Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2010

Ενα βράδι ...

Του Οκτώβρη ενα βράδι, με τον καιρό πεισματικά να αρνείται να θυμηθεί τον παλιό του εαυτό,τότε, το 1968 που Οκτώβρη μήνα είχαμε χιόνια στη Θήβα απ' όσο μου 'χουνε πει οι μεγαλύτεροι, οι βάρκες λικνίζονται ανάλαφρα ανάμεσα στις ευθείες αντανακλάσεις στο ήσυχο κύμα απο τα φώτα της πόλης.
Ο Πειραιάς απέναντι έριχνε ανταύγειες στο σκοτεινό νερό.
Οταν τον πλησίασε ο λαχειοπώλης, εκείνος δεν άκουσε αμέσως, απορροφημένος στις σκέψεις του. Τον είχαν απορροφήσει εντελώς οι σκέψεις, τα φώτα τον υπνώτιζαν και, άγνωστο για πόσην ώρα, ο κόσμος είχε πάψει να υπάρχει. Υπήρχε μόνο ενας ψίθυρος απο το αεράκι κι ενα σούσουρο μακρινό απο την λεωφόρο πιο πίσω όπου μανιασμένα τροχοφόρα μετέφεραν ανθρώπους σε προορισμούς διασταυρούμενους, αχ και νά 'μουν ενας θεός, να βλέπω απο ψηλά τόσες διαδρομές, κάθε μια, και μιά μοναδική ιστορία.
Η δική του ιστορία δεν ενδιέφερε κανέναν.
Μάλλον όσοι τον αγαπούσαν θα θελαν πολύ να ξέρουν, μα κράταγε μυστική την ύπαρξη τόσων διαδρομών, για τον εαυτό του. Η δικιά του φωτεινή γραμμή δεν ειναι σαν αυτές που σκίζουν το σκοτάδι, που στράφτουν πάνω στο νερό. Είναι μια αλλόκοτη πορεία, όπως τα σύννεφα που συνέχεια αλλάζουν και δε στεριώνουν σε μιά μορφή πάνω απο δυό λεπτά.
Δυό παιδιά παίζουν στην άκρη του μώλου, ενα ζευγαράκι κάθεται στο παγκάκι δέκα πέντε μέτρα πιο 'κει, κι ενας τύπος που μοιάζει πιο πολύ με περιπτερά, σούρνει ενα καρότσι με κάποιο μωρό μεσα, προφανώς.  Πολύ πιο μακριά, δυό νέα κορίτσια κρατάνε απο ενα τεράστιο στρογγυλό γλυφειτζούρι και χαζογελάνε πανευτυχείς.
Ολα ειναι πάνω στη σκηνή, κι εκείνος νιώθει θεατής, μόνο που κατα παράξενο τρόπο ειναι πρωταγωνιστής σε ενα θέατρο που δεν τον κάλεσαν να μπεί. Απλά βρέθηκε εκεί.
Δεν ξέρω πόση ώρα είχε περάσει  οταν συνειδητοποίησε οτι κάποιος καθόταν πίσω του.
- Θα πάρεις λαχείο Γιάννη ; Μπορεί να είναι τυχερό ...
- .... !!!! Μιχάλη !!!! ρε συ τι κάνεις εδώ ;
- Λαχεία πουλάω, τι λες να κάνω ;
- Ρε συ θα με τρελάνεις ; Πόσην ώρα εισαι εδώ ;
- Δεν ξέρω, κανα τέταρτο ίσως ...
- Και δε μιλάς ρε μαλάκα ; Πωωωω σόρρι ταξίδευα ... σκεφτόμουν ...
- Το είδα. Πάντα σκεφτόσουν πολύ, ελπίζω να σου βγήκε σε καλό. Ενα σε λήγοντα 14 ;
- Ρε Μιχάλη τι 14 ; Πού χάθηκες ; Πάνε 15 χρόνια που 'χω να σε δώ !
- ... άστα ... διαδρομές, παραδρομές, ... εκδρομές. μεγάλη ιστορία.
- Ρε μαλάκα με πέθανες ... πωωω τι γίνεσαι ρε συ ;
- Φίλε ... πρέπει να πάω σπίτι, είναι κι αργά, εχω να περάσω κι απο Πειραιά σε λίγο, πάρε λαχείο σου λέω. Μπορεί να 'ναι τυχερό.
- Φέρε ενα ρε να λήγει στο γαμημένο το 14 αλλα λέγε ρε, πού χάθηκες ;
Το παράτησες το μπόξ ; Η Σουηδέζα η γυναίκα σου ; κάνατε παιδιά ; πες ρε !
- Γιάννο ... υπάρχει ενα ψητοπωλείο στο Μενίδι, ο "Πειρασμός", ελα ενα βράδι αργά όποτε θες απο κει να τα πούμε, εκει δουλεύω τα βράδια. Πάρε το λαχείο σου.

