Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2007

Μια ζωή...

...τρομαγμένη απο το μισοσκόταδο που 'κανε τα κλαδιά να φαίνονται σαν φίδια στον αέρα, κρύφτηκες να περιμένεις να δεις αν θα γινει κάτι.
Η Κατερίνα και το Στελλάκι τρέχανε ήδη προς τα κάτω, με την ομίχλη να κάνει τις φιγούρες
σαν να γλιστράνε πάνω σ ενα πάγο αόρατο. Κρυφοκοίταγες. Μεχρι να φύγουν.
Εκείνη η άλλη κοπέλλα στην παρέα σε τρόμαζε αρκετά. Ειχε κατι που δεν σου αρεσε, ενα ακαθόριστο τίποτα που την έκανε να μοιάζει με μάγισσα.
Εικοσι πέντε χρόνια μετά, η ζωή τα φερε να συνεργαστείτε για κεινη τη δουλειά.
Μόλις την είδες ένιωσες καλά που ειδες ενα γνώριμο πρόσωπο.
Εκείνη οχι και τόσο ζεστή, αλλα τυπική και αμίλητη, με το τσιγκέλι της έβγαζες δυο λέξεις.
Τίποτα πιο μόνιμο απο το προσωρινό και μείνατε μαζι για χρόνια.
Ωσπου κατάλαβες οτι όσο της μάθαινες τη δουλειά και όσο την εμπιστευόσουν, τόσο εκείνη ρούφαγε τη γνώση και την ασφάλεια για να σου πάρει ύπουλα τη θεση που τόσο ήθελες και άξιζες.
Ατυχία να πέσει στο δρόμο σου μια τέτοια σκατόψυχη.
Γιατι όμως, ξανακρύφτηκες στο σκοτάδι αντι να φύγεις μακριά ;
Τότε παίζατε κρυφτό στο χωριό, τώρα το παιχνίδι ειναι άλλο.
Αφου δεν τα βγάζεις περα με αυτούς τους ανθρώπους, φτιαγμένους να ρουφάνε και να πατάνε πάνω σε οτι βρούν για να ανέβουν εστω κι ενα ψίχουλο παραπάνω ;
Το μυαλό σου εξυφαίνει παράξενα πράγματα, μην τα κάνεις. Δεν εισαι εσυ για τρέλλες.
Σήκω και φύγε, δεν θα σε ψάχνουν παρα μόνο όσοι σε αγαπάνε και θα σε βρούν.
Αναψε μουσικούλα στο ραδιόφωνο, μεσα στο αμάξι, μείνε λιγη ώρα στη θάλασσα στην άκρη της, και μετά, όπου σε βγάλει, φύγε.
Αν δεν σε θέλουν, δεν τους θες κι εσυ. Απλά πράγματα.
Μην χαραμίζεσαι, εχεις μπροστά σου πολλά πράγματα να κάνεις, να δώσεις, να πάρεις, να νιώσεις. Δεν σε πήρανε και τα χρόνια, στα 35 σου πρέπει να ξέρεις πράγματα, να μπορείς να κρίνεις, να επιλέγεις και να διαλέγεις.
Μια ατυχία δεν θα σε κρατήσει στο σκοτάδι πάλι ετσι ;
Δεν θα φαίνεσαι καθόλου στο σκοτάδι, δεν θα ξερει κανείς οτι υπάρχεις.
Βγες και πες οτι όλα ειναι καλά. Εσυ δεν ήσουνα κισσός με πλάνο ψήλωμα.
Χαμογέλα.
Το υπόσχεσαι ;

37 σχόλια:

  1. "Σήκω και φύγε, δεν θα σε ψάχνουν παρα μόνο όσοι σε αγαπάνε και θα σε βρούν"

