Blogging 2011

Παρακολουθώ θέματα σε μπλογκς, τικάροντας την επιλογή να μου έρχονται τα επόμενα σχόλια μέσω μέηλ. Aυτη την εποχή διαβάζω περίπου 15 θέματα την ημέρα, αφήνω 6-8 σχόλια περίπου.Παλιότερα διάβαζα κάπου 35 θέματα και σχολίαζα στα 30.
Διαβάζω 5-6 άλλα μπλόγκς που γράφουν μεγάλα κείμενα και μπορεί να σχολιάσω, μπορεί και όχι. Γράφουν φοβερά, θα ήθελα να γράφω ετσι.
Παρακολουθώ τις εξελίξεις και το πώς κινείται ο κόσμος που χρησιμοποιεί το διαδίκτυο για επικοινωνία. Υπάρχουν πιά ενα σωρό καλούδια. Παλιότερα είχαμε πολύ λιγότερα και βραδυκίνητα μέσα επικοινωνίας.
Ηταν Δεκέμβρης του 2004 οταν ειπα να βγάλω αυτο εδω το μπλογκ στην ελληνική μπλογκόσφαιρα και μετά απο κάποιες απαραίτητες αλλαγές, βγήκα τον Ιανουάριο του 2005.

Ειμαι σε σκέψη για το αν το κλασσικό παραδοσιακό blogging πρέπει να αλλάξει, τουλάχιστον για μένα, ισως πρέπει. Ηδη προ πολλού εχω μειώσει τον χρόνο που περνάω στο νετ, βρίσκω εναλλακτικούς τρόπους έκφρασης που δεν εχει απαραίτητα να κάνει με σχολιασμό και με κοινωνική δικτύωση ( σίγουρα όχι όπως την εννοούν οι φατσομπούκιοι ). Εχουν φαγωθεί με τα social media λες και ειναι κάτι το απολύτως απαραίτητο για να ζούμε.
Δεν απαντώ σε ενα προς ενα στα σχόλια ειδικά αν αυτά ειναι τύπου 'καλημέρα, συμφωνώ' ... φαντάσου να εχει βάλει ο άλλος παρακολούθηση του θέματος και να λαμβάνει κάθε τόσο κι απο μια απάντηση οχι επι της ουσίας του θέματος, αλλά απαντήσεις προς άσχετα.
Ενας σοβαρός λόγος να πάψω να παρακολουθώ ενα μπλογκ, ειναι οι σχολιαστές του.
Ανάλογα με την αξία των σχολιαστών - αναγνωστών αντανακλάται αξία και στον/στην   μπλόγκερ - ιδιοκτήτη.
Σε τσακωμούς δεν μπαίνω,ειδικά σε θέματα πολιτικής  όπου μόλις πέσει μιά κουβέντα περι αριστεράς κλπ. αρχίζουν και την πέφτουν όλες οι συνιστώσες και φωνάζουν ποιός εχει πιο πολύ δίκιο. Δε γίνεται κουβέντα ετσι.
Επίσης δεν μπαίνω σε ζητήματα προσωπικού χαρακτήρα, ξεκατινιάσματα και τέτοιες ομορφιές. Δεν κάνω άλλωστε hate blogging.

Μη θέλοντας να κάνω το blog μου ενα νεροχύτη γκρίνιας και μιζέριας, που ειναι ότι χειρότερο, ειδικά αν τη συνδυάσει κανείς με την ισοπέδωση και την καρεκλάτη αγωνιστικότητα των δήθεν μαχόμενων πολιτών, ναι, αυτών που πάνε σε πορείες διαμαρτυρίας μόνο και μόνο για να βγάλουν φωτογραφίες ωστε αμέσως στο μπλογκ τους να αποδείξουν οτι ήταν εκεί, μαχόμενοι, θα γράφω πότε πότε και οχι συχνά.
Αμα θες να αγωνιστείς για κάτι τρέχεις έξω και το κάνεις. Εδω βάζεις κείμενα, αλλα η ζωή ειναι έξω. Προβάλλεις εδω ενα μερος της ζωής, όποιο θες, αλλα μην ξεχνάς, δεν εισαι εισαγγελέας, ούτε δικαστής, ούτε δημοσιογράφος, ναι, εσυ που βρίζεις τους δημοσιογράφους, οταν βάζεις λινκ απο ενα θέμα απο ειδησεογραφική σελίδα, ενας δημοσιογράφος το έγραψε αλλα τότε σου αρέσει, και δεν τον βρίζεις. Τότε δεν ειναι αλήτης-ρουφιάνος κλπ.

Νέες μορφές blogging ξεπηδάνε ασταμάτητα και πρέπει να διαλέξω αν θα κάνω κάτι άλλο, τι με εκφράζει, αν υπάρχει κάτι καλό και σωστό, τι μου ταιριάζει και θα με διασκεδάζει όσο πρέπει χωρίς να μου τρώει πολύ χρόνο απαραίτητα.
Τα παλιά μου μπλογκς, το "Βότσαλο", και το αθλητικό "Sportsquall" έχουν σιγήσει εδω και πολύ καιρό. Δεν ειχα χρόνο, δεν είχα διάθεση, τέλος. Δεν τα διαγράφω ακόμα.
Παραμένω ως συντάκτης σε ομαδικά μπλογκς που ειμαι, όσο διάστημα θεωρώ οτι μπορώ να υπάρχω εκει, θα γράφω σε αυτο εδω το μπλογκ όταν εχω κάτι να πώ, -και τελευταία δεν εχω να πω κατι καλό ή έχω τόσα πολλά που θα έπρεπε να ασχολούμαι όλη μερα με το μπλογκ - και θα κάνω δοκιμές σε διάφορες άλλες πλατφόρμες.
Δεν μου πάει να κόψω τα σχόλια απο εδω, και δεν το κάνω, επειδή υπάρχουν συνμπλόγκερς που με εκτιμούν και τους εκτιμώ σε ολα αυτά τα 6 χρόνια στο χώρο των μπλογκς ... όμως πρέπει να γίνει το ένα ή το άλλο. Η παρατάω αυτο το είδος μπλόγκινγκ ή όχι, αφου η μέση λύση ειναι να εχω όσα εχω, συν οτι νέο ! Δηλαδη αντι να κερδίσω χρόνο, να φορτωθώ κι άλλο !

Μιά αποστασιοποίηση απο την επικαιρότητα θα μου έδινε ίσως μερικές ανάσες, η μόδα ειναι να βρίζεις τον ΓΑΠ, αλλιώς δεν εισαι "μπλόγκερ" ή κάτι τέτοιο τελος πάντων. Και δε θέλω άλλες GR-ίνιες ελληνικές :) για την ωρα. Ο κόσμος ειναι πολύ θυμωμένος και αυτό πρέπει να το καταλάβει όλος ο πολιτικός κόσμος, πλέον δεν αρκούν τα συνθήματα και πρέπουν πράξεις να γίνουν, δράση αληθινή και με ομαδικό πνεύμα.
Να επιβάλλουμε στους εαυτούς μας ως λαός να είμαστε ομάδα πάνω απ' όλα.
Ευχαριστώ όλους όσους στα 6 αυτά χρόνια μιλήσαμε, επικοινωνήσαμε θετικά και προσφέραμε όλοι μαζι απο ενα λιθαράκι στο να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.