Τις ξεφύλισσα σαν να 'θελα να μιμηθώ εκείνη τη στιγμή που λένε οταν φεύγεις, πως περνά η ζωή σου όλη απο μπροστά σου. Δεν ξέρω αν ειναι αλήθεια αλλα θα το μάθω κάποτε και εγω.
Στις πρώτες φωτογραφίες ειναι φίλοι και φίλες που τραγουδάμε ολοι μαζι και χορεύουμε στο σπίτι που έμενα τότε στο Παγκράτι. Ενα ώπα χοροπήδηξε μέσα μου.
Μετά ειμαι εγω με μιά φίλη να παίζουμε τάβλι κατάχαμα, απόγευμα στο Λυκαβηττό.
Ρίξε μια ζαριά καλή, και για μενα βρε ζωήηηη ... χαχαχ, το χορεύαμε αυτό.
Μετά πάλι εγω και το παλιό μου το αμάξι, το πρώτο μου.
Μετά κατι φωτογραφίες φίλων σε βόλτα στην Καστέλλα στον Πειραιά ενα μεσημέρι.
Με τους ίδιους φίλους είχα πάει στον Πόρο εκδρομή κάποτε και η επόμενη φωτογραφία δείχνει δύο απο αυτούς να παίζουν τάβλι πάνω στην παραλία, δυο μέτρα απ' το κύμα.
Δυό ζευγάρια κάτω απ τις ομπρέλλες, εγω με μια Ολλανδέζα δίπλα σε ενα σκάφος, ο Πόρος, δυό παλιές γνωστές πάνω στο κύμα ποζάρουν, μετά εγω, πάλι εγω με κάτι φίλους, πάλι εγω με φίλο, μιά φωτογραφία της Αθήνας απο τον Υμηττό, μετά 6-7 απο κάμπινγκ στη Χιλιαδού το 1994 -πολύ τρελά είχαμε περάσει- μετά πάλι εγω με ενα σκυλάκι, α, να και μια που παίζω μπάσκετ, χοχο καλός ήμουν τότε.
Ωπα, να και οι φωτογραφίες απο το τριήμερο ξεπέταγμα στη Θεσσαλονίκη τον Δεκέμβρη του '95, σαν να χουν περάσει αιώνες μου φαίνεται.
Το άλμπουμ τελειώνει με φωτογραφίες απο Απόκριες του 2000 και μετά πρέπει να το κλείσω.
Οι στιγμές διαρκούν όσο και το πέσιμο του κλείστρου της φωτογραφικής μηχανής.
Οσο δυό ανάσες, όσο να τυπωθούν στο μυαλό και την καρδιά.
Ισως απο ματαιοδοξία να κρατήσω ζωντανές όσες περισσότερες στιγμές της ζωής μου μπορώ, εχω μαζέψει πάνω απο 5.000 φωτογραφίες τυπωμένες και πάνω απο 8.000 ψηφιακές ... πόσα κλικ, πόσες αποθηκευμένες μνήμες κι ομως κάνω προσπάθεια για να μπορέσω να θυμηθώ πώς ήταν ο ήχος του γέλιου όσων εικονίζονται, πόση ζέστη ειχε εκείνη την ωρα ή πόσο κρύο, πώς μύριζε γύρω, τι άλλο ακουγόταν, τι ακολούθησε μετά απο το τράβηγμα της κάθε φωτογραφίας.
Ο κάθε ενας ειναι κι ενα ξεχωριστό και μοναδικό άλμπουμ ο ίδιος που ποτέ κανείς δεν θα μπορέσει να το ξεφυλλίσει όλο, ως το τέλος ...
Πόσες αναμνήσεις! στιγμές μαγικές μας γυρίζουν πίσω αυτές οι εικόνες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΆλλες φορές πληγώνουν γιατί βλέπεις πόσο ευτυχισμένος ήσουν τότε πόση δυστυχία κουβαλάς σήμερα αγαπημένοι σου φύγαν!
