Οι ήχοι που έρχονται στα φτωχά αυτιά που μου δόθηκαν με τη γέννησή μου,
φτάνουν σαν απόκοσμοι παφλασμοί βότσαλων σε νερό,
καμμιά φορά και σαν μικρές εκρήξεις θυμού.
Ενα ταξιδάκι αναγκαστικό μεν, αναγκαίο δε,
ανανεώνει πνευματικά αλλά και κουράζει σωματικά,
εφ όσον το κάνεις για χάρη άλλων που έχουν ανάγκη την βοήθειά σου.
Κι ας μην το καταλαβαίνουν απόλυτα. Εσυ πρέπει να πας.
Ομως ο γυρισμός σε βρίσκει περισσότερο αποφορτισμένον απο ότι θα περίμενες,
δεν ξέρω γιατί περίμενες Τζόνι μου οτι οι αντοχές, σωματικές και ψυχολογικές μαζί,
που διαθέτεις, ειναι μεγάλες.
Τώρα το καταλαβαίνεις αυτό, που απο το παράθυρο εισβάλλουν ήχοι του δρόμου,
ήχοι ανθρώπων, το σούσουρο του αέρα και όλα αυτά ανακατεμμένα πότε πότε με
στριγγλιές άγνωστης προέλευσης.
Σαν θρίλερ.
Η ξεκούραση του "πολεμιστή" ; χαχα, σχεδόν, ίσως.
Παιχνίδια μυαλού, ονειροπράματα και νεφελοβασίες.
Και μετά, άλλο ενα ταξιδάκι, σε μια εποχή, που δεν είναι για έξοδα αλλά βλέπεις, κι η φτώχεια καλοπέραση θέλει. Σε αναζήτηση νέων ήχων, νέων παράξενων ακουσμάτων στη νύχτα, γιατί ποτέ δεν σταματούν οι ήχοι και πάντα υπάρχει κάτι νέο να ακούσεις. Αν μπορείς να ακούς.
Ωρα 2.12 προς το ξημέρωμα της αμέσως πιο μικρής απο τη μεγαλύτερη μέρα του χρόνου.
Κι όμως, είναι η νύχτα, που μου φαίνεται μεγάλη.
