοι θα ειχαν κάτι καλό να πούν στην μητέρα του κ.Κυπραίου.

Να καλυφθεί απο τις τσέπες σας η αποκατάσταση του κ.Κυπραίου, να αποζημιωθεί για τον τρόμο που έζησε και την αναπηρία του, -πιθανόν μη αναστρέψιμη βλάβη, δεν ξερω- και θα ευχόμουν να σας μουδιάσει μόνιμα το χεράκι που πετάει βομβίτσες. Μα ποιός θα ήταν κακός για να ευχηθεί κακό ...
Οσο για το αφεντικό σας τον κ.Παπουτσή, πολλοί, έχουν δεκάδες φορές ευχηθεί να βρισκόταν στον πάτο μαζι με το "Σάμαινα" αλλα πάντα τον διασώζουν εκει στο κόμμα του και πάντα εχει αξιώματα και ασυλίες. Κάτι σαν τη Φάνη-Πάλλη του Πασοκ... Ποιά προστασία του πολίτη ; Απο εσάς ...

Δε θα σταματήσω να ασχολούμαι με το θέμα αυτό μέχρι να θεραπευτεί πλήρως ο Μανώλης Κυπραίος. Είμαι ήδη σχεδόν κουφός. Και ξέρω πώς ειναι. Δεν έφαγα βόμβα, αλλα όλη μου τη ζωή ζω τον τρόμο να μην μπορώ να αναγνωρίζω αμέσως τον κόσμο που με περιβάλλει, να μην ακούω ψιθύρους, και σε κάθε κρότο να τρομάζω μη μπορώντας να αναγνωρίσω τι ήταν αυτό, απο πού έρχεται, κι αν κινδυνεύω.
Ζω σε ενα κόσμο που με εχει κάνει να κατανοώ τον κάθε ανήμπορο άνθρωπο και σχεδόν και το τι περνάει.

Αποκατάσταση του Μανώλη Κυπραίου τώρα. Μέχρι τότε, ζήστε την ντροπή σας.

O καφές, η τσάντα και το φώς

Ελα, πάμε για καφέ, μου είπε.
Ητανε 2:30 το πρω,  περίπου.
Αναρωτήθηκα πού να πάμε τέτοια ώρα και μου είπε να μην ανησυχώ  και ολα θα ειναι εντάξει. Φτάσαμε σε μια περιοχή που έμοιαζε με σκηνικό ταινίας, για μένα, τότε.
Φώτα, δέντρα, αυτοκίνητα, κίνηση, ενω η πόλη έμοιαζε να κοιμόταν.

Ανθρωποι ξυπνητοί,  με τσάντες στο χέρι, οι πιο πολλοί, καλοντυμένοι θα έλεγα.
Ηταν το παλιό ανατολικό αεροδρόμιο της Αθήνας, όχι μακριά απο κει που μέναμε.
Εκείνη κρατούσε μια μικρή τσάντα, εγω όχι. Ενα πορτοφόλι μόνο, στη μιά κωλότσεπη, χρήματα λίγα, φορτωμένος με όνειρα κι ελπίδες για ενα μέλλον που τότε δεν μπορούσα να φανταστώ πώς θα εξελισσόταν.

