Κατάθεση μπλογκοσχεδίου με τροπολογίες

Τα διαφημιστικά σποτ των κομμάτων δεν ειναι προεκλογικά, αλλα μετεκλογικά. Σκέψου το και θα δεις πως εχω δίκιο.
Προβάλλονται προ των Εκλογών απλά για να δείξουν πόσο μπροστά είναι τα ελληνικά κόμματα. Δοξάστε τα !

Και με την ευκαιρία αυτής μου της σημαντικής δήλωσης, περνάω και μερικές τροπολογίες (νύχτα είναι, θα περάσουν) :

Α) Δεν με αφήνει να σχολιάσω σε wordpress blogs. Δεν καταλαβαίνω γιατί, μου λέει να συνδεθώ και κάτι τέτοια. Αφού παλιά με άφηνε. Γι αυτο μερικοί που έχουνε wordpress δε με βλέπουνε να σχολιάζω πια εκεί.

Β) Δυό πόρτες είχε η ζωή, δεν άνοιγε καμμία,
η μιά στη Θήβα έβγαζε, η άλλη στη Λαμία,
και περιμέναμε εκεί καμπόσοι χίλιοι δύο,
μήπως καράβι πέρναγε, που πήγαινε στη Χίο.

Γ) Ρε μ... φωτοσοπιές για τακτοποίηση αυθαιρέτου ;
Πόσο fail εισαι ρε [παπάρα] ; Ουστ ρε.

Δ) Περι καλαθόσφαιρας μια και με τσίγκλισε μακεδόνας συνβλόγκερ.

Το μπάσκετ είναι άθλημα πάνω απ' ολα και μετά θέαμα και μετά διασκέδαση και μετά οτιδήποτε άλλο παρά οπαδισμός. Το χαίρομαι οταν το βλέπω, οταν το παίζω κι οταν βλέπω γυμνασμένους ανθρώπους κάθε ηλικίας και φύλου.
Ο επαγγελματισμός σε αυτο το άθλημα έφερε τεράστια βελτίωση και υψηλότατο επίπεδο αθλητών και ομάδων. Εχω την τύχη να απολαμβάνω Παναθηναϊκό, αλλα ως εκεί.
Δεν εχω ουτε θέλω να εχω σχέση με τα όποια πράσινα πρόβατα ακολουθούν παράγοντες εναντίον άλλων παραγόντων, (του ποδοσφαίρου), ή θέλουν Τσάκες, τσουκαλάδες, τσαμπουκάδες και μπάχαλο. Και τους παρακαλώ να με αφήσουν να χαρώ αυτο το υπέροχο άθλημα. Εγω δεν τους ενοχλώ. Ας αγαπάνε την ομάδα τους όπως κι αν εχει, οτι κι αν γίνει, ακόμα κι αν υποβιβαστεί να την αγαπάνε το ίδιο όπως οταν κερδίζει τα αστέρια της Ευρώπης.
Διαφορετικά, θα ευθύνονται για το οτι θα αποχωρήσει ο υγιής φίλαθλος και θα μείνουν μόνοι τους και θα καταντήσουν σαν τους γάβρους.
Πάμε τωρα να "ληστέψουμε" το 7ο αστέρι. Μια ληστεία της προκοπής ρε παιδιά.

Ε) Πάντα μου άρεσαν οι μπλόγκερς που ανέβαζαν γνήσιο υλικό, αυθεντική γραφή και κατάθεση ψυχής. Κι αυτοί που έχουν χιούμορ, κι όσοι παράγουν νηφάλια σκέψη και μεταδίδουν με τα γραφόμενά τους κάτι που σε κάνει να νιώθεις ζεστά, ακόμα κι αν γράφουν για κάτι τρομερό.
Τους υπόλοιπους, τους αφοριστικούς, τους αυτόκλητους "εισαγγελείς", τους μίζερους και τους κλέπτες ιδεών, με εμμονές και εμπάθεια, δεν τους επισκέπτομαι ποτέ ξανά, αφού πάρω δείγμα γραφής τους.
Το blogging είναι υπέροχο ακόμα σήμερα, ίσως όχι μιά ανάγκη της εποχής όπως το 2006, αλλα παραμένει σταθερή αξία, χάρη ακριβώς σε αυτούς τους ωραίους ανθρώπους.

Το μπλογκοσχέδιο ψηφίστηκε κατεπειγόντως και κατα πλειοψηφία.
Εψήφισαν : 1
Είναι πλέον νόμος του ... ΚΡΑΧτους !

Χρήμα

Στην ιστοσελίδα news247 
εχει δημοσιευτεί απο τις 16 Ιανουαρίου 2012 ενα άρθρο που λέει οτι η JPMorgan ήταν  σίγουρη οτι σε 70 μέρες η Ελλάδα χρεωκοπεί με ισοτιμία νέας δραχμής στις 1.530 δραχμές ανα ευρώ.
Δηλαδή αυτο πρόκειται ... έχει ήδη συμβεί ;

Στις 19 Μαρτίου του 2012 η ίδια ιστοσελίδα δημοσίευσε άρθρο σχετικά με την εκτίμηση -μετα βεβαιότητας- της ελβετικής τράπεζας UBS οτι η Ελλάδα θα χρεωκοπήσει ως το 2013. Δε λένε πότε το 2013, το Γενάρη, το Μάη, Το Δεκέμβρη ; Τελος πάντων σε κανα χρόνο.

Αυτά τα δημοσιεύματα ήρθαν να προστεθούν στα δεκάδες άλλα που διαβάζουμε απο το τέλος του 2008 και μετά. Προβλέψεις, αναλύσεις, εκτιμήσεις, όλα με οικονομικούς και όχι πολιτικούς-κοινωνικούς όρους.

Στο μεταξύ στην Ελλάδα κουρεύτηκαν με το ζόρι και ομόλογα απλών καταθετών που εμπιστεύτηκαν τα χρήματά τους σε κρατικά -υποτίθεται εγγυημένα- ομόλογα και τώρα βλέπουν κόπους μιάς ζωής να χάνονται χωρίς να μπορούν να κάνουν κάτι και χωρίς να ξέρουν πώς θα τα βγάλουν πέρα στο μέλλον.

