Παρασκευή 4 Απριλίου 2014

Πλόες

Κάθε φορά που ανεβαίνω σε ενα πλοίο, εχω συναισθήματα που
ομολογώ είναι πολλά και περισσότερα απο αυτά που νιώθω οταν
μπαίνω σε αυτοκίνητο για ταξίδι, ή σε αεροπλάνο, ή  τραίνο.
[Ακόμα γράφω με αλφα γιώτα το τραίνο.]
Η ράμπα του πλοίου, η αναμονή, ο κόσμος που σαν κι εμένα πηγαίνει
σε νησί ή απλά απέναντι, πόσην ώρα θα τρώμε την αρμύρα και τον
αέρα πάνω στο πλοίο, αν θα μας βρει θαλασσοταραχή, αν θα πεινάσω,
αν θα νυστάξω, τι να διαβάσω στη διαδρομή, αν θα δω δελφίνια, πώς
θα είμαι οταν φτάσουμε, πόσους καφέδες να πιώ,
αν ξέχασα κάτι [μόνιμη η αίσθηση οτι κάτι ξέχασα],
αν θα γνωρίσω κάποιους στη διαδρομή, ναι, αυτο ειδικά οσες φορές
εχει συμβεί ήταν ενδιαφέρον και σε περιπτώσεις που οι νέες γνωριμίες
ήταν ντόπιοι ή με καταγωγή απο τον προορισμό μας, βοήθησαν να
μάθω  πράγματα, να διευκολυνθώ κατα τη διαμονή εκεί και με κάποιους
κρατήσαμε επαφή και μετά.
Δε θυμάμαι να εχω φοβηθεί ποτέ μέσα σε πλοίο, κι εχω πέσει σε εννιάρι
μεσοπέλαγα νύχτα, σε οχτάρι με μικρό πλοίο στο Ικάριο πέλαγος, και σε
ενα άλλο παλιό καράβι που έγερνε κιόλας !
Πάντα περνάω ώρες έξω, να αγναντεύω τη θάλασσα, τους γλάρους που
μας συνοδεύουν, να αναρωτιέμαι ποιό τάχα νησί ειναι αυτο που τώρα
περνάμε απο κοντά του ; Η Μήλος ; η Τήνος ; α, αυτο ειναι η Σίφνος
κι απέναντι στο βάθος η Φολέγανδρος, κοντά φαίνεται, πέντα κουπιά δρόμος.
Δεν υπάρχουν πινακίδες σήμανσης στη θάλασσα, ετσι δεν μπορείς να εισαι
απόλυτα σίγουρος ποιά στεριά κοιτάζεις.
Ρώτησα μιά φορά στη διαδρομή απο Ρόδο για Κάλυμνο, εναν του πληρώματος
του πλοίου ποιά νησάκια ειναι αυτά στο βάθος, πίσω απο την Ψέριμο.
Μου απάντησε οτι ειναι τούρκικα, και αυτο συνέβη πολλά χρόνια πριν
συμβούν τα γεγονότα που συνέβησαν... τα νησάκια ήταν τα Ίμια.
Ορισμένα μέρη με εντυπωσιάζουν τόσο που θέλω να κατέβω εκεί και να
μείνω σχεδόν για πάντα, να φύγω, να αλλάξω ζωή σε βαθμό που να μπορώ να
βλέπω τη ζωή  μου να κυλά καθημερινά σαν ζωή και όχι σαν υποχρέωση.
Ετσι, δεν ειναι λίγες οι φορές που περνώντας το πλοίο σχεδόν ξυστά  απο ενα
νησί, θέλω να βουτήξω και να κολυμπήσω ως έξω, αφήνοντας τα πάντα.
Δεν είμαι τόσο θαρραλέος για να το κάνω, ούτε τόσο βλάκας, αλλά ξέρω
οτι τα καλύτερα πράγματα ήρθαν εκει που δεν το περιμέναμε, και οτι σαν
ενθουσιώδης και παρορμητικός έχω κάνει διάφορα τρελά,  αλλά οταν δεν
έχεις λίγη λογική να σε συντροφεύει, τότε κάνεις χοντρές μαλακίες.
Κι αυτοί οι γλάροι, βαλτοί είναι να τονίζουν το ταξίδεμα σε βαθμό που σε
απογειώνει απο την πραγματικότητα και δεν εχω ιδέα αν αυτοί με ζηλεύουν
που πατάω στη γή, αλλά εγω σίγουρα τους ζηλεύω που σχίζουν τον αέρα
απο  πάνω απο το απέραντο μπλε του Αιγαίου.


* Φωτογραφία απο την Σύρο το 2013
Άποψη της βόρειας και δυτικής πλευράς  του  νησιού απο το πλοίο.









