- Καλησπέρα.
- Καλησπέρα, τι κάνεις ;
- Καλά λέω, μόλις γύρισα απο αγώνα, ψόφιος είμαι, εσείς ;
- Εμείς... τι να κάνουμε, εδω, στον αγώνα, δίνουμε, δίνουμε, αγωνία !
- Κατάλαβα, εξετάσεις ε ;
- Ναι, ναι, εξετάσεις, πανελλήνιες !
- Καλό κουράγιο.
- Φχαριστούμε, να σαι καλά ( η μαμά, όχι η κόρη, αυτή κιχ δεν είπε )
ΔΙΝΟΥΜΕ είπε !
Οικογενειακώς ; :?
Το παιδί δίνει, ο μπαμπάς και η μαμά τι στο καλό λένε πως δίνουν ;
Πάει, θα τα αγχώσουν τα παιδιά και οι ίδιοι !
Ας τ΄ αφήσουν στην ησυχία τους να μελετήσουν, και ας κάνουν κάτι να πάψει αυτή η πανελλήνια οικογενειακή ταλαιπωρία κάθε χρόνο με τις πανελλήνιες εξετάσεις !
Δεν είναι δυνατόν για ενα-δύο μήνες να παλαβώνει η μισή και βάλε Ελλάδα για να πετύχει το παιδί στις εξετάσεις !
Κακό κάνουμε στους εαυτούς μας και στα παιδιά. Ασε το αδιάκοπο πηγαινέλα και τα δίδακτρα σε φροντιστήργια όλο τον χρόνο.
Δε λεω πως δεν είναι σημαντικό μεν, αλλα όχι κι έτσι βρε παιδιά, όχι κι έτσι !
μεγαλη κουβεντα ειπες!καθομαστε και δινουμε ξανα και ξανα και λουζομαστε αυτα που στο παρελθον ισως κοροιδευαμε. καλο βραδυ!
ΑπάντησηΔιαγραφήuna mama, χαίρομαι που δεν είμαι ο μόνος που σκέφτομαι ετσι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΙσως να μην είμαι και ο μόνος που θα θελα αυτη η τρέλλα να λήξει, να είμαστε άνθρωποι και εμείς όλοι και τα παιδιά να μην ζούν κι αυτά κι εμείς εναν εφιάλτη επειδή ετσι θέλει το σύστημα.
Αν καταφέρουμε να αλλάξει, τότε κάποιοι άλλοι θα είναι καλά αργότερα !
Καλως πέρασες απο δω και θα τα λέμε συχνά... καληνύχτα :)
Δεν με πειράζει τόσο που οι γονείς λένε "δίνουμε" αντί για "δίνει" το παιδί. Δεν είμαι γονιός οπότε δεν μπορώ να μπω στη θέση τους και να πω "μα καλά τι λένε". Εξάλλου όλη η οικογένεια περνάει μια δοκιμασία αυτή την περίοδο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που με ενοχλεί είναι η αντίδραση κάποιων γονέων στην αποτυχία στις πανελλήνιες. Γιατί φυσικά δεν περνάν στην πολυπόθητη σχολή όλοι όσοι διάβασαν... Αυτοί οι γονείς σκέφτονται μόνο τη δική τους ματαιοδοξία και δεν σκέφτονται τι περνάει το παιδί τους που αφοσιώθηκε σε μια προσπάθεια δυο τριών, πιθανώς και περισσότερων, χρόνων.
Κάτι τέτοιες καταστάσεις είναι πιο συνηθισμένες στην επαρχία όπου οι κοινωνίες είναι μικρές και τα νέα διαδίδονται γρήγορα από στόμα σε στόμα...ειδικά τα κακά νέα...
Κουράγιο σε όσους δίνουν, μπόρα είναι θα περάσει, όλοι τα περάσαμε και όλοι βγήκαμε δυνατότεροι από την εξουθενωτική αυτή εμπειρία.
Σωστό σε βρίσκω Τζονάκο... Η κατάσταση έχει ξεφύγει για τις οικογένειες και τα παιδιά τα 2 τελευταία χρόνια του σχολείου τους...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αυτογνωσία και το humor σε όλη την περίοδο της προετοιμασίας και της εξέτασης των πανελληνίων, εμένα τουλάχιστον με βοήθησαν πολύ.
