Πάει καιρός που δεν γράψαμε κάτι εδω,
πάει καιρός που είχαμε το κέφι της εποχής των μπλογκς,
πάει καιρός που τα πράγματα άλλαξαν -περισσότερο απο όσο περιμέναμε.
Ο χρόνος είναι ασταμάτητος, δεν μπορείς να τον σταματήσεις με μερικές λέξεις και μπορείς μονάχα μιά στιγμή του αιχμαλωτίσεις με μιά φωτογραφική μηχανή. Με δεδομένη την αρχή οτι ο χρόνος δεν σταματάει ποτέ, θα έπρεπε να μην κάνουμε προσπάθειες να επαναφέρουμε στιγμές του παρελθόντος στο μυαλό μας, αφου όσα έγιναν, έγιναν, πήγαμε παρακάτω και γίναν άλλα και αυτη η αδιάκοπη ροή πρέπει να είναι αυτό που χαρακτηρίζει όλο το σύμπαν με τρόπο που ελάχιστοι θα μπορούσαν έστω να αντιληφθούν ενα μέρος του ρόλου που παίζει ο χρόνος επάνω στην ύπαρξη όλων, των πάντων.
Πάει καιρός που βγαίναμε με φίλους και συζητούσαμε περπατώντας για ώρες.
Πάει καιρός που είχαμε ακόμα χνούδι στο πρόσωπο, wannabe γενειάδα του μέλλοντος.
Πάει καιρός που ερωτευόμαστε με το πρώτο αληθινό χαμόγελο, αλλά ποιός μπορεί να ξέρει όταν ειναι παιδί, ποιά χαμόγελα ειναι τα αληθινά, παρ' οτι αισθανόταν οτι υπάρχουν και ψεύτικα ;
Ο χρόνος το κάνει αυτό, περνώντας σε αναγκάζει να μάθεις να ξεχωρίζεις τα αληθινό απο το κάλπικο και ύπουλο, το αυθόρμητο και ειλικρινό απο το υποκριτικό. Και συνεχίζει ο χρόνος να κυλάει αμείλικτος, αδυσώπητος.
Πάει καιρός που μας έλεγαν οι μεγάλοι να 'χουμε την υγειά μας και όλα τ' άλλα θα γίνουν κι εμείς γελούσαμε γιατί δε φανταζόμασταν τότε ως κακή υγεία κάτι παραπάνω απο μια γρίππη ή ενα κάταγμα την ωρα που προσπαθώντας να εντυπωσιάσουμε την όμορφη γυναίκα, κάναμε βουτιές την κορμάρα μας χωρίς να υπολογίζουμε οτι βράχια vs κόκκαλα ειναι πάντα 1-0. Στημένο παιχνίδι.
Ο χρόνος το κάνει αυτό, σε κάνει να παίρνεις πιο σοβαρά το θέμα της υγείας και της ασφάλειας.
Λες και προσπαθείς να τον ανακόψεις στην πορεία του προς την ημέρα που θα αποχαιρετάς αυτον τον κόσμο, να τον καθυστερήσεις, να τον κοροϊδέψεις λιγάκι για να κερδίσεις κι άλλον απο τον χρόνο που σου αναλογεί.
Πάει καιρός που έμαθα κακά νέα για την υγεία κάποιου που ήξερα.
Πάει καιρός που ανησύχησα για άλλους πλην συγγενών που ήξερα οτι έχουν θεματάκια υγείας.
Αλλα ο χρόνος το κάνει κι αυτό, για κάποιους φέρνει τη μέρα που θα έχουν κακά μαντάτα.
Και μετά, μετά απο λίγο χρόνο πάλι, μαθαίνουμε τα νέα τους.
Και ανατριχιάζουμε και κλαίμε και σκεφτόμαστε πώς μπορεί να βοηθήσουμε.
Ειναι ενα προϊόν, που δεν αναγράφει ημερομηνία λήξης γιατι ο ίδιος δεν λήγει, όμως όλα τα άλλα, στο πέρασμά του, αλλάζουν.
Εύχομαι περαστικά και γρήγορη ανάρρωση στον φίλο koulpa και επιμένω να κάνει κούλπα-κόλπα και να ξαναγυρίσει σε μια ασφαλή και υγιή ζωή. Αμα δεν προσπαθήσεις ρε, θα ρθω εκεί στο κρεβάτι σου να φάς φάπες. Δεν πειράζει που είχαμε χαθεί, εγω σε σκεφτόμουν.
Κι όπως λες κι εσυ, "μακάρι όλοι να καταλάβουμε ότι η ευτυχία δεν είναι να δίνουμε χρόνο για να κερδίζουμε αγαθά αλλά να τον μοιραζόμαστε με τους αγαπημένους μας "
* Ενα μισοτελειωμένο έργο μου με γραφίτη και μολύβι, εν καιρώ θα ολοκληρωθεί κι αυτό.
