Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010

Οταν η συγνώμη δεν ειναι αρκετή

Μεσάνυχτα και κάτι λεπτά ...
Σάββατο βράδι ... Οκτώβριος 29, 2010
Το τηλέφωνο χτυπάει και τσιτώνομαι λιγάκι.
Απαντάω και ειναι ο παλιός μου φίλος που ακούγεται σαν να μην ξέρει τι να πεί.
Μου λέει ... "η Αμαλία ... " .... "ειμαι στο νοσοκομείο, στο Αττικόν"
Τι έγινε ρε ; του λέω  ... λέγε γαμώτο ...
Ηξερα οτι κάτι κακό έχει συμβεί κι εκείνη τη μέρα όλη μέρα ένιωθα περίεργα.
..."πέθανε ... " ..... .....
Εχω μείνει με ενα ακουστικό στο χέρι λες και κρατώ απολίθωμα είκοσι χιλιάδων  ετών και του λέω :
"Πότε ; Πώς ; τι έγινε γαμώτο ;  ... "
"Ελα ... δεν ξέρω... ελα απο δώ ... τι να σου λέω τώρα ... "
Κλείνω, ντύνομαι και φεύγω.
Εκανα τη διαδρομή ως το "Αττικόν" σε 19 λεπτά ενω συνήθως χρειάζονται κάπου 50', το μάτι καρφωμένο στον δείκτη θερμοκρασίας του αυτοκινήτου και στο ρολόϊ, 8° C και ώρα 12.19'. Ετρεχα λες και θα προλάβαινα να τη δώ ζωντανή πριν εκπνεύσει για τελευταία φορά. Εβαλα μουσική να παίζει.  Celine Dion... ήξερα οτι λατρεύει τη μουσική και το θέατρο, δεν ήμουν σίγουρος πόσο χρονών ηταν, τελικά ήταν 37. ............ Ειναι 37.
Στην είσοδο του νοσοκομείου με περίμεναν ο φίλος μου, ενας άλλος κοινός φίλος και η μητέρα της Αμαλίας. Ο πατέρας φάνηκε εκει, 5 λεπτά μετά.
Η πανιασμένη όψη της μάνας, χωρίς δάκρυα μα μόνο με ενα κρύσταλλο δακρύου στην άκρη των ματιών με ξάφνιασε ... περίμενα οτι ενας γονιός που χάνει το παιδί του θα ηταν σε μόνιμη κατάρρευση. Μιλήσαμε, μου ειπε οτι δυό βδομάδες ηταν μεσα, με πρόβλημα καρδιάς. Η καρδιά δεν άντεξε στο τέλος.
Βλαστήμησα λίγο τον φίλο γιατι δεν με ειχε ενημερώσει πως ηταν μέσα η Αμαλία τόσες  μέρες, μα κι εκείνος πριν λιγο ειχε μάθει τι συνέβη. Δεν ήξερε. Και δεν ξέραμε τι να πούμε, τι λένε σε αυτές τις περιπτώσεις που ενα "συλληπητήρια" φαντάζει τόσο φτωχό και λίγο.
Τι στο καλό ρε γαμώτη μου ! ... οκ ξέραμε οτι έχει μεσογειακή αναιμία κι έκανε μεταγγίσεις σε όλη της τη ζωή. Νομίζαμε οτι ειναι εντελώς καλά και ζει με το πρόβλημά της εκείνη κι εμείς με τα δικά μας. Εγωιστές και μοναχοφάγηδες.
Μα οτι αυτές οι θεραπείες και κατι φάρμακα που έπαιρνε δεν μας πέρναγε απ το μυαλό οτι θα της κάναν πρόβλημα στην καρδιά.
Ο πατέρας ο Γιώργης... παίζει να ειναι ο πιο δυνατός άνθρωπος που  ΄χω γνωρίσει.
Αφου έβαλε να ξεκουραστεί λιγάκι η μητέρα, μας πήρε να πάμε να μιλήσουμε στο μπαρ του "Αττικόν" κι εγω περίμενα οτι θα 'σκαγε μύτη κι η κόρη του να μας κάνει παρέα .... μόνο βούρκωσε μια στιγμή ο Γιώργης, περήφανος, δυνατός, ψύχραιμος.
Δεν ξέρω αν θα ήμουν σαν εκείνον σε τέτοιες στιγμές ... παράξενο πράμα ο άνθρωπος.