    αυτό τα λέει όλα....και πως την πέτυχες την σύμπτωση είμαι σε παρόμοια κατάσταση επαγγελματικά....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ειμαι σίγουρος οτι πολλοί βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση. Μπορούν να την καταλάβουν καλά όσοι πέρασαν ή περνούν τέτοια φάση.
    Καλη σου μερα βλαμμένος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ίσως να είναι η πιο όμορφη και η πιο γεμάτη σε συναίσθημα περιγραφή που έχω διαβάσει για ένα επαγγελματικό πρόβλημα...
    Μπράβο Τζονάκο...την πιο γλυκεία και λαμπερή Θεσσαλονικώτικη μου καλημερα σου στέλνω...και φυσικα ένα μεγάλο χαμόγελο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Η φυγή δε φέρνει ποτέ λύσεις.Το μόνο που θα καταφέρεις βάζοντάς το στα πόδια, είναι να διαιωνίζεις την ανασφάλειά σου,να την καλύπτεις έντεχνα,μέχρι να σου βγει στο δρόμο μια άλλη στραβή και να το ξαναβάλεις στα πόδια.
    Ναι πάρε το αμαξάκι σου,βάλε μουσικούλα,κάπνισε το τσιγαράκι σου,ατένισε τη θάλασσα και συλλογίσου!Αν αυτός που σου παίρνει τη θέση το αξίζει,ο.κ. προσπαθείς περισσότερο,αν όμως δεν το αξίζει,μη χαρίζεσαι,ΣΠΑΣ'ΤΑ ΟΛΑ!!!Με τσαμπουκά!Διεκδίκησε!!!Τότε ίσως βρεις τις λύσεις σου...

    φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Θέλει τρόπο και υπομονή ο τσαμπουκάς, αλλιώς τα κάνεις χειρότερα.
    Φέρνω ενα παράδειγμα :
    Βγαίνεις στο πάρκινγκ και βλέπεις εναν τυπά να σου σπάει το αμάξι !
    Τον πλακώνεις και τον κανεις μαύρο.
    Σου κάνει μύνηση για ξυλοδαρμό !
    Σε πάνε μεσα !
    Το σπασμένο αμάξι παραμένει σπασμένο ! Εχασες ενα τεράστιο δίκιο κάνοντας τον εαυτο σου να φανεί πιο κακός απο τον κακό.
    Σκέψου το λιγο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Η ψυχή μου το ξέρει

    Πολλές φορές η φυγή δεν είναι υποχώρηση είναι αντίδραση. Φανταστείτε κάποιον που θέλει να σου κάνει κακό και όταν το καταφέρνει εσύ απλά αδιαφορείς και φεύγεις… αυτός «ξεσκίστηκε» να σε νικήσει και εσύ αδιαφορείς!!! « Για μένα φιλαράκι δεν υπάρχεις» του λες…
    Αυτό για μένα είναι λίγο καλύτερο από τον πραγματικό θάνατο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. kai bebaia na mi fugeis..meine k diekdikise...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ρε συ τζονακο,δεν εννοώ τέτοιο τσαμπουκά!Ψυχικό τσαμπουκά εννοώ!Τύπου:'Αν καταλάβω ότι αδικούμε θα σας κάνω ρόμπες,μέχρι να δικαιωθώ!Και θα δικαιωθώ!!!"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ο καθεις με τον τροπο του tzonakos !
    Μια ειμαστε σωστοι,μια ειμαστε λαθος!
    Αμοιβες και σφαλματα ειναι η ζωη!
    Απο αυτα μαθαινουμε η; οχι και..παμε παρακατω!Λογικη η φυγη,οταν δεν ειναι δειλια!Επιβεβλημενος ο τσαμπουκας,οταν δεν ειναι αποκοτια!
    Και σιγουρα σε βρισκουν ,αυτοι που πραματικα σε αγαπουν και σε θελουν!
    Αρκει να σε βρουν ομως φυχικα υγιη!
    Καλησπερα φιλε!
    υγ Χθες εστειλα κατι σε σενα οπως και σε αλλους δικους μου,μεσω του ηλεκτρονικου μου τσχυδρομου...μηνυματα!
    Επειδη λογικα θα επρεπε να λαβω απαντησεις αμεσως,αν και περασαν 24 ωρες σχεδον,δεν ελαβα τιποτα!
    Κατι δεν παει καλα φοβαμαι!Για τσεκαρε σε παρακαλω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μη φύγεις! Μην τολμήσεις να φύγεις.. Μείνε και σκάσε της το μεγαλύτερό σου χαμόγελο. Κάνε το βλέμμα σου να αστράψει, να γυαλίσει, να φωτιστεί. Και πες της μειλίχια: "Θες να πάμε για καφέ; Να μου πεις για τη ζωή σου; Για τα ζόρια που τραβάς; Θες... να γίνουμε φίλοι;".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Tωρα μιλάμε σωστά.
    Δεν φεύγεις κυριολεκτικά.
    Μένεις και διεκδικείς αλλα με χαμόγελο που σκοτώνει, με ευγένεια και με αξιοπρέπεια.
    Νομίζω ετσι ειναι καλύτερα.

