Η παλιόφιλη

"Ασχήμυνες" ήθελα να της πώ, αλλα δεν τολμούσα.

"Ομόρφυνες" μου ειπε αλλα δεν ξέρω τι εννοούσε ακριβώς.

Οι σακκούλες κάτω απο τα μάτια μου μαρτυρούσαν ταλαιπωρία.

Πρόσφατα ειχα μιά αλλεργία -μάλλον- και ειχαν πρηστεί τα μάτια μου σαν του Χούλκ οταν τα παίρνει στο κρανίο και γίνεται βάζελος.

- Πόσο καιρό εχω να σε δώ ρε ;

- Πωπω πάει καιρός, πράγματι, εγω φταίω μωρε, εχω μπλέξει.

- Μια ζωή μπλεγμένος εισαι μωρε Τζόνη, τι εγινε πάλι ;

- Α, τίποτα νεο, όπως τα ξέρεις.

- Ε τι όπως τα ξέρω μωρε Τζόνη, αφου εγω ξέρω τα δικά σου απο έξι μήνες τώρα.

Κάτι θα εχει αλλάξει, δεν μπορεί, καλά σε βλέπω.

- Φοράς φακούς ;

- Τι φακούς ;

- Φακούς επαφής τρίτου τύπου, τι φακούς ; Για τα μάτια, να βλέπεις.

- Οχι δεν τους μπορώ.

- Ε, τότε δε βλέπεις καλά, ενα μάτσο χάλια ειμαι. Και δύο μη σου πώ.

- Ελα, υπερβάλλεις. Τι κάνουν οι γονείς σου ; Ο ξάδελφός σου ;

- Ποιός απ όλους ; Καλά ειναι όλα τα ξαδέρφια ετσι κι αλλιώς. Μια χαρά.

Εσυ πώς τα πάς ;

- Εγω, αστα... μόλις χώρισα απο τον Ορέστη και ειμαι σε φάση αποτοξίνωσης. Δεν έβγαινα για δυό μήνες, έτρεχα και με τη μάνα μου και το σόϊ στο χωριό...

- Και τώρα, σόλο ; Εχεις τίποτα ; Τα φτιάχνουμε ;

- Μπα, εντάξει κοίτα, όλο και κατι γίνεται αλλα δε θέλω. Ουτε σενα σε θέλω, στο χω πεί. Εσυ εισαι φίλος. Ασχετα που κοιμηθήκαμε κάποτε μαζί.

- Ε, κοιμηθήκαμε, και τι κάναμε ; Τίποτα, λιώμα ήμασταν και μετά ξυπνήσαμε γυμνοί σε ενα δωμάτιο με άλλους πέντε. Γαμω την τρέλα μου τι τρελή φάση ηταν αυτή!

Γαμ*θήκανε όλοι εκείνο το βραδι ; Τι εγινε, δεν ξέρω, δεν έμαθα ποτέ ! Χαχαχαχα ...

- Χαχαχα, τι να σου πώ, δεν ξέρω ! Την εχω διηγηθεί την ιστορία σε μια φίλη μου και δεν με πίστευε ! Πολύ γέλιο, άλλα χρόνια εκείνα ρε Γιάννο, πάνε.

- Και τι δεν θά δινα για να ξαναγυρίσουμε στο τότε, καλή φάση !

Μουσικές, ξενύχτια, γέλια, ανεμελιά και να σκεφτείς ήμασταν και άνεργοι, εγω δηλαδή.
Μαλλιάς εγω, κοκκινομάλα εσυ, ουτε αμάξι δεν ειχα τότε, αλλα ζήτω η τρέλα χαχαχα...

- Ναι, εγω σπούδαζα ακόμα, τέλειωνα τότε.

- Πωπω να ξαναγυρίζαμε σε κείνα τα χρόνια, Νάξος, Σαντορίνη, Φολέγανδρος, Μήλος.... ω ρε μάνα μου ...

Εκείνη την ωρα μας πλησίασε ενας μαύρος.

Πουλούσε CD παράνομα. Μου εδειξε ενα πάκο να διαλέξω.

Το πρώτο ηταν μια ταινία με τίτλο Jurassic Park.

Την εχω δεί. Για στιγμές που φάνηκαν σαν την αγωνία του τερματοφύλακα στο πέναλτι, πέρασε απο το νού μου μια τόσο μεγάλη επιστροφή στο παρελθόν. Τότε που δεν ήξερα τι θα συνέβαινε 18 χρόνια μετά. Η ιδέα και μόνο οτι επιστρέφοντας στα χρόνια εκείνα τα παλιά μπορεί να συναντούσα δεινόσαυρους τρομερούς, αυτούς που τότε φοβόμουν και τους ειχα δώσει αξία παραπάνω απ όση είχαν, με έκανε να θέλω να χαρώ το παρόν.

- Οχι, ευχαριστώ δεν θα ξαναγυρίσω, είπα στον συμπαθή μαύρο.

- Τι του είπες του ανθρώπου ρε ; μου λέει η Κική οταν ξεμάκρυνε ο τύπος.

- Εεεε ;;; εεε, τίποτα, όλα οκ, πάμε το βράδι για να ακούσουμε ρεμπετιά ή κανα τζάζ ;