Είχαμε μαζέψει τα πράγματά της απο το δωμάτιο και τα κουβαλήσαμε ως το αμάξι του πατέρα της. Ηταν το τελευταίο αντίο στην φίλη Αμαλία, ενα άγγιγμα μου σε ενα προσωπικό της αντικείμενο, μιά βαλίτσα που ειχε πάρει μαζί της στο νοσοκομείο.
Ο πατέρας ο Γιώργης μας είπε πολλά που δεν ξέραμε, πόσο ταλαιπωρήθηκε αυτη η ψυχή σε όλη της τη ζωή, πόσο δύσκολα ειναι να αντιμετωπίζεις τέτοιες ασθένειες, πόσο απίθανο ήταν η μητέρα να εχει το Στίγμα, και του πατέρα να μην το βρίσκουν, να κάνουν τρία παιδιά και το ένα να εχει μεσογειακή αναιμία. Το κορίτσι.
Το πρωί θα  ειχε ταξίδι για Κέρκυρα.
Αποχαιρετισμός απο τρείς φίλους και τους γονείς.

Η κηδεία θα γινόταν την Κυριακή και δεν μπορούσα να πάω.
Δεν ξέρω πώς θα ήμουν αν πήγαινα κι αν θα άντεχα να την δώ νεκρή ... ίσως επειδή δεν πιστεύω οτι έφυγε για πάντα. Ολο το χωριό, ειχε πάει στην κηδεία ενός νέου και άτυχου παιδιού που τελικά, μας έδωσε ενα γερό μάθημα : Οτι πρέπει να πολεμάς ρε μπαγάσα οτι και να γίνει, να πολεμάς ! Και να το γουστάρεις να πολεμάς !
Το πάλεψε όσο δεν πάει, κι εκείνη και οι δικοί της.

Αμαλία Κ, 1973-2010 φιλιά σου άγγελε ... δεν έκλαψα στο νοσοκομείο μα κλαίω τώρα που το γράφω αυτό. Φιλιά βρε μαγκάκι, να θυμάσαι πόσο καλά περνάγαμε. Θα περιμένω να έρθεις να μας φτιάξεις μπουρδέτο και παστιτσάδα. Φιλιά.

ΥΓ. Συγγνώμη για τις άσχημες στιγμές, ευχαριστώ για τις όμορφες και ξανά συγγνώμη που έφυγες πριν απο εμάς και ξανά ευχαριστώ που μας έκανες να δούμε πάλι μέσα μας, να κοιτάξουμε καθαρά ποιοί είμαστε. Επρεπε να νοιαστούμε περισσότερο για σένα, συγγνώμη.... Καλό ταξίδι άγγελέ μας.

34 σχόλια:

  1. ΠΕΡΑΣΜΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩΣΩ ΠΟΛΛΕΣ ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ.
    ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τι τόθελες παιδί μου!!

    Να ζεί παντοτινά στην καρδιά σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το θελα, γιατι το όφειλα στον εαυτό μου και σε κείνη, στα χρόνια που περάσαμε μια μεγάλη παρέα φίλων μαζί.
    Το θελα γιατι ένιωσα πόσο ανεπαρκής ήμουν και γιατι ένιωσα οτι τόση δύναμη ισως να μην είχα ποτέ ν α αντιμετωπίσω μια ζωή καταδικασμένη εκ γεννετής.
    Το θελα γιατι όλοι όσοι έχουν μιαν ασθένεια αναγκάζονται να ζούν διαφορετικά απο τους υπόλοιπους, τους "ανελλιπείς, ολοκληρωμένους, τέλειους" που δεν γνωρίζουν αληθινά τι θα πεί ΔΥΝΑΜΗ ΨΥΧΗΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ένα μπράβο σ'αυτούς τους ανθρώπους που παλεύουν και για την υγεία τους!

