Με τον φακό

Kυριακή σήμερα και τα πόδια μου εχουν αρχίσει να κρυώνουν.
Ανέκαθεν δεν ήθελα να χωνέψω οτι το καλοκαίρι ειναι μια εποχή που κάποτε τελειώνει και πρέπει να ντυθώ λιγάκι παραπάνω. Γι' αυτο και δεν εχω μπουφανάκι φθινοπωρινό όπως παλιότερα. Μόνο κατι φούτερ. Με κουκούλα παρακαλώ.
Επιμένουμε στην κουκούλα, την αθώα εννοείται.

Ολος ο κόσμος ειναι χαζεμένος, στους δρόμους οδηγεί σαν κατευθυνόμενος απο μια μυστηριώδη δύναμη που εχει εισβάλλει ίσως απο το υπερπέραν και τους κάνει παρά την θέλησή τους να ενεργούν ως επιτιθέμενοι και ως να μην υπάρχουν άλλοι γύρω τους αλλα μόνο οι ίδιοι βιάζονται, εχουν δουλειές και η τζιπάρα πρέπει να περάσει με το ετσι θέλω, το παπάκι να χωθεί εκει που δεν πρέπει και να αισθανόμαστε ως αντίπαλοι περίπου στην άσφαλτο.
Λίγο τα σχολεία που άνοιξαν, λίγο περισσότερο το θέμα της γρίππης και των εμβολιασμών, λίγο οι Εκλογές, συν τα σούπερ μάρκετ που κρυφά όπως πάντα ανέβασαν τιμές και ο κόσμος εχει μείνει σαν χάνος που κοιτάει να επιβιώσει ή μάλλον κοιτάει να μην χάσει κι άλλο.
Είμαστε μιά κοινωνία αναθρεμμένη με "περήφανες" ήττες και εθνικόν φρόνημα συνάμα με πίστη στον θεό και τις παραδόσεις και ταυτόχρονα υποταγμένη σε αυτά.
Μας έμαθαν λάθος πράγματα και μας καθοδήγησαν λάθος άνθρωποι με τους λίγους σωστούς να χάνονται κάτω απο το βάρος λαϊκισμών υποκινούμενων απο θερμοκέφαλους, απο παπάδες και λαμόγιους για να φτάσουμε στον 21ο αιώνα και να μην μπορούμε καν να κρατήσουμε όσα έχουμε κερδίσει, όπως πχ το Αιγαίο, της Ελλάδας το Αιγαίο που εχει αφεθεί στην κερδοσκοπία των καραβοκύρηδων και στην πλάκα των τούρκων που μας τσιγκλάνε ανενόχλητοι.

Και δεν φτάνει που έχουμε πληρώσει τόσα και τόσα, ζητάνε κι άλλα και δεν δίνουν αυτα που πρέπει να πάρουμε. Δεν έχουμε δάση πλέον αλλα έχουμε Αγροφυλακή. Ουτε προσωπικό νοσοκομείων έχουμε ούτε προσωπικό αρχαιολογικών χώρων ούτε καν για Υπηρεσίες που θα έπρεπε να ειναι αυτονόητα καλές όπως ας πούμε το ΙΚΑ. Οποιος πάει να βγάλει σύνταξη θα δει οτι χρειάζονται μήνες και χρόνια ώσπου να εκδοθεί ενα κωλόχαρτο απο το ΙΚΑ που θα λέει οτι οκ εχεις τόσα ένσημα, περίμενε τωρα να εκδοθεί η σύνταξη. Δεν σου λένε πότε θα εκδοθεί, αλλα αυτο μπορεί να πάρει και 3 χρόνια και παραπάνω. Πώς θα ζήσει ο έρμος μέχρι να βγει η παλιοσύνταξη ; Δεν εχω σκοπό να επεκταθώ σε αυτό απλα ενα παράδειγμα έφερα.

Η εθνική μας περηφάνια περιορίζεται στην εθνική ομάδα μπάσκετ, τέλος. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο να είμαστε περήφανοι γι αυτο κρατάω μια ακόμα περηφάνια για μένα και απαιτώ να μείνει ετσι για πάντα :
Την ελληνική φύση, την γη μας και τη θάλασσά μας, τα νησιά και τα ποτάμια.
Ειναι τύχη καλή να ζεις σε εναν τόπο όπως η Ελλάδα. Χμμμ οκ θα προτιμούσα λιγότερα βουνά και περισσότερα και μεγαλύτερα νησιά αλλα εντάξει ειναι κι ετσι.
Στην φύση την ελληνική ζούν άνθρωποι που ελάχιστοι μας κάνουν να νιώθουμε καλά που τους έχουμε δίπλα μας και ειναι άνθρωποι με τη σημασία της λέξης. Και η πλάκα ειναι που παραμένουν άσημοι και άγνωστοι αυτοι οι ολίγοι γιατι πάντα ενας πιο καπάτσος θα βγεί στην επιφάνεια να 'ηγηθεί' και τότε θα τον ρουφήξει και αυτον το σύστημα.

Ας προστατέψουμε οτι απόμεινε λοιπόν, τον τόπο που ζούμε για να έχουμε κάτι εμείς και οι επόμενοι να είμαστε περήφανοι γιατι σε όλα τα άλλα, ψάχνω να βρώ με ενα φακό στο σκοτάδι, τι απόμεινε για να περηφανεύομαι.

* Η φωτογραφία ειναι τραβηγμένη τον περασμένο Ιούλιο στην ορεινή Ηπειρο.