    Κώστα δεν σε ξέχασα, απλα ειχα πρόβλημα φίλε... περιμενε νεα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Άνθρωποι-βαμπίροι (δεν κάνω πλάκα).
    Υπάρχουν γύρω μας. Απομυζούν τη θετική διάθεση, τη γνώση και μετά συνεχίζουν.
    Αυτή είναι η δουλειά τους. Σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο.
    Τυχαίνουν και τυχαίνουν συχνά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Στο μυαλό μου είσαι ρε Τζονάκο!! Είναι η πιο ποιητική περιγραφή της Πουστιάς που έχω διαβάσει. Ναι ούτε εγώ μπορώ να αντιμετωπίσω τους μαύρο-ψύχους, Αν δεν είσαι από αυτούς που σκέφτονται και λειτουργούν σαν τον γυμνό – σάλιαγκα (σούρνοντας , σαλιάζοντας και με τα κερατά του) δίπλα τους δεν μπορείς να επιβιώσεις. Ούτε επιτρέπεις να γίνεις τα ίδια σκατά με αυτούς…οπότε σε τρώνε!!
    Ναι φεύγεις , μακριά όσο πιο μακριά μπορείς με το κεφάλι ψηλά χωρίς κέρατα χωρίς να λερωθείς με σάλια, φεύγεις με αξιοπρέπεια !!! Και με ένα Χαμόγελο Τεράστιο γιατί τα σκατά με τα διαμάντια δεν πάνε ποτέ μαζί. Κανείς δεν χάνετε εξάλλου! Και αυτός που χαμογελάει και αγαπάει σίγουρα ζει περισσότερο από εκείνο που μουρτζούφλής και σκυθρωπός μισεί και την Μάνα που τον έκανε και θα την πούλαγε ευχαρίστως για να επιτύχει τους στόχους του.

    Κοίτα τον Ήλιο και Χαμογέλα Τζονάκο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Η φυγη ειναι αποφυγη δεν ειναι λυση.
    Πιο κατω θα βρεθουν κι' άλλοι προθυμοι να μας διωξουν θα ξαναφυγουμε;
    Να παλευουμε στο δικο μας τοπο αδιαφορωντας για το τι κανει ο άλλος, η άλλη.
    Κανενας δεν εχει το δικαιωμα να μας διωξει απο τον τοπο μας, μόνον ο εαυτος μας.
    Κανε τη δουλεια σου σωστα αλλα κυριως με αγαπη για να κερδιζεις παντα.
    Αν την δουλεια μας δεν αγαπαμε, παντα θα χανουμε, δεν μας φταιει κανενας παρα ο εαυτος μας.
    Η αποτυχια ερχεται απο λιγοστη αγαπη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. τζονακο εγω δεν λεω λογια πολλα

    θα πω καλημερα και θα το εννοω με ολη μου την καρδια φιλε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Καλημερα Τζονακο..
    Ουτε εγω λεω μεγαλα λογια..:)
    Θα θελα ομως πολυ!

    Φιλιααα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Όταν χαμογελάμε κάνουμε τους "άλλους' να ανησυχούν ...
    Μέχρι που το χαμόγελο γίνεται μάσκα, μέχρι ποου η μάσκα γίνεται ενα με το δέρμα...
    Την καλημέρα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. H μάσκα ειναι κατι πρόσθετο, κατι φτιαχτό, δεν εισαι εσυ με τη μάσκα.
    Αν μπορείς να καερδίζεις με αληθινό χαμόγελο, τόσο το καλύτερο :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Οι ψυχές βαμπίρ(όπως λέει και ο kitsomitsos) ευδοκιμούν σε καρδιές εύκρατες, σε πνεύματα φωτεινά, σε χαμόγελα γενναιόδωρα. Το νου σου, tzonakos.