Αν δεν εισαι ενδιαφερόμενος περι τα χρηματοοικονομικά λόγω δουλειάς ή λόγω του οτι εχεις μεγάλες καταθέσεις σε διάφορες τράπεζες και πολλές μετοχές, τότε, ενα πράγμα καταλαβαίνεις, οτι πλέον η παγκόσμια κοινότητα δεν λογαριάζει ζωές, κοινωνίες, ανθρώπους, αλλά μόνο χρήμα, χρήμα, χρήμα.

Κρίμα, κρίμα, κρίμα.

- Και πώς να ξεχαστείς

   Αυτο τον καιρό, πάνε μήνες πολλοί, παρακολουθείς αδύναμος να κάνεις και πολλά. Σαν θηρίο σε κλουβί.
   Αυτη την εξαθλίωση των πολιτών αυτού του τόπου με τον υπέροχο ήλιο και τους εξω-καρδιά ανθρώπους, κάποιοι δεν την έχουν συνειδητοποιήσει, αφου ειναι απασχολημένοι με την προστασία των τραπεζών σε βαθμό νταβαντζιλίκι, αλλα επίσης απασχολημένοι με την επιβίωσή τους στο πολιτικό σκηνικό.
   Δηλαδή τους δόθηκε εξουσία με τις ψήφους [ή και χωρίς ψήφους] και εργάζονται άοκνα για να συνεχίσουν να επιβιώνουν προνομιακά και παρασιτικά. Το σύστημα τους επιτρέπει να ζουν παρασιτικά σε βάρος των υπολοίπων αφου τους προστατεύει με ασυλίες αλλα και τους θρέφει.
   Νομοθετούν οτιδήποτε τους εξυπηρετεί, δεν αγγίζουν οτιδήποτε δεν τους συμφέρει, όπως η Εκκλησία και οι Τράπεζες και επιδιώκουν να εκλεγούν ξανά για να μας ...ξανασώσουν.

   Προσπαθείς να παραμείνεις νηφάλιος, παύεις να θες να δώσεις λογικές εξηγήσεις στα πράγματα, βασιζόμενος σε σταθερές όπως Δημοκρατία, Αξιοκρατία, Δικαιοσύνη. Δε γίνεται να μην εχεις μερικές σταθερές αξίες.
   Και μετά, βλέπεις οτι και αυτές τις σταθερές αξίες τις έχουν κάνει λάστιχο, ακορντεόν, να μεταβάλλονται κατα βούληση όχι του κόσμου, αλλα των εξουσιών. Και γελάς με το χάλι, αλλα κοιτάς γύρω μη τυχον και σου την πέσει εξαγριωμένος άνεργος επειδή γελάς. Δεν ξέρει γιατι γελάς. Για να μην τρελαθείς, γελάς, με το χάλι των αστείων για να μη πω τίποτ' άλλο "σωτήρων μας".
  Και μετά, προσπαθείς να ξεχαστείς πηγαίνοντας βόλτα, ή παρακολουθώντας ενα ματς ή απλά για ενα καφέ με φίλους -αν εχεις λεφτά για καφέ έξω.

  Αλλα δε μπορείς ούτε εκει να ξεχαστείς.

  Η σαχλαμάρα και το χαμηλό επίπεδο εχουν βρεί έδαφος παντού μια και δεν υπάρχει η δύναμη εκείνη που θα καλλιεργήσει ισχυρές συνθήκες ανάπτυξης μιας κοινωνίας σε βάσεις προόδου και εκσυγχρονισμού. Μόνο το χρήμα ειναι ισχυρό. Δηλαδή κι εκείνοι που το έχουν και το διαχειρίζονται.
   Στα γήπεδα και έξω απο αυτά επικρατεί καφρισμός, φανατισμός, συνθηματολογία φυλακών ταυτόχρονα με θρησκευτική προσήλωση σε ομάδες ποδοσφαίρου.
   Στα ΜΜΕ επικρατεί κατευθυνόμενη είδηση, πλασμένη όπως εξυπηρετεί μερικούς και ταυτόχρονα θάβει άλλους, τα τύπου Γιουροβίζιον και Ντάνσινγκ ον Αης ( ανατρίχιασα ) θεάματα συναγωνίζονται τα "Μες στην Καλή Χαρά" πρωινάδικα και Τατιανομεσημεριανάδικα. Μ' αρέσει να δεις που έχουνε και τόσες εκπομπές μαγειρικής την ίδια ωρα που πολύς κόσμος δεν εχει να μαγειρέψει κατι περισσότερο απο μία μακαρονάδα. Σκέτη.

   Πώς να ξεχαστείς λιγάκι ;

   Βλέπεις το μέλλον σου να εχει τσαλακωθεί σαν άχρηστο χαρτί υγείας, ναι, αυτο το χαρτί που χρησιμοποιούμε για την υγεία μας και μετά το πετάμε. Αυτο είμαστε για τις εξουσίες, ενα κομμάτι χαρτάκι υγείας. Υπάρχουμε για να υγιαίνουν τα αφεντικά.
   Δε μπορώ να ξεχνιέμαι, δύσκολα πια να παω και μια εκδρομή αφου η τιμή της βενζίνης τρομάζει, αλλα και κάθε μέρα βλέπω αυτοκίνητα ασυντήρητα, προφανώς λόγω αδυναμίας πληρωμής των σέρβις, κι ετσι οι δρόμοι γίνονται όλο και πιο επικίνδυνοι. Στο μεταξύ τα πρόστιμα ΚΟΚ δεν μειώνονται, αν και οι μισθοί αποτελούν πια ενα χαρτζηλίκι για όσους τυχερούς έχουν δουλειές.

   Λένε οτι αν βρείς τα ζόρια, πρέπει να γίνεις λέει "δημιουργικός". Αμερικανιά αυτό, οχι λάθος, αλλα πες μου εσυ με τι ψυχή θα κάτσει ο άλλος που του εχει γίνει η ζωή και το μέλλον του σμπαράλια, του έχουν βιάσει τα όνειρα και τις όποιες εστω λίγες ελπίδες για καλύτερο αύριο, πώς θα βρει την ηρεμία μυαλού και ψυχής για να δημιουργήσει κάτι άλλο, που το ζητούμενο είναι πάντα, να μην κοστίζει.


