Τα τέλη της Γής

Πολλοί λέγανε απο χρόνια οτι οι Μάγιας είπανε οτι θα τα τινάξει όλα η ανθρωπότης κατα τις 21 Δεκέβρη του 2012 και να πού  φτάσαμε σε αυτην την ημερομηνία και παράξενο, δεν φοβάμαι κάτι.
Το μόνο σίγουρο ειναι οτι ζούμε αλλά θα τελειώσουμε κάποτε,  στάνταρ αυτό.
Εγω ο βλάσφημος και καιροσκόπος σχεδόν άθεος, άσχημος και κακός,  θα τα κακαρώσω μαζί με όλους εσάς τους καλούς ανθρώπους, τους δίκαιους και τέλειους πιστούς. Είναι  μια άλφα ικανοποίηση κι αυτή.
Αλλά τώρα που φτάσαμε στο κατώφλι του τέλους, να που άλλοι λένε  ώπα μη φοβάστε δε θα γίνει τώρα το τέλος,  απλά πρέπει να πληρώσεις τέλος κυκλοφορίας, τέλος  ακινήτου, τέλος επιτηδεύματος ( επειδή είμαι  επιτήδειος ), τέλος αναπνοής, τέλος χρήσης οδοντόκρεμας και τέλος επίδειξης βυζιών και πέους στις παραλίες  γυμνιστών. Συν κάτι εξτρά τέλη δεξέρωγιατί-ετσι.
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί τα χαράτσια [είπα τούρκικη λέξη, πιπέρι] τα λένε "τέλος".
Αφου τελειωμό δεν έχουν, όλο τέλος και τέλος και να κι άλλα τέλη, αμάν ρε !
Ετσι και το τέλος  του κόσμου απλά ειναι ενα  ακόμα τέλος χωρίς τέλος, δηλαδή ατελές και ψάξε γύρευε αδερφέ μου. Δεν τελειώνει τίπουτις. Μη φοβού.

Είχα φανταστεί κάτι φαντασμαγορικό για το τέλος του κόσμου, μια βροχή μετεωριτών ξέρω γω, να κοιτάμε ψηλά αγκαλιασμένοι τρώγοντας ποπκόρν, ή να βγούν τα ψάρια στη στεριά να μας κυνηγάνε πάνω σε ποδήλατα, κάτι ρε παιδί μου να το διασκεδάσουμε λίγο, τέλος ειναι αυτό, ας είναι happy end. Να 'χει πλάκα.
Πλάκα πλάκα το όποιο τέλος  του κόσμου είναι εύκολο να φανταστεί κανείς πώς θα μπορούσε να συμβεί, ανα πάσα στιγμή κιόλας. Πυρηνικά,  πρόσκρουση αστεροειδούς, ομαδικό ντου ηφαιστείων ή ακόμα καλύτερα, μιά γιγάντια ηλιακή έκρηξη που θα μας ψήσει και θα γίνουμε ενα πελώριο παγκόσμιο σαγανάκι.
Βασικά μπορεί να μην συμβεί και τίποτα απο αυτά  ή να συμβούν τρελά πράματα οποτεδήποτε και χωρίς να το 'χουν γράψει οι Μάγιας, οι Παπάγιας ή ο γέρων  Παπαρίσιος.

Η μπορεί να συμβούν και χειρότερα αλλά ποτέ δεν ξέρεις πότε θα σκάσει απροειδοποίητα το φινίτο ντε λα κόσμος για να σου χαλάσει όσα εχεις κανονίσει και όσα θα έκανες αν δεν πλήρωνες τα άλλα  τέλη, αυτά με τα ευρώ. Να το ξέραμε κιόλας πότε θα είναι, να το ρίχναμε έξω μια και καλή και μια για πάντα ! Να μαυρίζαμε κανα μάτι σε αυτούς που μας μισούν, να δίναμε κανα γερό μπερντάκι σε πολιτικούς και παπαδαριό, και το τέλος να μας έβρισκε να κάνουμε έρωτα μεθυσμένοι, μετά απο τέρμα τσιμπούσι με  κοκορέτσια και γλυκά, με μουσική στη διαπασών.
Και ...μπούμ, τέλος  !

Δρόμος κλειστός

Ο δρόμος μου ήταν σκοτεινός και πάτησα κουράδια.

Κι απ' ό,τι βλέπω δυστυχώς ήταν από γελάδια.

Τι το 'θελα κι εγω o δύστυχος, να περπατώ τα βράδια,

μέσα στα μαύρα τα στενά, παράξενα, σκοτάδια ;

Και περασμένες δώδεκα, στις δώδεκα του μήνα,

μ' 'επιασε ο περίδρομος και λύσσαξα στην πείνα,

πού πάρκαρα πού τ' άφησα, τ' αμάξι δε θυμόμουν,

κι οταν το βρήκα έκατσα δυό ώρες και στεκόμουν,

το κοίταγα να απορώ, κι έλεγα και σκεφτόμουν :

πώς γίνεται να με  εχουν κλείσει απο παντού και να μη μπορώ να φύγωωωω ;;;

Πόση πραγματικότητα αντέχουμε ;

Το παρακάτω κείμενο μου ήρθε με e-mail απο κάποιον που κάποτε έγραφε σε μπλογκ και ζήτησε να το δημοσιεύσω αν θα ήθελα. Το δημοσιεύω επειδη με άγγιξε πολύ.