Μία ευκαιρία είναι...για το μέλλον, όχι το μέλλον, κανένα μέλλον δεν είναι προκαθορισμένο και εξασφαλισμένο! (είπα με τα "ιεροτελεστικά των πανελληνίων" που τους κάνουν μήπως κ εχουν χαζέψει)
Καλό το γειτονάκι? Να στείλω βιογραφικό? :D
-Βασίλης
Αυτό το πράγμα πάντα με εκνεύριζε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε φτάνει που το έρμο το παιδί έχει το άγχος του και την αγωνία του, έχει και τους γονείς του να κάνουν λες και δίνουν εκείνοι εξετάσεις. Τους φορτώνουν και τα δικά τους "θέλω" και τις δικές τους -τυχόν- αποτυχίες.
Ευτυχώς οι δικοί μου δεν είχαν τέτοια κόμπλεξ.
Καλημέρες και καλό ΣΚ. :)
H κατάσταση όσο πάει και χειροτερεύει σε αυτό το θέμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτις μέρες μας οι γονείς δεν είναι πια αγράμματοι ή με του δημοτικού, όπως συνέβαινε τις παλιότερες γενιές και αυτό, αντι να είναι βοηθητικό στοιχείο για την προσπάθεια των παιδιών αποβαίνει εναντίον τους!
Οι απαιτήσεις των γονιών είναι τεράστιες, η καταπίεση μεγάλη, το άγχος υπερβολικό!
Φταίει και το εκπαιδευτικό σύστημα. Κυρίως όμως φταίνε οι γονείς που ακόμα, μετά από τόσα χρόνια, δεν έχουν (έχουμε) ξεφύγει από το κόμπλεξ να γίνουν όλα τα παιδιά μας επιστήμονες, λες και από τις σπουδές κρέμεται η ευτυχία τους!
Και όλη αυτή η υπερβολή και η παράνοια ξεκινάει από το δημοτικό.
Ας αφήσουμε τα παιδιά πιο ελεύθερα, ας τους δίνουμε περιθώρια να έχουν τις δικές τους επιλογές και τη δική τους ζωή. Δεν είναι η συνέχειά μας. Είναι ξεχωριστές προσωπικότητες, με δικαίωμα και στα λάθη και στην αποτυχία.
oi panellinies prepei apla na katargithoun.
ΑπάντησηΔιαγραφήafinoun traumata trela kai sou klevoun xronia ap ti zoi sou me to agxos pou travas.
ki eimai ap tous tixerous pou oi goneis tous itan toso anetoi pou me eipan:an einai na pethaneis min pas kan na doseis.
an itan allios oi dikoim th autoktonousa.xoris malakies.
@ Απικο το οτι λένε "δίνουμε" είναι μια δήλωση συμπαράστασης αλλα δείχνει καθαρά οτι περνάνα πιο πολύ μαρτύριο οι ίδιοι και μεταδίδουν στο παιδί κάποιο επιπλέον άγχος στην προσπάθεια να το στηρίξουν.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Καλλιτέχνες, είπατε την βασική λέξη-κλειδί : ΧΙΟΥΜΟΡ
Χωρίς χιούμορ, η ζωή δεν εχει πλάκα.
( Βασίλη ποιό γειτονάκι ; )
@ confused, πάρα πολλά παιδιά καταλήγουν ... confused με όλο αυτό το βάρος. Και αντε μετά, όπως λένε κι οι Καλλιτέχνες, να βγάλουν μέσα σε 2-3 ώρες όλα οσα έμαθαν !
@ Ενεσούλα καλωσήρθες :) Αυτή η κατάσταση πρέπει να πάψει να χειροτερεύει και να αρχίσει να βελτιώνεται. Οσο σκέφτομαι ανθρώπους που εχω γνωρίσει, με 4 πτυχία, τέρατα μόρφωσης αλλα κάνει μπάμ, οτι δεν είχαν την εφηβεία που έπρεπε... κουνάω το κεφάλι με απογοήτευση.
@ danossiel καλωσήρθες. Εχω πρόβλημα με τα γκρίκλις αλλα θα σε πώ οτι οι γονείς ίσως είναι όοοολα τα λεφτά. Παίζει μεγάλο ρόλο σε τι περιβάλλον θα έχεις τις πρώτες σου -με το συμπάθειο- κάβλες. Η εποχή που πρέπει να χτιστεί ο άνθρωπος που θα είσαι στα 40 σου, στα 45 σου, είναι πολύτιμη για να τη σπαταλάμε πάνω σε ενα παιδί των 18 που έχει όνειρα, ενέργεια, αναζητήσεις, απορίες.
Και ναι, μάλλον εισαι τυχερή :)