Ημουν θαρρώ τυχερός να εχω συνομιλήσει μαζι της λίγες φορές.
Θα ταν Γενάρης του 2007 οταν πήρα χαμπάρι τι παίζεται και κάθησα και διάβασα όλο το μπλόγκ της για ωρες, και τον σχολιασμό που ακολουθούσε. Αφησα σχόλια, μου απάντησε.
Ειλικρινά δεν περίμενα να φύγει απο κοντά μας. Αισθανόμουν οτι υπήρξε ο μάρτυρας που δείχνει την ανικανότητα, την διαφθορά και την γραφειοκρατία που όλους μας ταλαιπωρεί και κάποτε θα σκοτώσει και κάποιους απο εμάς.
Με αυτη την έννοια έπρεπε να υπάρχει η Αμαλία, αλλα αν ζούσε ακόμα θα εξακολουθούσε να βασανίζεται καιαυτο δεν ειναι κατι που εύχεται κανεις ουτε στον εχθρό του.
Εφυγε και νιώσαμε να φάγαμε σφαλιάρα. Την ένιωσα γιατι άφησα ενα σχόλιο στο μπλόγκ της και το αμέσως επόμενο σχόλιο ηταν απο κάποια που ανακοίνωσε τον θάνατό της.
Το πώς ένιωσα δεν μπορώ να το περιγράψω επαρκώς και δεν εχει σημασία.
Την 1η Ιουνίου ορίστηκε -δεν ξέρω πώς- η μέρα της Αμαλίας.
Αν και δεν χρειάζεται ειδική μερα για να την θυμόμαστε, ωστόσο αφιερώνουμε κατι, εστω τον χρόνο μας, την μνήμη μας, τον απέραντο σεβασμό στο μεγαλείο της ψυχής της να καταγγείλει τους "αλμπάνηδες" και να ζητήσει να γίνουν αυτοί η εξαίρεση και όχι ο κανόνας.
Εύχομαι η φωνή της να κουδουνάει τωρα και πάντα στα κεφάλια αυτών που δεν ενδιαφέρονται ουτε για τις Αμαλίες ουτε για όσους θα έπρεπε γιατι αυτη ειναι η δουλειά τους, αλλα μόνο νοιάζονται για την τσέπη τους. Ψυχρά και υπολογιστικά.
Αυτοί την σκότωσαν, η ασθένεια μπορεί να βρει τον καθένα μας, το καρκίνωμα όμως υπάρχει απο καιρό και ζει σε βάρος μας, οταν θα πέσουμε στην ανάγκη τους.
Ομως θα πολεμήσουμε κι εμείς σαν λιοντάρια, όπως εκείνη !
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ !
Θα ταν Γενάρης του 2007 οταν πήρα χαμπάρι τι παίζεται και κάθησα και διάβασα όλο το μπλόγκ της για ωρες, και τον σχολιασμό που ακολουθούσε. Αφησα σχόλια, μου απάντησε.
Ειλικρινά δεν περίμενα να φύγει απο κοντά μας. Αισθανόμουν οτι υπήρξε ο μάρτυρας που δείχνει την ανικανότητα, την διαφθορά και την γραφειοκρατία που όλους μας ταλαιπωρεί και κάποτε θα σκοτώσει και κάποιους απο εμάς.
Με αυτη την έννοια έπρεπε να υπάρχει η Αμαλία, αλλα αν ζούσε ακόμα θα εξακολουθούσε να βασανίζεται καιαυτο δεν ειναι κατι που εύχεται κανεις ουτε στον εχθρό του.
Εφυγε και νιώσαμε να φάγαμε σφαλιάρα. Την ένιωσα γιατι άφησα ενα σχόλιο στο μπλόγκ της και το αμέσως επόμενο σχόλιο ηταν απο κάποια που ανακοίνωσε τον θάνατό της.
Το πώς ένιωσα δεν μπορώ να το περιγράψω επαρκώς και δεν εχει σημασία.
Την 1η Ιουνίου ορίστηκε -δεν ξέρω πώς- η μέρα της Αμαλίας.
Αν και δεν χρειάζεται ειδική μερα για να την θυμόμαστε, ωστόσο αφιερώνουμε κατι, εστω τον χρόνο μας, την μνήμη μας, τον απέραντο σεβασμό στο μεγαλείο της ψυχής της να καταγγείλει τους "αλμπάνηδες" και να ζητήσει να γίνουν αυτοί η εξαίρεση και όχι ο κανόνας.
Εύχομαι η φωνή της να κουδουνάει τωρα και πάντα στα κεφάλια αυτών που δεν ενδιαφέρονται ουτε για τις Αμαλίες ουτε για όσους θα έπρεπε γιατι αυτη ειναι η δουλειά τους, αλλα μόνο νοιάζονται για την τσέπη τους. Ψυχρά και υπολογιστικά.