Μια κοινωνία που έχει αλλάξει μια Ελλάδα που αιμορραγεί και ταλαντεύεται να διατηρήσει το ήθος, την αξιοπρέπεια, την δύναμη, την ικανότητα της να κατανοεί να συγχωρεί, να δημιουργεί και να ονειρεύεται… Πόσοι από εμάς δεν έχουμε αναρωτηθεί για το μέλλον το δικό μας, των παιδιών μας και της κοινωνίας μας? Θα μου πεις τι έπαθα βραδιάτικα και μονολογώ λες και δε σου φτάνει η δική σου ψυχική ΑΝισορροπία με τα όσα ζεις. Αφορμή, αιτία και αποτέλεσμα τον παραπάνω στάθηκε το χθεσινό συμβάν στο μετρό ερχόμενη από δουλειά…

Ένας πατέρας μέτριου αναστήματος γύρω στα 40 απλά ντυμένος με ένα τζιν και άσπρο μπουφάν μπαίνει φουριόζος στο βαγόνι του μετρό και μονολογεί εκνευρισμένος.. Ακολουθεί η 8χρονη κόρη με μούτρα ως το πάτωμα, κουκλάκι κατά τα άλλα και μια εντυπωσιακή 35άρα δίμετρη, με ωραίο σώμα, με ξανθά μακριά μαλλιά σε αλογοουρά, κολλάν, εντυπωσιακές μπότες ως πάνω από γόνατο κι ένα πανάκριβο, όπως φαινόταν, δερμάτινο κοντό μπουφάν.

Θα απορείς τώρα τι με έπιασε και κοιτάω τι φοράει ο κόσμος, όχι βρε δε τα έπαιξα (ακόμα τουλάχιστο :Ρ)..

Πάμε τον διάλογο να καταλάβεις κι εσύ φίλε, αναγνώστη και περαστικέ !  
Με κόκκινα  γράμματα η μικρή, με μαύρα, [όπως και η μοίρα του], ο πατέρας και με ανοιχτό κόκκινο η μάνα ...

- Μα μπαμπά δεν μου αρέσουννννννννννννννν..

• Μην με εκνευρίζεις σου λέω αυτά ξέρεις τι θυσίες έκανα για να στα πάρω?
• Σταμάτα επιτέλους κι άκου το παιδί τι σου λέει, αμάν τι δε καταλαβαίνεις πια ; σου λέει δε του αρέσουν! Με το ζόρι δηλαδή να της αρέσει το δικό σου γούστο ;
• Μα γιατί δε της αρέσουν ; αν δεν έλεγες εσύ από την αρχή τίποτα δε θα έκανε μούτρα και θα της άρεσαν και όλα θα ήταν μια χαρά..
• Ώχου μα υπήρχε περίπτωση να μου αρέσουν ; το ίδιο γούστο νομίζεις ότι έχεις εσύ με μένα έλεος…

Σιωπή στο ακροατήριο, ψεύτικο κλάμα η μικρή και ο πατέρας ενεργό ηφαίστειο…

• Τι συμβαίνει ; Ρωτά μια και καλά ανυποψίαστη κυρία καρφωμένη πάνω τους από την ώρα που εισήλθαν στο βαγόνι.
• Θέλει με το ζόρι να της περάσει το γούστο του..
• Άλλοι δεν έχουν να φάνε και άλλοι περπατούν ξυπόλυτοι. εμείς κάθε μήνα της παίρνουμε καινούρια παπούτσια και από πάνω δεν είναι ποτέ ευχαριστημένη είναι αχάριστη η μικρή σα κι εσένα!
• Δεν είναι αχάριστο το παιδί απλά έχει γούστο, σε αντίθεση με σένα ευτυχώς !
• Καλά πας καλά ; έτσι λες και περιμένεις να σέβεται και να εκτιμά ότι έχει, ότι μπορώ να της προσφέρω με αυτές τις συνθήκες ; Δε θέλω να γίνει έτσι το παιδί μου όχι δε θέλω να γίνει σα κι εσένα..
• Μα τι ωραίες μπότες πως τις ζηλεύω ! Καλέ γιατί δε σου αρέσουν ; Η ανυποψίαστη πάλι τσουπ…
• Ε δεν της αρέσουν με το ζόρι άλλο πάλι τούτο…
• Μα δεν είναι αυτές που ήθελα έπρεπε να μου πάρει τις άλλες που φοράει και η Μαρία του τις είχα δείξει… γοερό ψεύτικο κλάμα η μικρή
• Δε μου λες Βάσω ξέρεις πόσα μεροκάματα έκανε ο μπαμπάς αυτές τις δύο εβδομάδες ; Ε; ένα προχθές…ΜΟΝΟ ΕΝΑΑΑ! Αυτά τα χρήματα, αυτό το μεροκάματο, αυτά τα παπούτσια που φοράς και δε σου αρέσουν, είναι τα λεφτά του μήνα του μπαμπά που προτίμησε να σου κάνει δώρο που λες ότι δε σου αρέσει…

