Πολίτης όμηρος : Emporiki bank

Σκηνικό : Υποκατάστημα της Εμπορικής Τράπεζας, μια απο αυτές τις μέρες.
Είσοδος : Απο πόρτα κλειστοφοβική χωρητικότητας ενός ατόμου όχι ευτραφούς.
Για να σου ανοίξει να μπείς πρέπει να πατήσεις κουμπί.
Το ίδιο και για να βγείς μετά.
Προϋπόθεση : Να βγάλεις απο τις τσέπες σου κλειδιά, φωτ. μηχανές, κινητά και να τα βάλεις σε ντουλαπάκι με κλειδάκι στα αριστερά της κωλόπορτας.
Τζονάκος : ... αφου μπήκε μεσα :
- Παρακαλώ μπορείτε να μου εξηγήσετε γιατι πρέπει να βγάλω τα αντικείμενά μου για να μπώ ;
Υπάλληλος : ( μπίμπο ετών 32 έτοιμη για γάμο και τέκνα, καλή νύφη, την συνιστώ σε ΑΕΚτζήδες ) :
- Κυριέ μου επειδη ειναι μεταλλικά αντικείμενα !
- Και το κινητό ;
- Μάλιστα κύριέ μου μην φωνάζετε ... εεεε είναι το σύστημα τέτοιο :)
- Δε μου λέτε το "σύστημα" γεννήθηκε μόνο του ; Υπήρχε πριν απο εσάς ;
- Δεν κατάλαβα ....
- Κατάλαβες, το σύστημα θέλω να πω, το βάζουν οι άνθρωποι της Τράπεζας, δηλαδη εσείς.
- Μα τι λέτε, ΕΓΩ το έβαλα το σύστημα ;
- Θα σας έλεγα τι να το κάνετε το σύστημα αλλα με γράφει η κάμερά σας. Κοπέλλα μου α-νθρω-ποι έχουν την Τράπεζα, οκ ; Ανθρωποι ελέγχουν τα συστήματα μη μου λές οτι ενα σύστημα ( ρίχνω βλέμμα στο μπουτιαίο της σύστημα, με βλέπει ) ειναι αυτόνομος ανεξάρτητος οργανισμός !
( Στο μεταξύ κιχχχ δεν έβγαζε κανεις μεσα στο κατάστημα, όλοι άκουγαν και μόνο μια 55άρα κυρία μουρμούρισε κάτι υπέρ μου. Πελάτισσα, όχι υπάλληλος )
- Μα ετσι πρέπει να γίνει, τι να κάνω ;
- Κοίτα, ειμαι κλειστοφοβικός επι πλέον, και αν δεν ανοίξει γρήγορα η ρημάδα παθαίνω αμοκ, το ξέρεις ;
- Να μας το λέτε άλλη φορά κύριε να σας ανοίγουμε !
- Καλά, θα κρεμάσω ταμπέλα .... !

Η μπουτιαία μπίμπο εξαφανίζεται μεσα στο βάθος των γραφείων της "Εμπορίκι Μπάνκ" κι εγω καλμάρω χαζεύοντας τον γραβατωμένο κόσμο που εργάζεται σε μια φυλακή χρημάτων. Των δικών μας χρημάτων, που με αυτά οι Τράπεζες μας κάνουν οτι θέλουν.

Στην έξοδο μετά απο μισή ώρα, την ξαναρώτησα αν κατάλαβε τι ειναι ενα "σύστημα" και με έγραψε στα μπούτια της. Εγω να δείς πού.
Ξεκλείδωσα το ντουλαπάκι Νο 11 και πήρα τα πράγματά μου σώα και αβλαβή.
Δεν ειχα κλειστοφοβηθεί αλλα μου είχε συμβεί σε άλλη τράπεζα παλιότερα.

Κατευθύνηθηκα στην επόμενη ομηρία μου σκεπτόμενος πιο πολύ το γεγονός οτι δεν αντέδρασε κανείς άλλος απο τους περίπου 20 πελάτες μέσα στο κατάστημα.
Αν κάποιοι συμφώνησαν, με άφησαν να φωνάζω εγω για αυτούς.
Κάτι σαν να κάνει απεργία ένας για 20.
Η κάτι σαν πρόβατα που για να επιβιώσουν δεν μιλάνε καθόλου παρα δέχονται όποιο κουτόχορτο τους πετάξουν τα 'αφεντικά' που κρατούν τα χρήματα των προβάτων και με αυτά τα κρατούν όμηρους...

Γιατι δεν αντιδρούμε, oταν μας κοροϊδεύουν στα μούτρα μας, δεν κατάλαβα !
Ισως εγω να είμαι ο παράξενος ...