Στην άμμο πάνω

Απόγευμα και βγαίνω στην παραλία για ψάρεμα.
Ο ήλιος πέφτει αργά πίσω στη δύση βάφοντας πορτοκαλί το σύμπαν και μακραίνοντας τις σκιές μας στην άμμο. Ο κόσμος εχει αραιώσει και λίγοι έχουν απομείνει, ευτυχώς γιατι δεν θα μπορούσα να ψαρέψω αν περνούσε κόσμος. Σκοντάφτουν συνέχεια στο πεταχτάρι μου.

Ακριβως δίπλα απο τη συνηθισμένη μου θέση ψαρέματος, η άμμος μετατρεπόταν σε μορφές ξαπλωμένες. Γλυπτική στην άμμο απο δυο επίδοξες καλλιτέχνιδες του προσωρινού. Ως γνωστό τίποτα δεν μένει για πολύ πάνω σε άμμο.

Λες και θέλουν να μας θυμίσουν οτι φτιαχτήκαμε κάπως ετσι, λες κι ο Θεός έπαιζε με την άμμο πριν αποφασίσει να δώσει ζωή σε αυτο που έφτιαξε τελικά, σκάρωνε μορφές με σβόλια άμμου και μετά βαρέθηκε, τις παράτησε κι ετσι δεν βγήκαμε τέλειοι.

Στα στόματα τους ειχαν βάλει απο ενα τσιγάρο. Υποτίθεται οτι ειχαν κάνει έρωτα κι έκαναν το τσιγάρο το-μετά, αν και δείχνουν κάπως ...ανυπόμονοι να συνεχίσουν ;
Οι περαστικοί ξαφνιάζονταν, άλλοι γελούσαν, άλλοι θαύμαζαν το έργο και μία γυναίκα τρόμαξε τόσο οταν ειχε σουρουπώσει για καλά, που το βαλε στα πόδια, χαχαχ... τους ειδε ξαφνικά και σάλταρε, πολύ γέλιο.
Την επόμενη μέρα το μεσημεράκι δεν υπήρχε τίποτα, και δε φάνηκε κάποιος άλλος καλλιτέχνης αλλα περίεργο ε, προτιμούσα να σκέφτομαι οτι ζωντάνεψαν μαγικά κι έφυγαν απο κεί κι ας ήξερα οτι στην άμμο πάνω, ειναι εφήμερο οτι κι αν κάνεις.

Πsάργια

Ψαράκια, ψαρούκλες και άλλα διάφορα, απο αστερίες μέχρι κάμπιες, ναι κάμπιες θαλασσινές, μπρρρρ .... απ όλα ειχε φέτος το καλοκαίρι.
Σε εποχή οικονομικής κρίσης, καλό ειναι να ψαρεύεις μόνος σου.
Ο αγαπημένος μου κιούρτος ειχε χαλάσει και λόγω της τότε απεργίας των φορτηγών δεν βρήκα να αγοράσω άλλον. Ετσι, μοιραία ψάρεψα με πεταχτάρια και με καλάμι.
Δόλωμα σκουλίκι τύπου 'ακροβάτης'. Πειραματίστηκα και με άλλα δολώματα αλλά χωρίς επιτυχία. Αλλες χρονιές ψαρεύω και με γαρίδα.
Η ψαριές καλές απο ενα σημείο και μετά, στην αρχή έπιανα μόνο κατι μικρούλια και τα πετούσα πάλι μεσα. Μετά με υπομονή και παρατηρώντας τον καιρό και τη θάλασσα, κατάφερα να πιάσω καλά ψάρια φέτος. Μόνο χταπόδι δεν έπιασα, φέτος δεν το επιδίωξα και πολύ.

Εδω ενα λαυράκι και μιά μουρμούρα.

Εδω ενας μεγάλος κέφαλος και διάφορα μικρότερα.

Εδω ενας κέφαλος ψαρεμένος με πολυάγκιστρο. 

Εκείνη τη μερα δεν έμεινα πολύ ετσι έπιασα δύο τέτοιους μόνο.