Δεν θέλω να βλέπω φωτό με πληγώνει όμως και το αύριο με φοβίζει περισσότερο!
Διακρίνω μια αισθηση νοσταλγίας;Μπροστά,ρε φίλε...:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα....
Κι εμένα με συγκινεί το ξεφύλλισμα των παλιών άλμπουμ, φίλε Τζονάκο, γι' αυτό τελευταία το αποφεύγω. Προτιμώ για τις αναδρομές μου ν' ανακαλώ στιγμές που έχω κλείσει στο μυαλό!... 'Ασε που με τις ψηφιακές ξέχασα τι θα πει ιλουστρασιόν χαρτί!
ΑπάντησηΔιαγραφήxaxaxa μπορεί να έχω γράψει λίγα ποστ σχετικά με το χρόνο που κινούμαι στο μπλογκοχώρο.. αλλά φαίνεται ότι είναι αρκετά για να σχολιάζω παντού ανασύροντας παλιά ποστ :):)
ΑπάντησηΔιαγραφήαλλά καμιά φορά η απάντηση είναι διαμηρασμένη σε πολλά ποστ.. και ίσως κουράζει.. :):)
η φωτογραφική μηχανή ήταν η προέκταση του χεριού μου.. έτσι δύσκολα θα με έβλεπες μέσα στο κάδρο.. άπειρα κλικ.. απειρα μέτρα ασπρόμαυρο ilford.. άπειρες ξινές κόκκινες ώρες στο σκοτινό θάλαμο.. δυστυχως σε μια πλημήρα έχασα το μεγαλήτερο μέρος του αρχίου μου.. και 2-3 χ΄ρονια στο σκοτινό θάλαμο τυπογραφίου.. με κάναν και το ξεπέρασα.. :):)
αντε πάλι με συγκίνησες το γερομπισμίκι :):)
ααααα υπήρξαμε συγχωριανοί;.. ήμουν παγκράτι από το 1964 ως το 92.. και ξανα γύρισα για λίγο.. 1999-2000 :):)
την καληνύχτα μου :):)
Ω, ναι, νοσταλγία σίγουρα ειναι.
ΑπάντησηΔιαγραφή@VAD
Το αύριο να μην το φοβάσαι, διάβασε το χτές και θα ξέρεις το αύριο αν έχεις σήμερα ζήσει το σήμερα.
@zoyzoy
Ο καλυτερός μου φίλος μου εχει πει οτι η καλύτερη κάμερα ειναι ο νούς.
@Ευάγγελος
Αλλος ενας παλαβός που ξόδεψε μέρες και χρήμα και ώρες και νού με φίλμ ILford ... άλλες εποχές,με άλλη αξία στη φωτογραφία που δεν ήξερες ακριβώς τι πέτυχες, μέχρι να το δεις τυπωμένο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θα σχολιάσω στο παλιό σου πόστ για λόγο που ίσως καταλάβεις κάποτε. Για μένα ειναι σημαντικός λόγος.
Ομως γράφεις καλά.
"...σκορπίζονται ένας σορός
παλιές φωτογραφίες
αρχίζει αμέσως ο χωρός
μ'αρχαίες ιστορίες..."
Πάνω κάτω τα ίδια σκεφτόμαστε, μια κοινή μας συνμπλόγκερ μου ειπε πριν λίγο καιρό οτι εσυ κι εγω ταιριάζουμε. Επιβεβαιώνεται.
@koulpa
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ KAI ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΣου εύχομαι κάθε μέρα να'ναι μέρα γιορτής για σένα!
Από καρδιάς ♥ ♥ ♥
Χρόνια Πολλά
ΑπάντησηΔιαγραφήγια τη γιορτή σου.
Να 'σαι καλά,
να μας θυμάσαι.