*Η φωτογραφία είναι απο τις "Χίλιες και Δύο Νύχτες" στου Ψυρρή. Σμυρνέϊκα, ρεμπέτικα και καλό φαγητό. Οχι ακριβά. Η μουσική είναι κάτι που μας χαλαρώνει, μας δίνει καλή ευκαιρία να ξεχνιόμαστε λίγο. Οχι να ξεχνάμε, απλά να ανασαίνουμε σαν άνθρωποι για λιγο.

Ο σκύλος στον κόσμο των ανθρώπων

   Ευτραφής ολίγον, αλλα ευκίνητη και κάπως σέξι μανδάμ επι του πεζοδρομίου του Μοναστηρακίου, αυτο με τις πλάκες που δεν ειναι για τακούνια, παραπατά  και στηριζόμενη επι του μπράτσου του συνοδού της, αποφεύγει το σώριασμα και το ρεντίκολον της κοινωνίας.
Παρακάτω, σταματούν και οι δύο σε ενα παγκάκι για να ελέγξουν την βλάβη της μανδάμ και τυχόν ζημίες των τακουνίων της.
- Πάλι καλά, και σου ειπα, μη βάλεις αυτά τα παπούτσια.
- Ασε με κι εσυ, που θα βγαινα σαν καμμιά του δρόμου έξω.
- Μα ...στο δρόμο ειμαστε καλή μου.
- Ναι, καλά .... μπουρουμπουρου...μπουρου ...
δεν άκουσα περισσότερα γιατι ειχα απομακρυνθεί ήδη. Δε με βοηθάει κι η ακοή μου τόσο.
Η μπυραρία όπου είχα ραντεβού με φίλους δεν με ενέπνεε ακόμα, ήταν νωρίς, ετσι πήγα μια βόλτα και πήγα καθυστερημένος λιγο στο ραντεβού μου. Αλλα κανείς δεν είχε φτάσει ακόμα και παράγγειλα μια βέλγικη μπύρα περιμένοντας.
Πάνω που έλεγα τώρα θα'ρθουνε, τσούπ !
Στην είσοδο, η μανδάμ μετα του συνοδού της, μπουκάρουν στη μπυραρία και πάνε γραμμή και κάθονται σε ενα ωραίο τραπέζι με δερμάτινο καναπέ. Ο κύριος την βοήθησε να βγάλει την παλταδούρα της και κάθησαν. Ηταν κρατημένο το τραπέζι, μάλλον.
Τους παρατηρούσα μια και βαριόμουν σαν σκύλος και μου φάνηκε οτι δε θα ΄ταν πάνω απο σαράντα αυτη, σαρανταδύο αυτός. Εβαζα στοίχημα με τον εαυτό μου οτι έχουν τζιπ, εξοχικό και μοναχοκόρη που σπουδάζει στη Γαλλία. Ετσι μου φαίνονταν.
Πού να ξέρεις, κοιτάζοντας ανθρώπους, τι ζωή θα ειχαν να σου εξιστορήσουν και πόσο κοντά θα έπεφτες στη μαντεψιά σου για εκείνους.
 Το μαγαζί γέμισε σιγά σιγά και η μουσική ανακατευόταν με το δυνατό μουρμουρητό των θαμώνων. Στο μεταξύ είχε καταφθάσει η παρέα μου και προσπαθούσαμε να συνεννοηθούμε φωνάζοντας δυνατά για να ακουστούμε. Δεν ειναι αυτά τα μαγαζιά για συζητήσεις. Παρ' όλο το θόρυβο, οι τρείς φοιτήτριες πίσω μου κουβέντιαζαν μες στην καλή χαρά.
 
Ηταν ενα βράδι όμορφο, ασυνήθιστο, καθώς σπάνια πηγαίνω Μοναστηράκι πια.
Ειχε αρκετό κρύο που μου φαινόταν πιο πολύ σαν έντονη δροσιά.
Βγήκα μια στιγμή έξω να καπνίσω και να κάνω ενα τηλεφώνημα.
Λίγα λεπτά μετά, η μανδάμ μετα του συνοδού της βγήκαν, ανέκφραστοι, αμίλητοι, αλλα με ενα κάπως μακάριο ύφος. Δε θα μάθω ποτέ γιατί.
Σταμάτησαν λίγα μέτρα πιο περα, όπου ενας σκύλος στεκόταν, αυτοί κάτι έλεγαν στον σκύλο, ενω εκείνος δεν τους έδωσε και πολλή σημασία. Εφυγαν, με την μανδάμ γραπωμένη απο το στιβαρό μπράτσο του σενιόρ και δεν τους ξαναείδα ποτέ.

Αν πω οτι δε θυμάμαι λέξη απο οσα είπαμε με την παρέα μου κείνο το βράδι, δε θα με πιστέψεις. Αλλα θυμάμαι έντονα το Μοναστηράκι, τη μανδάμ και το σκύλο.
Και το σκύλο,κάθισα και τονε ζωγράφισα, περίπου όπως τον θυμάμαι.
Απο κάθε περιστατικό της ζωής μου, θυμάμαι έντονα δυο τρία πράγματα, και σπάνια όλα. Κάποια πράγματα μένουν τυπωμένα στο μυαλό μας πιο δυνατά, ποιός ξέρει γιατί.

Σκύλε, εύχομαι να είσαι καλά φίλε. Οπου και να'σαι, καλά να'σαι. Κάτι μου λέει οτι σε μιάν άλλη ζωή, υπήρξαμε σκύλοι, εγω, η μανδάμ, ο σενιόρ, πολλοί απο εμάς.

[Μολύβι 4Β, κερομπογιά και παστέλ σε απαλό σατινέ χαρτί 220 γρ. διαστάσεις 29.7Χ21 εκ.]