Σιωπή στο ακροατήριο και συγκίνηση για τον μεροκαματιάρη πατέρα που όπως φαίνεται τα βγάζει με δυσκολία και είναι έτοιμος να καταρρεύσει από στεναχώρια και απογοήτευση…

• Εσύ έπρεπε να υποστηρίζεις τον άντρα σου και όχι τα καπρίτσια της μικρής! Ζούμε δύσκολες εποχές κοπέλα μου και αν δε στηρίξεις τον άνθρωπό σου, τον άντρα σου μην περιμένεις να σε σέβεται αργότερα, ούτε κι εσένα η μικρή.. μείνε δίπλα στον άντρα σου γιατί θα τον χάσεις, υποστήριξέ τον δώσε του δύναμη να τα βγάλει πέρα αυτές τις δύσκολες εποχές.. όλοι έτσι είμαστε..
• Εσύ να κοιτάς την δουλειά σου κυρά μου αν δε μπορούσε να συντηρήσει οικογένεια ας μην την έκανε !

Σύγχυση στο ακροατήριο και ξάφνου έκδηλα πια όλοι άρχισαν να είναι με το μέρος του πατέρα..

• Δώσε σα καλό κορίτσι στο μπαμπά ένα φιλάκι που σου έκανε δώρο όοοοολα τα λεφτά που είχε, για να έχεις εσύ τόσο όμορφες μπότες, λέει μια κοπέλα απέναντί τους..
• Έλα βρε μη κάνεις μουτράκια στον μπαμπά, αφού ξέρεις πόσο σε αγαπάει… κάποια άλλη κυρία…

Κατακόκκινη αλλά αμίλητη η μικρή έχει καρφωθεί στις μπότες της και η μάνα (ο Θεός να την κάνει) τρέμει όλο νεύρα

• Μη δίνεις σημασία παιδί μου επειδή μπαμπάς σου είναι ξεροκέφαλος δε θα κάνουμε ότι θέλει αυτός, έπρεπε να πάμε μαζί να πάρεις αυτές που σου αρέσει!
• Μα δεν είχα πολλά λεφτά για να πάρω πιο ακριβές μπότες, λέει όλο απελπισία μα έτοιμος να εκραγεί…
• Τότε να μην έπαιρνες τίποτα ! Δεν είναι υποχρεωμένο το παιδί να φοράει και να του αρέσει ότι κι εσένα, κορίτσι είναι τι θα πουν τα άλλα παιδιά αν καταλάβουν κιόλας ότι δε της αρέσουν θα την κοροϊδεύουν…
• Δεν το ήξερα να πρέπει να της παίρνω μάρκες και ακριβά ρούχα, παπούτσια για να αρέσουν στους άλλους εξάλλου όλο μεγαλώνουν τα πόδια της του χρόνου θα είναι άχρηστα!
• Και τώρα τι είναι δηλαδή ;
• Δε μου λες τι προτιμάς τα παπούτσια που σου αρέσουν ή να έχεις τον πατέρα σου γιατί δε βλέπω να έχεις και μάνα και πατέρα μαζί για πολύ ακόμα…!

Κλάματα, μα όχι πια ψεύτικα αυλάκωσαν το προσωπάκι της μικρής, μαζί και πολλών μαρτύρων του συμβάντος, ένας κύριος πλησίασε και μπήκε στην μέση προσπαθώντας να πει στην μικρή να αγαπάει τον μπαμπά της και να του το δείχνει, ότι και εκείνος το έχει ανάγκη να ξέρει ότι τον αγαπά.. Η μάνα τον έβγαλε από την μέση διακόπτοντάς τον να κοιτάει την δουλειά του και δεν έχει δικαίωμα κανένας να μιλάει και να κρίνει ένα 8χρονο παιδί, μα δεν είχε καταλάβει ότι όλοι εμείς εκείνη κρίναμε και την αλαζονεία της και όχι το παιδί…

Το μετρό σταμάτησε και όλοι κατεβήκαμε με γοργά βήματα προς τις εξόδους το ίδιο και η μάνα με την μικρή μα όχι ο πατέρας.. Αυτός έμεινε στο βαγόνι με το κεφάλι μέσα στα χέρια του και με δάκρυα πλημμυρισμένα τα μάτια.. Το τελευταίο που άκουσα:

• Δεν έπρεπε να πάρω Ρωσίδα.. δεν έπρεπε να κάνω οικογένεια με ξένη γυναίκα από άλλη χώρα.. όχι..