Οσην ώρα μείναμε εκεί, μιλούσε χαμηλόφωνα, με αποτέλεσμα συχνά να μην καταλαβαίνω τι λέει. Ηταν και εκείνος ο ψίθυρος, τα βήματα του κόσμου γύρω, που μπέρδευαν τα λόγια της. Ενιωσα γυμνός χωρίς μία τσάντα, να δείχνω κι εγω σαν όλους αυτούς που σε λίγο θα ανέβουν σε ενα αεροπλάνο με προορισμό κάποια χώρα του εξωτερικού. Τυχεράκηδες.
Ο καφές ουτε που μου άρεσε.
Δεν ξέρω...  εκείνη τη βραδιά αισθάνθηκα την ανάγκη να επιστρέψω στη σιγουριά του διαμερίσματός μου, να νιώσω βολικά σε χώρο οικείο αν και τόσο σκέτο -τότε- που ήξερα οτι δεν μπορούσα εκεί να δώσω σε κάποιον να μοιραστεί κάποια όνειρά μου. Οι τοίχοι δεν μιλούνε, διαπιστωμένο αυτό.
Καφέ, νύχτα, δεν πίνω, εκτός  αν πρέπει να μείνω ξυπνητός για συγκεκριμένο λόγο.
Το να εχω βγεί βόλτα με μία καλή φίλη δεν ηταν αρκετός λόγος να με κάνει να πιω καφέ. Ούτε ποτό ήθελα, τι στην ευχή ήθελα τότε, ακόμα δεν εχω καταλάβει, και πάνε χρόνια πιά.
Αν κι απρόθυμα, δέχτηκε να φύγουμε αλλα πριν την αφήσω σπίτι της να κάνουμε μια βόλτα με τα παράθυρα ανοιχτά και με μουσική. Το αμάξι μου ειχε μεγάλες πόρτες και ηταν απόλαυση να το οδηγείς με τα τζάμια κατεβασμένα. Το ραδιόφωνο έπαιζε όμορφα κομμάτια και αναθάρρησα. Ενιωσα πως κάτι κάνω, σε πιο οικείο χώρο, και η μουσική έλουζε τα παραζαλισμένα μυαλά μας. Το βιολογικό ρολόϊ που λέει οτι στις 5:20' το πρωί πρέπει να κοιμάσαι -εκτός αν πας κάπου- σταμάτησε να με ενοχλεί.
Είκοσι χρόνια μετά, η φίλη δεν υπάρχει παρα μόνο στις καρδιές μας.
Τότε δεν μπορούσα να φανταστώ οτι σήμερα δεν θα υπάρχει στη ζωή κι οτι δε θα 'χαμε την ευκαιρία να  πηγαίνουμε παρέα με καφέ στο χέρι, στις λαϊκές συνελεύσεις των "αγανακτισμένων" και βόλτα με την μηχανή της.
Δεν μπορούσα να φανταστώ με ακρίβεια το μέλλον κι αυτο αποδείχτηκε συχνά.
Κι εμείς όλοι εχουμε στο μεταξύ, περπατήσει σε αυτό που τότε το λέγαμε μέλλον.

Εκείνο το βράδι, μπήκα στο διαμέρισμα και έκλεισα την πόρτα, κλείδωσα κιόλας και μεσα στο σκοτάδι, ψηλαφητά έψαξα το διακόπτη για το φώς. Η λάμπα του φωτιστικού δαπέδου άναψε και ένιωσα οτι τουλάχιστον αυτο το φώς ηταν λίγο απο το μέλλον που δεν ήξερα την ώρα που έπινα καφέ, απέναντι απο ενα 747.

Λίγο μετά, αποκοιμήθηκα χωρίς να με νοιάζει τι ώρα θα ξυπνήσω, ειχα ρεπό τη μέρα εκείνη. Προσπάθησα θυμάμαι να δω, σε όνειρο, το μέλλον. Αδύνατον. Δεν είδα αγανακτισμένους, δεν είδα φωτιές σε όλη τη χώρα, δεν είδα ΔΝΤ και δεν είδα πόσο θα ζήσω, πού και πώς. Το μόνο που είδα ηταν κάποια λάμπα να στέκει αναμμένη, ενα φώς. Οταν ξύπνησα, η λάμπα ακόμα έκαιγε. Την έσβησα. Οπως και τις αναμνήσεις μου απο το μέλλον. Πήγα να το ζήσω αυτο το μέλλον, καλημέρα και έφυγα :)
...................................................................................................................................

Και με μια εικόνα απο την εποχή που δεν ξέραμε το μέλλον μας, τραβηγμένη στην Κέρκυρα, στο Κομμένο, το 1997, εύχομαι στους πάντες ενα καλό καλοκαίρι γεμάτο φώς και χρώμα.

Kαι πού'σαι ; Ακόμα προσπαθώ να φανταστώ το μέλλον. Εχεις τίποτα υπ' όψιν ;

Ποιά κοινή γνώμη

Αφορμή για άσκηση επι χάρτου, οκ επι οθόνης, μιά φράση της σχωρεμένης Μαλβίνας Κάραλη οτι " "δεν αντλώ την άποψή μου απ'το σκουπιδοντενεκέ της κοινής γνώμης" ".
Σε ποιά κοινή γνώμη αναφερόταν, δεν ξέρω.
Ξέρω οτι η Μαλβίνα άφησε το στίγμα της και επηρέασε πολλούς, όχι εμένα, δεν θα τό 'λεγα, καθώς αυτο το εξυπνακίστικο και κακίστικο στυλάκι δεν με ενέπνεε και πολύ.
Οχι οτι δεν τα λεγε καλά, μα εδω το θέμα μου ειναι αυτη η περίφημη "κοινή γνώμη".
Ειναι σκουπιδοντενεκές ; Δεν είναι ; Ειναι, μα όχι πάντα ; Τι είναι ; Ειναι χρυσάφι, ειναι κατακάθι, ειναι ο αφρός, τι είναι ;
Κατα καιρούς χρησιμοποιήθηκε απο πολιτικούς κυρίως αλλα και απο δημοσιογράφους μεγάλων ΜΜΕ κατα κόρο η "κοινή γνώμη" ως ενισχυτικό της άποψής τους, την οποία και ήθελαν να προωθήσουν στο λαό.
Ο Νόαμ Τσόμσκι είχε πει οτι αν ο λαός αντιδρά σε κάτι, τότε πρέπει να τον ξεγελάσεις για να κάνει αυτό που θες. Και αυτο κάνουν οι κυβερνήσεις συνήθως, με αποτέλεσμα να γίνεσαι δύσπιστος ακόμα και οταν αυτές σου λένε την αλήθεια.

