Τις πταίει

Η ελληνική πραγματικότητα με ακρίβεια μοιρογνωμόνιου, οδηγείται σε αδιέξοδο.

Οσοι ζήσαμε όλη τη ζωή μας στην Ελλάδα, εστω όσοι είμαστε πάνω απο 35 χρονώ, μεσα σε κλίμα παραβατικότητας, ανομίας και αρνησιδικίας αλλα και επι πλέον σε ταπείνωση επειδή δεν έπρεπε, δε θέλαμε, δε γινόταν, ή  ...δεν καταφέραμε να παρανομήσουμε, σήμερα κατηγορούμαστε επειδη είμαστε μέρος και εμείς των κλεφτών και λωποδυτών. Πώς ;
Επειδή κάναμε το ένα ή το άλλο που και αυτό για να πετύχει έπρεπε στραβά-κουτσά, να ενταχθεί στο "σύστημα" διαφορετικά θα αποτύχαινε.
Επειδή ένας έγινε δημόσιος υπάλληλος, ή ελεύθερος επαγγελματίας, ταξιτζής, φούρναρης, εφοριακός, οτιδήποτε, παντού θα δεις και μπόλικες αιχμές εναντίον του, επειδή ως μέλος μιάς άλφα κατηγορίας, ντε φάκτο παρανόμησε, άρα φταίει.
Αυτος, όχι εγω, ούτε εσυ, αλλά αυτός. Το δάχτυλο δείχνει αυτόν.
Για όλους υπάρχουνε ράμματα για τη γούνα τους. Για τους άλλους.

Κι επειδή μπορούμε να βρούμε ράμματα για των αλλωνώνε τις γούνες, κοιτάμε να  βρούμε άλλοθι -ταυτόχρονα- για τους εαυτούς μας και τότε ξεκινάμε να βάλλουμε κατά των άλλων.
Φυσικά και μου φταίει ο κλέφτης ταξιτζής, ο λαμόγιος παπάς, ο υπερλαμόγιος  βουλευτής, ο ρεμπεσκές δημ. υπάλληλος, ο τίποτας υπουργός, και οι επίορκοι δικαστές κι εφοριακοί, οι αυθαιρετούντες, οι καναλάρχες, οι φακελλογιατροί ...
Φυσικά !
Ομως εδω υπάρχει κάτι λάθος. Η μάλλον, μιά ανακρίβεια και αδικία.
Πρώτον δεν ειναι δίκαιο να βάζουμε στο ίδιο τσουβάλι όλους τους Δ.Υ, όλους τους παπάδες, όλους τους γιατρούς, περιπτεράδες, δικαστές, δημοσιογράφους κλπ κλπ. υπήρξαν και καλοί άνθρωποι και σωστοί που δεν πρέπει να τους αδικούμε. Η ισοπέδωση, το τσουβάλιασμα, δεν παράγει έργο. Μόνο στείρο μίσος, άγονο έδαφος.

Υστερα, οταν ενα σύστημα -ο θεός να το κάνει- σε θάβει αν δεν πάς με τα νερά του, και αναγκάζεσαι να το χρησιμοποιήσεις για να επιβιώσεις, τότε πώς μπορεί κανείς μετά να κατακρίνει εκατό τα εκατό όσους έκαναν το ίδιο ;
Ξέρω άνθρωπο με τρία παιδιά που αν ηταν σωστή η εκκλησία, θα τον είχε κάνει κι αυτον άγιο. Ο άνθρωπος πριν μερικά χρόνια μου έλεγε βουρκωμένος, οτι αναγκάστηκε να ζητήσει παλιότερα απο βουλευτή να βρει δουλειά στη μία κόρη του μια και η σύζυγος είχε πεθάνει και έπρεπε να ζήσει η οικογένεια. Τρία παιδιά, 22, 18 και 15 ετών, τότε.
Αυτός ο άνθρωπος ντράπηκε, μα τι να έκανε ;
Οταν τότε -προ ΑΣΕΠ- δεν υπήρχε άλλος τρόπος να βρείς δουλειά, τι θα έκανες ; Θα λιμοκτονούσες για να εισαι τίμιος πλην πτωχός ή θα εβρισκες δουλειά σε ιδιωτικό τομέα όπου προσωπικά ξέρω καλά πώς ήταν τα πράγματα, μέσα σε αβεβαιότητα και συνεχές αλισβερίσι, παρασκήνιο και ύποπτες συναλλαγές. Ειχα πιάσει δουλειά με αίτηση σε ιδιωτική εταιρεία και μόλις με προσέλαβαν,  αμέσως άρχισαν να ψάχνουν ποιον πολιτικό είχα ως μέσον. Δεν πίστευαν ουτε εκεί οτι μπορεί κανείς να πιάσει δουλειά καθαρά, με τα προσόντα του, με αίτηση, με καθαρό διαγωνισμό.
Αλλη δουλειά σε ιδιωτικό τομέα πάλι, εκεί που είχα αναλάβει ενα καλό πόστο με καλά λεφτά, ο γυναικάς διευθυντής προσέλαβε μία θεογκόμενα και την έβαλε σχεδόν προϊσταμένη μου επειδή απλά, την πηδούσε. Πώς να πας μπροστά ;