Εδω μιά κάμπια θαλασσινή μέσα στο νερό τριγυρισμένη απο ψαράκια. Την έβγαλα με μιά απόχη, πιστεύοντας οτι θα ηταν καλό δόλωμα. Ευτυχώς ρώτησα εναν ψαρά και μου είπε έντρομος :
"Απαπαπα, πέτα τοοοο, πλύσου θα σε πιάσει φαγούρα, πέταξέ το ! " 
Ούπςςς ... ευτυχώς ! Μπλιαχχχ ...

Εδω ενα μουγκρί που φυσικά δεν τρώγεται και απλά καθόμαστε και το χαζεύαμε.
Δεν το ψάρεψα εγω, αλλα ενας άλλος και μου το χάρισε ... τι να το κάνω δεν ήξερα.

Δεν φωτογράφισα κάθε ψάρι που έπιασα αλλα σίγουρα πήγε καλά φέτος.
Ενας άλλος μου χάρισε ενα μελανούρι και μιά τσιπούρα γιατι μόνο αυτά ειχε πιάσει και δεν τα ήθελε. Ειναι να σε θέλει το ψάρι, άμα δε σε θέλει, άστα.

* Στο Greece in Pictures εχω ενα μικρό φωτογραφικό αφιέρωμα στην Ελλάδα μας, με αφορμή την εξοργιστικά θλιβερή είδηση της πυρκαγιάς στο φοινικόδασος της Πρέβελης. Η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει όμορφη και να μην χάνονται οι θησαυροί της, αντίθετα, να προστατεύεται σωστά κάθε μνημείο της φύσης και της παράδοσής μας.

Ανάσες ...

Γιατι γράφω εδώ ;
Γιατι σχολιάζω αλλού ;
Επειδη θέλω να βγάλω τις σκέψεις μου έξω, να μιλήσω, να πώ, να μοιραστώ.
Επειδή γουστάρω κάπου να πώ οσα δεν υποψιάζονται άλλοι οτι μπορεί να εχω στο μυαλό μου, μέσα μου, επειδή όσο ζώ παλεύω να σκαλίζω τις πτυχές ενός αγάλματος που δεν θα τελειώσει ποτέ. Θα μείνει ατελείωτο ακόμα κι οταν θα 'χουμε φύγει πιά.
Σαν να θέλω να τελειοποιήσω λεπτομέρειες που πολλοί δεν βλέπουν, ούτε θα δούν, μόνο εγω τις βλέπω, κι ίσως και κάποιοι που αγαπάω θα δούν.

Βήματα κι ανάσες, διαδρομές σε μονοπάτια ...

Γράφω λοιπον :
Κανένα πράγμα δεν ειναι πιο δυνατά μοναδικό, απο την ανάσα.
Κάθε ανάσα ειναι μοναδική, δεν θα ξανάρθει. Ετσι ειναι, δεν αλλάζει.
Κάθε ανάσα που μοιραστήκαμε με εναν άλλον άνθρωπο, ειναι αυτη που μοιραστήκαμε τότε με αυτόν και δεν θα ξανάρθει.
Κάθε στιγμή μας ειναι μοναδική.
Κάθησε σε μιά παραλία τη νύχτα ... θα ακούς τα κύματα.
Κάθε κύμα και δυό ανάσες, κάθε κύμα μοναδικό, αυτό δεν θα ξανάρθει, μαζι κι οι δυό αυτές ανάσες σου. Απόλαυσε τα και τα δύο, και το κύμα, και τις ανάσες σου σαν να ειναι πολύτιμες κι όχι αυτονόητα δοσμένες αιώνια.

Μεινε τη μέρα να ακούς και να βλέπεις το κύμα, μέτρα πόσες ανάσες και πόσα κύματα

Μεινε το βράδι να ακούς το κύμα, να βλέπεις το φεγγάρι επάνω του καθώς ανασαίνεις

Το χάδι της γιαγιάς στον εγγονό ... κι αυτό μοναδικό και πολύτιμο

... τι έλεγα ; γιατι γράφω έλεγα. Γράφω για να υπάρχουν γραμμένα όσα σκέφτομαι, να αποτυπώνονται συναισθήματα, σκέψεις κι εικόνες. Για να κρατήσω κάτι απο όσες μοναδικές ανάσες ξόδεψα γράφοντας μερικά πράγματα.
Κρατιέται η ζωή μωρέ ; Προχωράει ... και φεύγει και φεύγει.
Καλημέρα μας.

