ΠαRαμύθιa για ενα παιδί ...

Της Χαλιμάς ...
... πες μας κι εμάς ...
πόσο θα ζήσεις, πόσο ακόμα,
βρεγμένο χώμα να μυρίζεις,
κι αέρας τα μαλλιά σου
πίσω να διώχνει ;
Με κάποια όνειρα,
να φέρεις σε πέρας,
με κάποιο πείσμα,
να διώξεις το τέρας,
με κάποια θέληση,
να πάς παραπέρα,
κι όμως δεν ήξερες ποια τύχη,
σ έφερε σ' αδιέξοδο,
μπρός πίσω τοίχοι,
κι όρμησες πάνω τους,
πριν καταλάβεις,
τα δευτερόλεπτα που σου 'μεναν,
ηρθε απο πέρα,
μια καυτή σφαίρα.
Τα παραμύθια σου, πήρανε τέλος,
χωρίς να θες.

Πριν απο ενα χρόνο έγραψα κατι για τα σύγχρονα παραμύθια.
Αφιερωμένο σε ψυχές που δεν πρόλαβαν να ζήσουν όλο το παραμύθι.