    Ένα μάθημα για μας που γκρινιάζουμε και μιζεριάζουμε για τα καλά που χάνουμε και δεν εκτιμάμε το μεγαλύτερο δώρο που μας χαρίστηκε τη ΖΩΗ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Για όσους χάνονται, φεύγουν από δίπλα μας, μόνο εμείς μπορούμε να μην τους αφήσουμε να "πεθάνουν" ποτέ.

    .......
    Τζονάκο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Φίλε μου, κανονικά εδώ δεν υπάρχει χώρος για σχόλια.
    Μόνο μια ευχή: να εξακολουθήσετε να την αγαπάτε. Έτσι δεν θα έχει φύγει ποτέ από κοντά σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλή δύναμη φίλε, να τη θυμάστε και να θυμάσαι πως όσο οι φίλοι και οι συγγενείς θα τη θυμούνται ποτέ δεν θα 'χει φύγει πραγματικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΜΕ ΔΕΝ ΦΕΥΓΟΥΝ ΠΟΤΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΜΑΣ.
    ΚΑΛΟ ΤΗΣ ΤΑΞΙΔΙ:(

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ευχαριστώ όσους προσπάθησαν να αφήσουν ενα σχόλιο σε ενα θέμα που πραγματικά δεν ειναι εύκολο να γράψεις κάτι που να φαίνεται αρκετό.
    Ολη η παρέα μας δεν θα την ξεχάσει και θα ζεί ανάμεσά μας για πολλά χρόνια. Οταν χάνεις κάποιον άνθρωπο τότε συνειδητοποιείς πολλά.
    Δεν μπορώ να γράψω, συγκινούμαι κάθε φορά. Στα σχόλια δεν μπορώ να απαντήσω ξεχωριστά στον καθένα γι αυτο εδω το θέμα.
    Το μύνημα ειναι το μάθημα ζωής, η δύναμη ψυχής, η φιλία και η αυτογνωσία μας μεσα απο κάποιον άνθρωπο σαν την Αμαλία μας που ανάμεσά μας θα υπάρχει μόνο η θύμηση, να ψάχνουμε κάθε στιγμή που ζήσαμε παρέα να την κρατήσουμε ζωντανή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ξερεις, αυτο που λεω παντα σε μενα, ειναι οτι οι ανθρωποι ζουνε μεσα μας. Και μεσα μας ζουνε για οσο μας κανουν να χαμογελαμε, να δακρυζουμε, και να θυμωνουμε ακομα αμα θες... Οπως θα γινοτανε αμα ζουσανε δηλαδη κι εξω μας... Η Αμαλια δεν εφυγε, χωθηκε μεσα σου και σου πε κατι: περναμε καλα ρε: για οσο κρατησει. Ετσι κι αλλιως απο την αρχη αυτη δεν ειναι η συμφωνια;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αυτή ειναι, πράγματι, αυτη ειναι η συμφωνία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Είναι άτιμη αρρώστεια Τζονάκε. Εχω ζήσει την ίδια ιστορία με φίλη μου. Πολύ δυνατή με τεράστια προβλήματα. Διαφορετικό μήκος ποδιών κι αποφάσισε να κόψει το μακρύτερο για να μην κουτσαίνει. Πήγαινε πολύ καλά, παντρεύτηκε. Μια μέρα καλοκαιριού κρύωσε, χειροτέρεψε, μπήκε στο νοσοκομείο, απ' όπου δεν βγήκε ποτέ.

