Λεφτά ... υπήρχαν

Ενα μεσημεράκι, δεκαετία του '80 [ σκέτο gps ειμαι ] ο παλιόφιλος ειπε να πάμε το βράδι στα μπουζούκια. Ακολουθεί ο διάλογος :
- Ελα ρε θα πάμε απόψε στο [χψδκλφθ] ;
- Τι είν' αυτό ; πονάει ;
- Μπουζούκια ρε, ωραία, θα δεις, δεν το ξέρεις ;
- Οχι. Τι να ξέρω ρε, εγω δεν ξέρω απο αυτά δε γίνεται ρε συ,
 εχω 5 χιλιάδες δραχμές, και κατι ψιλά, απο αυτά οι 4 χιλιάδες ειναι για τη ΔΕΗ, έχουμε 9 του μήνα, πληρώνομαι στις 15, δεν εχω λεφτά.
{Τότε βγάζαμε και 10 μέρες με ενα-ενάμισι χιλιάρικο, δηλαδή σημερινά 4,5 ευρω }

- Ελα ρε κερνάω εγω ρε Τζόνι. Μην ανησυχείς.
- Τι κερνάς ωρε; Μπουζούκια ; Ξέρεις πόσο κάνουν ;
- Μη σε νοιάζει ρε, αντε ελα, ραντεβού στο Γαλάτσι στις 22.50'
- Ρε δουλεύω αύριο, στις 9.00' ωχ, γαμώτο. Δε θα ξυπνάω ρε.
- Ελα ρεεε, άντε δεν εχεις ανάγκη άντε πάμε, σου εχω ωραία πράματα.
- Τι ωραία πράματα ;
- Θα δείς. Ελα και θα τα πούμε.
- Ρε δεν εχω λεφτά λέμε, πού στο καλό θα με πάς ;
- Στο [χψδκλφθ] εκει που ειναι το μωρό μου.
- Τι μωρό ρε μλκ ; Δε γαμ... ; Πωπω πάει θα μου κόψουνε το ρεύμα. Δεν έρχεσαι συ Παγκράτι για ενα καφέ ; Κερνάω.
- Ρε σου είπα κερνάω εγω, ξεκόλλα, μη σκάς.
- Καλάααα.... οκ αντε για χάρη σου ... μόνο να μου λες γιατι δεν εχω ιδέα απο νυχτοπερπάτημα, οκ ;
- Μή σκας ρε, όλα εντάξει, να πάμε με το αμάξι σου μόνο αν θες γιατι εχω για σέρβις το δικό μου.
- ... καλά εντάξει, στις 11.00' τα λέμε.  
( ας βάλω τη βενζίνα αφου θα κεράσει, μην ειμαι γάϊδαρος,  δε μπαστοδιάλο ας πάω, δε φαμιέται ; αφου είπε κερνάει, μπάκουρας εργένης ήμουν, γκομενάκι δεν παίζει, βαριέμαι, ας πάω και να δούμε τι θα γίνει )

Φτάνουμε στο εν λόγω τραγουδιάρικο μαγαζί και κατεβαίνει ο φιλαράκος να πάει να δει μεσα κάτι ... ετσι ειπε. Εγω έπρεπε να παρκάρω, και τσούπ ! ζυγώνει ενα παληκάρι, μ ' λέει να σας παρκάρω το αμάξι, λέω "οχι ευχαριστώ" και ψάχνω να βρω να το αφήσω.
Πουθενά δεν ειχε ελεύθερη θέση αφου ακόμα και στα πεζοδρόμια ηταν παρκαρισμένες Μερσεντές και BMW. Γυρίζω αναγκαστικά στο πάρκινγκ, πάω να το βάλω, πάλι αυτός, του λέω ΟΧΙ και το παρκάρω κάπου μέσα το φτωχό μου Τογιότα.
( Ηξερα οτι οι τύποι αυτοί βγάζουν πουρμπουάρ απο 300 μεχρι 1.000 δρχ μόνο και μόνο επειδη σου παρκάρουν το αμάξι, δεν περίσσευε να δώσω )
Κλειδώνω και πάω μεσα, ( ζήτησε ο τύπος να αφήσω το κλειδί μήπως χρειαστεί μετακίνηση) βρίσκω με τα πολλά το τραπέζι του φίλου, πάω, κάθομαι, ενω μια αοιδός λέει ενα τραγούδι αλα koulpa - ποναεικαρδιαμουσκιζωταλεφτάμου - και μετά απο λίγο σκάει ενα εξαίσιο μπαλέτο που παραλίγο να με κάνει να αλλάξω γνώμη για τα καψουροσκυλομάγαζα. Ειδικά μία χορεύτρια με έκανε να μείνω χαζός, πανέμορφη. Εμαθα μετά πως ηταν Αγγλίδα.