To μουσκίδι

  Ηταν να πάω σε εκδήλωση μιας κίνησης πολιτών όπου θα μιλούσαμε σχετικά με την Κοινωνική Αλληλεγγύη. Ειναι μια απο τις δράσεις που θέλω να συμμετέχω.
Το ποτάμι όμως με εμπόδισε, ο κατακλυσμός έξω ήταν το κάτι άλλο και κράτησε μιά ώρα και βάλε. Δεν πήγα. Εμεινα μέσα.
  Εμεινα και κοίταξα να βάλω σε τάξη τις σκέψεις μου, τον εαυτό μου.
  Ολο αυτο το θέατρο που παίζεται στις πλάτες μας ειναι σκηνοθετημένο, σαν να πρέπει για μιά δεκαετία να γονατίσουμε όσο δεν πάει, να μην προβάλλουμε αντιστάσεις κι ετσι να γίνει πιό εύκολο το έργο αυτών που βγάζουν κέρδη χρησιμοποιώντας εταιρείες, κράτη, πολιτικούς και θρησκείες.
Δεκαεφτά χρονώ, δεν είχα φανταστεί τέτοια εξέλιξη στη ζωή μας, τα όνειρα κι οι ελπίδες ήταν άλλα, και πάει καιρός απο τότε που ήμουν δεκαεφτά αλλα μέσα μου νιώθω είκοσι. Δε θα υποκύψω στη θέληση των 'κακών' να μας γεράσουν την ψυχή.
  Εσκυψα απ' το μπαλκόνι να δω καλύτερα εναν ταλαίπωρο που πλατσούριζε στα νερά με μια ακόμα πιο ταλαιπωρημένη ομπρέλλα απο πάνω του. 
Ενα αυτοκίνητο σαν κρις κραφτ πέρασε και τον έβρεξε λίγο ακόμα, αλλα αυτο δεν ήταν πρόβλημα, τόσο, όσο το οτι τρία βήματα μετά, ο άνθρωπος γλίστρησε κι έπεσε κάτω.
Και να μην υπάρχει ψυχή έξω, να τον βοηθήσει, κι εγω, ασφαλής στο μπαλκόνι μου έλεγα μεσα μου "ω μάη γκώντ" λες κι αυτο θα τονε βοηθούσε. Το ευχόμουν. Αυτη μπορούσε να ειναι εκείνη τη στιγμή η δική μου αλληλεγγύη.
Ο άνθρωπος σηκώθηκε και οι βροντές και το σούσουρο του ποταμόδρομου δεν με άφησαν να ακούσω αν κάτι μουρμούρισε. Είδα καθαρά την εικόνα, να μπαίνει σπίτι του καταμούσκεμα, μόνος, κι έρημος.
Μιά αστραπή, έφεξε έξω, η πόρτα έκλεισε πίσω σου, είσαι ασφαλής. Για λίγο.

Σκλέψεις

Ναι, σκλέψεις.
Δηλαδή σκέψεις γυρω απο το οτι σε κλέβουν.
Αλλά ίσως και να σκέφτεσαι εσύ να κλέψεις.
Η να σκέφτεσαι οτι δεν έκλεψες ποτέ κι είσαι κορόϊδο.
Και επιπλέον όσοι έκλεψαν είναι που φωνάζουν περισσότερο.
Χωρίς σκέψη. Δε θέλουν να σταματήσουν να κλέβουν.
Σκέφτομαι οτι κλοπή δεν είναι η απ' ευθείας πράξη αφαίρεσης αντικειμένων αξίας απο άλλον.
Κλοπή είναι και να οικειοποιείται κάποιος τις σκέψεις σου, τις ιδέες σου.
Κλοπή ειναι να κοπιάζεις και να νικάει άλλος.
Κλέψιμο είναι και να σου παίρνουν τα όνειρα. Και τις ελπίδες.
Να τα κάνουν πατσαβούρα σαν να μην υπάρχεις, σα να μη σ' εχει ανάγκη κανείς.
Κλοπή είναι και η εκμετάλλευση, η κατάχρηση εμπιστοσύνης, αυτο που παραμυθιάζεις κάποιον και στο τέλος σε πιστεύει.
Κλοπή ειναι να είσαι κάτι άλλο απο αυτο που υποτίθεται είσαι.
Να εισαι για παράδειγμα ενας μοναχός και να στήνεις οφφ σώρ εταιρείες με τη συνδρομή διάφορων άλλων που με κατάχρηση εξουσίας σε βοηθούν.
Μου λέγανε μικρός που ήμουν, κλέψε, αλλα να μη σε πιάσουν.
Σύμφωνα με έρευνες, οι ικανοί κλέφτες, αυτοί που δεν τους πιάνουν, θεωρούνται έξυπνοι. Αρα όποιος δεν κλέβει, ειναι ηλίθιος (;)
Μα δεν ήθελα να κλέψω, γιατι να το κάνω ;
Κι όμως,  μεγάλωσα σε ενα κόσμο όπου επιβίωσαν όσοι έκλεβαν με τον ένα ή τον άλλον τρόπο και φτάσαμε να μη μπορούνε ουτε να τους τιμωρήσουν.
Με το κλεψιό, η πλάκα ειναι να σου το μάθουν απο μικρή ηλικία ή να το έχεις σοτ αίμα σου, γιατι αν πας να γίνεις κλέφτης στα 40 σου, μάλλον θα την πατήσεις και θα πονέσει. Αλλα μπορεί και να είσαι τυχερός.

Διαμπλογκικό ταξίδι

Ηταν ενα ταξίδι που μου έμαθε πολλά και βοήθησε να γίνω καλύτερος άνθρωπος, να διερευνήσω αδυναμίες και πάθη, να μιλήσω με φόβους και να φωτίσω σκέψεις.
Ιδέα δεν εχω πού θα καταλήξει αυτό, μάλλον όχι κάπου συγκεκριμένα, αλλα σίγουρα κάποτε θα λήξει. Τις μέρες αυτες μάλιστα συζητιέται το SOPA και το PIPA που είτε αυτά είτε κάτι άλλο ή ο συνδυασμός διαφόρων, θα αλλάξει το πρόσωπο του Διαδικτύου όπως το μάθαμε.
Ηδη η συμμετοχή πολλών στη φούσκα του Ζούκερμπεργκ, εχει δημιουργήσει δεδομένα για τα οποία θα φωνάζουμε αλλα ήδη είναι αργά.
Ζήτω το ελεύθερο διαδίκτυο, ζήτω οι ελεύθεροι άνθρωποι με ανοιχτό μυαλό και διάθεση συνεισφοράς, με θετική σκέψη και με αισιοδοξία.

Θέλω να ευχαριστήσω πολύ όσους είχαμε μια κοινή διαδρομή τόσο καιρό δω μεσα και με ελάχιστους και εξω. Να επιμείνετε να είστε αυτοί που είστε και να γίνεστε ακόμα καλύτεροι. Πραγματικά υπάρχουν πάντα περιθώρια βελτίωσης για τον καθένα μας.
Ακόμα και σε δύσκολους καιρούς, μπορούμε να δίνουμε φως και όχι γκρίζες σκιές.
Να είστε καλά.

