Του Κλεάνθη το τάληρο

Σάμπως είχε και πολλά παιχνίδια ο Κλεάνθης ;
Μεροκαματιάρηδες γονείς, σε φτωχογειτονιά μεγαλωμένος και τωρα στα δεκατρία του είχε αρχίσει να βλέπει την ζωή κάπως διαφορετικά, καταλαβαίνοντας οτι μεγαλώνει και σύντομα θα ειναι άντρας.
Γένια δεν ειχε ακόμα αλλα δεν ανησυχούσε. Ηξερε οτι θα αποκτήσει.
Κοντά πανελόνια φόραγε τις πιο πολλές μέρες του χρόνου. Συνέχεια κτυπούσε στα γόνατα ή λερωνόταν τόσο που ακόμα κι ο πατέρας του τον μάλωνε. Να σκεφτείς οτι ο πατέρας ήταν ελαιοχρωματιστής, που σημαίνει οτι γύριζε σπίτι πάντα λερωμένος κι έκανε μπάνιο.
Μιά μέρα πήγαν εκδρομή με το σχολείο σ’ ενα πάρκο στο βουνό, δηλαδή οχι πάρκο ακριβώς, ενα πευκόδασος με ωραίες άπλες για να κάτσουν, να παίξουν, να περάσουν μιά ξένοιαστη μέρα.
Ο Κλεάνθης έπαιζε μπάλλα και οταν βαριόταν πήγαινε να πειράξει κανα κορίτσι ή να κάνει πλάκες με άλλους φίλους του.
Στην τσέπη του παντελονιού ενα τάλληρο χόρευε καθώς εκείνος έτρεχε.
Του το είχε δώσει ο θείος του, αδερφός του πατέρα του για χαρτζηλίκι, πριν λίγες μέρες.
- Να, του είπε, να πάρεις οτι θες !
- Ευχαριστώ... ψέλλισε το παιδί.
Δεν το ξόδεψε, το κράτησε.
Κι απο τότε το θεώρησε γούρι, να το έχει σε όλη του τη ζωή για γούρι, μεχρι να αποδειχτεί οτι όλα πήγαν καλά, κι εξακολουθούν να πηγαίνουν.
...
Σαράντα δύο ετών πια ο Κλεάνθης, ζούσε στην Αθήνα.
Αποφάσισε να πάει στο χωριό που χρόνια δεν ειχε πάει, να δει συγγενείς.
Πήγαν οικογενειακώς. Εφαγαν και ήπιαν καλά.
Το τάλληρο ήταν πια στερεωμένο σε ενα μπρελόκ με τρία κλειδιά.
Ναι, αυτο, το ίδιο τάλληρο, φαγωμένο απο τον καιρό αλλα εκει, γιαλιστερό και ζωντανό !
Το ειχε κρατήσει !
Προβλήματα υγείας δεν ειχε ιδιαίτερα ο Κλεάνθης.
Ομως μερικές φορές δεν γνωρίζουμε αν έχουμε κάτι.
Ετσι, χαρούμενος με την παρέα, θέλησε να θυμηθούν τα παλιά τα χρόνια που πήγαιναν εκδρομές στα γύρω μέρη.
Ανέβηκαν περπατώντας αρκετά ψηλά, σε ενα σημείο απ όπου φαινόταν το ξέφωτο που έπαιζαν μπάλλα σαν παιδιά.
Εκει ηταν ευτυχισμένος, γελούσε συνεχώς. Κι όλη η παρέα ηταν χαρούμενη.
Εκει, η καρδιά του τον πρόδωσε ξαφνικά, απροειδοποίητα.
Επεσε, και κύλησε και λιγο κατω στο χώμα, ενω ετρεχαν να τον πιάσουν οι συγγενείς. Του φώναζαν, τον έπιασαν, εκείνος είχε χάσει τον κόσμο γύρω του.Το τελευταίο πράγμα που ειδε, ηταν εκείνο το κέρμα, το τάλληρο.