Ζάκυνθο πήγα.
Το ψιλομετάνιωσα, ξόδεψα λίγο παραπάνω απο όσο ήθελα, αν και όχι κακή επιλογή το νησί αυτό. Ειχα ξαναπάει τον Μάη του 1981 και περίμενα να βρω κάτι γνωστό, μα η έκπληξη ήταν ακριβώς αυτή, τίποτα γνώριμο δεν είδα.
Τότε ειχα μείνει 3 μέρες μόνο, είδα την πόλη βασικά και τη Μπόχαλη, τώρα περισσότερες μέρες έμεινα και είδα όλο το νησί σχεδόν. Και κάτι μικρά νησάκια.
Φέτος η χελώνα caretta caretta ειχε την τιμητική της.
(Θα περίμενε κανείς να δει και ζακυνθινούς tyfletta tyfletta.)
Το '81 δεν είχα πάρει χαμπάρι γι αυτη τη χελώνα και φυσικά τότε ο Λαγανάς ηταν ενα κάπως ήσυχο θέρετρο θα έλεγες. Σήμερα ειναι ενα "γίνεται-της-πουτάνας" εχει πάθει Φαληράκι Ρόδου και Κάβο, αν θυμάσαι φίλε μου τον Κάβο στην Κέρκυρα το '90.
Πολλά μαγαζιά, βαβούρα, κλαμπάκια, μουσικές, μπραζίλιαν κώλοι και κόσμος που γυρνάει ολη μερα εξω. Κόλαση. Δεν ειμαι εγω γι αυτά θέλω ησυχίες και όχι πάρτι με το ζόρι. Μα δε θέλω ρε, αφου Μύκονο δεν εχω πάει δε στο'πα ; Το 'πα. Κι ούτε θα πάω μάλλον ποτέ.
Η Ζάκυνθος, το Ζάντε, η πρωταθλήτρια μαζι με τη Χίο σε τυφλούς-μαϊμού, διαθέτει κάμποσες θέσεις πάρκιν αναπήρων, τυφλών και "τυφλών".
Ετσι, μερικές φορές δεν έβρισκα να παρκάρω αλλα εντάξει το πήγαινα πολύ παρακάτω και κάπου το ΄χωνα το αμάξι. Σώο το 'φερα πίσω.
Στο λιμάνι το πρώτο που βλέπεις ειναι ο ναός του Αγίου Διονυσίου και ο άλλος ο μικρός παλαιός του Αγ.Νικολάου, μπροστά απο το καφέ "Κόκκινος Βράχος".
Ο Αγιος Διονύσιος ειναι απο τους λίγους αγίους που μου εμπνέει σεβασμό μαζι με τον Αη Γιάννη το Ρώσο στην Εύβοια. Ξέρεις οτι με τους παπάδες δεν τα πάω καλά και τους έχω έτοιμη μια επόμενη ανάρτηση όπου θα χαρώ να μπεί παπάς να σχολιάσει.
Η Μπόχαλη εχει πανέμορφη θέα απο κει ψηλά αλλα μείνε μακριά απο τα μαγαζιά που λειτουργούν εκεί. Aμα θες πάγαινε κάτσε εγω νίπτω τας χείρας μου.
Πλακώθηκαν έμαθα και μεταξύ τους μιά μέρα για τα τραπεζοκαθίσματα.
Η πόλη ειναι αρκετά ωραία, εχει βασικά εναν πεζόδρομο με μαγαζιά, φαγάδικα, καφετέριες και εμπορικά. Το βράδι η κίνηση πέφτει στην πλατεία Σολωμού.
Το Δημοτικό ανοιχτό θέατρο λίγο πιο πάνω προς Μπόχαλη, φιλοξενεί συχνά παραστάσεις.