Τα σχόλια δικά σας…

...είται

ΕΙΤΑΙ έγραφε το χαρτάκι κολλημένο στο πίσω τζάμι του αμαξιού.
Το μισό σχεδόν είχε ξεκολλήσει και δεν φαινόταν καλά οτι έλεγε ΠΩΛΕΙΤΑΙ.
Με την αυτοπεποίθηση οτι αυτό το αμάξι 22 ετών θα πωληθεί κάποια στιγμή, κυλάει στην άσφαλτο σαν καινούργια Lexus στην έρημο κοντά στο ανάκτορο κάποιου εμίρη. Α, ρε κακομοίρη.

Θράκη
Τα έχουμε ξαναπεί,  εκεί παίζεται χοντρό παιχνίδι.  Και δεν μας το λένε.

Ιεροεξεταστής
Εσυ που σφυρίζεις φάουλ σε άλλους σε βλέπω που κάθεσαι στα σκοτεινά στη μίζερη γωνιά σου έτοιμος να πυροβολήσεις όποιον δεν σου κάθεται καλά. Εχεις συνηθίσει τη μιζέρια σου. Αλλά αυτο δεν σημαίνει οτι θα τη μεταδώσεις στους άλλους μπας και την ξεφορτωθείς.

Ζούγκλα.
Το 1999 θα γινόταν απονομή στον πρωταθλητή μπάσκετ μεσα στο ΣΕΦ μόνο αν νικούσε ο γηπεδούχος Ολυμπιακός. Αλλά έχασε. Απο τότε τριτοκοσμικοί κάφροι.
Ζήτω η Ελλάς  [αλλά αυτο το Ζήτω δεν μου βγαίνει ρε γαμώτο]

Sex and the (half) City


Aυτός ο άνθρωπος  εχει εκλεγεί βουλευτής με τον Σύριζα.
Οχι οτι οι υπόλοιποι ειναι καλύτεροι αλλά ετούτος εδω σα να θέλει να πει οτι θα πηδήξει και την υπόλοιπη μισή Αθήνα άμα και γίνει ξερω γω υπουργός.
Φυσικά !

Οταν γίνεται υπουργός πχ ενας Νικητιάδης, ένας Πολύδωρας, ενας Ρέππας, και τόσοι άλλοι και οταν άτομα σαν τον Λάμπρο Κανελλόπουλο είναι πάντα στο προσκήνιο μαζι με το συρφετό τους, τότε παίρνει δικαίωμα ο καθένας, ακόμα κι εσύ, να αισθάνεται πηδήκουλας και να εκφράζεται με γλώσσα τέτοια που νομιμοποιεί τελικά το καθυστερημένο  πλήθος να πιστεύει και να ψηφίζει Xρυσή Aυγή. Και να θεωρεί κιόλας οτι καλά κάνει.

Αλλα και οι Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν θεωρούν οτι εκτελούν θεάρεστο έργο.

#benzinosaurus

Νομίζω δεν έσπασε το ρεκόρ μου, της μέρας  με το τελευταίο μπάνιο της χρονιάς. Αν θυμάμαι καλά αυτο ειναι 20 Οκτωβρίου, μπάνιο με φίλους κάπου κοντά στη Χαλκίδα. Πριν αιώνες.
Η μέρα ήταν υπέροχη, η θάλασσα τέλεια και με θερμοκρασία νερού απλά απίστευτα καλή. Ο κιούρτος έβγαλε και 12 ψαράκια, άσχετα που τα λυπήθηκα και τα έριξα πίσω στο νερό.

Mετά το αισιόδοξο μήνυμα της ημέρας, απο την θαλασσοβόλτα, είπα να πάω μία ακόμα βόλτα, που με ανάγκασε να παρατηρήσω οτι λόγω κρίσης μάλλον, πολλά μαγαζιά ηταν κλειστά αλλα και πολλά  με πείσμα προσπαθούσαν να επιβιώσουν με ολίγους πελάτες.Οι καφετέριες φυσικά τίγκα, γεμάτες  σχεδόν όλες. Πολλές μερσεντές και τζιπ αποδείκνυαν τη μεγαλομανία του μαλάκα έλληνα να θέλει και καλά γερμανικό αυτοκίνητο για να εχει υπεροχή. Να την εχει πιο μεγάλη κάπως.
Εν πάσει περιπτώσει, το κοινωνικό μίγμα πλέον ειναι νεοπτωχόπλουτο.
Ακόμα και το τράμ μου έμοιαζε να προχωρά απρόθυμα, πιθανόν μέλος του κινήματος "δε γουστάρω".
Και τέλος αποφάσισα να μπω σε μεγάλο κατάστημα αθλητικών ειδών γιατι χρειάζομαι ενα χειμερινό μπουφάν. Εκεί διαπίστωσα οτι Τρίτη βράδι ώρα 19:30' το προσωπικό του καταστήματος υπερτερούσε σε αριθμό αυτού των υποψήφιων πελατών μεσα στο  κατάστημα. Αλλα μπορεί και να μην ηταν όλοι πελάτες, ισως να ήταν ματάκηδες τιμών και την έβρισκαν με το να διαβάζουν στην ετικέτα οτι πχ ενα φανελάκι adidas κάνει 50 € και ενα φούτερ North Face κάνει 150 €. Σοκ και δέος.
Απ' εξω, η άλλοτε πολύβουη, πολυσύχναστη Λεωφόρος Βουλιαγμένης είχε την μισή κίνηση απ' οτι είχε πριν τρία χρόνια. Κάθε  φορά που περνάω απο βενζινάδικο, μού 'ρχεται να  κάνω το σταυρό μου. Ναός με ιερέα τον βενζινά, με θυμιατήρι τη μάνικα που σαν προϊστορικό πέος βενζινόσαυρου εκχύνει το θεϊκό υγρό μεσα στο αυτοκίνητο.
Και μετά, όσοι τυχεροί πιστοί του βενζινοθεού γονιμοποίησαν την μήτρα του οχήματός τους, ξεχύνονται σε δρόμους μισοάδειους, με πορτ μπαγκάζ μισοάδειο, με τσέπη μισοάδεια που θα γίνει άδεια στην επόμενη στάση στο ναό που πουλάει "και του πουλιού το γάλα".  Πάλι για πουλί μιλάει κι αυτος ο ναός. Πονηρά υπονοούμενα.