Η φύση εχει χιούμορ, εμείς ;

Λιλικάς, Ιούλιος 2010

Στις Διακοπές μου σε νησί, πήγα ενα πρωί να εξερευνήσω ακόμα μιά ερημική παραλία.
Είχε αέρα και εναν ήλιο πολύ ζεστό.
Εκει στην ερημιά, ήρθε μία πεταλούδα, αυτη της φωτογραφίας.
Ηθελα να την φωτογραφήσω μα δεν στεκόταν ακίνητη,
Ωσπου βρήκε να ξαποστάσει, πάνω στο μοναδικό σκουπίδι που υπήρχε !
Ενα πεταμένο ζευγάρι μπλέ σαγιονάρες . . . λέω πλάκα κάνεις ...
Σαν να μου μιλούσε και να μου έλεγε :
"Εσείς μας κάνετε πλάκα φίλε, με αυτά που πετάτε στο σπίτι μας.
Kαι μάλιστα αποφασίζετε οτι ειναι περιουσία σας η φύση. Δες την εικόνα εδω, 20 χιλιόμετρα βόρεια απο δω και θα δείς"

Η υπόλοιπη βόλτα μου ηταν προσεκτική, μην τυχόν και συναντήσω και άλλο ζώο εκει γύρω και πιάσουμε κουβέντα...

Αντε πάλι τα ίδια ...

Κι ενω εσυ κοιμόσουν ...

ετοιμάζανε -πάλι- κάτι για την άρση της ανωνυμίας στο διαδίκτυο.

Και πάς να δεις τι έγινε όσο εσυ (κοιμόσουν) διακόπευες ξάπλα και ξανά-μανά διαβάζεις τα ίδια και τα ίδια χιλιοειπωμένα, και δως του συνεντεύξεις κάποιων μπλόγκερς σε μεγάλα πόρταλς και σε εφημερίδες και κουβέντα μπας και καταλάβει ο επερχόμενος νομοθέτης για ποιό πράγμα μιλάμε οταν λέμε 'μπλογκ'.

Το εχουμε πει εκατό φορές ο καθένας, οτι μπλογκ ειναι μια σελίδα ημερολογιακού τύπου όπου ο συντάκτης μπορεί να εκφράσει απόψεις, σκέψεις, εικόνες που αφορούν κυρίως τον ίδιο και την καθημερινότητά του. Σαφώς εχει δικαίωμα ο καθένας να γράψει και για θέματα που τον αγγίζουν η όχι κι αφορούν τον δημόσιο βίο. Ο δημόσιος βίος σαφώς αφορά τον κάθε εναν απο εμάς, και τα δημόσια πρόσωπα σαφώς και πρέπει να υπόκεινται σε κριτική.

Απο κει και περα, ο κάθε ενας που εχει ενα μπλογκ, εχει δικαίωμα να εμφανίζεται με ενα όνομα που εχει επιλεγεί αναγκαστικά λόγω του οτι οι πλατφόρμες των παρόχων ιστολογίων τύπου μπλογκ ζητούν να δηλώσεις κάποιο όνομα, χωρίς να απαιτείται να ειναι αυτο το όνομα το ίδιο με το πραγματικό του συντάκτη.

Ο μπλόγκερ επίσης συνήθως δεν επιδιώκει αναγνωσιμότητα και επισκεψιμότητα πέραν του συνήθους αριθμού των 50-60 'κτυπημάτων' την ημέρα. Αυτο ειναι σημαντικό, καθώς όλος ο θόρυβος ξεσπάει πάντα γύρω απο σελίδες τύπου μπλογκ που εχουν επισκεψιμότητα που υπερβαίνει τα 800-1.000 χιτς ανα ημέρα και με πάνω απο τρείς συντάκτες, δηλαδή ομαδικά μπλογκς όπου συχνά αναφέρεται ρητά οτι οι διαχειριστές της σελίδας δεν φέρουν ευθύνη για το περιεχόμενο των αναρτήσεων !!!

