"Την έλεγαν Evangeline Harper και δεν θα ξεχνούσα αυτο το όνομα ακόμα κι αν ζούσα 100 χρόνια".
Κάποια στιγμή έμαθε οτι εκείνη τον έψαχνε.
"Δεν ήθελα να φύγει απο την ζωή του χωρίς να του εχω πει ενα ευχαριστώ" είπε.
Ενα παράθυρο έσπασε, μπήκε φώς στο δωμάτιο, την είδε στην κούνια της να φοράει μόνο μιά πάνα. Κάπνα κάλυπτε την μύτη της, δεν ανέπνεε και δεν ειχε καθόλου σφυγμό.
Την άρπαξε και την έβγαλε έξω γρήγορα δίνοντάς της πάλι ζωή.
Ενας φωτογράφος αποθανάτισε τη σκηνή. Ενας λευκός πυροσβέστης να κρατά ενα μαύρο μωρό ακουμπώντας τα χείλη του στο μάγουλό της, σε μιά εποχή που στην Αμερική συνέβαιναν πολλές ταραχές εξ αιτίας ρατσιστικών προβλημάτων.
Παρέμειναν άγνωστοι για 40 χρόνια ώσπου συναντήθηκαν.
Ο Κάρολλ, παρέμεινε άλλα 34 χρόνια στην υπηρεσία του, και μετά πήρε σύνταξη.
Η Evangeline μεγάλωσε και αφου έχασε την οικογένειά της απο ναρκωτικά και ασθένειες, έκανε έξι δικά της παιδιά.
Ο 71χρονος Κάρολλ οταν συνάντησε την 40χρονη πια Εβαντζελίν, της είπε :
"Μεγάλωσες πολύ απο τότε που εχω να σε δω :) ", γελώντας.
"Σε ευχαριστώ που με θυμάσαι" του είπε.
Αγκαλιάστηκαν κοντά στο μέρος που την ειχε σώσει, δεκαετίες πριν !
"Εύχομαι να ηταν οι φίλοι συνάδελφοί μου εδω να μας έβλεπαν τώρα" ειπε...
"μα δεν πειράζει, μας βλέπουν απο εκει πάνω"
"Το ίδιο θα λεγα κι εγω για την οικογένειά μου" ειπε η γυναίκα.
Αυτη η ιστορία με συγκίνησε πολύ. Δείχνει oτι πρέπει να πιστεύω ακόμα στον άνθρωπο.
Υπάρχει και ενα βίντeο ΕΔΩ
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ.ΦΟΒΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΖΩΗΣ.ΕΝΑ ΜΑΘΗΜΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ.ΟΤΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΩΣΕΙΣ ΖΩΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρ'όλη τη δύσκολη περίοδο που περνάμε, ναι το πιστεύω κι εγώ ότι όπου μπαίνει ο παράγοντας άνθρωπος, μπορεί να βρεις τα χίλια δύο κακά, αλλά πάντα θα συναντήσεις και την ανθρωπιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌντως πολύ συγκινητική ιστορία. Μέσα στα νοσοκομεία είχα την τύχη να ζήσω περιστατικά συμπαράστασης και αυτοθυσίας από Σαμαρείτες του Ερυθρού Σταυρού. Νομίζω ότι η προσφορά αυτών των ανθρώπων είναι, και για τους γιατρούς και για τους ασθενείς, αναντικατάστατη.
Ναι πιστεύω κι εγώ ότι πάντα κάπου υπάρχει ένας άνθρωπος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνας άνθρωπος που δικαιώνει το είδος μας και μας θυμίζει ποιά είναι η ουσία της ύπαρξής μας!!
Πολύ ωραία ανάρτηση Τζονάκο!!
Και μάλιστα στη σημερινή εποχή που τόσο ανάγκη έχουμε τους ...ανθρώπους!!
Ναι,εκεί που απογοητευόμαστε από τις εγκληματικές ανθρώπινες πράξεις έρχονται τέτοια περιστατικά να μας δείξουν ότι τελικά η αγάπη για τον συνάνθρωπο είναι η καλύτερη αξία της φύσης μας. Ας την κρατήσουμε ζωντανή αξίζει!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνθρωπιά που σπανίζει από τους ίδιους τους ανθρώπους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμορφο ποστ. Σ’ ευχαριστώ για την επίσκεψη, θα περνώ να τα λέμε
Πολύ όμορφη η ιστορία. Συγκινητική...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι εγώ είμαι της άποψης ότι πάντα υπάρχει κάποιος που θα δείξει ανθρωπιά και θα σε βοηθήσει στην δύσκολη στιγμή. Αυτό πρέπει να κάνουμε σε κάθε ευκαιρία και εμείς γιατί ποτέ δεν ξέρεις αν κάποια μέρα θα βρεθούμε στη θέση του "θύματος" και θα ζητάμε βοήθεια από άλλους.
Καλό ΣΚ Τζονάκο!
καλησπερα φιλε
ΑπάντησηΔιαγραφήοντως συγκινητική ιστορία!!
πάντοτε κ παντου θα υπαρχουν ΑΝΘΡΩΠΟΙ να δινουν το παραδειγμα..
καλο ΣΚ να εχεις
Εχουμε εναν ανθρωπο μεσα μας νομιζω. Ολοι. Μονο που καμμια φορα τον ξεχνάμε, ή τον θάβουμε κάτω απο τα καθημερινά σκουπίδια..
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ συγκινητική ιστορία. ΄
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ανθρωπιά υπάρχει μέσα μας.
Αξίζει να την μοιραζόμαστε με τους γύρω μας...
Για να μη χάνουμε τη πίστη μας στον άνθρωπο...
