Παρασκευή 12 Ιουλίου 2013

Η γρανίτα και μιά αληθινή φιλία


Τρία άτομα προσπέρασαν βιαστικά άλλα τρία νεαρά άτομα που κατέβαιναν τα σκαλοπάτια με  ρυθμό αργό. Το βλέμμα μου έπεσε στη μία νεαρή με μια μαλλούρα πλούσια και όμορφα χείλη.
Δεν κατάλαβα γιατί περπατούσε αργά  και με το κεφάλι σκυμμένο. Αλλά μου άρεσε.

Μετά, πρόσεξα  την άλλη νεαρή δίπλα της, πολύ  κοντή που με δυσκολία  κατέβαινε  τα σκαλοπάτια της Ιουλίδας,  της Χώρας της Τζιάς, κι αυτό, με την υποστήριξη της όμορφης με τη μαλλούρα και ενός άλλου νεαρού.
Θα ήταν συνομήλικοι, υπέθεσα, ενω έρχονταν προς το μέρος μου.
Η νέα γυναίκα στη μέση ηταν φανερά άτομο με σοβαρά  κινητικά προβλήματα, ωστόσο μπορούσε  με βοήθεια να βαδίζει, αργά όμως και κουτσαίνοντας.

Το πανηγύρι της πανσελήνου απο κάτω, βοούσε όμορφα με ήχους ντόπιους.

Είχα σταματήσει να ξεκουραστώ απο το ανέβασμα σε κείνο το σημείο, κι ενω ρουφούσα λίγη ακόμα  απο την κρύα γρανίτα μου, μπόρεσα να ακούσω την νεαρή με τη μαλλούρα να μιλάει  σε  τηλέφωνο. Ετσι εξηγείται γιατί ήταν ετσι σκυμμένη.
Με το ένα χέρι κρατούσε το κινητό και το  άλλο  το  είχε τοποθετήσει έτσι ωστε η άλλη κοπέλλα  να μπορεί να στηρίζεται.

"... ναι ....  πάμε τώρα προς το πανηγύρι ...
 ... ναι αμέ ... έχει πολύ κόσμο αλλά να σου πω, τώρα δε μπορώ να μιλήσω να τα πούμε αργότερα καλύτερα ;
"
   Η αναπηρη κοπελίτσα τότε παρεμβαίνει και της λέει :
" όχι, όχι μίλησε, μην το κλείνεις για μένα ! "

  Τότε η κοπέλλα κλείνει το τηλέφωνό της, την κοιτάει όλο αγάπη και της απαντά :
" όχι,  σήμερα είναι η μέρα αφιερωμένη σε σένα, τηλέφωνο θα μιλήσω αργότερα σήμερα είναι η μέρα σου :) "
  κι έβαλε το μπράτσο της για να μπορέσει να πιαστεί καλύτερα η φίλη της και να συνεχίσουν να κατεβαίνουν, ενα μπράτσο απο δω, ενα απο κεί, του νεαρού, βήμα βήμα, σκαλί σκαλί.
Σαν σκηνή απο  σινεμά.

Ενώ ξεμακραίνουν, έχω μείνει αποσβολωμένος και αισθάνομαι πολύ μικροπρεπής επειδή το σημαντικό για μένα πριν δύο λεπτά ήταν να μείνει κρύα η γρανίτα φράουλά μου ...

Πανσέληνος πάνω  αποτη Χώρα της  Τζιάς, Ιούνιος 2013

15 σχόλια:

