Οι τελικοί μας στην τελική, τελικά δεν εχουν τέλος

Ο Μάης μήνας ...
('...κάθε Μάη, το τρενάκι της ψυχής μου ξεκινάει...')
ήταν πάντα μήνας τελικών. Τελικά Διαγωνίσματα,  διαβάσματα, τελικοί κυπέλλων στα ποδόσφαιρα, τα μπάσκετ και εσχάτως και τελικοί... κυβέρνησης.
Αυτη την εικόνα θέλω να κρατήσω ζεστή, (καρακλεμμένη απο το gazetta.gr) :

Πράσινοι και κόκκινοι μαζι σα να μην τρέχει μία.

Δεν ασχολούμαι ιδιαίτερα με το ποδόσφαιρο, επειδή επέτρεψε να εκτραφούν κάφροι μέσα στην αγκαλιά του. Ασχολούμαι μόνο με το μπάσκετ επειδή το λατρεύω.
Ηταν ενα Final-4 πολύ μέτριο με  χαμηλά σκορ και παιχνίδι τακτικής σε βάρος του θεάματος, μια τετράδα αγώνων των προπονητών πιο πολύ αλλα που στο  τέλος κέρδισε ο αθλητής. Ο Πρίντεζης, που έκανε καταπληκτική χρονιά φέτος θα μπορούσε να ειναι ο MVP της Euroleague, πέτυχε το νικητήριο καλάθι σε ενα θρίαμβο του αθλητή απέναντι στο χρήμα, τους κάφρους της εξέδρας, τους κάφρους της δημοσιογραφίας, τη σκοπιμότητα και την κατάντια της Ελλάδας.

Ο τελικός αυτός έπρεπε να είναι Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός.
Τουλάχιστο θα βλέπαμε καλύτερο μπάσκετ.
Δεν ειναι ντροπή ρε συ να εχει ο Τελικός στο α' δεκάλεπτο, σκορ 10-7 ;
Ο Ολυμπιακός πήρε αυτο που ήθελε πολύ εδω και 15 χρόνια χάρη στην ικανότητα του Ιβκοβιτς να φτιάχνει ομάδες με νέα παιδιά με όρεξη. Πήρε αυτό που πλήρωσαν με ποταμό χρημάτων επι χρόνια οι Αγγελόπουλοι.

Η ΤΣΣΚΑ πήρε αυτό που άξιζε με βάση την απόδοσή της κι όσα έγιναν στον ημιτελικό απέναντι στον Παναθηναϊκό, που νίκησε με ενα καλάθι με μεγάλο σμπρώξιμο απο τη διαιτησία.

Η Μπαρτσελόνα πήρε αυτο που βάσει απόδοσης δεν άξιζε. Στη θέσης της έπρεπε να είναι η Μακκάμπι Τελ-Αβιβ. Μη με ρωτάς τι δουλειά εχει το Ισραήλ στην Ευρώπη, ποτέ δεν κατάλαβα. Κατώτερη του αναμενόμενου η ισπανική ομάδα.

Ο Παναθηναϊκός πήρε για πρώτη φορά την 4η θέση σε αναρίθμητες πλεον συμμετοχές στα τελικά τηες Ευρωλίγκας. Κανένα δάκρι γι αυτην την υπέροχη ομάδα  που με λίγη τύχη θα έπαιρνε το 7ο ευρωπαϊκό τρόπαιό της. Τα έχει κάνει όλα αυτη η υπέροχη παρέα και την ευχαριστώ πολύ. Του χρόνου θα έχουν αλλάξει πολλά. Αλλα το πνεύμα του νικητή θα παραμείνει.

 - ΤΕΛΙΚΟΙ ΓΙΑ ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

Εχω αποφύγει να γράψω κάτι αυτές τις μέρες που τρέχει η φάση "γίνε ο επόμενος πρωθυπουργός" αλλα θα γράψω τώρα οτι απλά κανένας δε θέλει να γίνει πρωθυπουργός αν δεν διασφαλίσει ψηφαλάκια και κομματική επιβίωση.
Το πολιτικό μας σύστημα ειναι Κομματοκρατία, άρα δεν έχουμε ελπίδα και ενα στρατιωτικό πραξικόπημα πραγματικά θεωρώ οτι ισως δεν ειναι μακριά αν συνεχιστεί αυτη η σαχλαμάρα.
Ενα εκλογικό σύστημα πολύ λάθος, για να μη πω κατι χειρότερο, και ενα Σύνταγμα που επιτρέπει τόση Δημοκρατία που δεν μπορεί κανένας να κηρύξει άνομο ενα συγκεκριμένο "κόμμα" που κάποιοι ηλίθιοι πήγαν και ψήφισαν για να τιμωρήσουν το Βενιζέλο και το ΓΑΠ. Βέβαια πολύ περισσότεροι έκαναν το ίδιο μόνο που ψήφισαν Καμμένους Ελληενς και να τους χαίρεται η μαμάκα τους.
Το Σύνταγμά μας και ο εκλογικός νόμος αλλα και η διαδαλώδης πολυνομία μας θέλουν αλλαγές εκ βάθρων.
Ακόμα κι αν με απλή αναλογική θα έμπαιναν 15 κόμματα στη Βουλή, ισως αυτο να ήταν καλύτερο απο αυτο το θέατρο που βλέπουμε να παίζεται.

Η κρίση ειναι διεθνώς Τραπεζική, εντός Ελλάδας πολιτική και κρίση αξιών και θεσμών. Εντός ΕΕ η κρίση ειναι οτι να 'ναι, οι ευρωπαίοι αποδείχτηκε πως λένε οτι πούν οι Τράπεζες και πίστευαν οτι ενα ενιαίο νόμισμα θα έφερνε πραγματική ενοποίηση χωρίς να λάβουν υπ όψη τους άλλες παραμέτρους. Κι αντι σε αυτό να είμαστε πρωτοπόροι ως χώρα και να ειδιώκουμε ευρωπαϊκή ενοποίηση μεσα απο θεσμούς, αξίες, σεβασμό, αλληλεγγύη, βρεθήκαμε ουραγοί να πληρώνουμε το γερμανό που υποτίθεται νικήσαμε στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, να μπαίνουμε σε Αγγλικό Δίκαιο που ιστορικά ο Αγγλος εχει αποδείξει οτι δεν ειναι φίλος και να παρακαλάμε τον κάθε Μπαρόζο και Μέρκελ να μας κάνει καμμια καλύτερη τιμή.

Ας μην αναφερθώ καν στα ελληνικά ΜΜΕ που κάπως την είδαν οτι έχουν καθήκον να ασκούν πολιτική !

Αυτά και αντι να ασχολούμαστε με το πού θα πάμε διακοπές, μετράμε φραγκοδίφραγκα να δούμε αν βγαίνει ο μήνας με όσα έπεσαν οταν γυρίσαμε τούμπα το παντελόνι.

Κάθε μέρα παίζουμε κρίσιμο τελικό με έπαθλο την αξιοπρεπή διαβίωση, αν όχι μια απλή επιβίωση.