Τετάρτη 21 Μαΐου 2014

Mάης

Kάθε Μάρτη, κάθε Απρίλη, κάθε Μάη,
το τρενάκι της ψυχής μου ξεκινάει,
και στης νιότης με γυρίζει τα λημέρια,
στα μεγάλα τα ζεστά μου καλοκαίρια.

Μοναδική φωνή του Γιάννη Πουλόπουλου στο τραγούδι αυτό.
Σε ταξιδεύει όσο λίγα τραγούδια.
Και σε γυρίζει πραγματικά σε αυτά που μικρός ονειρευόσουν,
λαχταρούσες να έρθουν, κάθε Μάη μήνα μετά το σχολείο.

Ξένοιαστες διακοπές, παραλίες, ελάχιστες υποχρεώσεις και
ισως κι ενα ταξίδι, με τους γονείς και συγγενείς.
Δεν είχαμε ποτέ πολλά λεφτά, πάντα έπρεπε κάπως να παλέψουμε
με την καθημερινή ανάγκη για το φαγητό, για την αξιοπρέπεια.
Ενα καθαρό κρεβάτι, ρούχα καθαρά, ενα πιάτο φαϊ με μπόνους την
σαλάτα που γινόταν μάχη ποιός θα φάει το ζουμί στο τέλος.
Το Πάσχα πάντα ήταν πρόσφατο και υπήρχε η ικανοποίηση οτι
γλεντήσαμε με συγγενείς και φίλους, ψήσαμε, φάγαμε, ήπιαμε.
Τώρα, το μεροκάματο του πατέρα θα έφερνε ισα ισα τα καθημερινά.
Η μητέρα έχωνε κανα εικοσάδραχμο σε κουμπαρά για να αγοράσουμε
ενα πλυντήριο ρούχων. Στο τέλος πλήρωσε με αυτά.
Τότε ενα εικοσάδραχμο ήταν οτι και το σημερινό ας πούμε δίευρο.
Το Μαη φοράγαμε πια, κοντά παντελονάκια και μπλουζάκια, θυμάμαι,
οχι σαν τωρα που φοράνε σκισμένα τζήν και σκουλαρίκι στη γλώσσα.
Δεν είχαμε κινητά, ο μόνος τρόπος να βρείς παρέα ήταν να πας ο ίδιος
να τους συναντήσεις, ή το πολύ να έπαιρνες κι ενα τηλέφωνο πριν, αν ο
άλλος είχε τηλέφωνο  στο σπίτι του, σταθερό εννοείται, αυτο με το
καντράν που γύριζε κι έκανε αυτον τον ήχο κρκλικκλικκ κλικλικλικ.
Και μετά ήρθε η έγχρωμη τηλεόραση και το Μουντιάλ όπου μπορούσες
να δεις ανθρώπους απο άλλα μέρη της Γής να κυνηγάνε τη δόξα στα
γήπεδα μιας άλλης μακρινής χώρας που ονειρευόσουν να επισκεφτείς.
Και μετά σπουδές, δουλειά, μεροκάματο, θητεία στο στρατό, ξανά δουλειά
όπου να'ναι αρκεί να βγαίνει μεροκάματο. Τότε, έβρισκες δουλειά.
Πέντε βιογραφικά έστελνες, δεν σου απαντούσαν σε κανένα, πήγαινες
ομως να ενοχλήσεις ο ιδιος κι έβρισκες αμέσως δουλειά.
Αν πρέπει να πώ σε ποιόν μήνα του χρόνου γίνηκαν οι πιο πολλές αλλαγές
και σημαντικά  βήματα, θα επέλεγα τον Μάη.
Οχι οτι τους άλλους μήνες δε γινόταν τίποτα, αλλά ο Μάης με την αισιοδοξία
που εχει στην ατμόσφαιρα βοηθάει να αισθάνεσαι λίγο πιο ελεύθερος.
Ελεύθερος να ονειρευτείς αυτά που απο παιδί πάντα ήθελες.
Αλλο θέμα, αν σου κλέβανε τα όνειρα, οπως αποδείχτηκε.

* η φωτογραφία ειναι τραβηγμένη εκει όπου σήμερα βρίσκεται το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας κάποιον Μάη παλιά. Πολύ παλιά. Στο βάθος διακρίνεται το παλιό Τηγάνι, γνωστό και ως Στάδιο Καραϊσκάκη.




12 σχόλια:

  1. Eχες προοπτκή,εβλεπες το μελλον,δεν εβλεπες μαυριλα:(
    Παρ'όλα αυτά ,χαμογελάμε,ωρέ,καλημέρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Vad, πράγματι σαν παιδί ειχα προβλέψει πράγματα που ήρθαν μετά απο 10-15 χρόνια.
      Αλλά δυστυχώς ειχα προβλέψει και πράγματα που ακόμα δεν εχουν ερθει ενω τα θεωρούσα ως αυτονόητη εξέλιξη και βελτίωση της κοινωνίας.
      Χαμογελάμε επειδη πλάκα μας κάνουν :) καλημέρες.