Απορώ και κάτι ακόμα.

Πολλοί μιλάνε για το τέλος του κόσμου αυτη τη χρονιά. 
Ομως βάζω στοίχημα οτι και το 2012 θα πάει όπως τα άλλα χρόνια, δηλαδή απο το κακό στο χειρότερο κι εμείς του χρόνου θα λέμε πάλι "κάθε πέρσι και καλύτερα".
Και κάτι ακόμα, να δω με τι μούτρα θα κυκλοφορούν οι Μάγιας το Γενάρη του '13.

Διανύουμε για την ώρα, το Γενάρη του '12 και ακόμα δεν εχουν πάψει διάφοροι να γράφουν κατά της εφαρμοζόμενης πολιτικής, και να βρίζουν τον γαπ, όμως απορώ
που αυτα τα τσιτάτα κείμενα με χούντες κι ελικόπτερα, εξαφανίστηκαν μόλις έφυγε ο ΓΑΠ ενώ παρέμεινε και συνεχίζεται, η ίδια ακριβώς πολιτική.
Και κάτι ακόμα, την κριτική σε αυτην την πολιτική την κάνουν συνήθως αυτοί που δεν εχουν να αντιπροτείνουν κάποια διαφορετική, όσο οι υπόλοιποι σκέφτονται και δε μιλούν, σχετικά με το τι μπορεί να γίνει για να ισιώσει το πράγμα.

Δεν κρινω ευκολα τους ανθρωπους. Δεν ξερω τι λούκια τραβανε. Και όλοι τραβάνε κάποιο λούκι. Ετσι, είμαι πιο ελαστικός και υπομονετικός στην κριτική μου.
Απορώ όμως με όσους όλα θα τα γαμ...., θα τα διαλύσουν, θα τα κάνουν, θα τα βάψουν, θα τα κάψουν, θα τα αλλάξουν. Φιλε, κατούρα και λιγο.

Και κάτι ακόμα, κλάσε λίγο να δω κάτι.

Δύσκολες στιγμές έχουμε περάσει όλοι. Για ενα τρίχρονο, η δύσκολη στιγμή είναι οταν του πήρε ένα άλλο τρίχρονο τις μπογιές και δεν του τις δίνει πίσω.
Για άλλον, η δύσκολη στιγμή ειναι όταν τον τσακώνουν να κλέβει και προσπαθεί να υποκριθεί τον υπνοβάτη και για άλλον οταν λέει επιτέλους "παίρνω το καπελάκι μου και φεύγω", αφήνοντας εμβρόντητους τους μισητούς οχτρούς του, αλλα αναγκάζεται να επιστρέψει μετά απο 20λεπτά γιατι είχε πάρει λάθος καπέλο.
Απορώ, γιατι μερικοί θέλουν να δείχνουν οτι δεν είχαν δύσκολες στιγμές ;

Aυτη η μυστήρια μετάλλαξη Μερκοζί περιμένω να δω την εξέλιξή της, ξέρεις, ειναι κατι ζευγάρια που δείχνουν τόσο δύο σε έναν που αμέσως σκέφτομαι Ανναγιάννη, Κωσταμαίρη, Νικολένα, Εφηλία κλπ αλλα δε μπορώ να αποφύγω να σκεφτώ το διαζύγιό τους για λόγους παντελώς ηλίθιους.
Απορώ πώς στοδιάλο ταίριαξαν αυτα τα δύο πλάσματα.
Και κάτι ακόμα, σήμερα έμαθα οτι έπεσε φάπα στα ΑΑΑ της Ευρώπης, εκτός απο Γερμανία κι Ολλανδία. Τώρα φαίνεται επίσημα πλέον ποιός οφελήθηκε απο όλο αυτο το μπάχαλο. Δεν απορούσα ποτέ γι αυτο.

Πήγα το γιό ενός γνωστού να τονε γράψω στην ακαδημία μπάσκετ μιάς ομάδας.
Το παιδί εχει πολλή όρεξη για μπάσκετ και αν και δεν ειναι καν 15 ετων, εχει ύψος 1.92. Ολοι μου λέγανε μπράβο που εχω τόσο ψηλό παιδί και θα πάει 2.10 κλπ κλπ
Απορώ, αν τους είχα πάει ενα παιδί ίδιας ηλικίας  με ύψος 1,70 τότε θα μου μίλαγε κανείς ;
Και κάτι ακόμα, κάθε μα κάθε φορά  που πατάω σε γήπεδο μπάσκετ, νιώθω κι εγω εικοσάχρονος. Πρέπει να συνέλθω.

Ο πατέρας μου ειναι καλά.
Καλά μπορείς να πείς, αν αναλογιστείς πόσα θέματα υγείας έχει.
Προχτές είχε ξαπλώσει και επι ενα δίωρο, έβλεπε ΑΛΤΕΡ.
Απορώ, εχεις δει τι δείχνει το ΑΛΤΕΡ τελευταία ; ε, αυτό έβλεπε.

Και κάτι ακόμα, η μάνα μου δεν βλέπει τηλεόραση επειδη το τηλεκοντρόλ το έχει κατάσχει ο φάδερ.

Ξέρεις κάποιον, που διέσχισε όλη την δυτική Ελλάδα εν μέσω κακοκαιρίας αλλα δεν χρειάστηκε πουθενά να βάλει αλυσίδες, όμως έπρεπε να βάλει αλυσίδες για τα τελευταία 300 μέτρα ως το σπίτι του ; Τι εννοείς όχι ; Εγω ξέρω, εμένα, το 2002.
Απορώ, τι απόδοση θα είχε ενα τέτοιο στοίχημα ;
Και κάτι ακόμα, δεν παίζω στοίχημα αλλα ειμαι ικανός να βάζω όλη την ώρα απίθανα στοιχήματα με γνωστούς. Το πιο πρόσφατο, τι θερμοκρασία θα έχει στο Αιγάλεω στο Μπαρουτάδικο, το Σάββατο στις οχτώ. Παίζω 2 ως 20 ευρώ και το διασκεδάζω, χάσω, κερδίσω.

