Δραχμίου ίου ίου

Αυτές τις μέρες κυκλοφορεί πιό έντονα ενα σενάριο που δεν μπορώ να
φανταστώ οτι θα συμβεί, πολλά απ' οσα ακούμε προκαλούν περισσότερη σύγχυση.
Μέρος του βαρουφικού εφευρήματος "δημουργική ασάφεια" προφανώς.
 Αυτό το σενάριο, περίπου λέει οτι
υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να βγούμε απο το ευρώ αλλά εντός ευρώ,
με παράλληλο νόμισμα κάτι σαν δραχμή ή ελληνικό ευρώ, υποτιμημένο,
και ταυτόχρονα οι πληρωμές δημοσίων υπαλλήλων και συνταξιούχων να
γίνονται μισές σε ...ευρωδραχμή δεν ξέρω τι, σε νόμισμα δηλαδή και οι
υπόλοιπες με υποσχετική σε IOU.
( Το IOU βγαίνει υποτίθεται απο το I Owe You )
Το ίου ειναι λέει χαρτί που θα λέει "σου χρωστάω τόσα" ( τι τόσα δεν ξέρω)
αλλά δε θα λέει πότε θα στα δώσω ούτε τι αξία θα έχουν τότε.

Οσοι είμαστε εξοικειωμένοι με νόμισμα τύπου bitcoin ίσως δε θα πρεπε να
φοβόμαστε τόσο, εκτός αν έχουμε ζήσει εποχές με 25% πληθωρισμό, δραχμές
και βίζα, ακριβά εισαγόμενα προϊόντα και κρύψιμο δολλαρίων στο παπούτσι
οταν πάμε εξωτερικό, (όσοι είχαν λεφτά ναπάνε  ταξίδι έξω), καθώς και τη
χούντα του χαρατσώματος στα τελωνεία.
(Θυμιζω εδω οτι ο δεξιός καθρέφτης των αυτοκινήτων έτρωγε άγριο χαράτσι στο τελωνείο επειδή το θεωρούσαν πολυτέλεια.)
Τότε βέβαια, ούτε κουβέντα για αγορές μεσω Ιντερνετ. Δεν υπήρχε.
Και δεν είμαι καθόλου σίγουρος  τι θα αγοράζω με ίου ή πώς θα με πληρώνει
κάποιος σε ίου !

Οταν δεν εχεις ζήσει τη δραχμή, την υποτίμηση, την καθημερινή μείωση
της αγοραστικής δύναμης του έλληνα, αλλα και δεκάδες κυβερνήσεις
που όλες λίγο ή  πολύ κατάφερναν ισχυρά πλήγματα στη λογική της σπατάλης
δηλαδή της εξοικονόμησης και της αποδοτικότητας, τότε είναι λογικό να φοβάσαι
μην τυχόν και γίνεις μια μέρα.... εκατομμυρίουχος

* ο τόνος στη λέξη, έχει σημασία.

Tής Zωής Το Λάστιχο

Ακούγοντας μουσικά κομμάτια απο το '5' του Lenny Kravitz
ενω μαστορεύω στο σπίτι το πατρικό,  βρήκα τον εαυτό μου
να  κάνει σκέψεις χαλαρά, απο αυτές που άλλες φορές πιέζεσαι
να κάνεις αλλα δεν σου βγαίνουν αυτόματα, δεν τραβάει η μηχανή σου.

Σε δυό ωρίτσες, ολα ειχαν γίνει τέλεια, το μαστόρεμα και όλες οι
σκέψεις είχαν ολοκληρωθεί τόσο καλά, που έπρεπε να το γιορτάσω,
με 2 μπύρες απο το ψυγείο και ενα αυγό πασχαλινό απο την πιατέλα.
Μόνος τσούγκρισα δύο αυγά μεταξύ τους για να φάω αυτο που θα σπάσει.
Μετά, άλλα δύο. Πάντα ένα χάνει.

Δεν εχει σημασία  που το φετινό Πάσχα δεν είχε γλέντια και χορούς,
δεν είχε πολλά και φανταχτερά, ούτε καν εκκλησιασμό, για πρώτη νομίζω,
φορά στη ζωή μου. Σημασία εχει η αγάπη και το χαμόγελο.

Η ζωή δεν είναι ενα σταθερό πράγμα, δηλαδή οχι απαραίτητα με στάνταρ
πράγματα κάθε φορά, άλλωστε η ίδια απο μόνη της εχει χίλια πρόσωπα.
Αλλοτε γλυκιά και με τύχη, άλλοτε σκληρή και στρίγγλα.
Αλλοι λένε "ΓΛΥΚΙΑ ΖΩΙΤΣΑ" και άλλοι λένε "ΚΩΛΟΖΩΗ".
Λάστιχο γίνεται, τραβάς απο δω εσυ, απο κει αυτή, παθαίνει και φουίτ
που λένε οι θεσσαλονικείς πολύ πετυχημένα.

Ετσι, μπορείς να είσαι σίγουρος οτι κάθε μέρα ειναι διαφορετική, και αυτό
είναι το ενδιαφέρον με τη ζωή, η προσμονή για την έκπληξη της επόμενης
μέρας, η ετοιμασία για να αντιμετωπίσεις τα στραβά αλλά και να αξιοποιήσεις
τα καλά που θα έρθουν. Να μπορείς να κάνεις μόνος αυτά που πρέπει ή να
έχεις  μαζί τους σωστούς ανθρώπους, με τις κατάλληλες γνώσεις και
εργαλεία για τη σωστή δουλειά. Να μη ζητάς απο λάθος άνθρωπο να κάνει
αυτο που θες, να μη το ζητάς με το λάθος τρόπο και πάντα να ξέρεις, οτι
όλα ειναι δανεικά εδω, αυτά που δίνεις θα πάρεις και αυτά που παίρνεις θα
δώσεις ίσως όχι πάντα δίκαια και ας θεωρείς οτι εσυ υπηρετείς το δίκαιο
και σωστό επειδή έτσι σε εξυπηρετεί.

Oι τελευταίες μου σκέψεις μαζι με την τελευταία γουλιά μπύρας εκείνη τη μέρα
ήταν η υπενθύμιση στον εαυτό μου οτι ο κόσμος δεν γυρίζει γύρω απο μένα,
αλλά εγω γύρω απο αυτόν κάθε μέρα και οτι η ζωή είναι μοναδική και είναι
δικαίωμα και υποχρέωση όλων να σέβονται τη δική τους και των άλλων.