Τι λέγαμε ; Α, ναι, καθόμαστε, βλέπω πάνω στο τραπέζι δυό μπουκάλες ουίσκι.
- Πόσο κάνει ρε συ αυτό ; [ρωτάω το φίλο]
- Δεν ξέρω, μάλλον κανα 5.000 δρχ [ταμπλάς  ο Τζόν]
- Ρεεε, ... κανόνισε ! [του λέω]
- Μην ανησυχείς ρεεεε :) [τωρα εγω γιατι ανησυχώ; σαν βιασμός που πρέπει να απολαύσω δείχνει]

Μετά απο λίγη ωρα βγαίνει μια άλλη αοιδός  να πει κατι άσματα - τισουκανακαικλαίςμωρόμουδεμουλές - ντυμένη στα μαύρα. Ο φιλαράκος μου εχει μείνει αποσβολωμένος  σαν άγαλμα, αφου ειπα οτι αν ειχε περιστέρια πάνω, θα τον είχανε χέσει στα σίγουρα.

Εκανε ίσαμε μιά ώρα να μου μιλήσει και το πρώτο που είπε ήταν :
- Το είδες το μωρό μου ;
- Ποιό  μωρό ; τη χορεύτρια ;
- Ποιά χορεύτρια ; όχι, την τραγουδίστρια.
- Σύνελθε, η τραγουδίστρια ειναι πάνω απο 40, δεν ειναι μωρό, εσυ εισαι 26 σύνελθε.
- ...
Την επόμενη δόση που ξαναβγήκε το 'μωρό' του φίλου μου, εγω δεν κοίταζα καν. Ειχα στρίψει αλλού και χάζευα. Ο φίλος θεώρησε πρέπον να ανοίξει μιά κούτα σαμπάνιες προς τιμήν της τραγουδίστριας και το έκανε. Τότε, ειχε 10.000 δρχ αν θυμάμαι καλά η κάθε τέτοια κούτα. Και δως του και λελούδια, καμμια 15ριά πιατάκια γαρύφαλλα, 1.000 δρχ έκαστο  !

Εμένα να με έχουνε ζώσει τα φίδια και να μην ξέρω απο πού να φύγω και θα ειχα φύγει αλλα έλα που είχαμε πάει με  το αμάξι μου, πώς να τον άφηνα εκεί ;
Το αποκορύφωμα ηταν οτι άνοιξε κι άλλες δύο κούτες σαμπάνιες στην πίστα  για την αοιδό με τα μαύρα που νόμιζε αυτος οτι τον είχε ερωτευτεί τρελά. Καλά μυαλά !
Η παρέα άλλαξε κατα τις 3 το πρωί οταν ήρθαν κάτι τύποι με ανοιχτό πουκάμισο, χρυσαφικά απο μεσα, μες στην τρίχα. Ολοι επιχειρηματίες της Λαχαναγοράς. Πολύ χρήμα. Ενιωσα εντελώς βλάκας που δούλευα σε γραφείο σαν κομπιουτεράς και με  ενα μισθό που δεν αντέχει και πολλά έξοδα.
Κατα τις 4.30' του είπα οτι αν δεν πάω σπίτι για ενα μπάνιο και δυό ωρες ύπνο, θα με απολύσουν το πρωί κι εκείνος δέχτηκε να φύγουμε αφου πληρώσουμε. Οκ, είπα και δεν έβγαλα λεφτά, αφου ειχε πει οτι θα κερνούσε.