Απορώ γιατί δεν μπορούμε να έχουμε 40 ώρες ημέρα και 5 ωρες νύχτα, και απορώ γιατι έχω τόσες απορίες και κάτι ακόμα, μήπως οταν θα έχω όλες τις απαντήσεις, θα είναι πολύ αργά ; Mήπως μιά ζωή δεν ειναι ποτέ αρκετή για να τα μάθεις όλα ;

* Κείμενο γραμμένο για το διαδικτυακό αφιέρωμα με θέμα "ζωή στη γη" και έμπνευση τον @moloch82, εναν συνμπλόγκερ που μου θυμίζει πώς να βλέπω τη ζωή διαφορετικά και με κάνει να ελπίζω να έχω δύναμη οταν θα τη χρειαστώ.

Τις πταίει

Η ελληνική πραγματικότητα με ακρίβεια μοιρογνωμόνιου, οδηγείται σε αδιέξοδο.

Οσοι ζήσαμε όλη τη ζωή μας στην Ελλάδα, εστω όσοι είμαστε πάνω απο 35 χρονώ, μεσα σε κλίμα παραβατικότητας, ανομίας και αρνησιδικίας αλλα και επι πλέον σε ταπείνωση επειδή δεν έπρεπε, δε θέλαμε, δε γινόταν, ή  ...δεν καταφέραμε να παρανομήσουμε, σήμερα κατηγορούμαστε επειδη είμαστε μέρος και εμείς των κλεφτών και λωποδυτών. Πώς ;
Επειδή κάναμε το ένα ή το άλλο που και αυτό για να πετύχει έπρεπε στραβά-κουτσά, να ενταχθεί στο "σύστημα" διαφορετικά θα αποτύχαινε.
Επειδή ένας έγινε δημόσιος υπάλληλος, ή ελεύθερος επαγγελματίας, ταξιτζής, φούρναρης, εφοριακός, οτιδήποτε, παντού θα δεις και μπόλικες αιχμές εναντίον του, επειδή ως μέλος μιάς άλφα κατηγορίας, ντε φάκτο παρανόμησε, άρα φταίει.
Αυτος, όχι εγω, ούτε εσυ, αλλά αυτός. Το δάχτυλο δείχνει αυτόν.
Για όλους υπάρχουνε ράμματα για τη γούνα τους. Για τους άλλους.

Κι επειδή μπορούμε να βρούμε ράμματα για των αλλωνώνε τις γούνες, κοιτάμε να  βρούμε άλλοθι -ταυτόχρονα- για τους εαυτούς μας και τότε ξεκινάμε να βάλλουμε κατά των άλλων.
Φυσικά και μου φταίει ο κλέφτης ταξιτζής, ο λαμόγιος παπάς, ο υπερλαμόγιος  βουλευτής, ο ρεμπεσκές δημ. υπάλληλος, ο τίποτας υπουργός, και οι επίορκοι δικαστές κι εφοριακοί, οι αυθαιρετούντες, οι καναλάρχες, οι φακελλογιατροί ...
Φυσικά !
Ομως εδω υπάρχει κάτι λάθος. Η μάλλον, μιά ανακρίβεια και αδικία.
Πρώτον δεν ειναι δίκαιο να βάζουμε στο ίδιο τσουβάλι όλους τους Δ.Υ, όλους τους παπάδες, όλους τους γιατρούς, περιπτεράδες, δικαστές, δημοσιογράφους κλπ κλπ. υπήρξαν και καλοί άνθρωποι και σωστοί που δεν πρέπει να τους αδικούμε. Η ισοπέδωση, το τσουβάλιασμα, δεν παράγει έργο. Μόνο στείρο μίσος, άγονο έδαφος.

Υστερα, οταν ενα σύστημα -ο θεός να το κάνει- σε θάβει αν δεν πάς με τα νερά του, και αναγκάζεσαι να το χρησιμοποιήσεις για να επιβιώσεις, τότε πώς μπορεί κανείς μετά να κατακρίνει εκατό τα εκατό όσους έκαναν το ίδιο ;
Ξέρω άνθρωπο με τρία παιδιά που αν ηταν σωστή η εκκλησία, θα τον είχε κάνει κι αυτον άγιο. Ο άνθρωπος πριν μερικά χρόνια μου έλεγε βουρκωμένος, οτι αναγκάστηκε να ζητήσει παλιότερα απο βουλευτή να βρει δουλειά στη μία κόρη του μια και η σύζυγος είχε πεθάνει και έπρεπε να ζήσει η οικογένεια. Τρία παιδιά, 22, 18 και 15 ετών, τότε.
Αυτός ο άνθρωπος ντράπηκε, μα τι να έκανε ;
Οταν τότε -προ ΑΣΕΠ- δεν υπήρχε άλλος τρόπος να βρείς δουλειά, τι θα έκανες ; Θα λιμοκτονούσες για να εισαι τίμιος πλην πτωχός ή θα εβρισκες δουλειά σε ιδιωτικό τομέα όπου προσωπικά ξέρω καλά πώς ήταν τα πράγματα, μέσα σε αβεβαιότητα και συνεχές αλισβερίσι, παρασκήνιο και ύποπτες συναλλαγές. Ειχα πιάσει δουλειά με αίτηση σε ιδιωτική εταιρεία και μόλις με προσέλαβαν,  αμέσως άρχισαν να ψάχνουν ποιον πολιτικό είχα ως μέσον. Δεν πίστευαν ουτε εκεί οτι μπορεί κανείς να πιάσει δουλειά καθαρά, με τα προσόντα του, με αίτηση, με καθαρό διαγωνισμό.
Αλλη δουλειά σε ιδιωτικό τομέα πάλι, εκεί που είχα αναλάβει ενα καλό πόστο με καλά λεφτά, ο γυναικάς διευθυντής προσέλαβε μία θεογκόμενα και την έβαλε σχεδόν προϊσταμένη μου επειδή απλά, την πηδούσε. Πώς να πας μπροστά ;

Δεν θέλω να δικαιολογήσω και να πώ καλά κάνανε όσοι λάδωσαν, έγλυψαν και χρησιμοποίησαν το σύστημα, αλλα για να δώσω τη διάσταση που όλοι ξεχνάμε και να τονιστεί πόσο τέρας ανίκητο ήταν αυτο το "σύστημα". Και μην ξεχνάς, όσοι προσπάθησαν να το νικήσουν, θάφτηκαν πολύ βαθιά.