Το λαχείο πληρώθηκε και οι δύο παλιοί φίλοι χαιρετήθηκαν τόσο σιωπηλά, όσο ο τζίτζικας το χειμώνα. Απόμεινε να σκέφτεται τι στι καλό συμβαίνει ρε γαμώτο ; ... κι ενα χαρτί στα χέρια του ηταν οτι είχε απο ενα παλιό φίλο που ειχαν περάσει μαζι μέρες και νύχτες δύσκολες, με ψωμί και κρεμμύδι για μεσημεριανό, χωρίς δουλειά, χωρίς λεφτά. Και να, που η μοίρα τό 'φερε, ο ένας μετά απο τόσο καιρό να πουλήσει τύχη για λεφτά,  στον άλλον ....

Εκείνο το βράδι ηταν τόσο μακρύ που ανθρώπου νούς μονάχα μπορεί να φτιάξει μια φωτεινή διαδρομή πάνω στη νύχτα να δείχνει την πορεία του.

18 σχόλια:

  1. Υποθέτοντας ότι θα διαβάσω ξεχωριστη συνέχεια από την επανασυνδεση των δυο φίλων, τελώ εν αναμονή...

    Καλημέρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν πιστεύω να τέλειωσε έτσι άδοξα μια τόσο ωραία διήγηση της συνάντησης!

    Γράφεις απίθανα στο'χω ξαναπεί!

    Καλημέρα καλή Κυριακή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. τι να την κάνεις τη συνέχεια...
    Πολύ ωραίο όσο κράτησε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κι εγώ επίσης θα ήθελα να μην έληξε έτσι η συνάντηση σας, χωρίς επανάληψη.

    Πάντως, από το ύφος του κειμένου, μάλλον δεν είναι όλα "ρόδινα" για το φίλο σου.

    Καλή Κυριακή Τζονάκο
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μου αρέσουν αυτές οι ιστορίες, στο έχω πει πολλές φορές.
    Ζεστή, αληθινή και με μια γλυκόπικρη γεύση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ομορφη ιστορια... ανθρωπινη κι ανθρωπινα γραμμενη... κι ανθρωπινα επισης, κομμενη αποτομα, σα τις σχεσεις και τους ανθρωπους που χανουμε απο κοντα μας χωρις λογο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ομορφη ιστορια... ανθρωπινη κι ανθρωπινα γραμμενη... κι ανθρωπινα επισης, κομμενη αποτομα, σα τις σχεσεις και τους ανθρωπους που χανουμε απο κοντα μας χωρις λογο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Εμένα, πάλι, που δεν διαβάζω, μ' άρεσε η φωτό πάρα πολύ!
    καλημέρα, καλή εβδομάδα !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πολύ μ'αρέσει όταν διαβάζω ιστορίες αληθοφανείς...

    :)

    Αν και μελαγχόλησα λίγο...
    Η ζωή στα φέρενει λίγο αλλιώτικα α΄π'ότι σύ τα σχειδάζεις....:)

    Φιλιαααα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ομορφη ιστορια! Τελικα τι απεγινε; Βρεθηκαν ξανα οι δυο φιλοι; Το λαχειο κερδισε τιποτα; Μηπως το κερδος ηταν η καινουργια αρχη μιας δυνατης φιλιας;
    Καλημερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αυτες οι ιστορίες ειναι ενας απο τους λόγους που άνοιξα μπλόγκ.