  1. Ο καθένας έχει τα προβλήματά του. Ή νομίζει ότι έχει τα προβλήματά του. Πάντως, μην έχεις τύψεις για τη γρανίτα. Υπάρχουν στιγμές που απομονώνουμε καταστάσεις και δίνουμε σημασία σε περίεργα ζητήματα. Κι αυτό μέσα στο παιχνίδι είναι! Κάθε τέτοιο μάθημα, πάντως, αν επιτρέπεται μια τέτοια λέξη, είναι πάντοτε εποικοδομητικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Kάνθαρε πρωτα απ' ολα ζούμε ο καθένας ας πούμ εστην κοσμάρα του.
    Μέχρι που βλέπουμε κάτι που ανατρέπει όσα ως εκείνη τη στιγμή θέλαμε και επιθυμούσαμε να έχουμε.
    Απο κει και μετά λες μερικές φορές "είμαι τυχερός" και προχωράς.
    Σταματάς να λες οτι είσαι άτυχος.
    Ακόμα κι αν η γρανίτα σου λιώσει τελείως δεν της δίνεις πια σημασία οταν δεις κάτι άλλο που σε κάνει να αλλάξεις και να πεις "γάμησε τα φίλε,καλά είμαστε μεις"....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ασε τους εκ συστήματος "μιρλιάρηδες" να γκρινιάζουν,
    υπάρχει ανθρωπιά,ρε,φιλία,αγάπη,όσο υπάρχει ανθρωπος...Τώρα,αν η κριση μας εκανε να κόψουεμε τα ταξιδάκια και να μην μπορούν,εδω και χρόνια,ενας νότιος κι ενας βόρειος να πιούν παρέα ενα τσιπουρο,ε.γμτ τα φιτίλια του μέσα,αλλά τι να κάνουμε,c'est la vie!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. VAD η γκρίνια απαγορεύεται σε μεγάλες δόσεις και χωρίς σήμανση για "ακατάλληλο" :)
      Πραγματικά παίρνουμε μαθήματα ζωής καθημερινά απο όσα βλέπουμε γύρω.
      Μεταξύ τσίπουρου και μεζέ θα θελα να πούμε τέτοιες ιστορίες, πολλές.
      Θα ανέβω μόλις μπορέσω, εχω πολλές υποχρεώσεις ειδικά φέτος.
      Και κοπανάω μονάχος τσίπουρα με θέα τον Υμηττό και όχι τον Ολυμπο.
      Βουνό το ένα οκ βουνό και τ' άλλο.

      Διαγραφή
  4. Στο χέρι μας είναι όλα, φίλε Τζον. Η ανθρωπιά κι η αλληλεγγύη δεν πρέπει να είναι αρετές μόνο της κρίσης αλλά διαχρονικές και σταθερές αξίες.

    Η κρίση κάποτε θα περάσει, αλλά αν μας έχει πάρει και την ανθρωπιά, άστα να πάνε.

    Καλά να περνάς! Καλό καλοκαίρι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευάγγελε δεν είμαι σίγουρος οτι η πλούσια ελληνική γλώσσα διαθέτει κατάλληλες λέξεις για να περιγράψουν κάτι σαν αυτη την ιστορία που διαδρματίστηκε μπροστά μου μεσα σε 2-3 λεπτά.
      η εγω δεν γνωρίζω κατάλληλη λέξη να πώ ολα οσα δεν λέει το σκέτη "ανθρωπιά" και η "αλληλεγγύη".
      Μακάρι η κρίση να δώσει τουλάχοστιον περισσότερη αλληλεγγύη μπας και αλλάξουμε σαν λαός.
      Το "αλλάζουμε ή βουλιάζουμε" εχει απόλυτη εφαρμογή σε αυτό.

      Καλόκαλοκαίρι αγαπητέ.

      Διαγραφή
  5. Είναι αυτό που λέμε, δηλαδή, ότι γκρίνιαζε κάποιος επειδή δεν είχε παπούτσια μέχρι που είδε κάποιον που δεν είχε πόδια.

    Πέρασες καλά στην Τζια;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή ειναι η Τζιά Κάνθαρε, καλύτερη απ όσο την περίμενα και ακόμα δεν εχει καταντήσει Μύκονος αν και δεν λείπουν τα ακριβά μεγα-σπίτια διαφόρων μεγάλων, παραγόντων αθλητισμού, ηθοποιών και πολιτικών -κυρίως.
      Γρήγορο ξεπέταγμα, κοντά στην Αθήνα, έυκολη περιήγηση, φτιάχνουν και αλλο δρόμο με άσφαλτο, βλέπω στα επόμενα 6-7 χρόνια ανάπτυξις εις την Τζιάν.
      Πολύ καλές θάλασσες και παραλίες.