Δεν θέλω να δικαιολογήσω και να πώ καλά κάνανε όσοι λάδωσαν, έγλυψαν και χρησιμοποίησαν το σύστημα, αλλα για να δώσω τη διάσταση που όλοι ξεχνάμε και να τονιστεί πόσο τέρας ανίκητο ήταν αυτο το "σύστημα". Και μην ξεχνάς, όσοι προσπάθησαν να το νικήσουν, θάφτηκαν πολύ βαθιά.


Ο γείτονας έχτισε μεγαλύτερα μπαλκόνια απο όσο επιτρεπόταν, παράνομα,  λαδώνοντας κάποιους για να κάνουν τα στραβά μάτια. Ετσι υποχρέωσε τον ανυποψίαστο διπλανό του, να μπεί εκείνος μεσα και να χτίσει λιγότερο.
Τα παιδιά του δεν τα έβαλε στο δημόσιο, αλλα έκανε ενα αυθαίρετο σε δασική περιοχή. Με τον καιρό, του το νομιμοποίησαν κάτι υπουργοί ... ( εδω πέφτει λογοκρισία για το μπινελίκι που μου ήρθε στο κεφάλι ).
Ο ίδιος γείτονας, επειδή ειναι κυνηγός, τρομάρα του, έχει δυό-τρία σκυλιά που γαβγίζουν όλη την ώρα. Οταν κάποιος κάλεσε αστυνομία, απλά δεν έγινε τίποτα, οι αστυνομικοί ήταν φίλοι του. Μπορεί και να κυνηγούσαν παρέα -παράνομα.
Ο ίδιος γείτονας σήμερα, κατακρίνει ως κλέφτες όσους μπήκαν στο δημόσιο, τους απαγορεύει να μπήκαν εκεί και να δούλεψαν τίμια και σωστά, πρέπει να είναι τεμπέληδες και ανίκανοι αργόμισθοι, όπως όλοι. Ετσι ! επειδή, ετσι.

Ξέρω κι εναν ... οκ ξέρω μερικούς, που σχόλαγαν απο τη δουλειά τους στο Δήμο ή σε άλλη υπηρεσία κατα τις μία τις καθημερινές και κατα τις 12 το μεσημέρι της Παρασκευής για να πάνε στο εξοχικό τους απο Θεσσαλονίκη στη Χαλκιδική κι επέστρεφαν τη Δευτέρα κατα τις εννιά το πρωί.

Τι έλειπε και όλοι αυτοί, εμείς, εσείς, κλέβαμε όπου βρίσκαμε ;

Αυτο που απουσίαζε βροντερά ήταν οι θεσμοί.
Οι θεσμοί, Δικαιοσύνη, Κρατικές Υπηρεσίες, Αστυνομία, Εκκλησία, οι θεμέλιοι λίθοι μιας κοινωνίας που νοιάζεται για τον πολίτη και οι πολίτες γι αυτήν, βούτηξαν στη διαφθορά και στην ανυποληψία.
Απαραίτητοι για τη λειτουργία των θεσμών, ειναι οι κανόνες.
Συχνά δεν υπήρχε χοντροκλεψιά κυριολεκτικά, αλλά, μικροπαραβατικότητα. Παραβίαση κανόνων. Αρπαξε κι ας είν' και ρώγες.  Οτι βρείς, το βουτάς. Δυό ωρες λιγότερη δουλειά, 3 ωρες περισσότερα τσάμπα τηλεφωνήματα απο το γραφείο, ενα ρολό χαρτί υγείας, ενα κουτί συνδετήρες, μιά θέση πάρκινγκ αναπήρου, ενα φανάρι κόκκινο αλλα δε-βαριέσαι-αδερφέ ... μικροπράγματα που μπορείς να εκμεταλλευτείς για να κερδίσεις κάτι τις ( μια και οι άλλοι στάνταρ κλέβουν, μη πιαστείς ΕΣΥ μαλάκας ). Αν παραβιάζεις τους κανόνες, αυξάνεται η αίσθηση υπεροχής έναντι των άλλων που τους λες και μαλάκες απο πάνω.