Ομως ... οχι μόνο δεν κέρασε, αλλα ζήτησε ολα μου τα λεφτά και 500 δρχ δανεικά απο πάνω !
Μα,του λέω ... εσυ δεν ειπες οτι θα κέρναγες ;
- Είπα, αλλα  ο λογαριασμός ειναι πολύ μεγάλος.  Καμμια 45.000 δρχ !
Εδω παθαίνω δεύτερο νταμπλά και του λεω οκ θα πλύνω πιάτα, φύγε εσυ.

Απ' οτι κατάλαβα απο τις φάτσες των Λαχαναγοραίων μάλλον είχε ζητήσει κι απο αυτούς δανεικά και πήρε ενα αγγούρι και δύο ντομάτες.
Τελος πάντων φεύγουμε και μετά απο μια βδομάδα μου επέστρεψε τις 500 δρχ. μόνο, που τον δάνεισα. Για τα υπόλοιπα δεν είπε λέξη.
Δε θυμάμαι τώρα, ίσως μετα απο καιρό να μου 'δωσε κάτι  ακόμα, αλλα ποτέ  όλα !

Κι απο πάνω, απο το ντουλαπάκι του αμαξιού ανακάλυψα οτι έλειπε η θήκη γυλαιών Ray-Ban όπου μεσα δεν ειχα τα RayBan αλλα τα γυαλιά μυωπίας που μου χρειάζονταν στην οδήγηση. Ο παρκαδόρος τα βούτηξε  νομίζοντας οτι μεσα ειχε RayBan. Kι αναγκάστηκα ετσι να φτιάξω νέα γυαλιά.
Αυτοι οι αλήτες βγάζαν και 3-4.000 τη βραδιά απο πουρμπουάρ και αν δεν τους έδινες σε έκλεβαν. Τι να πείς...
Στο μεταξύ δανείστηκα απο αλλού για να πληρώσω τη ΔΕΗ μου.
Πέρασαν πολλά  χρόνια και απο τότε τον εχω δει ουτε πέντε φορές συνολικά.
Και εδω και 10 χρόνια δεν τον εχω δει καθόλου.
Ουτε πιστεύω οτι κατάλαβε το μέγεθος της μαλακίας του ποτέ.
Οσα ειχε ξοδέψει στα μπουζούκια επι μια διετία, έφταναν για να αγοράσεις ενα σπίτι.
Εβγαζε τότε κάμποσα αυτός, αλλα τι να το κάνεις ; το σπίτι θα το πήρε η αοιδός.

Ο φιλαράκος ηταν ανίκανος να συζητήσει, οπουδήποτε αλλού εκτός απο τα μπουζούκια. Πάλευα κάθε φορά να βρούμε κάτι να πούμε. Ασχετος με τα πολιτικά, μονοδιάστατος και ρηχός σε πολλά, ανίκανος να συζητήσει οτιδήποτε, στεκόταν μουγκός κοιτώντας στο άπειρο. Δεν ηταν ετσι πιο παλιά. Εγω δεν ξαναπήγα μπουζούκια, οπότε δεν τον ξανάδα.

Εφυγα μακριά ...
H παραλιακή για μένα σήμαινε πάντα παραλία, βόλτα, αέρας, θάλασσα, φώς.
Δεν σήμαινε ποτέ χρωματιστά φώτα, μπουζούκια, χλιδή, μερσεντές, καψουροάσματα β' διαλογής και υπόκοσμος. Πλαστή ευτυχία, πλάνα φώτα, πόρνη νύχτα και χαμένες ψυχές, χαμένες μέρες.

( Στη φωτογραφία μετανοημένος Λαχαναγορίτης στην παραλία μετά απο 439 χυλόπιτες απο αοιδούς της νύχτας )