'Ο,τι ζητά η ψυχή σου,
να έχεις πάντα στη ζωή σου.
ax.. αυτή η αίσθηση.. την ώρα που αχνοφαίνεται η εικόνα μέσα στο acidofix και η στιγμή που την βάζεις στο stopbath.. είναι αναντικατάστατη.. και μάλον δε θα μου ξανασυμβεί.. :):)
ΑπάντησηΔιαγραφήχαχα μα δε περιμένω σχόλια στα παλιά.. αν και με ιντρίγκαρες τώρα.. αλλά έχω υπομονή.. :):)
χαχαχα η συγκεκριμένη συμπλόγκερ έχει ταλέντο στην κοινωνική μηχανική.. :):)
εορτάζεις; χρόνια πολλά και καλάαα διοτι ως γνωστόν.. σπίτι χωρίς γιάννη προκοπή δε κάνει.. :):)
την καλησπέρα μου :):)
Χρόνια πολλά και καλά ρε Johnny. Ότι επιθυμείς να πραγματοποιηθεί στο εκατονταπλάσσιο και με τόκο 100%. Βασικά άλλη ευχή θα ήθελα ν' αφήσω αλλά το σχόλιο θα γίνει shocking οπότε άστο. Υπομονή και κουράγιο εύχομαι στον υπερθετικό βαθμό μα πάνω απ' όλα υγεία. Να 'σαι πάντα καλά για να βρίζουμε τα λαμόγια παρέα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεριμένω κέρασμα τσιπουράκι όταν βρεθούμε και κοψίδια (δε θα ξεφύγεις έτσι εύκολα)...
Χρόνια πολλά! (τα ξημερώματα πρώτη φορά λέω)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι η ζωή γλιστρά μέσα από τα χέρια. άδραξε τη μέρα κλπ κλπ
Κατ' αρχάς ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΤΖΟΝΥ!! Και κοιτάμε μπροστά!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ξεφύλλισμα ενός άλμπουμ από
παλιές φωτογραφίες μοιάζει σαν να κάνουμε βουτιά στα κατάκλειστα δωμάτια της ψυχής μας και παραμερίζουμε λίγη από τη σκονη που θαμπώνει τις μνήμες μας, τακτοποιούμε κάποιες θαμένες σκέψεις μας, ξεθάβουμε κάποιες παλιές μας αγάπες και αναλογιζόμαστε πώς θα ήταν η ζωή μας αν αυτό που ακολούθησε μετά από κάποια φωτογραφία ήταν διαφορετικό...
Μη μελαγχολείς, είναι όμορφη διαδικασία η ανασυγκρότηση των αναμνήσεων μας, γιατί παρότι βλέπουμε στο μάταιο χθες, μεγαλύτερα όσα πιστέψαμε πως χάθηκαν και ίσως τ' αποζητάμε χρόνια τώρα..., όμως σε κάνει
να πλάθεις όνειρα μακρύτερα, να θέλεις να ανοίξεις πανιά πλατύτερα και να ζωγραφίσεις τα σχέδιά σου τώρα πια καλύτερα...
:)))
εμείς οι ιδιοι όχι ίσως,μα αν το μοιραστούμε με άλλους...
ΑπάντησηΔιαγραφήεύχομαι χτες στη γιορτή σου να γέμισε το άλμπουμ με νέες χαρούμενες φωτο...:)
once more...χιλιοχρονος!
Αυτό λέω και 'γω...Βγάζε φωτό κι ας είναι κι άχρηστες...Η μνήμη θολώνει, παλιώνει, σκουριάζει...Οι φωτό μένουν, και οι τυπωμένες και οι ψηφιακές, ακόμα περισσότερο...
ΑπάντησηΔιαγραφή(Έχω γονατίσει τον σκληρό μου, και πάω και για 2ο...)
Και φυσικά να μην ξεχαστώ: Χρόνια πολλά και καλή χρονιά να έχουμε, φιλιά πολλά από ΝΖ...
Μικροί τα λέγαμε και αλμπούμ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναμνήσεις όντως...
Καλή χρονιά φίλτατε!