Οταν ο πολίτης μιά και δυό και τρείς βλέπει αστυνομικούς, δικαστές, παπάδες, πολιτικούς, εκδότες και εργολάβους να πλουτίζουν ενω εκείνος πρέπει να δουλεύει μιά ζωή για να μην αποκτήσει τελικά ούτε το ενα εικοστόέκτο απο όσα απέκτησαν αυτοί, τότε γίνεται θεριό και ορμά κι εκείνος να αρπάξει ότι μπορεί για να μην κλείσει κάποτε τα μάτια του με  τελευταία του σκέψη το "αποτυχημένος".
Οταν ο πολίτης εστω κι αργά αντιλαμβάνεται οτι ειναι ξεκάθαρη η διαπλοκή του -μοναδικού συχνά- μέσου ενημέρωσης που διαθέτει, της τηλεόρασης, των αφεντικών της δηλαδή, με την εξουσία, τότε δεν ξέρει τι να κάνει. Αυτός πρέπει να επιβιώσει με κάποιον τρόπο, αφού μία ψήφος κάθε τέσερα χρόνια δεν αρκεί.
Πρόσφατα δε, βλέπουμε οτι δεν χρειάζεται καν η ψήφος, για να βγει μια κυβέρνηση, της οποίας ηγείται ζάπλουτος ειδικός οικονομικών που θα λάβει -πρώτα ο θεός- 4-5 συντάξεις οταν αποσυρθεί. Αυτος και άλλοι πάμπλουτοι, εχουν την εξουσια να πούν σε σενα και εμένα τι μισθό θα έχουμε και πόση σύνταξη, πόσο φόρο θα πληρώνουμε, επειδή συν τοις άλλοις δεν μπορούν να βρούν έσοδα απο ανάπτυξη της χώρας και να εισπράξουν απο φοροδιαφυγή ! Ναι, αυτο ενω 3.500 ονόματα μεγαλο-οφειλετών παραμένουν μυστικά ως τωρα. Γιατί άραγε ;

Εχεις προσπαθήσει να ισιώσεις εντελώς μιά στραβωμένη σε πολλά σημεία, βέργα αλουμινίου ; Κάνε το και θα δεις οτι δεν θα ισιώσει ποτέ εντελώς.
Αυτη την αίσθηση εχει ο πολίτης, οτι όλα ειναι τόσο στραβά που δε θα ισιώσουνε ποτέ.

Εαν οι θεσμοί λειτουργούσαν και φυσικά και ο κόσμος απαιτούσε να λειτουργούν αυτόνομα και καθαρά, δεν θα είχαμε το σημερινό μαράζωμα που μας κάνει να μην μπορούμε να στολίσουμε δυο στολίδια για Χριστούγεννα χωρίς να σκεφτούμε οτι κι ο Χριστός μας ξέχασε, χωμένοι στην κατάθλιψη.
Εγω προσωπικά, δεν στόλισα δέντρο φέτος, πρώτη φορά στη ζωή μου. Δεν είχα κέφι.

Με χειρόφρενο τραβηγμένο τέρμα στην κατηφόρα της μιζέριας, έχουμε μιά ελπίδα αν αφήνουμε και απαιτούμε να λειτουργούν τα αυτονόητα.
Ο πολιτικός  μας κόσμος αγρόν αγοράζει. Στην κυριολεξία. Δες τις δηλώσεις "πόθεν αίσχος" των βουλευτών. Αγροτεμάχια και ακίνητα φούλ. Κι εγω ο κακομοιροπνίχτης, γιατι δεν εχω ουτε 1 τετραγωνικό, δεν ξέρω.
Ελπίδα απο τους πολιτικούς μας δεν υπάρχει. Η νέα γενιά πολιτικών θα εμφανιστεί σε δέκα χρόνια απο τώρα. Ως τότε, θα έχουμε φύγει, πολλοί απο μάς χωρίς να έχουμε προλάβει να δούμε να λειτουργούν τα αυτονόητα.

Θέλουμε να δούμε ευτυχισμένα πρόσωπα, στους δρόμους, ξανά.
Και όχι επειδή κάτι έκλεψαν, σε βάρος όλων.