Αν πας στο Τσιλιβή ή στο Αργάσσι θα νομίζεις οτι μεταφέρθηκες χρόνια πίσω σε εποχές ευμάρειας που το ποτό έρρεε άφθονο και χρήμα υπήρχε για να μεθάει ο κόσμος και να τα κάνει λαμπόγυαλο. Πολλά μαγαζιά, μπαρ, και φαγάδικα, μίνι-γκολφ, Ιρλανδέζικο, ασιατικό, πιτόγυρα, με καραόκε, με ζωντανή μουσική και τα ρέστα. Πήγα δυό φορές σε κάποια απο αυτά ετσι για τζέρτζελο κι επειδή είχαν την αγαπημένη μoυ μπύρα GUINNESS :
Ανατολικά στο μέσο του νησιού, παραλιακά ειναι οι Αλυκές και ο Αλυκανάς.
Απο εκεί κάτι απατεώνες μας πήραν να μας πάνε στο περίφημο "Ναυάγιο" αυτη τη θεϊκή παραλία που νομίζεις οτι δεν υπάρχει, οτι είναι οπτασία. Μας πήγαν, έφυγαν μετά απο 5' λεπτά και δεν μας κατέβασαν στην παραλία με τη δικαιολογία οτι ειχε 7 μποφώρ !!!! [ 3 με 4 είχε] κι εκτός αυτού στα @@ τους για τους έλληνες αφου ειχαν γεμίσει τη βάρκα με οτι Σερβο-Πολωνο-ουκρανούς υπήρχαν. Μια πολωνή επάνω ηταν κούκλα και την χάζευα. Μέχρι που ξέρασε κι αυτή οπως οι περισσότεροι επιβάτες. Οχι, ο Τζον δεν ξέρασε.
Ναι, τα χρώματα είναι φανταστικά, και το μέρος εχει πολλή θετική ενέργεια.
Αμα πας Ζάκυνθο, βρες σοβαρό γραφείο να σε πάει Ναυάγιο και μη πιστεύεις απατεώνες, πάρε ενα καλό τουριστικό γραφείο σαν αυτό.
Νότια, το νησί εχει δυό χερσονήσους, προστατευόμενες περιοχές ωοτοκίας της χελώνας στο μεγαλύτερο μέρος τους. Η δυτική χερσόνησος διαθέτει εκπληκτικές, ονειρεμένες, θεϊκες παράκτιες σπηλιές, τι παράκτιες δηλαδή, γκρεμίλα μεχρι τη θάλασσα και στο τέλος σπηλιές. Απίθανος τόπος. Να πας.
Μας πήγαν με βαρκάκι να δούμε χελώνες, υπέροχο ήταν αυτό και μετά στις σπηλιές στο Κερί, απίθανα ήταν. Ο Τζονάκος έκανε βουτιές απο το σκάφος σα μικρό παιδί, μέσα στα διάφανα νερά στη σκιά των θεόρατων βράχων σε κείνη τη μεριά του νησιού.
Μετά μας πήγε Μαραθονήσι, ενα μικρό νησί στην αγκαλιά του κόλπου του Λαγανά, όπου γεννάει η καρέττα καρέττα, για μπάνιο. Δεν κατοικείται και φυλάγεται απο το Λιμενικό.
Η ανατολική χερσόνησος προς Βασιλικό, καταλήγει στην υπέροχη παραλία του Γέρακα πριν απο το Πόρτο Καμίνια, το Πόρτο Ρόμα και άλλα όμορφα μέρη.
Η παραλία του Γέρακα προστατεύεται αφου η χελώνα πηγαίνει εκει και γεννάει αυγά.
Με τη δύση του ήλιου εξαφανίζονται οι πάντες απο την παραλία για να μην ενοχλήσουν τη χελώνα.
Οι κλέφτες έμποροι της άμμου ζητούσαν 8 € για να νοικιάσεις ομπρέλλα-ξαπλώστρα για μία ωρα και κάτι. Δεν πλήρωσα φυσικά και κουβάλησα δικιά μου ομπρέλλα.
Η αλήθεια ειναι οτι η χελώνα μάλλον προτιμάει τις πολύ ζεστές παραλίες με ιδιαίτερα λεπτή άμμο, όπως στο Καλαμάκι και στον Γέρακα.