Μια ματιά στην τιμή απλής αμόλυβδης στις 24 Νοεμβρίου του 2008 σε κάνει να θυμηθείς οτι σήμερα με τιμή στα 1,745 το λίτρο,  είναι 72% ακριβότερη !
Και αυτό μεσα σε 4 χρόνια όπου μισθοί και συντάξεις εχουν μειωθεί πάνω απο 45% κατα μεσο όρο ενω ενα εκατομμύριο έλληνες δεν εχουν δουλειά !
Και γαμώ τις οικονομικές διασώσεις της  χώρας. Θα πάμε πολύ μπροστά,έχουμε μέλλον καλό #not

Ωχ-τώβρης

Kαλημέρα και καλό μήνα.

Ηλιοβασίλεμα κάπου στην Ήπειρο.

Απουσία απο το μπλογκ για λόγους προσωπικούς αλλά ταυτόχρονα και σε αναζήτηση διαφορετικών τρόπων έκφρασης, πιο άμεσων και λιγότερο χρονοβόρων.
Το blogging είναι κλασσικό πια δωμάτιο έκφρασης και παραμένει ο καλύτερος τρόπος να γράψεις και να μοιραστείς με όποιον περνά απο δω, μερικά  πράγματα.
Αμα δεν τα μοιράζεσαι, τότε μονολογείς.
Και ζούμε μιά εποχή που ενώ θα έπρεπε ο ένας  τον άλλο να ακούμε προσεκτικά, τόσο πιο πολλούς μονόλογους ακούμε και συνεννόηση δεν υπάρχει.
Κοινωνία σε παράκρουση.

Κοινωνία ανώριμη, επιφανειακή, βιαστική, ευκαιριακή, φοβική, συντηρητική.
Και σε κατάσταση ύπνωσης, γι αυτό και κάθεται αδρανής και περιμένει αυτόν που θα φωνάξει περισσότερο και θα τους ξεσηκώσει. Το πιάνεις το υπονοούμενο, δε χρειάζεται να το εξηγήσω.

Θα μου λείψει αυτη η μοναδική σου προφορά, ειδικά οταν μου εξηγούσες κάτι που δεν καταλάβαινα καλά. Κι αυτη η αγάπη σου για τον τόπο σου που τόσο μακριά φάνηκε προχτες, είναι κάτι που πολλοί απο μας δεν το 'χουμε.
Τελευταίο μας ποτηράκι τσίπουρο, οταν αναπαύτηκες στο κοιμητήριο του ορεινού χωριού που αγαπούσες. Το ξέρω οτι μου 'κλεινες το μάτι οταν έπινα το τσιπουράκι μου, σαν να μου 'κανες παρέα.
Την πιο ωραία κουβέντα την άκουσα απο μιά κόρη σου, προς τη μάνα, οτι έφυγες αλλα πρώτα χάρισες τρείς χαρές μοναδικές, τρία παιδιά, εγγόνια, κι έζησες όπως ήθελες, σε χρόνια δύσκολα επιβίωσες στραβά κουτσά στα βουνά, της πέτρας μάστορας και του βουνού αφέντης.
Εχε γειά.

Ο κόσμος δεν μιλάει

Ο κόσμος δεν μιλάει πιά.
Πνίγει τον πόνο του και προχωρά σκυθρωπός, μπριζωμένος.
Ο κόσμος δεν γράφει πιά.
Αρκείται σε κραυγές, σε μονόλογους και εύκολες κατάρες.
Ο κόσμος δεν διαβάζει πιά.
Αρκείται σε ατάκες και έτοιμα, γρήγορα μασημένα πράγματα. 
Οπως τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων και μια πιασάρικη ατάκα πολιτικού.
Αλλο αν η ατάκα δεν ειναι πολιτική, αλλα είναι κραυγή κι αυτή.
Ο κόσμος δεν ερωτεύεται κάτι, κάποιον, πιά.
Μα αν δεν εισαι με κάτι ερωτευμένος, πώς ζείς ;
Ο κόσμος, δεν αντιδράει πιά.
Περιμένει τι θα πει η τηλεόραση, τι θα πει το κόμμα, κρατάει ομπρέλλα ενω στέκει γυμνός κι απροστάτευτος.
Ο κόσμος θέλει να αλλάξει τον κόσμο.
Αιώνιο απωθημένο αυτό κι όμως, πάντα στραβό δρόμο παίρνουμε.
Η στραβός είν' ο γιαλός.

η φωτογραφία ειναι δική μου, ο πίνακας όχι, αλλα θα ήθελα να τον εχω κάνει εγω.

Στο Ζάντε

Ζάκυνθο πήγα.
Το ψιλομετάνιωσα, ξόδεψα λίγο παραπάνω απο όσο ήθελα, αν και όχι κακή επιλογή το νησί αυτό. Ειχα ξαναπάει τον Μάη του 1981 και περίμενα να βρω κάτι γνωστό, μα η έκπληξη ήταν ακριβώς αυτή, τίποτα γνώριμο δεν είδα.

Τότε ειχα μείνει 3 μέρες μόνο, είδα την πόλη βασικά και τη Μπόχαλη, τώρα περισσότερες μέρες έμεινα και είδα όλο το νησί σχεδόν. Και κάτι μικρά νησάκια.

Φέτος η χελώνα caretta caretta ειχε την τιμητική της.
(Θα περίμενε κανείς να δει και ζακυνθινούς tyfletta tyfletta.)

Το '81 δεν είχα πάρει χαμπάρι γι αυτη τη χελώνα και φυσικά τότε ο Λαγανάς ηταν ενα κάπως ήσυχο θέρετρο θα έλεγες. Σήμερα ειναι ενα "γίνεται-της-πουτάνας" εχει πάθει Φαληράκι Ρόδου και Κάβο, αν θυμάσαι φίλε μου τον Κάβο στην Κέρκυρα το '90.
Πολλά μαγαζιά, βαβούρα, κλαμπάκια, μουσικές, μπραζίλιαν κώλοι και κόσμος που γυρνάει ολη μερα εξω. Κόλαση. Δεν ειμαι εγω γι αυτά θέλω ησυχίες και όχι πάρτι με το ζόρι. Μα δε θέλω ρε, αφου Μύκονο δεν εχω πάει δε στο'πα ; Το 'πα. Κι ούτε θα πάω μάλλον ποτέ.
Η Ζάκυνθος, το Ζάντε, η πρωταθλήτρια  μαζι με τη Χίο σε τυφλούς-μαϊμού, διαθέτει κάμποσες θέσεις πάρκιν αναπήρων, τυφλών και "τυφλών".
Ετσι, μερικές φορές δεν έβρισκα να παρκάρω αλλα εντάξει το πήγαινα πολύ παρακάτω και κάπου το ΄χωνα το αμάξι. Σώο το 'φερα πίσω.

Στο λιμάνι το πρώτο που βλέπεις ειναι ο ναός του Αγίου Διονυσίου και ο άλλος ο μικρός παλαιός του Αγ.Νικολάου, μπροστά  απο το καφέ "Κόκκινος Βράχος".
Ο Αγιος Διονύσιος ειναι απο τους λίγους αγίους που μου εμπνέει σεβασμό μαζι με τον Αη Γιάννη το Ρώσο στην Εύβοια. Ξέρεις οτι με τους παπάδες δεν τα πάω καλά και τους έχω έτοιμη μια επόμενη ανάρτηση όπου θα χαρώ να μπεί παπάς να σχολιάσει.
Η  Μπόχαλη εχει πανέμορφη θέα απο κει ψηλά αλλα μείνε μακριά απο τα μαγαζιά που λειτουργούν εκεί. Aμα θες πάγαινε κάτσε εγω νίπτω τας χείρας μου.
Πλακώθηκαν έμαθα και μεταξύ τους μιά μέρα για τα τραπεζοκαθίσματα.

Η πόλη ειναι αρκετά ωραία, εχει βασικά εναν πεζόδρομο με μαγαζιά, φαγάδικα, καφετέριες και εμπορικά. Το βράδι η κίνηση πέφτει στην πλατεία Σολωμού.
Το Δημοτικό ανοιχτό θέατρο λίγο πιο πάνω προς Μπόχαλη, φιλοξενεί συχνά παραστάσεις.