8 σχόλια:

  1. Ωραία η φωτό σου!Είναι τα μέρη που πηγαίνω συνήθως πεζοπορία
    εγώ απο'κει φωτογραφίζω απέναντι τη θάλασσα και τα γύρω νησιά:))
    Το'χεις το θαλασσινό μέσα σου αφού δεν κάθεσαι μέσα
    και δεν φοβάσαι,ναι!!
    Αυτό που δεν μπορώ να κάνω με τίποτα σε πλοίο
    είναι να κοιμηθώ νομίζω ότι θα χάσω τις ώρες μου
    θέλω να παρακολουθώ τα πάντα!
    Δελφίνια έχω να δω από παιδάκι
    σε πλοίο:(( Τόσο γκαντέμα!
    Αυτό με τους γλάρους το'χω
    και'γω τους ζηλεύω αφάνταστα!

    Φιλιά θαλασσινά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε δεν ειναι και η καλύτερη φωτογραφία μου σιγά, όλος ο κόσμος εχει τραβήξει τέτοιες :)
      Αλλά μου αρέσει που βλέπει δυτικά το μέρος εκείνο του νησιού με αποτέλεσμα να εχει φανταστικά ηλιοβασιλέματα.
      Τα δελφίνια ειναι οτι πιο υπέροχο εχω δει στη θάλασσα και πάντα ψάχνω μήπως ξαναδώ.
      Καλό θαλασσινό ΣΒΚ zoyzoy

      Διαγραφή
  2. Το 1990 που άρχισα να ταξιδεύω με φουσκωτό, δεν είχα εξοικειωθεί ακόμα με τους χάρτες και πως βγάζεις σωστά την πορεία, αναρωτιόμουνα κι εγώ γιατί δεν βάζουν πινακίδες στο ψηλότερο σημείο των νησιών και μάλιστα φωτιζόμενη για να φαίνεται και τη νύχτα.

    Αυτό το να εγκαταλείψω τα πάντα και να μείνω στο νησί που βρισκόμουν τότε, το έχω σκεφτεί 3 φορές. Στη Μυτιλήνη, την Αμοργό και τους Αρκιούς. Για τους Αρκιούς σου έχω και πρόταση. Να εγκατασταθούμε εκεί και να ζούμε ως ιμπρεσάριοι. Θα φέρνουμε μπαλέτα από την Τουρκία με το φουσκωτό και θα διοχετεύουμε στην Πάτμο, τη Λέρο και τους Λειψούς. Σκέψου το!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Βρε Swell δε φτιάχνουμε μια ΜΚΟ που θα εφοδιάζει ολα τα νησιά και βράχους με φωτεινές πινακίδες ;
    Ε ; με έδρα τους Αρκιούς.
    Θα τα πούμε απο κοντά μη μας κλέψουν τις ιδέες άλλοι :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εκπληκτική η ιδέα σου Τζονάκε! Σκέφτηκα μάλιστα οι πινακίδες να είναι led και να έχουν και τοπικές διαφημίσεις: Για καύσιμα τηλεφωνείστε..., μη χάσετε τα μπουρεκάκια της κυρα Άσπας στη Χώρα, κ.λ.π. Θα φτιάξουμε και μια offshore στα Ίμια, όπου θα μεταφέρουμε τα έσοδα. Ο Στουρνάρας δεν θα μπορεί να κάνει τίποτα. Γιατί τα Ίμια δεν είναι άλλη χώρα ώστε να μας κατηγορήσει ότι βγάλαμε τα χρήματα έξω, ούτε όμως έχει καμιά δικαιοδοσία εκεί η Ελλάδα. Bingo!

      Διαγραφή
    2. Σατανικές ιδέες Swell πλάκα πλάκα φαντάζεσαι μια τέτοια παλαβή επιχειρηματικότητα ;
      Ισως να παίρναμε κι επιχορήγηση απο ΕΕ !
      Μπαρόζοοοοοοοοοοο ερχόμαστε !

      Διαγραφή
  4. Παρομοιες οι σκεψεις μας! Αγαπω πολυ τη θαλασσα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που κι εσυ λατρεύεις τη θάλασσα Butterfly,
      προσωπικά δε μπορώ να την εξηγήσω αρκετά, τόση αγάπη που της έχω.
      Μια προηγούμενη ζωή ίσως ; :))

      Διαγραφή

-πες οτι θες αλλα να σέβεσαι τους άλλους συνομιλητές-
Δεν συνηθίζω να απαντάω σε μη μπλόγκερς κρυμμένους πίσω απο σκέτο λογαριασμό google. Θα τα σβήνω.
Α, και είμαι υπευθυνος ΜΟΝΟ για οσα λεω... δεν ειμαι υπευθυνος για οσα καταλαβαινεις.
ΤΖΟΝ παπαρολόγος.

Tweet

Related Posts with Thumbnails

Do not clopy

Page copy protected against web site content infringement by Copyscape