Αυτοί την σκότωσαν, η ασθένεια μπορεί να βρει τον καθένα μας, το καρκίνωμα όμως υπάρχει απο καιρό και ζει σε βάρος μας, οταν θα πέσουμε στην ανάγκη τους.
Ομως θα πολεμήσουμε κι εμείς σαν λιοντάρια, όπως εκείνη !
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ !
αιωνια της η μνημη,εισαι τυχερος που την γνωρισες..
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι και θα θελα να την εχω γνωρίσεικαι προσωπικά laplace.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μπορώ να περιγράψω τη λύπη μου, τη ντροπή και την αγανάκτησή μου για τους συναδέλφους (ή καλύτερα τους "συναδέλφους") γιατρούς, που μόνο αλμπάνηδες είναι και όχι λειτουργοί... γιατροί... ή έστω άνθρωποι!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα και καλό μήνα... με υγεία!!!
Έχεις δίκιο! Η αρρώστια είναι κάτι το ανθρώπινο. Μπορεί να συμβεί. Το θέμα είναι όμως πόση συμπαράσταση, σιγουριά, βοήθεια, ανθρωπιά μπορούμε να εισπράξουμε από αυτούς που ανατρέχουμε για να μας στηρίξουν. Γιατί εκείνη την ώρα ο καθένας μας βλέπει τον γιατρό σαν Θεό...περιμένει από αυτόν μία λύτρωση, και όχι μια απόδειξη της διάβρωσης του συστήματος. Εαν αυτοί δεν μπορούν να μας βοήθησουν, δεν θέλουν να βοηθήσουν, ας μας το πουν να κάτσουμε να πεθάνουμε με την ησυχία μας. Δεν είναι ανάγκη να προσποιούμαστε ότι έχουμε σύστημα υγείας και από κάτω να υπάρχει μια μαύρη τρύπα. Αυτάαα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα και καλό μήνα!
Και δυστυχώς από εκεί που βλέπει, δεν θα νιώθει ότι άλλαξε κάτι, μιας και συνεχώς παιδιά, βρέφη και μεγάλοι ακολουθούν το δρόμο της, για τους ίδιους λόγους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα γίνει παράδειγμα, ναι.
Και να μην χρειαστούν άλλοι άνθρωποι για να παραδειγματίσουν τους υπέυθυνους.
Καλό μήνα φίλε μου
:-)
μιλάμε για την ΑΜΑΛΙΑ όλοι ενα χρόνο τώρα..αλλα κανεις δεν κανει τιποτα...
ΑπάντησηΔιαγραφήελεος ποια με αυτο το κρατος μπουρδέλο (σορρυ για την έκφραση)
:-(
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ειναι θεμα που σηκώνει τρελό σχολιασμό αλλα αφιέρωμα σε μερα μνήμης.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Δρ Πακο οχι μόνο εσυ, εκατομμύρια ντραπήκαμε απο εμάς για τους λίγους που που δεν θέλουν να ναι λίγο άνθρωποι.
@ Λίλι κι όμως καμαρώνοπυμε για άλλα ενω δεν έχουμε το επίπεδο που αξίζουμε και δικαιούμαστε.
Aν απο κάπου μας βλέπει τωρα @ αγαπητή Βάσσια θα ναι παράδεισος εκει, αν αυτο υπάρχει. Κι εκει δεν πρόκειται να πάνε όσοι δεν ήτανε σωστοί και άνθρωποι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜήπως θα πάω εγω και πόσοι άλλοι ;
Αλλα οσο ζούμε θα παλέψουμε να μην υπάρξει ποτέ ξανά μια Αμαλία μάρτυρας.
Κανένας δεν αξίζιε να βασανιστεί όσο ζει.
Μα και όσοι εμπλέκονται στην υπόθεση της; Αμαλίας κοιτάνε αγαπητέ @ Lockheart να τη βγάλουν καθαρή αποποιώμενοι τις όποιες ευθύνες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚανείς δεν φταίει σε αυτον τον τόπο ;
@ MAD ... :(
tzonako καλό μήνα να έχουμε! Θυμάμαι εκείνες τις μέρες,θυμάμαι και τη φρίκη που έφαγα όταν διάβασα την ανακοίνωση κάτω απο το δικό σου σχόλιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλοί απο μας δεν ξεχνάνε.
δυστυχως υπαρχουν πολλες "αμαλιες" εκει εξω...και καιρος ειναι να γινει κατι..μπορει να μη τη γνωριζαμε αλλα δεν νομιζω να την εχει ξεχασει κανεις...φιλακια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην μνήμη της λοιπόν ας κάνουμε μια προσευχή για να μην χαθούν άλλα παιδία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μήνα σε όλους μας.