    Μου άρεσε το σημερινό σου κείμενο πολύ. Γίνεσαι εσωτερικός και αφηγηματικός και δεν είναι λίγο αυτό... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Οπωσδήποτε δεν ειναι λίγο αυτό, το να γίνεσαι αφηγηματικός και εσωτερικός για να μην πω αποκαλυπτικός παραπάνω απο όσο θες.
    Το παίρνω ως κοπλιμέντο απο σενα niemandsrose αλλα θα συνεχίσω να γράφω όπως ακριβώς αισθάνομαι και όπως βγαίνει. Δεν θέλω να ξεπεράσω ούτε τον εαυτό μου ουτε κανέναν. Θέλω να αγγίζει κάποιους το γράψιμο, όπως άλλων αγγίζει εμένα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Καλημέρα!
    Τα περιγράφεις πολύ ιδεατά ομολογώ, εγώ θα έγραφα ένα πολύ πολύ υβριστικό κείμενο, παρόλο ου ξέρω ότι δεν κερδίζεις τίποτα έτσι.
    Η αχαριστία είναι δυστυχώς το χειρότερο που μπορεί να αντιμετωπίσει κάποιος.
    Αλλά ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό.... οοοο... πιο ζωντανό.... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Ναι αλλά όχι και να μείνει ατιμώρητο το τσουτσέκι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. ellie δεν μου αρέσει να βρίζω και παραλίγο να γράψω πιο έντονα αλλα το απέφυγα.
    Πολύ σωστά βλέπεις οτι η αχαριστία ακριβώς ειναι απο τα χειρότερα πράγματα που μπορεί να σου συμβούν.
    Κι οχι μόνο αυτο αλλα οταν θα φωνάξεις θα φανείς κακός εσυ, ο αδικημένος.
    Μένει λοιπόν να πάς παραπέρα χωρίς να παραιτηθείς, αλλα με αξιοπρέπεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Το τσουτσέκι αν εχει καλά προστατευτεί δεν μπορείς να του κάνεις τίποτα, απλά να το αφησεις να εκτεθεί απο μόνο του και να μην εισαι εκει οταν σε χρειαστεί.
    Ειναι καλύτερο αυτο απο το να επιτεθείς και να φάς τα μούτρα σου απο οργή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Μου λένε πολλά αυτά που γράφετε όλοι εδώ....
    Ειναι κάτι σαν dej-vu :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Ενδιαφέρουσα οπτική. Για δωσε μια επεξήγηση του ... Deja' Vu !
    Please...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. καλέ.. ναι! και βέβαια το υπόσχομαι*!























    *ησύχασες δηλαδή τώρα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. deja vu από την άποψη του ότι σε όλους κάτι μας λέει, κάπου το χουμε ξαναζήσει το να προσπαθείς να βοηθήσεις έναν νέο ή και παλιό συνάδελφο/γνωστό, ακόμα και φίλο, να ορθοποδήσει είτε επαγγελματικά είτε κονωνικά είτε σε οτιδήποτε
    και μολις εκείνος σταθεί στα πόδια του να σου τη φέρει. Καθένας μας κουβαλάει μέσα του μια τέτοιου είδους ιστορία και διαβάζοντας αυτά που τόσο ωραία έχεις γράψει, γινόμαστε πρωταγωνιστές στο έργο σου ενώ ενδόμυχα αναβιώνουμε τις δικές μας παραστάσεις, εκείνες που μας θυμίζουν τα όσα περιγράφεις. Έτσι όμως είναι η ζωή, απλά χρειάζεται πίστη στους εαυτούς μας, υπομονή και διάθεση να βελτιωνόμαστε συνεχώς και να μαθαίνουμε από τα παθήματά μας.
    Πολύ σημαντικό προτέτημα η ανωτερότητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Εκπληκτικό ! Ακριβώς ετσι ellie :)
    Σ' ευχαριστώ, ήμουν σίγουρος οτι εχει συμβεί σε πολλούς.