ΦΙΛΕ ,ΜΟΥ ΑΡΓΗΣΑ ΑΛΛΑ ΗΡΘΑ ΜΕ ΕΝΑ ΣΑΚΙ ΓΕΜΑΤΟ ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΣΟΥ.ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ όλους για τις ευχές για την ονομαστική μου γιορτή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤ' Αη Τζόνη ειναι και το τέλος των Εορτών αλλα και η αρχή μιας νέας δοκιμασίας, όπως κάθε χρόνο.
@zoyzoy ευχαριστώ.
@ΕΥΑ πάντα με ποιηματάκι :) ευχαριστώ.
@koulpa με σκοτεινό θάλαμο ασχολήθηκα λιγο, αλλα πολύ παλιά.
Αλλα η φωτγραφία πάντα με συγκινούσε με οποιαδήποτε μορφή.
Ευχαριστώ για τις ευχές.
@xalki eυχαριστώ, είπαμε οι εικόνες ειναι απόπειρες φυλάκισης στιγμών μιας ζωής που γλιστρά και φεύγει.
ΑπάντησηΔιαγραφή@marianaonice αγαπητή φίλη το ξεφύλλισμα των άλμπουμ ειναι χάδι στην ψυχή, ειναι χάδι στη μνμη, στο νού μας.
Το πριν και το μετά απο ενα στιγμιότυπο ειναι ολόκληρες ιστορίες !
Εντάξει μελαγχόλησα λίγο αλλα ειμαι καλά, θα ξεφυλλίζω τις φωτογραφίες μου συχνότερα.
@cook ανακάλυψα κάποτε οτι το να μοιράζεσαι ειναι μεγάλο πράγμα. Ηταν άλλωστε και ενα κίνητρο αυτο οταν ξεκίνησα το blogging.
Ευχαριστώ για τις ευχές σου.
@Artanis σίγουρα κι εσυ εχεις χιλιάδες φωτογραφίες. Φαίνεται οτι σου αρέσουν. Να τις χαιρόμαστε :)
Ευχές και σε σενα, ευχαριστώ πολύ.
@Kitsosmitsos γαλλικά τα λέγατε αλμπούμ ;
@Σκρουτζάκο να σαι καλά, ευχαριστώ.
Θα ακολουθήσει μάλλον μία ανάρτηση περι blogging, πιστεύω ενδιαφέρουσα.
ΑπάντησηΔιαγραφήEμεις ανασκαλέψαμε παλιές φωτογραφίες και δείξαμε στα παιδιά να καταλάβουν ποιά είναι η οικογένεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟταν ξανα και ξανά και ξανά, είδα τα ίδια και τα ίδια, ομολογώ βαρέθηκα κι εγω μαζί μ' αυτά.
Οι πεθαμένοι, έφυγαν, δεν γυρίζουν πίσω, κερνάνε μόνο θλίψη, πήραν και τα νιάτα μας μαζί,
να κοιτάμε μπροστά! τα παλιά φύγανε!
υ.γ. κι οταν φωνάζω εγώ πως άλλο ο σκοτεινός και αηδίες είναι το πείραγμα με το φωτοσοπ τώρα, με λένε τρελλή!
καλά κρασιά !!!
Τι κάνεις Γιάννη; Πέρασες καλά;
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν οι θυμησούλες είναι ωραίες, το ξεφύλισμα είναι θεραπευτικό.
Τα λέμε, καλό βράδυ να έχεις.
Θα σαλτ-άρω και θα σαλπ-άρω με αυτά που μας γράφεις tzonax...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι κι εγώ δεν τα συμπαθώ τα greeklish, ξεχνάς κι ότι έχεις μάθει....
Οσο για τα άλμπουμ, άστα μεγάλη υπόθεση....Θέλει "τακτοποίηση' και δεν είμαι σε φάση "τακτοποίησης" αυτή τη περίοδο, όλες οι φωτό χύμα είναι σε στιβαγμένα κουτάκια...
Ισως το καλοκαιράκι...
Καλό ξημέρωμα εύχομαι....