Επαγγελματίας φευγοποιός

Να φύγεις, να πας αλλού.
Μη σε νοιάζει, εγω θα τα καταφέρω, μη με ρωτήσεις πώς -δεν ξέρω- μου αρκεί να φύγεις, το γιατί, το ξέρω, και το ξέρουν όλοι. Τι με πέρασες, εγω ... ε αφου το ειπε η τάδε φημερίδα, κάτι θα ξέρει που λέει να φύγεις. Το τι θα ακολουθήσει δεν το 'χω καταλάβει ακριβώς αλλα δεν πειράζει, εδω καράβια χάνονται κι ο άλλος κάνει κανό, ο πρώην έπαιζε πλεηστέσιον εντάξει αυτά τα παιδιά οι πρωθυπουργοί, μανία να κάνουν κάτι με τα χέρια τους.
Που λες, εμένα με έκανε να ντρέπομαι ο γείτονας που η ομάδα του πήρε πρωταθλήματα, άσχετα το πώς τα πήρε, που έστειλε έξω για σπουδές το γιό του, άσχετα πώς, πήρε τζιπ 2.300 κυβικά, δεν ξέρω πώς, απλά του ειναι αρκετό να με κάνει να ντρέπομαι.
Κι εγώ φυσικά και κάθομαι και ντρέπομαι και σκαρώνω εκδίκηση.
Τι πα να πεί " να γίνω ΕΓΩ καλύτερος αντι να λασπώνω το γείτονα " ;
Αφου σου λέω με λιώνει απο ντροπή.
Ε, δε θέλω να ντρέπομαι, θέλω να ειμαι και εγω επιβήτορας των υπολοίπων για να μην καταλάβουν  νομίζουν οτι ειμαι μικροτσούτσουνος  κομπλεξικός.

Και μια και φεύγει αυτός, ας φύγει κι ο άλλος, να φύγει κι ο αποκάτω του και να φύγει κι εκείνος ο γιός του γείτονα και να φύγει, να φύγουν όλοι, να φύγουν. Και να φύγουμε κι εμείς, απο το ΝΑΤΟ, απο την ΕΕ, απο τα Μπαλκάνια, απο παντού.  Να φυγει και το Δημόσιο και να έρθει ενας ιδιώτης. Τι πα' να πει "ποιός ιδιώτης" ; Οποιος νά 'ναι,τι με νοιάζει εμένα εγω θέλω μόνο να φύγουν οι άλλοι και είμαι ανα πάσα στιγμή έτοιμος να ξαναφωνάζω "φύγε" ! Αυτο με έμαθαν, αυτο θα κάνω, χα !

Δε μπορώ άλλο, κοιμάμαι και ξυπνάω και φωνάζω "φύγε", ας φύγουν όλοι απο παντού.
Να ησυχάσω.

Τι θα πεί " και μετά τι ; "  τι λες τώρα, δεν ειναι ερώτηση αυτή.


* Αφιερωμένο σε όσους εχουν κάνει διατριβή πάνω στη στείρα αντιλογία και εχουν αναγάγει την αντίδραση σε  μόνιμη άρνηση και αρκούνται σε αυτην, χωρίς να έχουν προτείνει ποτέ κάτι ουσιαστικό και ρεαλιστικό. 

Ευρωμπάσκετ 2011 (α)

Φτάσαμε στον τρίτο  αγώνα της  εθνικής μας μπάσκετ στο Ευρωμπάσκετ της Λιθουανίας. Εχουμε κερδίσει Βοσνία και Φινλανδία,, σε αυτο το έκτρωμα των 24 ομάδων, σε αυτο το... Αλήτους γήπεδο, στον τρίτο όμιλο.

Σήμερα παίζουμε με τη FYROM με σκοπό να νικήσουμε και να πάρουν ενα μάθημα οι κλοπείς της Μακεδονίας "μας". Ασχετο  με τον αθλητισμό αυτό,  το γράφω απλά  για  να καβλώσουν οι εθνικόφρονες. Το μάτς δεν ειναι ακριβώς εύκολο, θα έχει παγίδες και θα μας δυσκολέψουν οι σκοπιανοί. Αν πάμε το μάτς στους 80 πόντους θα κερδίσουμε με διαφορά 10-12 πόντων. Αν πάει χαμηλά το σκόρ θα αγχωθούμε μεχρι το τέλος.
Θα προκαλέσω τον εαυτό μου κάνοντας μιά εκτίμηση και μερικές προβλέψεις.
Εκτιμώ κατ' αρχήν οτι η ομάδα μας θα καταλάβει μία θέση μεταξύ 4ης και 6ης. Δεν βλέπω κάτι καλύτερο, ούτε και πριν έβλεπα κάτι καλύτερο. Αντικειμενικά οι άλλες ομάδες ειναι πιο δεμένες και διαθέτουν προσωπικότητες που η δική μας  δεν εχει πια.  Για  διάφορους λόγους.

