Ωχ-τώβρης

Kαλημέρα και καλό μήνα.

Ηλιοβασίλεμα κάπου στην Ήπειρο.

Απουσία απο το μπλογκ για λόγους προσωπικούς αλλά ταυτόχρονα και σε αναζήτηση διαφορετικών τρόπων έκφρασης, πιο άμεσων και λιγότερο χρονοβόρων.
Το blogging είναι κλασσικό πια δωμάτιο έκφρασης και παραμένει ο καλύτερος τρόπος να γράψεις και να μοιραστείς με όποιον περνά απο δω, μερικά  πράγματα.
Αμα δεν τα μοιράζεσαι, τότε μονολογείς.
Και ζούμε μιά εποχή που ενώ θα έπρεπε ο ένας  τον άλλο να ακούμε προσεκτικά, τόσο πιο πολλούς μονόλογους ακούμε και συνεννόηση δεν υπάρχει.
Κοινωνία σε παράκρουση.

Κοινωνία ανώριμη, επιφανειακή, βιαστική, ευκαιριακή, φοβική, συντηρητική.
Και σε κατάσταση ύπνωσης, γι αυτό και κάθεται αδρανής και περιμένει αυτόν που θα φωνάξει περισσότερο και θα τους ξεσηκώσει. Το πιάνεις το υπονοούμενο, δε χρειάζεται να το εξηγήσω.

Θα μου λείψει αυτη η μοναδική σου προφορά, ειδικά οταν μου εξηγούσες κάτι που δεν καταλάβαινα καλά. Κι αυτη η αγάπη σου για τον τόπο σου που τόσο μακριά φάνηκε προχτες, είναι κάτι που πολλοί απο μας δεν το 'χουμε.
Τελευταίο μας ποτηράκι τσίπουρο, οταν αναπαύτηκες στο κοιμητήριο του ορεινού χωριού που αγαπούσες. Το ξέρω οτι μου 'κλεινες το μάτι οταν έπινα το τσιπουράκι μου, σαν να μου 'κανες παρέα.
Την πιο ωραία κουβέντα την άκουσα απο μιά κόρη σου, προς τη μάνα, οτι έφυγες αλλα πρώτα χάρισες τρείς χαρές μοναδικές, τρία παιδιά, εγγόνια, κι έζησες όπως ήθελες, σε χρόνια δύσκολα επιβίωσες στραβά κουτσά στα βουνά, της πέτρας μάστορας και του βουνού αφέντης.
Εχε γειά.