Εγώ απλά σιωπώ και υποκλίνομαι στη μνήμη της...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είχα την τύχη να τη γνωρίσω αφού δεν ήμουν στη μπλογκόσφαιρα τότε, όμως τα αποτυπώματα της έμειναν ανεξίτηλα εδώ μέσα!!
Καλημέρα και καλό μήνα
ΑπάντησηΔιαγραφήφίλε μου μου.
Δεν εχω λόγια...
Ανθρώπινο και ειλικρινές το κείμενό σου, tzonakos. Γι' αυτό μου άρεσε. Γιατί πέρα από όλα σημασία έχει πώς στέκεσαι απέναντι στα πράγματα. Κι η Αμαλία αυτό θέλησε να δώσει ένα μάθημα ήθους στους νέους γιατρούς και τελικά σε όλους εμάς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μήνα σε όλους εσάς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤαπεινά, με πείσμα και δύναμη πρέπει να θυμόμαστε όλες τις "Αμαλίες".
Τζοανακος, ειναι περιττα ολα αυτα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατι;
Γιατι εμεις φτιαξαμε το συστημα ετσι οπως εχει σημερα!
Το συστημα της υγειας στην ελλαδα ειναι λαθος δικο μας και κανενος αλλου!
εμεις ψηφαμε τους μαλακες που διπλοθρονιαζονται σε υπουγρηκοπρωθυπουγρικες βουλευτο καρεκλες και εμεις βαζουμε το φακελακι στην τσεπη του καθε ορκισθεντα στον ορκο του ιπποκρατη!
υπαρχουν χιλιαδες Αμαλιες δυστυχως γι ολους μας.
Και κατι ακομα, μιας και η μοιρα τα εφερε να ειμαι και απο τις δυο πλευρες στη ζωη μου, οι γιατροι και το νοσηλευτικο προσωπικο ειναι ανθρωποι σαν εμενα και εσενα, ας τους δωσουμε το δικαιωμα του λαθους και της αγνοιας.
Υπαρχουν τοσα πραγματα που αγνοουμε στον ανθρωπινο οργανισμο και αλλα τοσα που ακομα δεν μπορουμε να βρουμε θεραπεια, ακομα και αν γνωριζουμε τι τα προκαλει.
υ.γ: για να μην προκαλεσω παρεξηγησεις, μιλαω σαν νοσηλευτρια και σαν ασθενης μιας χρονιας ασθενιας.
υ.γ1:χαρηκα που επιτελους καταφερα να ανοιξω την ιστοσελιδα σου, μου πηρε μια βδομαδα μεχρι να τα καταφερω!
Κατ αρχην χαίρω πολυ που πέρασες @ soie ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω σε εχω πετύχει στης Ενεσούλας.
Θα ηθελα να μου πεις γιατι δεν σου άνοιγε την σελίδα μου ! Αν υπάρχει πρόβλημα να το φτιάξω.
Λοιπόν δεν κατηγόρησα ποτέ ουτε παλια ουτε τώρα συλλήβδην όλους τους γιατρούς. Το ξέρω οτι πολλοί ειναι μια χαρά και προσπαθούν σαν άνθρωποι.
Μακάρι να ηταν ολοι ετσι.
Μακάρι κι εμείς να μη σκεφτόμαστε φακελλάκι ακομα και για μια απλή επέμβαση ρουτίνας !
Για την ασθένειά σου εύχομαι δύναμη και να χαμογελάς οσο μπορείς. Φαντάζομαι οταν αρρωστήσω ετσι θα κάνω κι εγω.
Σε ευχαριστώ και θα περάσω αμεσως απο σενα.
το καρκίνωμα όμως υπάρχει απο καιρό και ζει σε βάρος μας, οταν θα πέσουμε στην ανάγκη τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτο ακριβως που λες. Δεν ετυχε ουτε να γνωρισω την κυρια Καλυβινου ουτε να ανταλλαξω καμια λεξη μαζι της, η ιστορια της ομως με πληγωσε φοβερα, κυριως οταν σκεφτομουν το ποσο θα τυραννηστηκε η γυναικα αυτη (και μετα τα διαβασα ολα και στο μπλογκ της).
Εκεινο που βλεπω εγω ομως ειναι πως, δυστυχως, σιγουρα θα υπαρξουν και αλλες Αμαλιες... :(
Καλο μηνα Τζονακο!
τζοανακος, τι να σου πω για την σελιδα σου που δεν ηθελε να την ανοιξει και τραβαει ζορι ακομα!
ΑπάντησηΔιαγραφήτο γιατι δεν το ξερω για να σε διευκολυνω, ως προς το προβλημα μου!
