Καταπληκτικό κείμενο, το διάβασα και στο μπλόγκ σου niemadnsrose. Εγω λεω οτι για τον καθενα μας μια επέτειος θυμίζει κατι διαφορετικό. Ασχετα αν έχασες νάνους ή γίγαντες, ασχετα αν τους ήξερες όλου ή όχι, κατι εχασες και αυτο σου θυμίζει να δεις αν κέρδισε κανεις κατι απο τον χαμό, ακόμα κι εκεινοι που έφυγαν, άραγε κέρδισαν κατι ; Μνήμες και θλίψες ...
Καλησπέρασας Τζονάκο!!!....πολύ ωραία ιστορία...με πολύ απλότητα... συγκίνηση...μ αρέσει επειδή....αναφέρεται σε απλούς ανθρώπους...Νομίζω ότι ο τίτλος της είναι συμβολικός.....πιστέυω ότι το Πολυτεχνείο συμβολίζει την ελπίδα που έχουμε όλοι μας για ένα καλύτερο άυριο,για ένα καλύτερο επίπεδο ζωής....το Πολυτεχνείο ζεί και θα ζεί για πάντα...έτσι πιστέυω εγώ γιατί μέσα από αυτό και μέσα από τα πρώσοπα των επαναστατημένων νεαρών φοιτητών πήραν ΄σαρκα και οστά'τα όνειρα για ελευθερία,καλύτερη,ζωή,παιδία ενώς ολόκληρου λαού...δεν ήταν κάτι που αφορούσε ατομικά τους φοιτητές αυτό...αυτό αφορούσε ολόκληρο τον ελληνικό λαό....που δεν άντεχε άλλο το ζυγό της Χούντας.....πιστέυω πάντα θα είναι επίκαιρο το Πολυτεχνείο...γιατί πάντα ο λαός θα αγωνίζεται και θα αναζητά ένα καλύτερο επίπεδο ζωής,την ελευθερία του,παιδία...και αυτά τα προβλήματα συνεχίζουν να υπάρχουν ακόμη και σήμερα...Με αγάπη,Ηλιαχτίδα.
Πολύ καλή γραφή. Έμενα σε κάθε λέξη. Η άλλη όψη, η άλλη άποψη, η σημασία του καθενός. Γιατί όλοι βλέπουμε κάτι, όλοι το θυμόμαστε και το εκφράζουμε διαφορετικά. Μπράβο και πάλι.
Βαθιά συγκινητικό κείμενο!! Δεν ξέρω τελικά δεν είμαι σίγουρη αν τα όνειρα οι ελπίδες και η μνήμη παραμένουν αθάνατα. Ίσως τελικά να έχουν ακριβώς την ίδια τύχη με μας
-πες οτι θες αλλα να σέβεσαι τους άλλους συνομιλητές- Δεν συνηθίζω να απαντάω σε μη μπλόγκερς κρυμμένους πίσω απο σκέτο λογαριασμό google. Θα τα σβήνω. Α, και είμαι υπευθυνος ΜΟΝΟ για οσα λεω... δεν ειμαι υπευθυνος για οσα καταλαβαινεις. ΤΖΟΝ παπαρολόγος.
Καταπληκτικό κείμενο, το διάβασα και στο μπλόγκ σου niemadnsrose.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγω λεω οτι για τον καθενα μας μια επέτειος θυμίζει κατι διαφορετικό.
Ασχετα αν έχασες νάνους ή γίγαντες, ασχετα αν τους ήξερες όλου ή όχι, κατι εχασες και αυτο σου θυμίζει να δεις αν κέρδισε κανεις κατι απο τον χαμό, ακόμα κι εκεινοι που έφυγαν, άραγε κέρδισαν κατι ;
Μνήμες και θλίψες ...
Οι ιδέες ευτυχώς,δεν έχουν την ίδια τύχη με τους ανθρώπους..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σου μέρα :-)
Μη το κανεις αυτο Κυριακάτικα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑληθινό και πανέμορφο (γεμάτο συναισθήματα) ποστ...
Την καλησπέρα μου Τζονυ και Σια...
Καλημερα Τσοπάνη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκόμα κι αν δεν ειναι αληθινή η ιστορία, θα μπορούσε άνετα να συμβεί στον καθένα μας.
Καλησπέρασας Τζονάκο!!!....πολύ ωραία ιστορία...με πολύ απλότητα... συγκίνηση...μ αρέσει επειδή....αναφέρεται σε απλούς ανθρώπους...Νομίζω ότι ο τίτλος της είναι συμβολικός.....πιστέυω ότι το Πολυτεχνείο συμβολίζει την ελπίδα που έχουμε όλοι μας για ένα καλύτερο άυριο,για ένα καλύτερο επίπεδο ζωής....το Πολυτεχνείο ζεί και θα ζεί για πάντα...έτσι πιστέυω εγώ γιατί μέσα από αυτό και μέσα από τα πρώσοπα των επαναστατημένων νεαρών φοιτητών πήραν ΄σαρκα και οστά'τα όνειρα για ελευθερία,καλύτερη,ζωή,παιδία ενώς ολόκληρου λαού...δεν ήταν κάτι που αφορούσε ατομικά τους φοιτητές αυτό...αυτό αφορούσε ολόκληρο τον ελληνικό λαό....που δεν άντεχε άλλο το ζυγό της Χούντας.....πιστέυω πάντα θα είναι επίκαιρο το Πολυτεχνείο...γιατί πάντα ο λαός θα αγωνίζεται και θα αναζητά ένα καλύτερο επίπεδο ζωής,την ελευθερία του,παιδία...και αυτά τα προβλήματα συνεχίζουν να υπάρχουν ακόμη και σήμερα...Με αγάπη,Ηλιαχτίδα.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Μου λέτε να μην κλαίω
ΑπάντησηΔιαγραφήνα μην κλαίω
μα τι να κάνω
αφού σε χάνω."
Πόσο με εκφράζει..
Πολύ καλή γραφή. Έμενα σε κάθε λέξη. Η άλλη όψη, η άλλη άποψη, η σημασία του καθενός. Γιατί όλοι βλέπουμε κάτι, όλοι το θυμόμαστε και το εκφράζουμε διαφορετικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο και πάλι.
Βαθιά συγκινητικό κείμενο!! Δεν ξέρω τελικά δεν είμαι σίγουρη αν τα όνειρα οι ελπίδες και η μνήμη παραμένουν αθάνατα. Ίσως τελικά να έχουν ακριβώς την ίδια τύχη με μας
ΑπάντησηΔιαγραφή