Ο γείτονας έχτισε μεγαλύτερα μπαλκόνια απο όσο επιτρεπόταν, παράνομα,  λαδώνοντας κάποιους για να κάνουν τα στραβά μάτια. Ετσι υποχρέωσε τον ανυποψίαστο διπλανό του, να μπεί εκείνος μεσα και να χτίσει λιγότερο.
Τα παιδιά του δεν τα έβαλε στο δημόσιο, αλλα έκανε ενα αυθαίρετο σε δασική περιοχή. Με τον καιρό, του το νομιμοποίησαν κάτι υπουργοί ... ( εδω πέφτει λογοκρισία για το μπινελίκι που μου ήρθε στο κεφάλι ).
Ο ίδιος γείτονας, επειδή ειναι κυνηγός, τρομάρα του, έχει δυό-τρία σκυλιά που γαβγίζουν όλη την ώρα. Οταν κάποιος κάλεσε αστυνομία, απλά δεν έγινε τίποτα, οι αστυνομικοί ήταν φίλοι του. Μπορεί και να κυνηγούσαν παρέα -παράνομα.
Ο ίδιος γείτονας σήμερα, κατακρίνει ως κλέφτες όσους μπήκαν στο δημόσιο, τους απαγορεύει να μπήκαν εκεί και να δούλεψαν τίμια και σωστά, πρέπει να είναι τεμπέληδες και ανίκανοι αργόμισθοι, όπως όλοι. Ετσι ! επειδή, ετσι.

Ξέρω κι εναν ... οκ ξέρω μερικούς, που σχόλαγαν απο τη δουλειά τους στο Δήμο ή σε άλλη υπηρεσία κατα τις μία τις καθημερινές και κατα τις 12 το μεσημέρι της Παρασκευής για να πάνε στο εξοχικό τους απο Θεσσαλονίκη στη Χαλκιδική κι επέστρεφαν τη Δευτέρα κατα τις εννιά το πρωί.

Τι έλειπε και όλοι αυτοί, εμείς, εσείς, κλέβαμε όπου βρίσκαμε ;

Αυτο που απουσίαζε βροντερά ήταν οι θεσμοί.
Οι θεσμοί, Δικαιοσύνη, Κρατικές Υπηρεσίες, Αστυνομία, Εκκλησία, οι θεμέλιοι λίθοι μιας κοινωνίας που νοιάζεται για τον πολίτη και οι πολίτες γι αυτήν, βούτηξαν στη διαφθορά και στην ανυποληψία.
Απαραίτητοι για τη λειτουργία των θεσμών, ειναι οι κανόνες.
Συχνά δεν υπήρχε χοντροκλεψιά κυριολεκτικά, αλλά, μικροπαραβατικότητα. Παραβίαση κανόνων. Αρπαξε κι ας είν' και ρώγες.  Οτι βρείς, το βουτάς. Δυό ωρες λιγότερη δουλειά, 3 ωρες περισσότερα τσάμπα τηλεφωνήματα απο το γραφείο, ενα ρολό χαρτί υγείας, ενα κουτί συνδετήρες, μιά θέση πάρκινγκ αναπήρου, ενα φανάρι κόκκινο αλλα δε-βαριέσαι-αδερφέ ... μικροπράγματα που μπορείς να εκμεταλλευτείς για να κερδίσεις κάτι τις ( μια και οι άλλοι στάνταρ κλέβουν, μη πιαστείς ΕΣΥ μαλάκας ). Αν παραβιάζεις τους κανόνες, αυξάνεται η αίσθηση υπεροχής έναντι των άλλων που τους λες και μαλάκες απο πάνω.

Οταν ο πολίτης μιά και δυό και τρείς βλέπει αστυνομικούς, δικαστές, παπάδες, πολιτικούς, εκδότες και εργολάβους να πλουτίζουν ενω εκείνος πρέπει να δουλεύει μιά ζωή για να μην αποκτήσει τελικά ούτε το ενα εικοστόέκτο απο όσα απέκτησαν αυτοί, τότε γίνεται θεριό και ορμά κι εκείνος να αρπάξει ότι μπορεί για να μην κλείσει κάποτε τα μάτια του με  τελευταία του σκέψη το "αποτυχημένος".
Οταν ο πολίτης εστω κι αργά αντιλαμβάνεται οτι ειναι ξεκάθαρη η διαπλοκή του -μοναδικού συχνά- μέσου ενημέρωσης που διαθέτει, της τηλεόρασης, των αφεντικών της δηλαδή, με την εξουσία, τότε δεν ξέρει τι να κάνει. Αυτός πρέπει να επιβιώσει με κάποιον τρόπο, αφού μία ψήφος κάθε τέσερα χρόνια δεν αρκεί.
Πρόσφατα δε, βλέπουμε οτι δεν χρειάζεται καν η ψήφος, για να βγει μια κυβέρνηση, της οποίας ηγείται ζάπλουτος ειδικός οικονομικών που θα λάβει -πρώτα ο θεός- 4-5 συντάξεις οταν αποσυρθεί. Αυτος και άλλοι πάμπλουτοι, εχουν την εξουσια να πούν σε σενα και εμένα τι μισθό θα έχουμε και πόση σύνταξη, πόσο φόρο θα πληρώνουμε, επειδή συν τοις άλλοις δεν μπορούν να βρούν έσοδα απο ανάπτυξη της χώρας και να εισπράξουν απο φοροδιαφυγή ! Ναι, αυτο ενω 3.500 ονόματα μεγαλο-οφειλετών παραμένουν μυστικά ως τωρα. Γιατί άραγε ;

Εχεις προσπαθήσει να ισιώσεις εντελώς μιά στραβωμένη σε πολλά σημεία, βέργα αλουμινίου ; Κάνε το και θα δεις οτι δεν θα ισιώσει ποτέ εντελώς.
Αυτη την αίσθηση εχει ο πολίτης, οτι όλα ειναι τόσο στραβά που δε θα ισιώσουνε ποτέ.

Εαν οι θεσμοί λειτουργούσαν και φυσικά και ο κόσμος απαιτούσε να λειτουργούν αυτόνομα και καθαρά, δεν θα είχαμε το σημερινό μαράζωμα που μας κάνει να μην μπορούμε να στολίσουμε δυο στολίδια για Χριστούγεννα χωρίς να σκεφτούμε οτι κι ο Χριστός μας ξέχασε, χωμένοι στην κατάθλιψη.
Εγω προσωπικά, δεν στόλισα δέντρο φέτος, πρώτη φορά στη ζωή μου. Δεν είχα κέφι.