      Διαγραφή
  2. Δεν αντεχω αλλη νοσταλγια! Αχχχ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πεταλούδα μου αυτη η νοσταλγία δεν ξερω αν μας θρέφει ή μας καταστρέφει, ειναι η ζωή μας η ίδια ομως, η ιστορία μας.

      Διαγραφή
  3. Τον λατρεύω τον Μάη γιατί είναι ο μήνας των γενεθλίων μου πίστευα,
    αλλά είναι ο καλύτερος μήνας ever.!!
    Εκείνα τα χρόνια δεν ήθελες πολλά για να τη βγάλεις
    με το τίποτα μεγαλώσαμε!
    Σήμερα πάλι τίποτα δεν έχουμε
    αλλά δεν είναι το ίδιο
    έχουμε μάθει με τα πάντα και μας πληγώνει η στέρηση.

    Πόσο παλιά είναι η φωτό??
    Δεν θα σταματήσουμε να ονειρευόμαστε
    τη ζωή μη μας κλέψουν !

    Φιλά ζεστά θαλασσινά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΖΟΥΖΟΥ, καλημέρα, πάμε για κανα ψάρεμα θα τρελαθώ μου εχει λείψει αφάνταστα αυτό.
      Σου εύχομαι ο Μάης που εχεις γενέθλια να φέρει μόνο χαμόγελα και πολλά πολλά ...ψάρια :Ρ
      Σήμερα έχουμε πολλά καλούδια σε σχέση με το προχτές, αλλά νιώθουμε πιο λίγοι.
      Η φωτο ειναι πριον το 1980 δεν ειμαι βέβαιος ποιά χρονιά ακριβώς, αλλά θα επέστρεφα εκεί ευχαρίστως :)
      Καλη σου μερα.

      Διαγραφή
  4. Περιγράφεις μια Ελλάδα όπως την γνώρισα και εγώ.
    Δεν ξέρω αν ήταν καλύτερη, περισσότερο αγνή ή λιγότερο βρώμικη.
    Πάντως από αυτό που ζούμε σήμερα την προτιμώ ασυζητητί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πέτρο είμαστε πολλοί, τουλάχιστον οι άνω των 35 ετών που θυμόμαστε εναν κόσμο πολύ αλλιώτικο.
      Αν με ρώταγες τι συνέβη και άλλαξε με αυτον τον τρόπο ο κόσμος μας, θα απαντούσα ευθέως : Ο κομματισμός. Τα κόμματα, οι κομματικοδίαιτοι και η διαπλοκή τους με τις μπίζνες, τους διορισμούς, τις αναθέσεις και άλλα τινά.
      Θυμάσαι πώς μύριζε τότε η ντομάτα ; Πόσο τραγανή και νόστιμη ήταν η πατάτα και το κρεμμύδι ;
      Που τρώγαμε σύκα κατ'ευθείαν απο το δέντρο ; Σταφύλια ;

      Διαγραφή
  5. Αν θυμάμαι σωστά και η Μαρίνα Μάη μήνα αγόρασε αυτοκίνητο και πέρασε από μπροστά του. Εγώ, Τζονάκε, αυτά που περιγράφεις δεν τα πρόλαβα λόγω ηλικίας. Τα έμαθα όμως από διηγήσεις των γονιών μου και άλλων μεγαλυτέρων μου, όπως εσύ. Ευτυχώς πρόλαβα τις διακοπές με ένα σακίδιο στην πλάτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ποιά Μαρίνα ; Swell μόνο εμείς οι υπέργηροι τα θυμόμαστε αυτά :)
      Σακίδιο στην πλάτη κι όπου σε βγάλει, απίθανες εποχές.

      Διαγραφή
  6. Ο Μάης ευωδιάζει ζωή και έρωτα, γι' αυτό Τζονάκο μου σε πλημμύρισε τρυφερές αναμνήσεις και μελαγχολικές συγκρίσεις!

    Το Καραϊσκάκη μου μοιάζει μ' εκείνο της δεκαετίας του '70! Υβ, Υβ!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευάγγελε αυτο το Υβ-Υβ το θυμάμαι και οταν το πρωτάκουσα δεν ήξερε τι ειναι.
      Μετά, βγάλανε γλώσσα κάτι γάβροι βλάκες επειδη και καλά αυτοί ειχαν Υβ κι εμείς οχι, μυαλά απο τότε χαμηλού επιπέδου τα παληκάρια :)

      Διαγραφή

-πες οτι θες αλλα να σέβεσαι τους άλλους συνομιλητές-
Δεν συνηθίζω να απαντάω σε μη μπλόγκερς κρυμμένους πίσω απο σκέτο λογαριασμό google. Θα τα σβήνω.
Α, και είμαι υπευθυνος ΜΟΝΟ για οσα λεω... δεν ειμαι υπευθυνος για οσα καταλαβαινεις.
ΤΖΟΝ παπαρολόγος.

Tweet

Related Posts with Thumbnails

Do not clopy

Page copy protected against web site content infringement by Copyscape