Αν  πας στο Τσιλιβή ή στο Αργάσσι θα νομίζεις οτι μεταφέρθηκες χρόνια πίσω σε εποχές ευμάρειας που το ποτό έρρεε άφθονο και χρήμα υπήρχε για να μεθάει ο κόσμος και να τα κάνει λαμπόγυαλο. Πολλά μαγαζιά, μπαρ, και φαγάδικα, μίνι-γκολφ, Ιρλανδέζικο, ασιατικό, πιτόγυρα, με καραόκε, με ζωντανή μουσική και τα ρέστα. Πήγα δυό φορές σε κάποια απο αυτά ετσι για τζέρτζελο κι επειδή είχαν την αγαπημένη μoυ μπύρα GUINNESS :

Ανατολικά στο μέσο του νησιού, παραλιακά ειναι οι Αλυκές και ο Αλυκανάς.
Απο εκεί κάτι απατεώνες μας πήραν να μας πάνε στο περίφημο "Ναυάγιο" αυτη τη θεϊκή παραλία που νομίζεις οτι δεν υπάρχει, οτι είναι οπτασία. Μας πήγαν, έφυγαν μετά απο 5' λεπτά και δεν μας κατέβασαν στην παραλία με τη δικαιολογία οτι ειχε 7 μποφώρ !!!! [ 3 με 4 είχε] κι εκτός αυτού στα @@ τους για τους έλληνες αφου ειχαν γεμίσει τη βάρκα με οτι Σερβο-Πολωνο-ουκρανούς υπήρχαν. Μια πολωνή επάνω ηταν κούκλα και την χάζευα. Μέχρι που ξέρασε κι αυτή οπως οι περισσότεροι επιβάτες. Οχι, ο Τζον δεν ξέρασε.

Ναι, τα χρώματα είναι φανταστικά, και το μέρος εχει πολλή θετική ενέργεια.
Αμα πας Ζάκυνθο, βρες σοβαρό γραφείο να σε πάει Ναυάγιο και μη πιστεύεις απατεώνες, πάρε ενα καλό τουριστικό γραφείο σαν αυτό.

Νότια, το νησί εχει δυό χερσονήσους, προστατευόμενες περιοχές ωοτοκίας της χελώνας στο μεγαλύτερο μέρος τους. Η δυτική χερσόνησος διαθέτει εκπληκτικές, ονειρεμένες, θεϊκες παράκτιες σπηλιές, τι παράκτιες δηλαδή, γκρεμίλα μεχρι τη θάλασσα και στο τέλος σπηλιές. Απίθανος τόπος. Να πας.
Μας πήγαν με βαρκάκι να δούμε χελώνες, υπέροχο ήταν αυτό και μετά στις σπηλιές στο Κερί, απίθανα ήταν. Ο Τζονάκος έκανε βουτιές απο το σκάφος σα μικρό παιδί, μέσα στα διάφανα νερά στη σκιά των θεόρατων βράχων σε κείνη τη μεριά του νησιού.
Μετά μας πήγε Μαραθονήσι, ενα μικρό νησί στην αγκαλιά του κόλπου του Λαγανά,  όπου γεννάει η καρέττα καρέττα, για μπάνιο. Δεν κατοικείται και φυλάγεται απο το Λιμενικό. 
Η ανατολική χερσόνησος προς Βασιλικό, καταλήγει στην υπέροχη παραλία του Γέρακα πριν απο το Πόρτο Καμίνια, το Πόρτο Ρόμα και άλλα όμορφα μέρη.
Η παραλία του Γέρακα προστατεύεται αφου η χελώνα πηγαίνει εκει και γεννάει αυγά.
Με τη δύση του ήλιου εξαφανίζονται οι πάντες απο την παραλία για να μην ενοχλήσουν τη χελώνα.

Οι κλέφτες έμποροι της άμμου ζητούσαν 8 € για να νοικιάσεις ομπρέλλα-ξαπλώστρα για μία ωρα και κάτι. Δεν πλήρωσα φυσικά και κουβάλησα δικιά μου ομπρέλλα.
Η αλήθεια ειναι οτι η χελώνα μάλλον προτιμάει τις πολύ ζεστές παραλίες με ιδιαίτερα λεπτή άμμο, όπως στο Καλαμάκι και στον Γέρακα.

Το οδικό δίκτυο εχει φτιαχτεί απο απόγονο του Δαίδαλου, στάνταρ πράγματα, ή αλλιώς απο διαταραγμένο ψυχικά τύπο ο οποίος νόμιζε οτι γουστάρουμε να φέρνουμε βόλτες σαν τις άδικες κατάρες για ώρες καίγοντας την πολύτιμη βενζίνη μας των 1,78 € το λίτρο. Διαδαλώδες δίκτυο δρόμων, με το δυτικό μέρος να διατρέχεται απο εναν κύριο άξονα ως τις Βολίμες και ως την άκρη στο "Φανάρι" , ορεινό και δασώδες αν και θα ηταν πιο δασωμένο το μέρος αν δεν καιγόταν κάθε τόσο. Φέτος πήρε φωτιά  στον Αγαλά, δυτικά-νότια.
Ο λαβύρινθος των δρόμων σου παρέχει την ευκαιρία να γνωρίσεις το νησί αλλα και την ευκαιρία να αναρωτηθείς μήπως εισαι μαλάκας και χάθηκες ξανά. Ασε που τρώς πολλή ωρα μεχρι να βρείς τον προορισμό σου ακόμα κι αν πας στο σωστό δρόμο γιατί θα πάρεις λάθος δρομάκι λίγο πριν φτάσεις.