Τζονάκο μου θα συμφωνήσω αυτολεξεί με τη Μαριάννα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνο που χρονικά, αυτό το περιστατικό, δεν συμπίπτει με το σήμερα.
Το μόνο θετικό είναι ότι οι πυροσβέστες ακόμα και στις μέρες μας είναι λεβέντες και λειτουργούν με αυταπάρνηση...
Τρομερή ιστορία! Υπάρχουν και σήμερα τέτοιοι άνθρωποι, πιθανόν να μην τους μάθουμε ποτέ γιατί δεν έχουν ακροαματικότητα, δεν φέρνουν έσοδα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ!!!
Tι παιχνίδια παίζει η μοίρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜωρό παιδάκι και το 'σωσε ενας άγνωστος, και δεν την ξαναείδε, παρα μετα απο σαράντα χρόνια !
Εχω φανταστεί οτι αν εσωνα ποτε την ζωή κάποιου θα τον/την ειχα σε όλη την υπόλοιπη μου ζωή σε επαφή, να ξέρω τι κάνει, πώς ζεί.
Μπορεί του πυροσβέστη να ηταν καθήκον να το κάνει, αλλα δεν νομίζω να σκέφτηκε ετσι οταν το έκανε. Δεν το ειδε σαν καθήκον. Απλά το έκανε.
Εσωσε ενα μωρό.
Και μιλάμε για Αμερική, αρα το να σώσει ενα ΜΑΥΡΟ μωρό ηταν το 1968 κατι το πολύ ξεχωριστό.
δεν ξερω καν αν ήξερε οτι ηταν μαύρο, δεν εχει σημασία. Εζησαν και οι δύο για να συναντηθούν ξανά.
Η Αμερική ειναι μιά χώρα που εχει ανάγκη να εχει ήρωες και ποτέ δεν σταμάτησε.
Πότε ο πυροσβέστης, πότε ο Σβαρτσενέγκερ και πρόσφατα ο κύριος Φέλπς που μόνο με καλή διατροφή... πήρε 456378 μετάλλια.
Στην Ελλάδα αυτος ο πυροσβέστης θα ειχε την ίδια αναγνώριση ; Ναι, αλλα οχι ακριβώς.
Εκει δόθηκε μεγάλη έμφαση στην αυτοθυσία του αλλα και στο οτι το παιδί ηταν μαύρο.
Εδω δεν θα χε σημασία τι ηταν το παιδί, θα ηταν ενα παιδί.
Ο πυροσβέστης θα ηταν συνταξιούχος απο τα 48 του.
Δεν ξέρω, προσπαθώ να βάλω αυτη την ιστορία στην ελληνική πραγματικότητα... δεν τα εχω καταφέρει ακόμα.
Marconi αντίθετα, στην Αμερική στήνεται σχεδόν ολόκληρο show πάνω σε ήρωες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε μια χώρα που η ανθρώπινες ζωές για τις Κυβερνήσεις τους, μετρούν ως απλές παράπλευρες απώλειες στους πολέμους που εξάγουν, σε αυτη τη χώρα, η διάσωση αμερικανού αποτελεί είδηση.
Και μετα μου λένε οτι ο Χίτλερ ειχε το ψώνιο με την άρεια φυλή.
Ευγε φιλε & πανω απ' ολα Ανθρωπε με το α κεφαλαιο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή:)
η ομορφιά είναι μέσα μας !!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήφοβερή ιστορία.
Ανθρωπια το λενε...Νά ΄σαι καλά Τζονάκο μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Σ/Κ να έχεις, σε φιλώ...
tzonako, είναι φοβερά δυνατή ιστορία. και μετά από τόσα χρόνια, δυο άνθρωποι που έχουν κάτι τόσο σπουδαίο να τους δένει. καλό Σ/Κ!
ΑπάντησηΔιαγραφήφυσικά και πρέπει να συνεχίσουμε να πιστεύουμε στον άνθρωπο! συγκινητικό το video. ουτε η χατζηβασιλείου τέτοιο στόρυ σνιφ σνιφ σνιφ
ΑπάντησηΔιαγραφή*πότε δε σου απάντησα σε mail??? ειλικρινά δεν πήρα κάτι! :(
Ποιά ειναι πάλι η Χατζηβασιλείου ;
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτοι ειναι οι πραγματικοι ηρωες
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταπληκτική ανθρώπινη ιστορία! Από αυτές που σε κάνουν να νιώθεις όμορφα γι αυτό το γένος...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑσχολιαστο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αληθεια ειναι φιλε Τζονι οτι ξερεις οτι δεν ειμαι πολυ ευαίσθητος σε πραγματα που θα επρεπε να ειμαι. Απο αλλου πιανομαι...τελος παντων.
Συμβαινουν κι αυτα. Δυστυχως ομως συμβαινουν πιο συχνά "αλλα".
Εχω την εντύπωση οτι ξέρω τι εννοείς φίλε Βρασίδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν το πιασα σωστά, τότε συμφωνούμε.
μου εφερε δακρυα...
ΑπάντησηΔιαγραφήKι εγω συγκινήθηκα πολυ με αυτη την ιστορία cook.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗρθα στη θέση του πυροσβέστη πιο πολυ που αυτο το μωράκι το συνάντησε αγνώριστο, γυναικα πια.
Κι αυτη ηθελε να του πει ενα ευχαριστώ πριν αυτος φύγει.
Ειναι πολυ συγκινητικό.
Μια απίστευτη, στα μάτια μας, ιστορία, και όμως είναι αληθινή..
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως και κάποιοι Ανθρωποι..
:-)