Πρόσωπα

Παντού πρόσωπα, άγνωστα και με παράξενο τρόπο ταυτόχρονα οικεία.

Τα βλέπεις και φεύγουν αλλα δεν σε πειράζει, παρακάτω θα υπάρξουν άλλα πρόσωπα.

Κι υπάρχουν σε σημεία κάθε στιγμή, πρόσωπα που κάτι αποζητάνε, το βλέπεις πάνω τους. Αλλος ειναι φοιτητής κι αγωνιά για το μέλλον του υποθέτω, άλλος ειναι εργαζόμενος μες στην ανασφάλεια για τη δουλειά του, άλλος έχει οικογενεικά θέματα να τον τρώνε, και μερικοί δείχνουν γλυκά αδιάφοροι ξέροντας οτι τίποτα δεν μετράει περισσότερο απο το παρόν.

Κάποτε κόντεψα να τρελαθώ απο τις χιλιάδες φάτσες στους δρόμους. Προσπάθησα, απο μια στιγμιαία διαστροφή να φανταστώ την ζωή του καθενός περαστικού. Χα, αυτο δεν γίνεται, ακόμα κι η μεγαλύτερη φαντασία δεν χωράει πολλά.
Η μαντεψιά για το πόσα πρόσωπα απο όσα βλέπεις ειναι πράγματι προβληματισμένα ή δείχνουν ετσι απο φυσικού τους, ειναι δύσκολη.
Οσα πρόσωπα γελάνε, σου μεταδίδουν ενα χαμόγελο και σκέφτεσαι οτι εστω εκείνη την στιγμή τα πρόσωπα λένε αλήθειες. Ισως περισσότερη αλήθεια δείχνει ενα γελαστό πρόσωπο απο οτι ενα θυμωμένο.
Ξέρεις, ο τρόπος που γελάει ο άλλος σε κάνει να καταλαβαίνεις αρκετά για το τι τον διασκεδάζει, άρα βλέπεις ενα κομμάτι απο τον εαυτό του.
Ειναι κατι πρόσωπα που δεν θες να τα θυμάσαι καν, γιατι ακριβώς τους διασκεδάζει η δυστυχία των άλλων, τους φέρνει μία ευφορία το να χλευάζουν άλλους με περισσή αλαζονεία. Αρρωστημένο γέλιο. Αυτά τα πρόσωπα, τα ξεχνάς.
Ανέκφραστα πρόσωπα θα δεις πολλά, ισως αυτά να ειναι τα περισσότερα.
Στον ίδιο χώρο θα δείς γελαστά πρόσωπα και σκεφτικά, διαφορετικές εκφράσεις στον ίδιο χώρο,  όπου θεωρητικά όσοι βρίσκονται εκεί, βρίσκονται για τον ίδιο σκοπό.

Δεν εισαι σίγουρος αν αυτο που βλέπεις πάνω τους ειναι ηρεμία, ή συγκατάβαση, προβληματισμός ή αναζήτηση, τι βρίσκεται πίσω απο ενα πρόσωπο, ποτέ δεν εισαι σίγουρος.
Είναι το πρώτο πράγμα που προσέχουμε σε κάποιον, το πρόσωπο. Ειναι ασφαλές όμως να βγάλουμε γρήγορα συμπεράσματα γι αυτο που βλέπουμε ;