Οι θάλασσες της Ζακύνθου ειναι το μεγάλο της ατού.

Οποιος θέλει καθαρές, διάφανες θάλασσες με υπέροχα χρώματα, να πάει εκεί.
Εγγυημένα το νησί με την πιο καλή θάλασσα, απο οσα εχω  πάει ... χμ εχω πάει σε 25 νησιά, μικρά και μεγάλα,  τα Κουφονήσια με εντυπωσίασαν, η Χίος πολύ καλή, η Αστυπάλαια πολύ καλή, η Μήλος άριστη θα 'λεγα, αλλα η Ζάκυνθος εχει παντού πολύ ωραία θάλασσα με υπέροχο χρώμα ακόμα και μεσα στο λιμάνι ενα τυρκουάζ απίστευτο χρώμα στα νερά.
Και είναι μεγάλη, αρκετά μεγάλο νησί.

Tip : 
αν θες Ιντερνετ,πάρε "on the go" γιατι τα ξενοδοχεία χρεώνουν 3,5 € την ώρα ή 84 € την ημέρα, δεν υπάρχει θεός.
Tip 2 :
Συνιστώ ανεπιφύλακτα να πάς στο Πόρτο Καμίνια μετά το Αργάσσι προς Βασιλικό.

Το σταυροκόπημα

Αυτο που είδα ενα πρωί στο δρόμο, αν μου το περιέγραφαν θα πίστευα οτι εχει δόσεις υπερβολής. Και όμως όχι.
Ενας άντρας στα 75 του, ανέβαινε ενα μισοανηφοράκι δρόμου παρακεντρικού.
Ειχα βγάλει τα σκουπίδια κι ετοιμαζόμουν να τα πετάξω στον κάδο.
Ο άντρας σταμάτησε, σταμάτησα κι εγω ασυναίσθητα και τον κοίταξα.
Κοιτούσε χαμηλά και άρχισε να σταυροκοπιέται. Πολλές φορές, θα 'κανε και 20 φορές το σταυρό του. Αφου νόμιζα οτι ετοιμάζεται να αφήσει τον μάταιο τούτο κόσμο, είτε απο συνειδητή απόφαση, είτε απο έμφραγμα λόγω υπερκόπωσης απο το σταυροκόπημα.

Οταν σταμάτησε, έσκυψε και σήκωσε κάτι απο το έδαφος.
Παγωμένος, με τις σκουπιδοσακκούλες ακόμα στα χέρια, κοιτούσα όλο περιέργεια να δω τι σήκωσε, μπας και βρήκε κανα δεκάευρο ;

Αποδείχτηκε οτι αυτό πίστευε και εκείνος, οτι είχε βρεί χρήματα.
Δεν ηταν σίγουρος εξ' αρχής γι αυτό σταυροκοπιόταν, προσευχόμενος να είναι πράγματι χρήματα.

Ηταν ενα πακέτο τσιγάρων, άδειο, πατημένο, αλλα διατηρούσε κάτι απο το χρώμα του, ενα χρυσό - καφετί που απο μακριά μπορείς να πείς οτι έμοιαζε με  τα χρώματα του χαρτονομίσματος των 50 ευρώ.

Πέταξα τα σκουπίδια κι έκανα μεταβολή να φύγω, με ενα εσωτερικό μου σταυροκόπημα να μην κάνω το ίδιο αν φτάσω στην ηλικία αυτού του ανθρώπου.

Τη δυστυχία, αν δεν τη ζήσεις ή δεν τη δείς ο ίδιος, δύσκολα στην περιγράφει κάποιος άλλος.

Τρείς βδομάδες μετά, σήμερα 4 Ιουλίου, ο εκλεγμένος Βύρων Πολύδωρας  πάλαι ποτέ γνωστός και ως "Στρατηγός Ανεμος" αποφάσισε να δοθεί "μετεκλογικό" επίδομα 1.000 ευρώ σε κάθε υπάλληλο της Βουλής, με το κονδύλι να πλησιάζει απ οτι φαίνεται τα 2 εκατομμύρια ευρώ.

Αυτο μας λένε οι υπάλληλοι της Βουλής

Αυτά που ο γεράκος δεν βρήκε σκύβοντας στο δρόμο καταγής, τα βρήκαν άνετα οι φίλοι και συγγενείς των βουλευτών μας, εύκολα, χωρίς κόπο. Και ο γεράκος δεν θα τα βρεί ποτέ.

Πιάσε

Δε μ' λες ...
Τα υπονοούμενα τα πιάνεις. Ως έξυπνος άνθρωπος φυσικά.
Τα αυτονόητα γαμω το κεφάλι σου, γιατι δεν τα πιάνεις ;

Πιάσε τωρα ενα φρέντο καπουτσίνο παγωμένο με θέα Καστέλλα.