Το οδικό δίκτυο εχει φτιαχτεί απο απόγονο του Δαίδαλου, στάνταρ πράγματα, ή αλλιώς απο διαταραγμένο ψυχικά τύπο ο οποίος νόμιζε οτι γουστάρουμε να φέρνουμε βόλτες σαν τις άδικες κατάρες για ώρες καίγοντας την πολύτιμη βενζίνη μας των 1,78 € το λίτρο. Διαδαλώδες δίκτυο δρόμων, με το δυτικό μέρος να διατρέχεται απο εναν κύριο άξονα ως τις Βολίμες και ως την άκρη στο "Φανάρι" , ορεινό και δασώδες αν και θα ηταν πιο δασωμένο το μέρος αν δεν καιγόταν κάθε τόσο. Φέτος πήρε φωτιά στον Αγαλά, δυτικά-νότια.
Ο λαβύρινθος των δρόμων σου παρέχει την ευκαιρία να γνωρίσεις το νησί αλλα και την ευκαιρία να αναρωτηθείς μήπως εισαι μαλάκας και χάθηκες ξανά. Ασε που τρώς πολλή ωρα μεχρι να βρείς τον προορισμό σου ακόμα κι αν πας στο σωστό δρόμο γιατί θα πάρεις λάθος δρομάκι λίγο πριν φτάσεις.
Οι θάλασσες της Ζακύνθου ειναι το μεγάλο της ατού.
Οποιος θέλει καθαρές, διάφανες θάλασσες με υπέροχα χρώματα, να πάει εκεί.
Εγγυημένα το νησί με την πιο καλή θάλασσα, απο οσα εχω πάει ... χμ εχω πάει σε 25 νησιά, μικρά και μεγάλα, τα Κουφονήσια με εντυπωσίασαν, η Χίος πολύ καλή, η Αστυπάλαια πολύ καλή, η Μήλος άριστη θα 'λεγα, αλλα η Ζάκυνθος εχει παντού πολύ ωραία θάλασσα με υπέροχο χρώμα ακόμα και μεσα στο λιμάνι ενα τυρκουάζ απίστευτο χρώμα στα νερά.
Και είναι μεγάλη, αρκετά μεγάλο νησί.
Tip :
αν θες Ιντερνετ,πάρε "on the go" γιατι τα ξενοδοχεία χρεώνουν 3,5 € την ώρα ή 84 € την ημέρα, δεν υπάρχει θεός.
Tip 2 :
Συνιστώ ανεπιφύλακτα να πάς στο Πόρτο Καμίνια μετά το Αργάσσι προς Βασιλικό.
Το ψιλομετάνιωσα, ξόδεψα λίγο παραπάνω απο όσο ήθελα, αν και όχι κακή επιλογή το νησί αυτό. Ειχα ξαναπάει τον Μάη του 1981 και περίμενα να βρω κάτι γνωστό, μα η έκπληξη ήταν ακριβώς αυτή, τίποτα γνώριμο δεν είδα.
Τότε ειχα μείνει 3 μέρες μόνο, είδα την πόλη βασικά και τη Μπόχαλη, τώρα περισσότερες μέρες έμεινα και είδα όλο το νησί σχεδόν. Και κάτι μικρά νησάκια.
Φέτος η χελώνα caretta caretta ειχε την τιμητική της.
(Θα περίμενε κανείς να δει και ζακυνθινούς tyfletta tyfletta.)
Πολλά μαγαζιά, βαβούρα, κλαμπάκια, μουσικές, μπραζίλιαν κώλοι και κόσμος που γυρνάει ολη μερα εξω. Κόλαση. Δεν ειμαι εγω γι αυτά θέλω ησυχίες και όχι πάρτι με το ζόρι. Μα δε θέλω ρε, αφου Μύκονο δεν εχω πάει δε στο'πα ; Το 'πα. Κι ούτε θα πάω μάλλον ποτέ.
Η Ζάκυνθος, το Ζάντε, η πρωταθλήτρια μαζι με τη Χίο σε τυφλούς-μαϊμού, διαθέτει κάμποσες θέσεις πάρκιν αναπήρων, τυφλών και "τυφλών".
Ετσι, μερικές φορές δεν έβρισκα να παρκάρω αλλα εντάξει το πήγαινα πολύ παρακάτω και κάπου το ΄χωνα το αμάξι. Σώο το 'φερα πίσω.
