Yπάρχουν ;

Δεν με πιάνει ύπνος.
Ειναι πέντε παρά, το πρωί.
Αν φέξει, πάει οριστικά χαμένος ο αποψινός μου περίπατος σε μονοπάτια ονείρων.
Αν δε φέξει, θα έχει καταστραφεί ο κόσμος νωρίτερα απ΄οτι το περιμέναμε.
Αλλά πάλι, δεν είναι αυτό το πρόβλημά μου.
Ανησυχώ υπερβολικά μερικές φορές για το πού πηγαίνουμε και αν όλος  ο κόπος μας
για ενα καλύτερο αύριο θα εχει αποτέλεσμα ή θα πάει στράφι, ενα πρωί.
Με φως ή χωρίς φως, δεν εχει σημασία. Θα χαθεί σα να μην υπήρξε.
Η νομιμοποίηση του μίσους που καλλιεργήθηκε απο όσους είχαν συμφέρον να συμβεί αυτό,
έχει βρεί πρόσφορο έδαφος στην εποχή της οικονομκής κρίσης που προκλήθηκε σε ενα βαθμό
απο την κρίση αξιών εδω και πολλά χρόνια. Κοντά δυό γενιές μεγάλωσαν μέσα σε
οτι δηλώσεις είσαι, ατιμωρησία και υπερβολικό πλούτο των πολιτικών και άλλες ομορφιές.

Μπουζούκια δεν πήγαινα ποτέ, φόρους πλήρωνα μια ζωή μέχρι και το σεντς
αλλά στο μεταξύ κάποιοι χτίζανε καριέρες τροφοδοτώντας το σάπιο σύστημα.
Εσχάτως δε, κάποιοι άλλοι χτίζαν καριέρες εκμεταλλευόμενοι ακριβώς αυτο το μίσος
που είπα πριν. Το οτι αυτο που κάνουν θα ωθήσει άλλους να συμπεριφερθούν άσχημα,
δεν τους ενδιαφέρει. Κι όποιον πάρει ο χάρος.

Μέρες που είναι, αντι να γράφω ευχές και όμορφα πράματα, κάθομαι και γράφω αυτά
και δεν ειναι ούτε το ενα εικοστό αυτά, απο όσα θέλω να πώ.
Δεκαπέντε αναρτήσεις περιμένουν πίσω,  εχουν γραφτεί στο μεταξύ και δεν δημοσιεύτηκαν.
Δεν είχα το κέφι να το κάνω, όσοι με διαβάζαν απο παλιά θα καταλαβαίνουν.
Τη θέση της ελπίδας και της ενέργειας για συμμετοχή σε ενα καλύτερο μέλλον
έχει πάρει η αγωνία και ο φόβος οτι όλα αυτά θα χαθούν επειδή ετσι θέλησε
ο οποιοσδήποτε που και αυτον τον νομιμοποίησαν οι κρατούντες
ή νομιμοποιήθηκε δημοκρατικά να έχει εξουσία και μετά φέρεται σα βόδι.
Συμπαθέστατα πλάσματα τα βόδια, απλά τους μιλάς και δεν καταλαβαίνουν.
Παράξενο.

Προσπαθώ να κάνω κάποιου είδους Γιορτές και τίποτα δεν είναι όπως παλιά,
αλλα κι αυτό δεν θα με πείραζε, αν δεν έβλεπα τοσο παραλογισμό παντού.
Με το φακό ψάχνεις να βρείς αξιόλογους και ψύχραιμους ανθρώπους.

Υπάρχουν ;