Με χειρόφρενο τραβηγμένο τέρμα στην κατηφόρα της μιζέριας, έχουμε μιά ελπίδα αν αφήνουμε και απαιτούμε να λειτουργούν τα αυτονόητα.
Ο πολιτικός  μας κόσμος αγρόν αγοράζει. Στην κυριολεξία. Δες τις δηλώσεις "πόθεν αίσχος" των βουλευτών. Αγροτεμάχια και ακίνητα φούλ. Κι εγω ο κακομοιροπνίχτης, γιατι δεν εχω ουτε 1 τετραγωνικό, δεν ξέρω.
Ελπίδα απο τους πολιτικούς μας δεν υπάρχει. Η νέα γενιά πολιτικών θα εμφανιστεί σε δέκα χρόνια απο τώρα. Ως τότε, θα έχουμε φύγει, πολλοί απο μάς χωρίς να έχουμε προλάβει να δούμε να λειτουργούν τα αυτονόητα.

Θέλουμε να δούμε ευτυχισμένα πρόσωπα, στους δρόμους, ξανά.
Και όχι επειδή κάτι έκλεψαν, σε βάρος όλων.

2χιλιάδες12

Μιά ανασκόπηση της χρονιάς που πέρασε, ετσι μια καλή, δεν κατάφερα να κάνω ποτέ, επειδή έπρεπε να κλέψω δημοσιεύσεις άλλων ή να καταγράφω τα γεγονότα απο την αρχή του έτους ως τις 31 Δεκέμβρη κάθε χρονιάς.
Το 2011 φεύγει, πάει και μπαίνει στην Ιστορία.
Ορισμένα μόνο γεγονότα του 2011, οσα μπορώ να θυμηθώ :

Το 2011έφυγαν

Θανάσης Βέγγος, Στήβεν Τζόμπς, Σεζάρια Εβόρα, Σόκρατες, 

Οσάμα μπιν Λάντεν ?

Λιζ Τέηλορ, Γκάρι Μουρ

Νίκος Παπάζογλου, Μιχάλης Κακογιάννης

Ενας άγνωστος Τυνήσιος και ενας Αιγύπτιος αυτοπυρπολύθηκαν σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη φτώχεια και ανεργία στη χώρα τους.

Πάει και ο Καντάφι, τον έπιασαν και τον καθάρισαν χειρότερα απο κτήνος.

Χάνουν την ηγεσία όλοι σχεδόν οι ηγέτες των χωρών της Μεσογείου πλην μερικών.

Ιαπωνία : Σεισμός 9 ρίχτερ, χιλιάδες νεκροί, βιβλικές καταστροφές, διαρροή ραδιενέργειας απο εργοστάσιο παραγωγής πυρηνικής ενέργειας στην Φουκουσίμα. Επίπεδα ραδιενέργειας ως 1.800 φορές επάνω.

Στο μπάσκετ, ο Παναθηναϊκός κατακτά το έκτο του ευρωπαϊκό τρόπαιο, μια επιτυχία τεράστια που ανάλογη δεν υπάρχει σε κανένα άθλημα στην Ελλάδα σε συλλογικό επίπεδο.

Ελλάδα :
Στις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου, πολλοί μαθητές αποστρέφουν το κεφάλι τους απο τους επισήμους, γεγονός πρωτοφανές, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα, για την οποία ευθύνονται οι πολιτικοί αλλα πληρώνουν οι πολίτες ξανά και ξανά και όλο και πιο άδικα.
Κυβέρνηση συνεργασίας τριών κομμάτων, παραίτηση Παπανδρέου, πρωθυπουργός ο Λουκάς Παπαδήμος, κάποιοι υπουργοί απο την αποκαλούμενη ακροδεξιά.

Τα ελλείματα στην οικονομία και η ανεργία μαζι με την αδυναμία είσπραξης εσόδων απο το Κράτος, στρέφουν τους σοφούς υπουργούς σε επιδρομή κατά του εισοδήματος των πολιτών, των μισθών, συντάξεων και ακινήτων.  Και αφου και πάλι δεν βγαίνουν, ετοιμάζουν νέα επιδρομή μεσα στο 2012 και φυσικά μας χαρίζουν γιορτινές μέρες, και μία νέα γενναία αύξηση τιμολογίων της ΔΕΗ, ενω οι πολιτικοί και τα κόμματα ζουν στην κοσμάρα τους και απολαμβάνουν τα ρεβεγιόν τους.

Ο Μάκης Ψωμιάδης καταζητείται και αργότερα συλλαμβάνεται για τα στημένα του ποδοσφαίρου.

Ο μοναχός με nickname Ευφραίμ παραδίδεται στις Αρχές κατηγορούμενος για εμπλοκή στο θέμα των παράνομων -και προκλητικών- ανταλλαγών γής μεταξύ Μονής Βατοπεδίου και Δημοσίου.

Αγανακτισμένοι στις πλατείες, βίαια επεισόδια με υπερβολική και καταχρηστική χρήση δακρυγόνων απο την αστυνομία.

Χωρίς ακριβή χρονική σειρά, μερικά γεγονότα του 2011.

Το  2012 λοιπόν θα κληρονομήσει αναγκαστικά, κάποια θέματα που προκύπτουν απο το 2011 και όλος ο πλανήτης θα επηρρεαστεί σοβαρά. Η Ελλάδα πάντως, πολύ  άσχημα, οι Ελληνες της Ελλάδας δηλαδή, σίγουρα. Αυτο δε θα 'ναι καλό.
Αλλα δεν υπάρχει περίπτωση να μην ευχηθώ απο βάθους καρδιάς
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ 

Δεν ξέρω ποιές να διαλέξω ως φωτογραφίες της χρονιάς που πέρασε, μιά δική μου και δύο άλλων που θεωρώ πολύ δυνατές εικόνες  :

Ξημέρωμα στο Αιγαίο Πέλαγος

Απο τα βίαια επεισόδια στην Αθήνα

 .. 

Δύο μεγάλοι αθλητές σφραγίζουν την ιστορία

Πρόσωπα της χρονιάς, πολλά, ωστόσο καμμία φωτογραφία τους δεν με συγκινεί. 
Ξεπερνούν τη δύναμη της εικόνας με τρόπο βλάσφημο σχεδόν.