Στο λιμάνι το πρώτο που βλέπεις ειναι ο ναός του Αγίου Διονυσίου και ο άλλος ο μικρός παλαιός του Αγ.Νικολάου, μπροστά απο το καφέ "Κόκκινος Βράχος".
Ο Αγιος Διονύσιος ειναι απο τους λίγους αγίους που μου εμπνέει σεβασμό μαζι με τον Αη Γιάννη το Ρώσο στην Εύβοια. Ξέρεις οτι με τους παπάδες δεν τα πάω καλά και τους έχω έτοιμη μια επόμενη ανάρτηση όπου θα χαρώ να μπεί παπάς να σχολιάσει.
Η Μπόχαλη εχει πανέμορφη θέα απο κει ψηλά αλλα μείνε μακριά απο τα μαγαζιά που λειτουργούν εκεί. Aμα θες πάγαινε κάτσε εγω νίπτω τας χείρας μου.
Πλακώθηκαν έμαθα και μεταξύ τους μιά μέρα για τα τραπεζοκαθίσματα.
Η πόλη ειναι αρκετά ωραία, εχει βασικά εναν πεζόδρομο με μαγαζιά, φαγάδικα, καφετέριες και εμπορικά. Το βράδι η κίνηση πέφτει στην πλατεία Σολωμού.
Το Δημοτικό ανοιχτό θέατρο λίγο πιο πάνω προς Μπόχαλη, φιλοξενεί συχνά παραστάσεις.
Αν πας στο Τσιλιβή ή στο Αργάσσι θα νομίζεις οτι μεταφέρθηκες χρόνια πίσω σε εποχές ευμάρειας που το ποτό έρρεε άφθονο και χρήμα υπήρχε για να μεθάει ο κόσμος και να τα κάνει λαμπόγυαλο. Πολλά μαγαζιά, μπαρ, και φαγάδικα, μίνι-γκολφ, Ιρλανδέζικο, ασιατικό, πιτόγυρα, με καραόκε, με ζωντανή μουσική και τα ρέστα. Πήγα δυό φορές σε κάποια απο αυτά ετσι για τζέρτζελο κι επειδή είχαν την αγαπημένη μoυ μπύρα GUINNESS :
Ανατολικά στο μέσο του νησιού, παραλιακά ειναι οι Αλυκές και ο Αλυκανάς.
Απο εκεί κάτι απατεώνες μας πήραν να μας πάνε στο περίφημο "Ναυάγιο" αυτη τη θεϊκή παραλία που νομίζεις οτι δεν υπάρχει, οτι είναι οπτασία. Μας πήγαν, έφυγαν μετά απο 5' λεπτά και δεν μας κατέβασαν στην παραλία με τη δικαιολογία οτι ειχε 7 μποφώρ !!!! [ 3 με 4 είχε] κι εκτός αυτού στα @@ τους για τους έλληνες αφου ειχαν γεμίσει τη βάρκα με οτι Σερβο-Πολωνο-ουκρανούς υπήρχαν. Μια πολωνή επάνω ηταν κούκλα και την χάζευα. Μέχρι που ξέρασε κι αυτή οπως οι περισσότεροι επιβάτες. Οχι, ο Τζον δεν ξέρασε.
Αμα πας Ζάκυνθο, βρες σοβαρό γραφείο να σε πάει Ναυάγιο και μη πιστεύεις απατεώνες, πάρε ενα καλό τουριστικό γραφείο σαν αυτό.
Νότια, το νησί εχει δυό χερσονήσους, προστατευόμενες περιοχές ωοτοκίας της χελώνας στο μεγαλύτερο μέρος τους. Η δυτική χερσόνησος διαθέτει εκπληκτικές, ονειρεμένες, θεϊκες παράκτιες σπηλιές, τι παράκτιες δηλαδή, γκρεμίλα μεχρι τη θάλασσα και στο τέλος σπηλιές. Απίθανος τόπος. Να πας.
