Πρωινό ξύπνημα

Το ξυπνητήρι βαρούσε λαλαλάαα, απο ώρα.

Ηταν με ραδιόφωνο, ρυθμισμένο να παίζει εναν συγκεκριμένο σταθμό.

Εκανε παράσιτα σήμερα, δεν έπιανε καλά.

Αυτο ηταν το χειρότερο. Αλλο να ξυπνάς με μελωδίες και άλλο με γρατζούνιζμα αυτιών.

Το έκλεισε πατώντας όλα τα κουμπιά μέχρι που πέτυχε το off.

Τώρα έπρεπε να σηκωθεί και να ετοιμαστεί. Αν ειχε κίνηση πολλή στο δρόμο θα καθυστερούσε για 1478η φορά στο γραφείο.

Παντόφλα... πού ειναι η ρημάδα γαμώτη μου ...;

Να την ... η άλλη που στο *^#$%! πήγε ; ... νατην κι αυτή, άτιμη !

Μισο μια και πάει στο μπάνιο να πιάσει και κείνες τις κάλτσες στα άπλυτα, πιάνει και το κινητό με το άλλο χέρι.

Τα μάτια κλειστά ακόμα, με την αφή βρίσκει τον δρόμο για το μπάνιο.

Ανοίγει τον κάδο άπλυτων, κατα λάθος πετάει μεσα το κινητό, βρίζει λίγο, το βρίσκει, το ακουμπάει στο νιπτήρα, ανάβει φώς.

Το φώς έλουσε τον καθρέφτη και κείνος ειδε τη φάτσα του.

Αααχχχχ ! μια κραυγή τρόμου τον ξύπνησε. Η μούρη του το πρωί δεν αντέχεται. Ούτε απο τον ίδιο. Ειδικά το μαλλί το πατικωμένο.

Δεν πειράζει, θα τη σιάξουμε,,, πλάτςςςς νεράκι κρύο στη μούρη και ωχ ! παρα-είναι κρύο.

Η πετσέτα ειναι το πολυτιμότερο ύφασμα εκείνη την ώρα. Θα σκουπιστεί, θα τρίψει τη μούρη του πάνω και όλα οκ. Θέλει πλύσιμο και αυτή πια.

Ξυρισματάκι ; ...μάλιστα βεβαίως, ας πλύνουμε όμως πρώτα τα δόντια.

Δεν του αρέσει να βρωμάει. Οχι ανάμεσα σε άλλους. την δικιά του τη βρώμα μπορεί να την ανεχτει για 1-2 βδομάδες, όπως οταν πηγαίνει για ελεύθερο κάμπινγκ όπου δεν βρίσκeι ντούς τα καλοκαίρια.

Φρούτςςς - φρούτςς τα δοντάκια σούπερ δροσερή ανάσα ! Φτου, ξέπλυμα.

Αφρούλης για το ξούριζμα, ζελ παρακαλώ, και να το πρόσωπο ευχάριστο πάλι. Χτένισμα.
Ολα οκ. Ο τρόμος θα τον ξαναβρεί το άλλο πρωί.

Το κλάκ-κλάκ του κλειδιού στην εξώπορτα οταν φεύγει ειναι ενας ήχος ασφάλειας, και κατι σαν πέρασμα σε εναν άλλο ονειρότοπο.

Μόνο που για να φτάσει εκει θα πρέπει - όπως κάθε πρωί - να περάσει απο επικίνδυνες ατραπούς και μονοπάτια, όπου άλλα ξωτικά μέσα σε κουτιά με ρόδες παραμονεύουν κι έχει την αίσθηση οτι τον σημαδεύουν κιόλας. Ποτέ δεν έμαθε γιατί.

Συνήθως στα πρώτα 2 χιλιόμετρα της διαδρομής θα πετύχει ενα-δύο άλλα ξωτικά και το ξέρει. Eιναι στατιστικά βέβαιο.

Ειναι όμως οπλισμένος πάντα με το μπινελίκι

- Πού πάς κυρά μου ; Αφου δεν χωράς ! ελα μνί στον τόπο σου μα πού πηρε δίπλωμα ;

- Αντεεε ρε φίλε τι τρέχεις ετσι ; αφου εχει φανάρι δεν το βλέπεις ;

Στις διασταυρώσεις άλλος τρόμος. Περνάει - δεν - περνάει, τα καταφέρνει και μαρσάρει να βγεί μπροστά. Τα άλλα ξωτικά μπορούν να περιμένουν.

Κοιτάει το ρολόϊ του αυτοκινήτου. 07.01'.

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του θα αργήσει να χτυπήσει κάρτα κατα 7' λεπτά.

Ξέρει πόσο χρόνο κάνει, δώδεκα χρόνια κάνει την ίδια διαδρομή. Θα φτάσει 07.37'

Φτου !

Δε βαριέσαι, πάμε κι οτι γίνει. Κάνει καμμια προσπέραση να ανάψουν τα αίματα και βούρ.

Χτυπάει κάρτα 07.38' μόνο 8 λεπτά καθυστέρηση, δεν θα του πουν και τίποτα ! ( ελπίζει )

Λίγους μήνες πρίν, καθυστερούσε κάθε μερα πάνω απο 15 λεπτά. Συμπλήρωνε πάντα τον χρόνο στο τέλος της βάρδιας.

Οταν ο πρώτος καφές της ημέρας φτάσει στη μέση του, θα έχει ξυπνήσει πια. Κατα τις 8.45' δηλαδή ή λίγο μετά. Στο μεταξύ σαν υπνωτισμένος καταφέρνει να εργάζεται κανονικά.

Και οι συνάδελφοι κάπως ετσι ειναι, εκτός απο μια που ειναι όλη μέρα ετσι αλλα παρα τις παρατηρήσεις που της έχουν γίνει, αυτη παραμένει ετσι. Eνας θεός ξέρει τι βύσμα θα εχει.

Oταν αναγκαστεί να σηκωθεί απο την καρέκλα του περπατά ετσι που να δείχνει γεμάτος ενέργεια. Αντιγράφει το βάδισμα του Wentworth Miller στο Prison Break που αν και του έκοψαν το μικρό δαχτυλάκι στο ενα πόδι, βαδίζει με ενα μόλις αδιόρατο λίκνισμα, αγέρωχος και πολυ σίγουρος.

Εμαθε να παίζει ρόλους. Του ξυπνητού, του τζέντλεμαν, του εραστή, του άνετου, του λυπημένου, του παλαβού, του ολίγον μέσα σε όλα. Ετσι, ποτέ δεν ξυπνάει, αλλα ζει μεσα σε όνειρο κάθε τόσο. Υποτίθεται οτι ο άνθρωπος πρέπει να προσαρμόζεται στις συνθήκες που του τυχαίνουν. Να δείχνει εστω οτι είναι αυτό που πρέπει.
...
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατι σιγοτραγουδάει εκείνο το τραγούδι
Wake me up inside.
Call my name and save me from the dark.
Save me from the nothing I've become
Wake me up...bring me to life...