πάει καιρός που είχαμε το κέφι της εποχής των μπλογκς,
πάει καιρός που τα πράγματα άλλαξαν -περισσότερο απο όσο περιμέναμε.
Ο χρόνος είναι ασταμάτητος, δεν μπορείς να τον σταματήσεις με μερικές λέξεις και μπορείς μονάχα μιά στιγμή του αιχμαλωτίσεις με μιά φωτογραφική μηχανή. Με δεδομένη την αρχή οτι ο χρόνος δεν σταματάει ποτέ, θα έπρεπε να μην κάνουμε προσπάθειες να επαναφέρουμε στιγμές του παρελθόντος στο μυαλό μας, αφου όσα έγιναν, έγιναν, πήγαμε παρακάτω και γίναν άλλα και αυτη η αδιάκοπη ροή πρέπει να είναι αυτό που χαρακτηρίζει όλο το σύμπαν με τρόπο που ελάχιστοι θα μπορούσαν έστω να αντιληφθούν ενα μέρος του ρόλου που παίζει ο χρόνος επάνω στην ύπαρξη όλων, των πάντων.
Πάει καιρός που βγαίναμε με φίλους και συζητούσαμε περπατώντας για ώρες.
Πάει καιρός που είχαμε ακόμα χνούδι στο πρόσωπο, wannabe γενειάδα του μέλλοντος.
Πάει καιρός που ερωτευόμαστε με το πρώτο αληθινό χαμόγελο, αλλά ποιός μπορεί να ξέρει όταν ειναι παιδί, ποιά χαμόγελα ειναι τα αληθινά, παρ' οτι αισθανόταν οτι υπάρχουν και ψεύτικα ;
Ο χρόνος το κάνει αυτό, περνώντας σε αναγκάζει να μάθεις να ξεχωρίζεις τα αληθινό απο το κάλπικο και ύπουλο, το αυθόρμητο και ειλικρινό απο το υποκριτικό. Και συνεχίζει ο χρόνος να κυλάει αμείλικτος, αδυσώπητος.
Πάει καιρός που μας έλεγαν οι μεγάλοι να 'χουμε την υγειά μας και όλα τ' άλλα θα γίνουν κι εμείς γελούσαμε γιατί δε φανταζόμασταν τότε ως κακή υγεία κάτι παραπάνω απο μια γρίππη ή ενα κάταγμα την ωρα που προσπαθώντας να εντυπωσιάσουμε την όμορφη γυναίκα, κάναμε βουτιές την κορμάρα μας χωρίς να υπολογίζουμε οτι βράχια vs κόκκαλα ειναι πάντα 1-0. Στημένο παιχνίδι.
Ο χρόνος το κάνει αυτό, σε κάνει να παίρνεις πιο σοβαρά το θέμα της υγείας και της ασφάλειας.
Λες και προσπαθείς να τον ανακόψεις στην πορεία του προς την ημέρα που θα αποχαιρετάς αυτον τον κόσμο, να τον καθυστερήσεις, να τον κοροϊδέψεις λιγάκι για να κερδίσεις κι άλλον απο τον χρόνο που σου αναλογεί.
Πάει καιρός που έμαθα κακά νέα για την υγεία κάποιου που ήξερα.
Πάει καιρός που ανησύχησα για άλλους πλην συγγενών που ήξερα οτι έχουν θεματάκια υγείας.
Αλλα ο χρόνος το κάνει κι αυτό, για κάποιους φέρνει τη μέρα που θα έχουν κακά μαντάτα.
Και μετά, μετά απο λίγο χρόνο πάλι, μαθαίνουμε τα νέα τους.
Και ανατριχιάζουμε και κλαίμε και σκεφτόμαστε πώς μπορεί να βοηθήσουμε.
Ειναι ενα προϊόν, που δεν αναγράφει ημερομηνία λήξης γιατι ο ίδιος δεν λήγει, όμως όλα τα άλλα, στο πέρασμά του, αλλάζουν.
Εύχομαι περαστικά και γρήγορη ανάρρωση στον φίλο koulpa και επιμένω να κάνει κούλπα-κόλπα και να ξαναγυρίσει σε μια ασφαλή και υγιή ζωή. Αμα δεν προσπαθήσεις ρε, θα ρθω εκεί στο κρεβάτι σου να φάς φάπες. Δεν πειράζει που είχαμε χαθεί, εγω σε σκεφτόμουν.
Κι όπως λες κι εσυ, "μακάρι όλοι να καταλάβουμε ότι η ευτυχία δεν είναι να δίνουμε χρόνο για να κερδίζουμε αγαθά αλλά να τον μοιραζόμαστε με τους αγαπημένους μας "
* Ενα μισοτελειωμένο έργο μου με γραφίτη και μολύβι, εν καιρώ θα ολοκληρωθεί κι αυτό.