Μας πήγαν με βαρκάκι να δούμε χελώνες, υπέροχο ήταν αυτό και μετά στις σπηλιές στο Κερί, απίθανα ήταν. Ο Τζονάκος έκανε βουτιές απο το σκάφος σα μικρό παιδί, μέσα στα διάφανα νερά στη σκιά των θεόρατων βράχων σε κείνη τη μεριά του νησιού.
Μετά μας πήγε Μαραθονήσι, ενα μικρό νησί στην αγκαλιά του κόλπου του Λαγανά, όπου γεννάει η καρέττα καρέττα, για μπάνιο. Δεν κατοικείται και φυλάγεται απο το Λιμενικό.
Η ανατολική χερσόνησος προς Βασιλικό, καταλήγει στην υπέροχη παραλία του Γέρακα πριν απο το Πόρτο Καμίνια, το Πόρτο Ρόμα και άλλα όμορφα μέρη.
Η παραλία του Γέρακα προστατεύεται αφου η χελώνα πηγαίνει εκει και γεννάει αυγά.
Με τη δύση του ήλιου εξαφανίζονται οι πάντες απο την παραλία για να μην ενοχλήσουν τη χελώνα.
Οι κλέφτες έμποροι της άμμου ζητούσαν 8 € για να νοικιάσεις ομπρέλλα-ξαπλώστρα για μία ωρα και κάτι. Δεν πλήρωσα φυσικά και κουβάλησα δικιά μου ομπρέλλα.
Η αλήθεια ειναι οτι η χελώνα μάλλον προτιμάει τις πολύ ζεστές παραλίες με ιδιαίτερα λεπτή άμμο, όπως στο Καλαμάκι και στον Γέρακα.
Το οδικό δίκτυο εχει φτιαχτεί απο απόγονο του Δαίδαλου, στάνταρ πράγματα, ή αλλιώς απο διαταραγμένο ψυχικά τύπο ο οποίος νόμιζε οτι γουστάρουμε να φέρνουμε βόλτες σαν τις άδικες κατάρες για ώρες καίγοντας την πολύτιμη βενζίνη μας των 1,78 € το λίτρο. Διαδαλώδες δίκτυο δρόμων, με το δυτικό μέρος να διατρέχεται απο εναν κύριο άξονα ως τις Βολίμες και ως την άκρη στο "Φανάρι" , ορεινό και δασώδες αν και θα ηταν πιο δασωμένο το μέρος αν δεν καιγόταν κάθε τόσο. Φέτος πήρε φωτιά στον Αγαλά, δυτικά-νότια.
Ο λαβύρινθος των δρόμων σου παρέχει την ευκαιρία να γνωρίσεις το νησί αλλα και την ευκαιρία να αναρωτηθείς μήπως εισαι μαλάκας και χάθηκες ξανά. Ασε που τρώς πολλή ωρα μεχρι να βρείς τον προορισμό σου ακόμα κι αν πας στο σωστό δρόμο γιατί θα πάρεις λάθος δρομάκι λίγο πριν φτάσεις.
Οι θάλασσες της Ζακύνθου ειναι το μεγάλο της ατού.
Οποιος θέλει καθαρές, διάφανες θάλασσες με υπέροχα χρώματα, να πάει εκεί.
Εγγυημένα το νησί με την πιο καλή θάλασσα, απο οσα εχω πάει ... χμ εχω πάει σε 25 νησιά, μικρά και μεγάλα, τα Κουφονήσια με εντυπωσίασαν, η Χίος πολύ καλή, η Αστυπάλαια πολύ καλή, η Μήλος άριστη θα 'λεγα, αλλα η Ζάκυνθος εχει παντού πολύ ωραία θάλασσα με υπέροχο χρώμα ακόμα και μεσα στο λιμάνι ενα τυρκουάζ απίστευτο χρώμα στα νερά.
Και είναι μεγάλη, αρκετά μεγάλο νησί.
Tip :
αν θες Ιντερνετ,πάρε "on the go" γιατι τα ξενοδοχεία χρεώνουν 3,5 € την ώρα ή 84 € την ημέρα, δεν υπάρχει θεός.
Tip 2 :
Συνιστώ ανεπιφύλακτα να πάς στο Πόρτο Καμίνια μετά το Αργάσσι προς Βασιλικό.