    Vad, να γραψω και τη συνέχεια ; ΟΚ

    AΘΛΙΟΙ είπες οτι καλύτερο γι αυτη την ιστορία. Ηταν όμορφα όσο κράτησε.

    Βάσσια η συνέχεια μπορεί να δημιουργηθεί στο μυαλό του αναγνώστη όπως στα μάτια του μια ασπρόμαυρη εικόνα αποκτά χρώμα με την φαντασία του.
    Ναι, ο φίλος πέρασε πολλά δύσκολα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ενεσούλα μου το ξέρω οτι σου αρέσουν αυτές οι ιστορίες, σ ευχαριστώ πολύ.
    Να σαι καλά :)

    Princess πολλές ανθρώπινες ιστορίες για να μην πω όλες, μένουν ανοιχτές, στη μέση, ατέλειωτες, απροσδόκητα κι ανεξήγητα ημιτελείς.

    Γλυκο-κερασο-ζουζούνα θα βάζω μόνο φωτό :) Μ' αρέσει κιόλας.
    * Η φωτό ειναι τραβηγμένη το περασμένο Σάββατο βράδι στις 21.30 περίπου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Να'σαι καλά Τζονάκο!!!
    Πολύ ωραία ιστορία!!!
    Με ...όχι τέλος...
    Πολλές καλησπέρες!!!
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Πολύ όμορφη ιστορία.
    Αχ αυτοί οι παλιοί φίλοι. Δε βγαινουν με τιποτα απο μεσα μας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Το διάβασα τρεις φορές για να το αισθανθώ και πράγματι έχεις χάρισμα Τζονάκο, ξέρεις να γράφεις ιστορίες πολύ όμορφα. Please πες και την συνέχεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Τζόνυ πολύ καλογραμμένη η ιστορία σου και φυσικά θα πρέπει να έχει και συνέχεια.

    Οι συναντησεις με του παλιούς φίλους είναι από τις καλύτερες εκπλήξεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ειρήνη χαίρομαι που σου άρεσε η ιστορία. Ειχει κι άλλο να γράψω μα σκέφτηκα οτι πάει πολύ, θα ηταν μεγάλο. Ας γράψω μια συνέχεια.
    Καλό Σαββατοκύριακο να εχεις.

    efi πιστεύω οτι με τους παλιούς φίλους μας, ειδικά αυτούς της παιδικής-εφηβικής ηλικίαςμ θα ζούμε μαζι για πάντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. mariana ξέρω οτι μπορώ να γράψω καλά και πολύ καλύτερα ακόμα.
    Ισως πρέπει να σταματήσω το μπλόγκινγκ και άλλα πράγματα για να γράψω κάποιο βιβλίο, οχι τόσο για κέρδος -που δεν θα με χάλαγε- αλλα για να υπάρχει κάτι στα χέρια κάποιων στο μέλλον, κάτι απο μένα.

    ΝdN αυτη την ωρα μάλλον εισαι σε ταξιδάκι και εύχομαι να περνάς καλά.
    Στο τελευταίο σου θέμα η ιστορία μοιάζει κάπως με αυτην εδω, τουλάχιστον μου φαίνεται οτι εχει το ίδιο ύφος.
    Γράφεις καλά κι εσυ βρε Παοκτσή.
    Οκ θα γράψω τη συνέχεια, την εχω ήδη έτοιμη και μετά θα πάω σε μια "Καλλικρατική" ανάρτηση και εγω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

-πες οτι θες αλλα να σέβεσαι τους άλλους συνομιλητές-
Δεν συνηθίζω να απαντάω σε μη μπλόγκερς κρυμμένους πίσω απο σκέτο λογαριασμό google. Θα τα σβήνω.
Α, και είμαι υπευθυνος ΜΟΝΟ για οσα λεω... δεν ειμαι υπευθυνος για οσα καταλαβαινεις.
ΤΖΟΝ παπαρολόγος.

Tweet

Related Posts with Thumbnails

Do not clopy

Page copy protected against web site content infringement by Copyscape