    Κρατώ και σου λέω να κρατήσεις κι εσύ, αυτό που είπε ο Μπρεχτ: "Κανένα ανθρώπινο πλάσμα δεν πεθαίνει την ώρα του θανάτου του, όσο μένουν πίσω άλλοι άνθρωποι που το κρατούν ζωντανό στην καρδιά τους".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Swell ακριβώς.
    Αυτο ειπε και ο Λύκος, και ετσι ειναι, όσο τους έχουμε μέσα μας, δεν θα έχουν φύγει.
    Ενα πράγμα που με θλίβει τρομερά είναι οτι υπάρχει υπερ-τεχνολογία για πυραύλους και όπλα απίστευτα ενω η ανθρωπότητα ακόμα δεν εχει βρεί τρόπο να θεραπεύονται σε μεγάλο βαθμό οι άνθρωποι με αναπηρίες όπως η μεσογειακή αναιμία ή οι παραπληγικοί.
    Ειναι θλιβερό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Και να και μία καλή είδηση επι του θέματος.
    Θεραπεύτηκε ασθενής που έπασχε απο AIDS και λευχαιμία ταυτόχρονα !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ειδικά στην Ελλάδα Τζονάκε, ούτε την τεχνολογία για να μη γέρνουν τα υποβρύχια έχουμε ανακαλύψει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Α, όντως καλή η είδηση, δύσκολη όμως στην υλοποίηση διάβασα ότι είναι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Nαι ειναι δύσκολη γιατι εφαρμόζεται ειδικά για κάθε ασθενή και μόνο με απόλυτα συμβατό μυελό οστών και μετα απο επιτυχή πλήρη καταστολή του ανοσοποιητικού του, πράγμα που ειναι τρελά επικίνδυνο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Και εκτός αυτού και ο δότης μυελού οστών ειχε εκ γενετής το χάρισμα να μην κολλάει HIV.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Λυπάμαι για την απώλεια σου Γιάννη, δεν ξέρω τι άλλο να σου πω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Ειναι απο τις φορές που δεν νιώθω ακριβώς λύπη, αλλα περισσότερο ενα θυμό διαφορετικό.
    Θυμό για όσα ειναι τόσο άδικα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Ωωωχ.
    Κρίμα.
    Σε νιώθω.
    Να τη θυμάστε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Mε παρακάλεσε ο VAD να σου εξηγήσω μερικά΄πράγματα, λόγο δουλειάς θα το κάνω το βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Ναι αλλα δεν έχω δικό μου μπλοκ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Frezia αν θέλεις μπορείς να μου γράψεις στο mail :
    tzonakos@ymail.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Δεν θέλω στο μειλ.
    Θα μπορούσες να κάνεις μια εξαίρεση και να μου επιτρέψεις να γράψω εδώ αυτό που θέλει ο VAD?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Αγαπητέ tzohako,μόλις διάβασα την ανάρτηση σου, εδώ και τα σχόλια των
    αναγνωστών σου.
    Λυπάμαι για τη φίλη σου,και συνάνθρωπο
    και κρίνω ότι,δεν είναι η κατάλλιλη
    στιγμή να γράφουμαι ασήμαντα πράγματα
    όταν συμβαίνουν αυτά τα δυσάρεστα στο
    περιβάλον μας.
    Καλές Γιορτες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Σε ευχαριστώ, στην επόμενη ανάρτησή μου που θα ειναι γιορτινή μπορούμε να πούμε πολλά και διάφορα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Αχ βρε Τζον...
    Και δεν μπορώ να φανταστώ χειρότερο πράγμα από πατέρα να χάνει το παιδί του.

    Καλές γιορτές εύχομαι και με υγεία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Τζονάκο όταν θυμόμαστε αυτούς που φεύγουν είναι σα να ζουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Πω πω με έσφαξες τώρα...
    έχασα ξαδέλφη 22 χρονών από μεσογειακή αναιμία...
    Βασανισμένη ψυχούλα και δυο γονείς τσακισμένοι...
    Είναι μαγκάκια τελικά οι άνθρωποι αυτοί που κάνουν την τροχιά τους ξέροντας ότι αυτή θα έχει μόλις το άνοιγμα ενός μικρού τόξου και γίνονται βέλη λαμπερά στο σκοτεινό διάστημα της ζωής όλων μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

-πες οτι θες αλλα να σέβεσαι τους άλλους συνομιλητές-
Δεν συνηθίζω να απαντάω σε μη μπλόγκερς κρυμμένους πίσω απο σκέτο λογαριασμό google. Θα τα σβήνω.
Α, και είμαι υπευθυνος ΜΟΝΟ για οσα λεω... δεν ειμαι υπευθυνος για οσα καταλαβαινεις.
ΤΖΟΝ παπαρολόγος.

Tweet

Related Posts with Thumbnails

Do not clopy

Page copy protected against web site content infringement by Copyscape