Αθλιότητα και αηδία

Ηταν δυο μέρες πριν το Πάσχα. Ωραία μέρα, ηλιόλουστη, και πήγα να ψωνίσω κάτι σε ενα σούπερ μάρκετ. Ειχα παρκάρει πιο πέρα στα εκατό μέτρα.
Επιστρέφοντας ειδα αυτό που βλέπετε στην φωτογραφία.
Μια νεα γυναίκα, μάλλον τσιγγάνα, με ενα παιδάκι που ίσως ειναι γιός της.
Η γυναίκα βούταγε στον σκουπιδοτενεκέ και έβγαζε κάτι πράγματα απο μέσα.
Εβαζε κάποια σε μια μεγάλη πλαστική σακκούλα.
Άλλα, τα έδινε στο αγόρι και αυτό κρατούσε μερικά μεσα σε ανα παλιό καρότσι κοντά του και άλλα τα πήγαινε λίγο πιο εκεί, που βλέπετε το άλλο κόκκινο βελάκι.

Επρεπε να δω οπωσδήποτε τι βγάζουν απο εκει μεσα.
Οταν είδα τι ήταν, κόντεψα να κάνω εμετό.
Ηταν κοτόπουλα και μπριζόλες ληγμένα προφανώς, πεταμένα μάλλον απο το κοντινό σουπερ μάρκετ του ΑΒ. Με την συσκευασία τους στο σκαφάκι και με σελοφάν απο πάνω και ετικέτα.

Τώρα τι θα τα έκαναν, δεν ρώτησα, ούτε θα μου έλεγαν αλήθεια.
Πολύ φοβάμαι οτι ίσως πουλήθηκαν ως φρέσκα σε κάποιο ψητοπωλείο. Υπόθεση κάνω, δεν ξέρω. Η ποσότητα ηταν μεγάλη. Ισως τα έφαγαν οι ίδιοι.

Ομως τι κατάντια να μαζεύει άνθρωπος κρέατα απο σκουπίδια !!!
Και τι θέαμα αυτο στο έτος 2008, στην Αθήνα, σε ενα όμορφο πάρκο και όχι σε υποβαθμισμένη περιοχή.
Και πώς μεγαλώνει αυτό το μικρό παιδί ! ... Τι θα γίνει οταν μεγαλώσει ;