Αυτές όμως οι σελίδες δεν ειναι ακριβώς μπλογκς με την έννοια του όρου αλλα κάτι άλλο που δεν εχω όρεξη να γράφω πρωινιάτικα ... όλοι ξέρουμε για τι μιλάμε.

Ολοι ξέρουμε οτι η συστηματική χυδαιότητα αυριανικού τουλάχιστον τύπου, όχι μόνο δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική αλλα ειναι και επικίνδυνο να μεταδόσει το μικρόβιο του κιτρινισμού -για να το πώ ευγενικά- και σε απλούς μπλόγκερς που με τη σειρά τους θα στραφούν με το ίδιο στύλ εναντίον άλλων επειδή απλά δεν τους γουστάρουν, ξεπερνώντας κάθε όριο ευπρέπειας ...

Και η μπλογκόσφαιρα θα καταντήσει δημόσιο ουρητήριο.

Χάνουμε την ουσία του πράγματος αν επιχειρηθεί η ομαδική και χωρίς διακρίσεις άρση της ανωνυμίας αυτής καθώς ειναι πιθανό να προκληθεί μεγαλύτερο πρόβλημα απο αυτό που θα κληθεί να λύσει αυτή.

Ισως εδω κρύβονται άλλοι σκοποί πέραν της αστυνόμευσης των χρηστών του διαδικτύου, πχ φορολόγηση των κατόχων μπλογκς, αν και αυτό ειδικά προσκρούει σε νομοθεσίες άλλων χωρών και όρους χρήσης παρόχων που δεν γίνεται να παρακαμφθούν χωρίς να γίνουν πατσαβούρες όλα τα δίκαια και αυτονόητα συνταγματικά και διεθνώς κατοχυρωμένα που ισχύουν σήμερα. 

Μην κοροϊδευόμαστε, οι αστυνομίες γνωρίζουν ποιός και τι ειναι πίσω απο κάθε ιστοσελίδα που κινεί το ενδιαφέρον με αναρτήσεις που ξεφεύγουν απο το αυτονόητο όριο της δεοντολογίας των μπλογκς και περνάνε σε μια περιοχή όπου η χυδαιολογία αναμεμειγμένη με μιά κίτρινη παρα-δημοσιογραφία είναι ύποπτη ή τουλάχιστον περίεργη και πιθανότατα κατευθυνόμενη.

Ο κλασσικός μπλόγκερ γράφει συνήθως όποτε εχει κέφι και ειναι ο ίδιος ο διαχειριστής και συντάκτης της σελίδας, άντε να εχει καλέσει και δυό-τρείς φίλους να γράφουν και αυτοί. Μιλάμε για μπλόγκερς και όχι για κάποιους με 345 λογαριασμούς σε οτι υπάρχει στο διαδίκτυο, για κανονικούς ανθρώπους με κανονική ζωή έξω απο το διαδίκτυο.

Δεν ειναι δημοσιογράφος, δεν ειναι 'Μάκης', δεν ειναι ρουφιάνος, δεν ειναι αλήτης, εχει όμως δικαίωμα να ειναι μαχόμενος πολίτης βγάζοντας προς τα έξω τις ανησυχίες του. Με κόσμιο τρόπο.

Ποιά νομιμότητα θεωρείς τους πάντες ενόχους για κάτι που δεν ξέρει κανείς αφου δεν εχει διαπραχθεί ακόμα ; Πού στο καλό ειναι η ευνομία κε. τάδε νομοθέτη ;

Τι νόημα έχει -γαμω το κεφάλι μου αν καταλαβαίνω- να αρθεί η ανωνυμία σε ενα μπλογκ που γράφει θεματάκια με χιούμορ, με κριτική διάθεση για την καθημερινότητά μας, με σκέψεις και προβληματισμό, με εικόνες προσωπικές του συντάκτη, ακόμα και με τελείως προσωπικό ύφος θέματα του στύλ 'έσπασε το κινητό μου, ειμαι γκαντέμης' ;

Τι ακριβώς θα θριαμβεύσει αν όπως συνήθως γίνει ενας ακόμα νόμος με σκοπό την χειραγώγηση εως και φίμωση της ελεύθερης φωνής στο διαδίκτυο ;

ΥΓ. Τα λέγαμε και παλιότερα ... ΕΔΩ