Βλέπουμε οτι μετά απο 3 μέρες στην κατάταξη με βάση αμυντικά στοιχεία, οι ομάδες που προηγούνται ειναι :
Τουρκία, Ελλάδα, Μαυροβούνιο, Ιταλία, Ισπανία στις "τάπες"
Μαυροβούνιο, Ελλάδα, Σλοβενία, Σερβία, Κροατία στα συνολικά rebounds
FYROM, Ισπανία, Πορτογαλία, Ελλάδα, Πολωνία στα κλεψίματα.
Δηλαδή σε ποιοτικά στοιχεία που αφορούν κατοχή μπάλλας είμαστε μεσα στους πρώτους.

Στην επίθεση :
Ευστοχία στα σούτ :

Λιθουανία, Γαλλία, Ελλάδα, Τουρκία, Κροατία

 ... και να φανταστείς οτι δεν εχουμε τους σουτέρ του  παρελθόντος. Πάλι καλά.

Στα λάθη η κατάσταση ειναι ετσι :

Ελλάδα, Κροατία, Γεωργία, Μαυροβούνιο, Βέλγιο

έχουμε δηλαδη τα περισσότερα λάθη απο όλες τις ομάδες.
Είμαστε καλοί σε κατοχή μπάλλας αλλα την πουλάμε  εύκολα. (Σλούκα συγκεντρώσου).

Ειναι πολύ νωρίς και μάλλον πρέπει να περιμένω και το τρίτο παιχνίδι για να πω μερικά πράγματα αλλα το μεχρι τωρα συμπέρασμα απο την εικόνα της ομάδας μας και απο τους αριθμούς ειναι οτι :
- Εχουμε ομάδα με πολλά καλά ποιοτικά στοιχεία  και αξίζουμε και τετράδα, ίσως και μετάλλιο αναλόγως αποτελεσμάτων στη συνέχεια.
- ειναι κρίμα να πετιούνται στο καλάθι των αχρήστων τόσα καλά στοιχεία οτν ακάνεις  τόσα πολλά λάθη. Λάθος σημαίνει οτι χαρίζεις τη μπάλλα στον αντίπαλο.

Απο κει και περα, βλέπεις Ισπανία, Γαλλία, Σερβία, Λιθουανία να έχουν ενα καλό σύνολο με λίγα λάθη και πιο δεμένη ομάδα και λες οτι αν δεν βγούν αυτοί στην τετράδα, θα ειναι θαύμα. Αν προσθέσεις και τη συνεχιζόμενη πλάκα που μας κάνει η διαιτησία να σφυρίζει φάουλ σε κάθε χορευτικό θεατρινισμό των Ναβάρρο, Τεόντοσις, Ρούμπιο και άλλων, ξέρουν οι μπασκετόφιλοι για τι πράγμα μιλάω, τότε -πανεύκολα στον Τελικό θα ειναι Σερβία-Ισπανία με την FIBA να εχει μπροστά της την πρόκληση του αν θα δώσει στην Σερβία αυτο που της έκλεψε στο Παγκόσμιο της  Τουρκίας τόσο σκανδαλωδώς. Και ισως δούμε τον Γκασόλ να κλαίει και αυτο θα το γουστάρω πολύ.

Η δική  μας εθνική δεν θα φτάσει στον Τελικό εκτός αν είπαμε συμβεί κάποιο θαύμα. Οχι οτι δεν το εύχομαι, μακάρι να πάρουν και το χρυσό. Δύσκολο, αλλα οτι και να γίνει, εγω ίσως πάω  πρώτη φορά στη ζωή μου Αεροδρόμιο να τους υποδεχτώ, αυτά τα παιδιά το αξίζουν.

* Η φωτογραφία είναι απο το περσινό τουρνουά "Ακρόπολις". Προτιμώ να δημοσιεύω  φωτογραφίες δικές μου και να μην "κλέβω", ωστόσο μια αθλητική ιστοσελίδα εχει κλέψει δικές μου εικόνες και σκέφτομαι σοβαρά πλέον να κλέβω και εγω απο αυτην τη σελίδα.