      Διαγραφή
  6. πάντα καιροφυλακτεί κάτι να μας υπενθυμίσει οτι υπάρχουν και χειρότερα...το θέμα είναι τι γίνεται όταν περάσει αυτή στιγμή...μπορούμε να βγούμε λίγο από το καβούκι μας και να πλησιάσουμε έστω λίγο,με όρους όχι εγωιστικούς,όχι έναν άγνωστο,αλλά τουλάχιστον αυτόν που βρίσκεται δίπλα μας;...δεν είναι καθόλου μα καθόλου εύκολο....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. cook το ξέρουμε οτι υπάρχουν και χειρότερα μα οταν τα βλέπουμε μπροστά μας ή περισσότερο ακόμα οτνα τα ζούμε, τότε τα καταλαβαίνουμε και τότε πρέπει να ταπεινωθούμε και να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.
      Και εχεις δίκιο, αυτο το θέμα θα άξιζε να το συζητήσουμε κάποτε, της προσέγγισης του συνανθρώπου, της εμπιστοσύνης και της αλληλεγγύης μακριά απο σκοπιμότητα και με πολλή αγάπη.
      Δεν ειναι δύσκολο, θέληση να υπάρχει.

      Διαγραφή
  7. Για μένα έχει μεγάλη σημασία που κράτησες αυτή τη σκηνή που σημαίνει ότι έχεις ευαισθησίες.
    Αλλοι ούτε καν θα πρόσεχαν,μπορεί και να τους προσπερνούσαν αδιαφορώντας αν ήταν η κοπέλα ανάπηρη ή καλά!
    Είναι πολύ σημαντικό να παρατηρείς τι συμβαίνει γύρω σου!

    Τα θαλασσινά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΖΟΥΖΟΥ κάτι τέτοια με αγγίζουν πάρα πολύ.
      Θα καταλάβεις και τον ιδιαίτερο λόγο μου γι αυτό.
      Α ναι απο παρατηρητικότητα σκίζω, όντως :)

      Διαγραφή
  8. Επινες την γρανίτα σου και χάζευες τον κόσμο με τα ωραία χείλη και τις αιθέριες υπάρξεις που περιπλανιόντουσαν στα σοκάκια της Ιουλίδας (έτσι λένε την χώρα της Τζιας)... κι όλα αυτά με θέα την πανσέληνο που κάνει τις αισθήσεις να λικνίζονται απαλά στο έντονο φως της..και μέσα σε όλη αυτή την θαλπωρή μια κοπέλα με κινητικά προβλήματα στα σοκάκια μαζι με αλλα νεαρά άτομα φαντάζομαι κοντά σε ηλικία, ζωηρεύουν τον χώρο και να χρωματίζουν την στιγμή.... δίνοντάς της άλλη έκταση και συγκίνηση μέσα στο φως που ήδη έχει φωτίσει τα πάντα..και κάπως έτσι φωτίζεται και το μέσα μας...

    Να τις θυμάσαι τέτοιες στιγμές να τις φυλάς μέσα σου και να τις απολαμβάνεις στο έπακρο αφού τέτοιες στιγμές μας κάνουν ανθρώπους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Δεν ειναι η ανθρωπια και η αλληλεγγυη οι λεξεις που ψαχνεις... ειναι η ΑΓΑΠΗ, η αληθινη, αυτη που παντα βλεπει τον αλλο ομορφο και εξαγνιζει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Είδες Τζονάκε πόσο μπορεί να σε "ταξιδέψει" μια γρανίτα; Τα πάντα είναι στο μυαλό. Το πρόβλημα είναι ότι το συναντάμε σπάνια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

-πες οτι θες αλλα να σέβεσαι τους άλλους συνομιλητές-
Δεν συνηθίζω να απαντάω σε μη μπλόγκερς κρυμμένους πίσω απο σκέτο λογαριασμό google. Θα τα σβήνω.
Α, και είμαι υπευθυνος ΜΟΝΟ για οσα λεω... δεν ειμαι υπευθυνος για οσα καταλαβαινεις.
ΤΖΟΝ παπαρολόγος.

Tweet

Related Posts with Thumbnails

Do not clopy

Page copy protected against web site content infringement by Copyscape