Εμένα, ανέκαθεν η κοινή γνώμη μου θύμιζε την μπίλια της ρουλέτας ή αν θες υδράργυρο σε ενα ταψί, αργά λικνιζόμενο πότε εδω και πότε εκεί, απο την πληροφόρηση, τις εξελίξεις, τις ανάγκες, τα γεγονότα. Οπου κάτσει η μπίλια, ή όπου σταθεί ο υδράργυρος, εκει ειναι και η τρέχουσα κοινή γνώμη για ενα θέμα, ή για το σύνολο θεμάτων που αφορούν την κοινωνία.
Η κοινή γνώμη αντλεί τη δύναμή της απο την τεράστια δεξαμενή της πληροφορίας  αλλά μοιραία και απο το ανεξάντλητο κοίτασμα της παραπληροφορίας.
Με βάση την εκάστοτε διαμορφωμένη κοινή γνώμη, λαμβάνονται αποφάσεις, χαράζονται στρατηγικές, πολιτικές και τελικά γράφεται ιστορία.
Η κοινή γνώμη ειναι διαφορετική σε μιά ευρωπαϊκή χώρα σχετικά με την συμμετοχή της χώρας αυτής σε εναν πόλεμο, ωστόσο αυτη δεν λαμβάνεται υπ' όψη απο τις κυβερνήσεις που στο μεταξύ εχουν υπογράψει σύμφωνο στρατιωτικής συνεργασίας με το ΝΑΤΟ που αν δεν το τηρήσει θα εχει άλλα προβλήματα. Ετσι, αναλαμβάνει ο εκάστοτε πολιτικός να πει τις ιστορίες του για να δείξει την αναγκαιότητα της συμμετοχής της χώρας σε αυτον τον πόλεμο, να επηρεάσει την κοινή γνώμη, να μετριάσει τις αντιδράσεις ή και να τις εξαλείψει αν μπορεί.
Η ίδια η κοινή γνώμη συνίσταται απο τις γνώμες, εμπειρίες και απόψεις του κάθε πολίτη, και του κάθε συνόλου πολιτών στις πόλεις, στα χωριά.
Αρα η διαμόρφωση κοινής γνώμης ειναι στο χέρι των πολιτών, η κοινή γνώμη ειναι η γνώμη των πολιτών.
Οσο πιο πληροφορημένοι ειναι οι πολίτες και όσο πιο καθαρά  σκέφτονται για το καλό τους, τόσο πιο πλήρης άποψη σχηματίζεται και δημιουργείται η κοινή γνώμη για διάφορα θέματα.
Ούπς ! Είπα "πληροφορημένοι", άρα πληροφορία, ποιός διαχειρίζεται την πληροφορία ;
Στις μέρες μας ειναι η τηλεόραση, το Διαδίκτυο, το ραδιόφωνο, οι εφημερίδες.
Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης οφείλουν να μεταδίδουν καθαρή την πληροφορία ώστε ο καθένας να εξάγει τα συμπεράσματά  του και να διαμορφώσει άποψη μετά απο σκέψη. Δηλαδή να παράγει γνώμη, να την καταθέσει όπου μπορεί, πχ στο διαδίκτυο ή σε ενα κίνημα πολιτών ( όχι σε κόμματα, δεν το συνιστώ ) και το σύνολο των γνωμών κι απόψεων θα συνθέσουν την κοινή γνώμη.
Ακούγεται υγιές. Και απλό. Και δημοκρατικό κι ελπιδοφόρο.
Θα υποθέσω οτι η Μαλβίνα αναφέρθηκε ως "σκουπιδοντενεκέ" στην κοινή αυτη γνώμη που ειναι επηρεασμένη απο τα ΜΜΕ και τους πολιτικούς. Εδω θα συμφωνήσω.
Ειπα πριν οτι αφου ακούσεις και διαβάσεις, σχηματίζεις μία άποψη, μία ΔΙΚΗ ΣΟΥ άποψη. Κατάλαβες ;  Αυτό.
 

