Ο κόσμος δεν μιλάει

Ο κόσμος δεν μιλάει πιά.
Πνίγει τον πόνο του και προχωρά σκυθρωπός, μπριζωμένος.
Ο κόσμος δεν γράφει πιά.
Αρκείται σε κραυγές, σε μονόλογους και εύκολες κατάρες.
Ο κόσμος δεν διαβάζει πιά.
Αρκείται σε ατάκες και έτοιμα, γρήγορα μασημένα πράγματα. 
Οπως τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων και μια πιασάρικη ατάκα πολιτικού.
Αλλο αν η ατάκα δεν ειναι πολιτική, αλλα είναι κραυγή κι αυτή.
Ο κόσμος δεν ερωτεύεται κάτι, κάποιον, πιά.
Μα αν δεν εισαι με κάτι ερωτευμένος, πώς ζείς ;
Ο κόσμος, δεν αντιδράει πιά.
Περιμένει τι θα πει η τηλεόραση, τι θα πει το κόμμα, κρατάει ομπρέλλα ενω στέκει γυμνός κι απροστάτευτος.
Ο κόσμος θέλει να αλλάξει τον κόσμο.
Αιώνιο απωθημένο αυτό κι όμως, πάντα στραβό δρόμο παίρνουμε.
Η στραβός είν' ο γιαλός.

η φωτογραφία ειναι δική μου, ο πίνακας όχι, αλλα θα ήθελα να τον εχω κάνει εγω.