    @ kat. οκ, ησύχασα :Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Γειάσου Τζονάκο!!!πολύ 'μουρτσούφλάκος'(μη το πάρεις ως προσβολή αυτό είναι απλά ένα φιλικό πείραγμα!!) μου είσαι τελευταία...πολύ ντάουν για ντάουν.....αλλά παρ αυτά το κείμενο είναι πάρα πολύ ωραίο..πολύ ωραίο όμως...τι να πείς υπάρχουν δυστυχώς και τέτοιοι άνθρωποι στη κοινωνία...(τέρατα,κάφροι,ζώα).....που κοιτάνε τη πάρτη τους και τον εαυτούλη τους...και πως θα φάνε τους άλλους....'ο θανατός σου η ζωή μου'που λένε....όμως πρέπει εμείς νομίζω να κρατάμε πάντα την αξιοπρέπιά μας και την πρωσοπικότητά μας ακαίρεη και όπως ήταν πάντοτε....και να μην αφήνουμε να μας άλλιώνουν' τέτοιες καταστάσεις...να μη πέφτουμε και μείς σε αυτό το επίπεδο....κουράγιο και όλα θα περάσουν...οι καλοί και οι αξιοπρεπείς άνθρωποι ποτέ δε χάνονται σε αυτή τη ζωή...έρχεται καιρός που κάποτε δικαιόνωνται και αυτοί και οι κόποι τους....Με αγάπη,Ηλιαχτίδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Όσο το διαβάζω, τόσο μου θυμίζει περισσότερο γνωστές και άγνωστες φιγούρες του παρελθόντος. Δικές μου, διπλανών, φίλων...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. με αυτό το πλευρό να κοιμάσαι..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. καλε μου τζονάκο
    μη μου στενοχωριέσαι...η εκδίκηση είναι πάντα ένα κρυο πιάτο...κι αν ακόμη εσύ ξεχάσεις να το σερβίρεις πάντα κάποιος άλλος πρόθυμος θα βρεθεί...κατα τ'άλλα...
    να χαμογελάς :))
    φιλια και καληνύχτες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. «Ότι και αν μπορείς να κάνεις, ότι και αν μπορείς να ονειρευτείς, άρχισε το τώρα. Η τόλμη κρύβει μέσα της τη δύναμη, τη μεγαλοφυΐα και τη μαγεία» GÖETHE

    Σε μία παρόμοια με τι δική σου στιγμή στη ζωή μου ένα αγαπημένο μου πρόσωπο μου έγραψε αυτή τη φράση. Στην αρχή μου φάνηκαν μόνο όμορφα τα λόγια. Στην συνέχεια έπαψαν να είναι όμορφα. Έγιναν η αλήθεια μου. Και πλέον είναι πανέμορφα.

    Να΄σαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Δεν ειναι δίκιο και σωστό να πρέπει ενας μας να ξαναρχίζει απ το μηδέν επειδη τον/την πούλησαν.
    Μα αν ειναι να θες γδικιωμό πρόσεχε. Δεν ειναι πράματα αυτά γι αυτούς που δεν ξέρουν. Αυτο θα το βρουν απ αλλού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Καλημέρα. Πραγματικά πού όμορφη η περιγραφή σου. Επί της ουσίας τώρα. Πιστεύω ότι τα παρατάνε και φεύγουν μόνο οι δειλοί. Δεν ισχυρίζομαι ότι πρέπει να «κερδίσεις». Καλύτερα όμως να πέσεις στη μάχη. Εξάλλου δες το και λίγο διαφορετικά. Ως πότε θα τρέχει ο ήρωας της ιστορίας? Έτρεχε στο χωριό για να κρυφτεί. Θα τρέχει ακόμα και στα 35 του? Η μουσικούλα, η περισυλλογή και η ηρεμία θα βοηθήσουνε να ετοιμαστείς για τη σύγκρουση. Και βέβαια η σύγκρουση θα γίνει με χαμόγελο που σκοτώνει, με ευγένεια και με αξιοπρέπεια. Η νίκη θα είναι γλυκιά. Και η ήττα είναι μέσα στο παιχνίδι. Παίξε και ας χάσεις. Μην φεύγεις όμως. Είναι κρίμα να της δώσεις τη χαρά μιας ξεκούραστης νίκης. Εσένα πότε σου χαρίσανε κάτι χωρίς να ματώσεις?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Απλά δεν με εκφράζει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

-πες οτι θες αλλα να σέβεσαι τους άλλους συνομιλητές-
Δεν συνηθίζω να απαντάω σε μη μπλόγκερς κρυμμένους πίσω απο σκέτο λογαριασμό google. Θα τα σβήνω.
Α, και είμαι υπευθυνος ΜΟΝΟ για οσα λεω... δεν ειμαι υπευθυνος για οσα καταλαβαινεις.
ΤΖΟΝ παπαρολόγος.

Tweet

Related Posts with Thumbnails

Do not clopy

Page copy protected against web site content infringement by Copyscape