Δική σου άποψη και όχι την άποψη του Πρετεντέρη ή του Λαζόπουλου κύριε έλληνα με το τηλεκοντρόλ στο χέρι που υιοθετείς γρήγορα κι εύκολα την άποψη άλλων επειδή σου φάνηκε ξεκούραστη και βολική η δυναμική ή και χιουμοριστική παρουσίαση μέσω των ΜΜΕ.

Η κοινή γνώμη μετριέται και με  δημοσκοπήσεις.
Επιστημονικά στημένα με φαινομενικά αθώες ερωτήσεις, ερωτηματολόγια, οδηγούν τον ερωτώμενο σε απαντήσεις οι οποίες στο τέλος θα δείξουν την εικόνα της κοινής γνώμης που επιθυμεί ο παραγγέλων την δημοσκόπηση.
Ρώταγαν με μανία τότε, "ποιόν θεωρείτε καταλληλότερο πρωθυπουργό, τον Κ ή τον Π ;" και έβγαινε επι χρόνια ως καταλληλότερος ο αχρηστότατος. Και μετά μου έλεγαν οτι αυτο λέει η κοινή γνώμη ! Ωιμέ :)
Η κοινή γνώμη ειναι κάτι πολύ σχετικό, ίσως ;
Απο όσα ακούει, βλέπει και διαβάζει κανείς, συμπεραίνει ποιά ειναι η κοινή γνώμη για κάτι, ακόμα και αν διαφωνεί με αυτην.
Ομως πρέπει να λάβει κανείς υπ' όψη του οτι όσα άκουσε ή διάβασε μπορεί να μην ειναι απόλυτα ακριβή και φέρουν την υποκειμενικότητα αυτού που του τα μετέδωσε. Εξαρτάται δηλαδή απο ποιές πηγές αντλεί κανείς πληροφορία και γνώση.
Πρέπει να μάθει ο καθένας να φιλτράρει την είδηση και να μην την καταπίνει αμάσητη. Να μάθει να διαμορφώνει θέση, αντι να περιμένει το δελτίο των 8 για να αποφασίσει τι πιστεύει ο άμοιρος για την Κερατέα πχ. Να ψάχνει και άλλες πηγές πληροφόρησης ωστε να συμβάλλει σε μια όσο το δυνατό πιο πλήρη κοινή γνώμη, χωρίς να παρασύρεται απο λαϊκισμούς, μιζέριες και πλάνες.

Αν λοιπόν ο "σκουπιδοντενεκές της κοινής γνώμης" ειναι το δοχείο εκείνο που περιέχει αυτο που οι -my ass- opinion makers έχουν σερβίρει έτοιμο προς χρήση απο τους πολίτες, τότε, ναι, ειναι σκουπιδοντενεκές  και το να χρησιμοποιήσεις αυτη την κοινή γνώμη ως στοιχείο έγκυρο, ειναι απλά κομπογιαννίτικο κόλπο.
( Και να φανταστείς οτι ενίοτε ουτε οι opinion makers εχουν μόνο μία γνώμη, οπως στην περίπτωση του Julian Assange - wikileaks όπου σε χώρες όπως η Γερμανία δεν μπορούσαν να αποφασίσουν ποιά ειναι η γνώμη τους για το τι σημαίνει η σύλληψή του Assange )
Η θέση της κοινής γνώμης δεν ειναι μεσα σε σκουπιδοντενεκέ, αλλα μεσα σε κρύσταλλο, στο κέντρο της μεγάλης σάλας, εκει που ολοι θα την κοιτάζουν, θα την ακούν και θα την σέβονται. Ετσι ειναι το σωστό, γι αυτό πρέπει να διαμορφώνεται αυτή με όσο πιο καλά κριτήρια γίνεται και με όσο καλύτερα μέσα ειναι δυνατόν.

*Το τι γίνεται οταν η κοινη γνώμη εχει παρασυρθεί σε λάθος δρόμο κι εσυ το βλέπεις αυτό και πρέπει κάτι να κάνεις, ειναι ενα άλλο θέμα  συζήτησης.

Περι μεταναστών κλπ

Για να εξηγούμαστε, δεν πάει να πει οτι όποιος πει κάτι ενάντια σε μετανάστες, ειναι και ρατσιστής ή φασίστας ή κάτι μη δημοκρατικό.
Φυσικά και δεν πρόκειται να βάλει κανείς τον (λαθρο)μετανάστη πάνω απο τους δικούς του ανθρώπους, την οικογένεια και τον τόπο του. Δεν υπάρχει χώρος πολύς για τόσους που κουβαλήθηκαν, αυτο πρέπει να το καταλάβουν όλοι.

Περίσσεμα δημοκρατίας βλέπω πολύ σε πολλούς που παρουσιάζουν μία  εικόνα παντοδέκτη ανθρώπου και φιλέσπλαχνου και το επόμενο ερώτημα είναι πόσοι απο εμάς μπορούμε, έχουμε και αντέχουμε να συντηρούμε τόσους μετανάστες και ακόμα τι θα λένε όλοι οταν αυτοί που θα τους παρέχουμε μια αξιοπρεπή διαβίωση, απαιτήσουν τα πάντα όλα, όπως να επιβάλλουν κανόνες που διέπουν τις δικές τους κουλτούρες, διαδηλώνοντας πως αν δεν γίνει αυτό τότε η Ελλάδα ειναι ρατσιστική χώρα, αντιδημοκρατική και τα ρέστα ...
Φίλε μου οταν οι πάντες βρίσκονται μεσα στη δίνη της οικονομικής κρίσης που ειναι στο όριο να μετατραπεί σε χαώδη κοινωνική κρίση, ίσως και σε βία, τότε με συγχωρείς αλλα πρέπει να κοιτάξω τον τόπο μου και τον εαυτό μου και τους ανθρώπους μου.
Ηδη πολλοί αλλοδαποί ληστεύουν και φτάνουν μέχρι και σε φόνους για ληστεία, δείχνοντας ετσι καθαρά πόση αξία εχει για πολλούς απο αυτούς μιά ανθρώπινη ζωή.
Αν αυτη ειναι η αξία που δίνουν οι ίδιοι στις ζωές μας, δικαιούμαι να δώσω ανάλογη αξία κι εγω, και δεν θέλω να γίνω ετσι. Δεν θέλω αυτό.
Η άθλια εικόνα των καθαριστών τζαμιών στα φανάρια που σου αποσπούν την προσοχή με την επιμονή τους και τελευταία τσαμπουκαλεύονται κιόλας οταν πείς έντονο "όχι" στο θλιβερό καθάρισμα τζαμιών, ειναι τριτοκοσμική και μη μου πει κανείς οτι εμείς τους σπρώξαμε εκεί. Τους έσπρωξε εκει η βάρκα του λαθρέμπορου που τους κουβάλησε σε μιάν ακτή μας, οι γονείς τους που έκαναν 8 παιδιά δίχως στον ήλιο μοίρα και τα ανελεύθερα και θεοκρατικά καθεστώτα τους.
Δεν θα το πληρώσω εγω ΚΑΙ αυτό !
Πληρώνω όπως όλοι την δική μας κρίση όχι μόνο οικονομική αλλα και κρίση αξιών, θεσμών, πολιτικού βίου και κοινωνικής αντίληψης. Το να πρέπει και να υποκύψω σε ύπουλους εκβιασμούς πέφτει βαρύ, και λυπάμαι γι αυτό.
Δεν εχω τίποτα εναντίον τους, θέλω πραγματικά να βοηθήσω αλλα δεν μπορώ, και φοβάμαι.
Οποιος δεν καταλαβαίνει αυτά που λέω, ειναι απλά εκτός τόπου και χρόνου ή τον εχει πειράξει η όλη κατάσταση και παντού ψάχνει για ρατσιστές, για φασίστες και για συνωμοσίες κι εχθρούς. Φυσικά και ο *μπιπ* νομοθέτης μας έφερε τον όρο "εχθροπάθεια" που μπορεί να αποδοθεί σε οποιονδήποτε και να τον τρέχουν στα δικαστήρια. Η ευθύνη του ίδιου νομοθέτη για το οτι επέτρεψε να δημιουργηθεί όλη αυτη η κατάσταση με τους μετανάστες και άρα να γεννήσει εχθροπάθειες, δεν ειδα πουθενά να διώκεται ποινικά. Μονά-ζυγά, δικά τους.
Προς θεού, ως άνθρωποι συμπονάμε και συμπάσχουμε όσο μπορούμε, όμως ας μπει μία λογική ξεκάθαρη στο τι ειναι ρατσιστής και τι όχι κι ας μη ψάχνουμε να αποδώσουμε μομφή σε κάποιον επειδή κάτι με τους μετανάστες δεν του αρέσει.
Στην τελική, το να ξυπνάς και να ψάχνεις οχτρό να επιτεθείς, δείχνει πιο πολλά για σενα, παρά για τον οχτρό. Τουλάχιστον στο διαδίκτυο, ειναι πάρα πολλοί όσοι θεωρούν καθήκον να σου την πούν, να ανοίγουν τον υπολογιστή με το ντουφέκι οπλισμένο και το δάχτυλο στη σκανδάλη.  Αυτη κι αν ειναι εχθροπάθεια ! Το επάγγελμα του μέλλοντος ειχαν πει οτι θα ειναι ...ψυχίατρος :)

Με τι έχεις αγανακτήσει ακριβώς

Το κίνημα αγανακτισμένων πολιτών εχει πια πάρει μια μορφή, ενα σχήμα και μια κατεύθυνση αν και εχει πολύ δρόμο ακόμα.
Η αγανάκτηση υπήρχε απο χρόνια πριν και εκφραζόταν σε καφενεία και σε παρέες, σε μπλογκς, σε φόρουμς και γενικότερα στο διαδίκτυο.
Αφήνουμε πληκτρολόγια και πάμε πλατείες.
Πάμε για να προσθέσουμε τον εαυτό μας στο πλήθος αλλα και τη φωνή μας.
Πάμε αφού πρώτα έχουμε ξεκαθαρίσει μέσα μας με ποιά πράγμτα έχουμε αγανακτίσει και όχι επειδη όλα μας φταίνε. Δεν ειναι δυνατόν να απαξιώνεις τα πάντα, απο κάπου πρέπει να αρχίζεις, απο μιά βάση.
Παράδειγμα, συμφωνώντας και με την συνμπλόγκερ Τσούγδω, η κοινοβουλευτική δημοκρατία ειναι τελος πάντων οτι καλύτερο υπάρχει διαθέσιμο, δεν ειναι δυνατόν να καταλυθεί και να έχουμε διάλυση γενική, ετσι επειδη μας αγανάκτησαν κάποιοι, γενικά, ισοπεδωτικά και γενικευμένα.
Πρέπει να απαιτηθεί η αλλαγή της λειτουργίας της, αλλαγή θεσμών, με κατάργηση της ατιμωρησίας πολιτικών, επιστροφή κλεμμένων, δηλ. πλουτισμού που επετεύχθη όσο ο πολιτικός ηταν εν ενεργεία και λιγα χρόνια μετά την θητεία του.
Θα μου πεις, καλά, απαγορεύεται να πλουτίσει ενας πολιτικός ;
Οχι φίλε μου δεν απαγορεύεται αλλα όχι αλα Γκρήκ, με σκοτεινούς τρόπους και με ενα Ε9 που οταν το βλέπω να αναρωτιέμαι πώς "τα φάγαμε μαζί" ! Ενα πόθεν έσχες που δεν ισχύει, ενα κίβδηλο Ε9 που βγάζει γλώσσα στον απλό πολίτη μισθωτό των 900 € και στον άνεργο.
Ο κόσμος ειναι αγανακτισμένος με πολλά.
Δεν ξέρω εσυ, αλλα εγω ειμαι αγανακτισμένος με 
τον ταξιτζή που κλέβει στα ρέστα, με τον παπά που τα παίρνει απο δέκα μεριές, με τον διεφθαρμένο αστυνομικό, με τον τύπο που παρκάρει τη τζιπάρα πάνω στο πεζοδρόμιο, με τις τιμές στα σούπερ μάρκετ, με τον βλαμένο που δε φοράει κράνος και πρέπει εγω να προσέχω μην πάθει τίποτα γιατι εμένα θα πάνε μεσα, με τους πακιστανούς καθαριστές τζαμιών στα φανάρια, με τις τρελές απαιτήσεις εργολάβων για αγορά σπιτιού, με τις Τράπεζες που σε χτυπάνε αλύπητα λες κι εισαι μηχανή που κόβει χρήμα, με τις συντάξεις άγαμων θυγατέρων, με τους διορισμένους παρατρεχάμενους στη Βουλή, με την ανεργία, με τους δημοσιογράφους πρετεντέρ και ζούγκλα στάηλ, με τον γείτονα που βάζει ντενεκέ για να καβατζώσει θέση στάθμευσης, με τους Μπέους και Μαρινάκηδες, με τους ηλίθιους που πετούν αντικείμενα σε αθλητικά γεγονότα, με τους μαλάκες που πετάνε τα σκουπίδια τους όπου να 'ναι ( και μετά πάνε στο Ιντερνετ και γράφουν κατά όσων ρυπαίνουν ), με τις τιμές στα καύσιμα, με τους λογαριασμούς ΔΕΗ κλπ, με τον ηλίθιο που δεν μαζεύει τα σκατά του σκύλου του, με τους στρατευμένους σε κόμματα, με παρωπίδες και περισσή υποκρισία, με αυτούς που δηλώνουν ελάχιστα ενω εχουν περιουσία εκατομμυρίων, με την τηλεόραση που μας περνά όλους για ηλίθιους, με το παπαδαριό που ζεί στον μεσαίωνά του με περισσή υποκρισία επίσης και δεν εχει ακόμα φορολογηθεί απο την κυβέρνηση παρά την αντίθετη πρεοκλογική δέσμευση, με τον βλάκα που σταυροκοπιέται όποτε περνά απο εκκλησία αλλά κάθε 50 μέτρα κορνάρει και βρίζει. Με το δικαστικό σύστημα, με τη διαπλοκή των ΜΜΕ, με τους εφοπλιστές που βάζουν ότι τιμή γουστάρουν στα πλοία και πάνε μόνο όπου θέλουν, αλλιώς απαιτούν επιδότηση γραμμής εκβιάζοντας μια χώρα νησιωτική, με τους συνωμοσιολάτρες, με τους καχύποπτους, και με τους φανατικούς γενικότερα.
Με το Κράτος που φορολογεί πάντα τους μισθωτούς και συνταξιούχους αλλα δεν μπορεί να εισπράξει οφειλόμενα εκατομμυρίων, με το γιατρό που απαιτεί φακελλάκι, με την ανυπαρξία ουσιαστικής στήριξης των ΑΜΕΑ, αλλα και με την -ανίκητη- ηλιθιότητα συμπολιτών που θεωρούν τους ΑΜΕΑ ως απόβλητους περιθωριακούς και στρέφει το κεφάλι αλλού.

Ειναι μεγάλη η λίστα και σίγουρα κάτι θα ξέχασα. Αν θες να προσθέσω κι άλλα, εχω, όρεξη να χεις να διαβάζεις. Μη με αγανακτίσεις κι άλλο όμως με ενα ηλίθιο σχόλιο γιατι κακό σκοπό δεν έχω. Θέλω να πώ οτι η αγανάκτηση ειναι σαν πολύεδρο γυάλινο μπαλάκι, με δεκάδες πλευρές. Δεν ειναι μονόπλευρη.
Δεν πιστεύω οτι υπάρχει πολίτης που να πεί οτι οκ εγω ειμαι αγανακτισμένος με το πολιτικό σύστημα γιατι θα ειναι ψέμα. Το πολιτικό σύστημα μας εχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης για όσα συμβαίνουν αλλα δεν πάει μόνο του.
Αν υπάρχει ατιμωρησία βουλευτών, αφήσαμε να γίνει κάποτε και δεν αντιδράσαμε γιατι πολλοί απο εμάς σκεφτήκαμε οτι αυτος ο ατιμώρητος βουλευτής θα βοηθήσει κι εμάς να μείνουμε ατιμώρητοι οταν χρειαστεί να κάνουμε τη λαμογιά μας. Τον ψηφίσαμε, πήρε τα προνόμιά του και μετά τον γλύφαμε να μας κάνει χατίρια. Ε, κι αυτός έκανε κάποια χατίρια ξέροντας οτι ποτέ δεν θα τιμωρηθεί κάπως.
Κι εμείς οι ίδιοι κάνουμε πράγματα που αγανακτούν άλλους. Πρέπει να μάθουμε ποιά ειναι αυτά και να διορθωθούμε. Κάτι σαν ... αυτοκάθαρση.
Ειναι ενα ερώτημα κι αυτό, πόσοι "αγανακτισμένοι" έχουν σοβαρή διάθεση να αναπροσδιοριστούν και να αλλάξουν για χάρη όλων και των ιδίων.
Εχω κάνει την αυτοκριτική μου και καταλαβαίνω τι μπορεί να ενόχλησε άλλους απο τη δική μου συμπεριφορά ως πολίτης κι ως άνθρωπος. Αυτο πρέπει να κάνει καθένας για να ξέρει ποιά ειναι εκείνα που τον έχουν αγανακτήσει, να ξέρει πού πάει.
Αν δεν κοιτάς πού πάς, τότε θα πάς εκει που κοιτάς.

 Βίντεο απο τις συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα, Αθήνα, 27 Μάη 2011.

To Nησί

Ποιό νησί ; Απ όλα τα χιλιάδες του Αιγαίου, ποιό ;
Ταξιδεύοντας, εχω περάσει απο πολλά, αμέτρητα νησιά, νησίδες και βραχονησίδες όπου στα περισσότερα θα 'θελα να 'χω πατήσει επάνω, χώμα  πατρίδας ελληνικό, άκρη γι' αγνάντεμα του απέραντου γαλάζιου.

Δεν έχουν όλα τα νησιά όμορφες μεγάλες παραλίες, δέντρα, δρόμους, ξενοδοχεία.
Εχουν όμως μιά μυστηριακή ομορφιά, ασκούν επάνω μου μία έλξη ανεξήγητη. Η μάλλον ξέρω την εξήγηση μα δε θέλω να τηνε πώ.
Πάντα αναρωτιόμουν ποιοί, πώς, πόσοι, πότε, πάτησαν κι έζησαν πάνω στα νησάκια αυτά στη θάλασσά μας. Ποιές ιστορίες θα είχαν να πούν.
Τηλεόραση, δε βλέπω παρα ελάχιστα, έλαχε όμως να κολλήσω εξ' αρχής με μια σειρά βασισμένη σε βιβλίο. Το βιβλίο δε θα το διάβαζα, ομολογώ. Ομως η μεταφορά -και διασκευή του- για την τηλεόραση ηταν καταπληκτική.
Ενα νησάκι πολύ κοντά στη στεριά, που πάνω του έζησαν και πέθαναν άνθρωποι για πολλά χρόνια. Ενα νησάκι με παραπάνω ιστορίες απο πολλά άλλα νησιά μαζί.
Απο αυτη την σειρά θέλω να ξεχωρίσω μερικούς χαρακτήρες για τη δύναμη που έβγαζαν, την προσωπικότητα και το ρόλο τους στην υπόθεση. Δεν θέλω να λέω οτι ο πρωταγωνιστής παίρνει όλα τα εύσημα, γι αυτό και ποτέ δεν λάτρεψα ηγέτες, κανέναν, πουθενά. Οι αληθινοί πρωταγωνιστές είναι κάποιοι που δε φαίνονται, συνήθως. Απλά κάποιοι άλλοι, κάπως βγαίνουν πιο μπροστά κι αυτούς ο κόσμος θυμάται κι ειναι άδικο αυτό.
Ο τύπος που έπαιξε τον Αντώνη, εκτός απο καλός ηθοποιός, επιλέχτηκε σοφά για το βλοσυρό του ύφος, κι έπαιξε άριστα εναν κρητικό νέο που το αίμα του βράζει και δεν αντέχει τα λάθη, τις βλακίες, θέλει να 'ναι τα πράματα ταιριαστά.
Η αδελφή της 'πρωταγωνίστριας' Αννας, η Μαρία, έπαιξε άριστα το ρόλο του καλοσυνάτου κοριτσιού με την ψυχή μάλαμα, που αγαπούσε όλους και κακό δε σκεφτότανε. Εβαζε τον εαυτό της πίσω απο τους άλλους και στήριζε παντού, βοήθαγε όπου μπορούσε.
Ο δήμαρχος του νησιού των λεπρών -πάλι μου διαφεύγουν τα ονόματα των ηθοποιών- έπαιξε άριστα, τουλάχιστον απέδωσε ενα χαρακτήρα εμβληματικό θα ΄λεγα, με αποφασιστικότητα και σθένος.
Ο γερο ψαράς, αυτόν τον έπαιξε ο Στέλιος Μάϊνας το θυμάμαι, απίστευτη φιγούρα, βαριά χτυπημένος απο τη μοίρα και πάντα ο ηθοποιός ανάλογα την εποχή απέδωσε τέλεια σχεδόν, αυτη τη φιγούρα του φτωχού ψαρά που χωρίς να φταίξει ο ίδιος σε κάτι, του συνέβησαν τόσα μα τόσα πολλά.
Ο μικρός Δημήτρης στα πρώτα επεισόδια ήταν απλά καταπληκτικός.
Τέλος πρωταγωνιστές ήταν και το επιτελείο της παραγωγής  με την όμορφη σκηνοθεσία και άριστη φωτογραφία αλλα κι επειδή έβαλαν ζωντανούς πρωταγωνιστές σε σκηνές της σειράς. Απο επιζήσαντες της Σπιναλόγκας μέχρι την σεναριογράφο αλλα και την συγγραφέα Victoria Hisslop.
Eίδες που ενα μικρό νησάκι μπορεί να 'χει επάνω του τόσες ιστορίες ;
Δε θα πάψω να αναρωτιέμαι για κάθε νησάκι που αντικρύζω ή πατάω πάνω του,τι ιστορίες άραγε έχει να πεί.

* Η φωτογραφία του άρθρου εχει τραβηχτεί πριν 15 χρόνια στην Πάρο.
Αυτοί οι δύο βράχοι έχουν να πούν ιστορίες. εκει βυθίστηκε αργότερα, το ΣΑΜΙΝΑ ...