Οσον αφορα το θεμα της αρρωστιας γενικα και οχι συγκεκριμενα της Αμαλιας.
Ο καθενας μας κουβαλαει το δικο του σταυρο.Το ποσο βαρυς ειναι ο σταυρος μας ειναι προβλημα δικο μας και μονο, ατομικα για τον καθενα μας.
Η αρρωστια και το κρεβατι του πονου εμενα τουλαχιστον με εκαναν να φιλοσοφισω τη ζωη λιγο περισσοτερο.
Ειχα μιλησει και εγω με την Αμαλια λιγο πριν να ακουσω τα δυσαρεστα για τον θανατο της και αυτο που καταλαβα ηταν οτι και η Αμαλια ειχε αναγκη απο ανθρωπινη επικοινωνια σε αυτη τη δυσκολη φαση της συντομης ζωης της.
Οχι λυπη για το τι συμβαινει, κατανοηση.
Κατανοηση, στο οτι δεν ειναι ευκολο να ζεις με ενα προβλημα υγειας και να θελεις να χαρεις τη ζωη μεχρι την τελευταια σταγονα της.
Ο θανατος μερικες φορες ειναι λυτρωση.
Λυτρωση απο τους σωματικους και ψυχικους πονους.οι πιο αδυνηρες πληγες ειναι αυτες που δεν τις βλεπουμε με τα ματια.
Καποιος πριν κλεισει τα ματια του μου ειχε πει:Θελω ενα αξιοπρεπη θανατο!
μα ο θανατος ειναι ενα σημειο στη ζωη μας και τιποτα αλλο, η ζωη μας πρεπει να ειναι αξιοπρεπης.
Αυτα, θα ξαναπερασω αν και με κανεις με τα θεματα σου να γραφω πολλα.
Τα λεμε φιλικα Αριστεα.
Δεν είχα την τύχη να τη γνωρίσω .. είχε φύγει από κοντα σας οταν εγω τυχαία κάπου διαβασα το blog της απο ένα λινκ του parafοniades.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔίκαιες οι μνήμες που ανεξίτηλα άφησε στη μπλογγοσφαιρα!!
Οσο την 8υμώμαστε 8α ζει ..
και 8α βοη8αει να μην αφήσουμε να φύγουν κι άλλες Αμαλίες αβοή8ητες..
8α μας δίνει το κουράγιο να παλέψουμε για τις αδικίες των ασυνειδητων γιατρών ( γιατί πιστεψτε με εχω γνωρίσει και γιατρούς αν8ρώπους που πραγματικά κάνουν λειτούργημα ! ) και χωρίς να 8εωρη8εί διαφήμηση 8α αναφερ8ώ στην κα8ηγήτρια Τζωρτζάτου στο ΚΕθ του ΑΓ. Σοφία Παιδων στο Γουδί.
η Αμαλία έφυγε με αξιοπρέπεια .. και της αξίζειι 8αυμασμός // Μακάρι να βρούμε όλοι μας τη δύναμη της αν μας κληρώσει δύσκολος δρόμος στο φευγιό μας.
@Tzonakos
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εγω μαζί σας .. 8αυμάστρια της ψυχικής δύναμης της Αμαλίας ...
αλλά δεν φτάνουν οι 8ύμησες και τα λόγια ..
ΑΝτί να βάζουμε links στο blogg της , εσύ και κάποιοι άλλοι που έχετε μεγαλύτερη αναγνωσιμότητα από μένα κάνετε μια βόλτα στο ΚΕΘ Αγία Σοφία Παίδων στο Γουδί... ή δίπλα, στο Αγλαία Κυριακού..
8α δείτε μέσα πολλές μικρές "Αμαλίες" που 8α σας ραγίσουν την καρδιά.
Η Αμαλία καλώς ή κακώς "έφυγε" ... ¨(
Ας κάνουμε κάτι στη μνήμη της...
κάτι που 8α βοηθήσει ... να μην υπάρξουν κι άλλες Αμαλίες.. ή μια κίνηση δική μας που μπορεί να δώσει κάποια μικρή έστω ανακούφιση στα παιδιά που δοκιμάζονται ...
Eνα bloggo meeting πχ που τα έσοδα από την εκδήλωση να διατε8ούν για αγορά στατώ ... ή αλλαγή της ταπετσαρίας στις πολυ8ρόνες που φιλογενούν τα παιδιά που μπαίνουν και κάνουν ημερήσιες 8εραπείες ( χωρίς να υπάρχει γι αυτά δια8έσιμο κρεβάτι)...
αφού το κράτος λείπει .. ας προσφέρουμε εμεις κατι σε μνήμη της Αμαλίας που ήταν μια από μας...
Εύχομαι η ιδέα μου να γρατζουνίσει κάποια ευαίσθητη χορδή σας..
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφή