Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2007

To be or not to be...a mother?

Είχαμε μία φιλόλογο στη τρίτη δέσμη που είχε σπουδάσει και ψυχολογία. Τελικά παράτησε το σχολείο και αφοσιώθηκε στην έτερη ιδιότητά της. Αργότερα την είδα και στα τοπικά κανάλια, σε εκπομπή αμφιβόλου ποιότητας, με κληρικούς και θεολόγους να κάνουν συζήτηση στρογγυλής τραπέζης για τον Μπαγάσα εκεί πάνω , και γενικά.

Μας έκανε έκθεση, που λες, και της άρεσε να κάνουμε debate μες στη τάξη. Λες και θα γινόμασταν όλες δικηγόροι ή πολιτικοί. Τελοσπάντων, συμμετείχα κι εγώ ένθερμα γιατί στην εφηβεία όλα ένθερμα πρέπει να είναι αλλιώς είσαι για φούντο.

Η ερώτηση της ημέρας ήταν "ποιο είναι το μεγαλύτερο δίλημμα στη ζωή ενός ανθρώπου;"

Ακούστηκαν διάφορα. Η επιλογή επαγγέλματος, η επιλογή συντρόφου, η επιλογή του τόπου που θα ζήσει κανείς, το αν θα κάνει οικογένεια ή όχι ήταν τα κυρίαρχα διλήμματα για δεκαοχτάρικα παιδιά της ανθρωπιστικής κατεύθυνσης.Η μπαλάντζα βέβαια έγειρε σαφώς προς την επιλογή επαγγέλματος.

Εκείνη την εποχή ήμαστε όλα αφιονισμένα άλογα κούρσας [ξεχνώντας ότι σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν ] που τρέχαν σα παλαβά να πιάσουν τα μόρια για τη γαμάτη πανεπιστημιακή σχολή και θα έλυναν έτσι άπαξ και διαπαντός όλα τα ζητήματα της ενήλικης ζωής. Χώρια που κάποιοι, παρά το στραπάτσο στον εργασιακό χώρο, ακόμα έτσι το βιώνουν.

Εμένα πάλι δυο πράγματα τριβέλιζαν το κεφάλι μου. Το πρώτο είπα να το αποσιωπήσω ακόμα και ως σκέψη γιατί δεν ήμουν δα και ο Άμλετ για να το πω. Το δεύτερο όμως το ξεστόμισα έστω και αν δεν ήμουν η Οριάνα Φαλλάτσι ["Γράμμα σε ένα παιδί που δε γεννήθηκε ποτέ"].

"Νομίζω πως το μεγαλύτερο δίλημμα στη ζωή ενός ανθρώπου είναι το αν θα κάνει παιδιά ή όχι! Και είναι το μόνο σοβαρό δίλημμα γιατί όποιο δρόμο κι αν διαλέξει δεν έχει επιστροφή" είπα με φωνή πολύ αλά Δαμανάκη [με πιάνει ώρες-ώρες, δε το έχω κοιτάξει].

Χαμός! Η χάβρα των ελληναρέων διαξιφίζετο για το νέο δίλημμα, στο debate που ομολογουμένως άλλαξε την πορεία της ανθρωπότητας.

Την τάξη επέβαλε η φιλόλογος παύλα ψυχολόγος λέγοντας πως αυτό δεν είναι πραγματικό δίλημμα γιατί η τεκνοποιία αφορά στο εγγενές ανθρώπινο ένστικτο της αναπαραγωγής, αν δε με απατά η μνήμη μου. Που ελπίζω να με απατά δηλαδή γιατί τώρα που το σκέφτομαι μου φαίνεται τεράστια κοτσάνα η απάντηση της πάλαι ποτέ καθηγήτριάς μου.

Είναι δεν είναι πραγματικό δίλημμα, εμένα ακόμα με βασανίζει. Πάτησα πλέον τα 30 και το άλλοτε θεωρητικό δίλημμα το έχω τώρα να πιπιλίζει το μυαλό μου, ενώ ένα βρέφος θα έπρεπε [?] να πιπιλίζει άλλα πιο ερωτογόνα σημεία του κορμιού μου [λέμε τώρα. πιο ερωτογόνο από τον εγκέφαλο δεν υπάρχει!].

Ακόμα δεν έχω αποφασίσει. Το ψάχνω το θέμα. Από τη μία σκέφτομαι τα συν. "Αν κάνεις ένα παιδί, άχρηστη", λέω στον εαυτό μου, "θα αγαπήσεις επιτέλους ολοκληρωτικά έναν άνθρωπο [κλεμμένο από μία φίλη μου που έγινε μάνα προσφάτως], θα ξεκαβαλήσεις το καλάμι που έχεις ιππεύσει από παιδί, θα δεις τον κόσμο με άλλα μάτια, θα αποκτήσει νόημα η αλλοπρόσαλλη ζωή σου, θα απολαύσεις κι εσύ αυτό που λένε το "θείο" δώρο της μητρότητας, και ίσως αγαπήσεις μαζί και τη ζωή".

"Αλλά κυρίως το παιδί θα σου δώσει την ευκαιρία να γίνεις γιαγιά!", μονολογώ. Oh, yes! Διότι, θα το πω κι αυτό -κομμάτια να γίνει-, το όνειρο μου ανέκαθεν ήταν να γίνω γιαγιά και τα εγγόνια και οι φίλοι τους να με έχουν σα μασκότ τους. Να φιλιέμαι με γλώσσα με τον γέρο μου μέσα στο κατάμεστο μετρό και να τους κάνουμε όλους να αηδιάζουν και να γελάμε μετά εμείς. Τέτοια σκέφτομαι. Μετά ήρθε κι η καρικατούρα η Θεοπούλα και με ξενέρωσε, αλλά παραμένω πιστή στο όνειρό μου να γίνω γιαγιά-γρια κλπ. Μπορεί να φταίει που μικρή είχα πρότυπο τη Διδώ Σωτηρίου που ήταν πάντοτε ηλικιωμένη. Τι να πω;

Αντίθετα όμως, το ενδιάμεσο στάδιο, ο γονεϊκός ρόλος, με δυσκολεύει. Γαμώτο. Πρέπει να το γεννήσεις, να το μεγαλώσεις, και μετά να το ψήσεις να κάνει παιδί και κυρίως να καταφέρεις να παραμείνεις εν ζωή για να δεις εγγόνι!! Μια ταλαιπωρία δηλαδή.

Τα πλην που σκέφτομαι είναι πιο πολλά απο τα συν. Θυμάμαι την ατάκα του Bill Murray στο Lost in translation ότι με το που έρθουν τα παιδιά σου στον κόσμο όλη η προηγούμενη σου ζωή χάνεται έτσι. Και λέγοντας αυτό χτύπησε τα δάχτυλά του, όπως άλλοι τα χτυπούν στις μπουζουκλερί και άλλοι καλώντας το γκαρσόνι...Αυτό μου έμεινε. Αυτό το τσαφ. "Τι έχω να χάσω;" συλλογιέμαι από την άλλη. " Σιγά τη ζωή που θα θυσιάσω"...λέω σε στιγμές κρίσης και αυτομομφής.

"Ε, πώς;" αντιλέγω αμέσως, στήνοντας μόνη μου ντιμπέιτ. "Φαντάζεσαι να θέλεις να διαβάσεις το τελευταίο βιβλίο του Μπρυκνέρ ή να θέλεις να δεις ένα ακόμα ντοκυμαντέρ για την Επανάσταση στη Κούβα και ο μπόμπιρας να θέλει να "δωγραφίθουμε μαδί θπιτάκια?" Δε θα μπορέσω να το αντέξω.

Ή το άλλο. Να μείνω έγκυος να κάνω ραγάδες, να μου φυτρώσουν τρίχες, να πάρω [κι άλλα] κιλά, να γεμίσω κυτταρίτιδα και να μου μείνει και ουλή στην κοιλιά από τη καισαρική; Και μετά να μου πέσει το στήθος μέχρι τον αστράγαλο από το θηλασμό; Δηλαδή να γίνω σα τέρας για ένα άλλο ανθρωπάκι; Για να μην πω για τον πόνο του φυσιολογικού τοκετού που όμοιός του δεν υπάρχει. Δε σφάξανε!

"Εν τω μεταξύ, αν γίνεις μάνα τελειώσαν τα αστεία", συνεχίζω την πολεμική μου. "Δεν έχει αλλάζω τους άντρες σαν τα πουκάμισα [πολύ ωραίο εξτρήμ σπορ], δεν έχει "αν δε γουστάρω εδώ τα μαζεύω και πάω Λατινική Αμερική", ή "φεύγω σε αποστολή με τους γιατρούς χωρίς σύνορα για ένα χρόνο", ή λέω κακές λέξεις όταν μιλάω με τους φίλους. Όχι! Το παιδί σημαίνει επιστράτευση, σημαίνει σοβαρότητα, σημαίνει υπευθυνότητα, σημαίνει αφοσίωση, σημαίνει υπομονή. Και ποιος τις έχασε τις ιδιότητες αυτές για να τις βρω εγώ; Και σημαίνει και ισόβια δέσμευση". Ωστόσο με το που φέρνω στο μυαλό μου τις λέξεις ισόβια και δέσμευση δίπλα-δίπλα με πιάνει ναυτία και κρίση πανικού. Σα μια φορά που ήμουν στις ΑΝΕΚ lines και είχε απαγορευτικό και έμεινα 24 ώρες σε ένα πλοίο και πρώτη φορά ήθελα να πιστέψω πως υπάρχουν ιπτάμενα χαλιά ή ο Πήγασος να έρθουν να με πάρουν να σωθώ από το μαρτύριο. Μη σου πω, στην απελπισία μου και ο Χάρος θα μου φαινόταν σαν τον Τζώρτζ Κλούνεϋ.

Είναι και το άλλο που με απασχολεί τελευταία! Είναι ηθικό να φέρεις παιδιά σ' αυτό τον κόσμο; Ο πλανήτης κοντεύει να μπατάρει από τον υπερπληθυσμό, δεν έχει ανάγκη από την αναπαραγωγή του είδους μας. Φυσικά δε τολμώ να τσαμπουνήσω τις οικολογικές μου ανησυχίες στους δικούς μου που, κατά το σενάριο της μάνας μου, περιμένουν λέει πώς και πώς το τηλεφώνημα όπου θα πω "κάθεστε; είμαι έγκυος!" Και ξέφρενοι πανηγυρισμοί θα ξεσπάσουν στο σπιτικό μας, σαν όταν πήρε η Ελλάς το κύπελλο στο ευρωμπάσκετ! Ταραρά ταράρα it's the final countdown! Περιμένουν δηλαδή το επιτυχές τρίποντο, αν με πιάνεις...

Ναι, αλλά εμένα είναι το ultimate επιχείρημα κατά της τεκνοποιίας αυτό με την ηθική! Αλήθεια το λέω. Σε τι θα ωφελήσει τον κόσμο η γέννηση ενός ακόμα παιδιού; Και σε τι κόσμο θα μεγαλώσει; Στον κόσμο που θα γίνονται πόλεμοι για το νερό, που ο πλανήτης από τη μια θα βουλιάζει σε πλημμύρες και από την άλλη θα βράζει σαν αυγό; Φαινόμενο θερμοκηπίου, you know. Έχω κι άλλα εφιαλτικά σενάρια αλλά θα τα κρατήσω για άλλο post.

Το μόνο που θέλω να πω είναι πως αυτά τα διλήμματα, αβάσιμα, μη πραγματικά, χαζά, ανυπόστατα, όπως θέλεις πες τα, με κυνηγούν ως και στον ύπνο μου. Απάντηση δε βρίσκω. Ο χρόνος τρέχει. Κι εγώ, θέλω άλλα τριάντα χρόνια να το σκεφτώ, να φιλοσοφήσω, να πάρω μιαν απόφαση.

Κι ούτε που με τουμπάρουν τα συναισθηματικά επιχειρήματα των δικών μου, ή επιχειρήματα του κοινού νου πως ο σκοπός του ανθρώπου είναι να κάνει παιδιά στον κόσμο. Ο πλανήτης μπάφιασε από αυτό τον σκοπό. Αλλά να μην ακούσω κι εγώ κάποιο άνθρωπο να με φωνάξει "μαμά";...

Έχω κάποιες συνομήλικες φίλες που κάναν παιδιά και θα μπορούσα να το συζητήσω με αυτές, να ξεδιαλύνω το κουβάρι στο μυαλό μου. Αλλά δε πάει ωραία να τις ρωτήσω γιατί θα είναι σα να τις καλώ σε απολογία. Είναι κι αυτές οι ρημάδες οι άμυνες που αναπτύσσουν οι άνθρωποι με τα χρόνια. Επειδή εγώ ζω μια ζωή διαφορετική πια, φοβάμαι πως θα αναγκαστούν να υπερασπιστούν σώνει και καλά τις επιλογές τους. Έπειτα, δε ξέρω αν θα αντέξω να ακούσω να μου αναμασούν τα επιχειρήματα που λέγαν οι μανάδες και οι γιαγιάδες τους. Και τέλος, ποια θα μου πει "μη κάνεις παιδιά, δεν αξίζει"; Εννοείται, πως αφού κάνανε την επιλογή να φέρουν παιδιά στον κόσμο, το πιστεύουν αυτό.

Γι' αυτό σου λέω, Αγία Μπλογκερία, κάνε το θαύμα σου! Βοήθα να πάρω μιαν απόφαση πριν την κλιμακτήριο...

It's the final countdown...

27 σχόλια:

  1. Το παιδί χρειάζεται αγάπη. Την έχεις?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολύ καλό το κείμενο! Γιατί είναι καλό; Γιατί εκφράζει ακριβώς αυτόν τον προβληματισμό που πρέπει να έχει κάθε υποψήφια μάνα. Ο γράφων αποφάσισε να μην γίνει ποτέ πατέρας. Ούτε σύζυγος. Μπουχτισμένος από τη μαλακία που λέγεται "οικογένεια" και αηδιασμένος από τα βάσανα των πέριξ γονιών (αλλά και παιδιών) αποφάσισε ότι ήθελε να χαρεί τη ζωή του (όπως αποφάσιζε να τη χαρεί κάθε φορά, χωρίς υποχρεώσεις και θανατερές δεσμεύσεις). Δεν το μετάνοιωσα. Κι αν ξανάρχιζα σήμερα άλλη μιά φορά τη ζωή μου αυτό ακριβώς θα έκανα. Βέβαια για τη γυναίκα είναι κάπως διαφορετικά τα πράγματα. Είναι βιολογικό κάλεσμα η τεκνοποίηση. Και λίγες μπόρεσαν να αντισταθούν σ' αυτή την ανάγκη. Βλέπεις η φύση είναι πολύ μπαμπέσα και καταφέρνει κα εκτελεί το πρόγραμμά της (αναπαραγωγή) χωρίς να λογαριάζει τη δικιά σου ευτυχία και σου βάζει και παγίδες για να πέσεις μέσα, ακόμα κι αν είσαι άτομο σκεφτόμενο και τα λογαριάζεις φιλοσοφημένα όπως εσύ το κάνεις. Συχνά σκέφτομαι ότι ήταν καλή μου τύχη που είναι αρσενικό και δεν είχα τη βιολογική ανάγκη της τεκνοποίησης. Γιατί πατρικό ένστικτο δεν υπάρχει. Το δικό μας το ένστικτο περιορίζεται στο πήδημα και έξω απ΄ την πόρτα! (οι λόγοι που ο άντρας θέλει παιδιά είναι κοινωνικοί). Σε σας, εκτός από το πήδημα υπάρχει και η συνέχεια. Κι εκεί είναι η αδικία! Δεν ξέρω αν θα είσαι ευτυχισμένη αν αρνηθείς να κάνεις παιδιά κι εγγόνια, αλλά τουλάχιστον θα έχεις αποφύγει αυτή τη βαρειά σκλαβιά (με όλα της τα "γλυκά" αντισταθμίσματα). Σήμερα το πρωί άκουσα πως θα είναι η Ελλάδα το 2070 (μέση θερμοκρασία 43 βαθμοί, βροχές μειωμένες κατά 80%, λειψυδρία και ερημοποίηση) και ανατρίχιασα! Εγώ δεν θα υπάρχω τότε αλλά δεν μπόρεσα να μην λυπηθώ για τα ανήψια μου και τα παιδιά τους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. debate με τον εαυτό μας. Παιδί ή όχι ; Ενα ή δύο ; πολλά ;
    - Αν κάποιοι που έκαναν παιδιά σου πουν ποτε οτι "δεν αξίζει" τότε αρχίζεςι να σκέφτεσαι γιατι, και μήπως τελικά αξίζει ;
    - Αν δείς άλλους που θέλουν παιδιά αλλα δεν μπορούν να κάνουν, πόσο ταλαιπωρούνται, θα σκεφτείς οτι αξίζει για να το θέλουν τόσο.

    Βλέπω άλλους που τα έκαναν νέοι τα παιδιά, να ειναι τώρα πια ενήλικες κανονικά, και απ τη μια λεω μπράβο τους, απ την αλλη συνήθως βλέπω χαμένα νιάτα.
    Δεν φταίνε τα παιδιά, αλλα εμείς.
    Οταν τα βυζιά κρεμάσουν κάπως και οταν πάρει λιγα κιλα μια μητέρα, πρέπει η ίδια να αποδεχθεί τον εαυτό της, να προσπαθήσει να είναι όμορφη, δηλ. να μην παρατήσει τον εαυτό της αλλα να μην παρατήσει και τον σύντροφο.
    Απο την άλλη ο σύντροφος ο σωστός, αγαπάει την κοπέλλα του όπως τότε στα πρώτα τους ραντεβού. Την αποδέχεται όπως ειναι. Αρα ξεχνάμε το θεμα της εμφάνισης

    Η μητρότητα είναι μοναδικό χάρισμα στη γυναίκα, και διαφωνώ με το heliotypon οτι δεν υπάρχει "πατρότητα". Ναι, πηδάμε και φεύγουμε αλλα θέλουμε και παιδιά.
    Αυτο που δεν θέλουμε, ειναι η αφοσίωση της γυναίκας στο παιδί κι εμείς στην άκρη.
    Παίζει να ξενοκοιτάξουμε σύντομα.
    Η γυναίκα όμως ειναι πιο δυνατή, και ηταν απάτη τόσους αιώνες οτι ειναι το "ασθενές φύλο".

    Στην μητρότητα, λέμε ΝΑΙ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ..στην αρχη ειχα μια ..υποψια!
    Λες να ειναι..δικο της αυτο το..παιδι;Σημερα ομως με αυτο το τεστ...Μητροτητας,σιγουρευθηκα!!
    Καλημερα tzonakos;;!!!
    ΥΓ..Καλημερα στην...τρισδιαστατη υποσταση!!!Αν και το ..περιμενα..με ξαφνιασε ευχαριστα,η...πατροτητα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Υπέροχο κείμενο, Ροζ, για μια ακόμα φορά με εντυπωσίασες.
    Βρίσκω πολλές ομοιότητες σε μένα και στον τρόπο που σκέφτομαι μέσα σε αυτές τις σκέψεις, όμως εγώ τα έχω ξεπεράσει από νωρίς αυτά.
    Θέλω, πολύ συνειδητοποιημένα από τα 25 μου να κάνω παιδί, άσχετα εάν στα 38 δεν τα έχω καταφέρει ακόμα.
    Δεν είναι ότι το έχω προσπαθήσει με όλα τα μέσα, απλά έτυχε ο σύντροφός μου να μη θέλει παιδιά και αυτό ήταν ο σημαντικότερος λόγος για να τον χωρίσω, έστω και μετά από αρκετά χρόνια.
    Δεν έχω παραιτηθεί όμως από την επιθυμία μου και από τις ελπίδες μου.
    Το ένστικτό μου μου λέει να διαιωνήσω το είδος, το βιολογικό μου ρολόι χτυπά μανιασμένα, δεν χρειάζεται να το φιλοσοφήσω περισσότερο!
    Αν είναι να σκέφτομαι σε τι κόσμο θα το φέρω και πως θα είναι η Ελλάδα σε 50 χρόνια, να πέσω να πεθάνω από τώρα, να παραιτηθώ από όλα.
    Έχω αγάπη να του δώσω, μπόλικη, έχω την υπευθυνότητα και την ωριμότητα που χρειάζονται, μπορώ να το ζήσω και θα το κάνω και μόνη μου, αν αναγκαστώ!
    Δε με νοιάζει εάν είμαι single mother, δεκάρα δε δίνω, προσωπικά.
    Ο μόνος λόγος που δεν έχω αποκτήσει παιδί μόνη είναι ότι θεωρώ πολύ εγωιστικό εκ μέρους μου να "εξασφαλίσω" από την αρχή στο παιδί μου ότι δεν θα έχει πατέρα!
    Πραγματικά, χωρίς να υποτιμώ την ανάγκη μου για σύντροφο, περισσότερο θα με ενδιέφερε να έχω ένα παιδί με έναν άνθρωπο που εκτιμώ και ίσως αγάπησα, που θα το αγαπά και θα το θέλει κι ας μη ζούμε μαζί, παρά να έχω ένα συμβατικό γάμο γιατί έμεινα έγκυος και "έπρεπε" να παντρευτώ!

    Όσο για την αλλαγή του σωματικού ειδώλου, ε, αυτή έρχεται, έτσι κι αλλιώς, με την πάροδο και τη φθορά του χρόνου. Στο χέρι μας είναι να μην "αφεθούμε" τελείως!

    Εγώ, πότε θα γίνω μάνα;;;

    Συγνώμη για το μακροσκελές σχόλιο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. tzonakos, σε ευχαριστώ που το ανέβασες! Όπως φαντάζεσαι, ακόμα δε το έχω λύσει το ζήτημα. χιχι.
    NAI ΣΤΗΝ ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ, ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΥΠΕΡΠΛΗΘΥΣΜΟ

    paperflowers,, έχω! Θες λίγη; ;)

    heliotypon, αυτή η βαριά γλυκιά σκλαβιά μέσα σε ένα ζοφερό αύριο κι ένα ελπιδοφόρο μεθαύριο. Έτσι ακριβώς.

    ενεσούλα, έχεις σκεφθεί την υιοθεσία; Εγώ ναι. Αλλά εκεί να δεις διλήμματα. :(

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ειναι μια ευκαιρία να πούμε ΝΑΙ και στην πατρότητα.
    Και να σκεφτούμε εμάς μετα απο λιγα χρόνια με ενα παιδί που θα συζητάμε μαζί του πράγματα. Τότε δεν θα μας νοιάζει πότε το κάναμε, με ποιόν η ποιαν.
    Ειχα μια συνάδελφο, όμορφη γυναίκα, παντρεμένη απο χρόνια. Στα νιάτα της την εζησε τρελλά την ζωή της. Παντρεύητκε μετα εναν εξαιρετικό άνθρωπο, τον γνώρισα. Πέρασαν 10 χρόνια, πάτησε τα 42 η κυρία, παιδί δεν εκαναν.
    Ειπε μετά οτι ηταν επιλογή της να μην κάνει.
    Καθε χρόνο ενα μηνα διακοπές σε γνωστο κυκλαδίτικο νησι, και καθε φορά γέλια για τις νεανικές τρέλλες. Ερωτας με την βαφτισιμιά της.
    Ειμαι σίγουρος όμως για την μοναξία της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @Ροζ μου, αν και το πρόβλημά μου δεν είναι ακριβώς ότι δε μπορώ να κάνω παιδιά, φυσικά και την έχω σκεφτεί και δεν την απορρίπτω.
    Δεν θα είχα καμία απολύτως αντίρρηση να μεγαλώσω και να αγαπήσω με την ίδια δύναμη ένα παιδί που δεν θα ήταν βιολογικά δικό μου.
    Φυσικά και υπάρχουν διλήμματα, που έχουν να κάνουν περισσότερο με τον χειρισμό της ψυχολογίας αυτού του παιδιού, έτσι ώστε να μεγαλώσει χωρίς απωθημένα, ανασφάλειες και να είναι χαρούμενο.
    Πάλι όμως θα ήθελα αυτό παιδί να έχει και πατέρα.
    Γι εκείνο και όχι για μένα.
    Τζονάκο, χαίρομαι που υπάρχουν άντρες που συνειδητά λένε ναι στην πατρότητα!
    Μακάρι ο καθένας να έχει αυτό που πραγματικά θέλει και να μη μετανιώσει ποτέ για τις επιλογές του!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πάντως αν κάνω γιο θα τον ονομάσω Ερνέστο και αν κάνω κόρη Ετέρνιτυ.
    :)
    Για όλα τα άλλα, προβληματίζομαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. to be..
    είμαι μικρή, και ίσως να μην πρέπει να έχω άποψη, όμως δεν θεωρώ οτι υπάρχει μεγαλύτερη ευλογία για μια γυναίκα από το να γίνει μητέρα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Φυσικά και είναι ηθικό να φέρεις σ' αυτόν τον κόσμο ένα παιδί: λοιπόν πρώτο, μια ζωή θα δουλεύει για να τα βγάλει πέρα. δεύτερο, το πιο πιθανό δεν θα υπάρχουν πλέον νησιά για να πάει το καλοκαίρι διακοπές. Τι να κάνεις τις διακοπές;!!!! Τρίτο, δεν θα υπάρχουν δέντρα για να αναπνέει καθαρό αέρα. Θα πουλούν βάζα με οξυγόνο. Τέταρτο, ο άνθρωπος είναι προορισμένος για αναπαρωγή. Ανεξάρτητα του ότι σε λίγο δεν θα έχουμε τόπο να κοιμηθούμε.

    Αυτά. Νομίζω να σε έπεισα για ηθικότητα της τεκνοποίησης. :))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. αχ...εδώ εγραφα νουβέλα :)
    τελος πάντων η υποφαινόμενη υπηρξε απο εκείνα τα κοριτσάκια που έβλεπαν μωρό και τα έπιανε εκνευρισμός...μεγαλώνοντας έλεγε,οτι θα πάρει έναν άντρα που θα είναι χήρος με παιδιά για να μη χρειαστεί ποτέ να περάσει όλ'αυτά που τόσο ωραία έγραψε η niemandrose τώρα, και εξακολουθούσε να παθαίνει ένα νευρικό κλονισμό με τα πιτσιρίκια...το μελλον όμως την κορόιδευε...κατ'αρχήν έγινε νηπιαγωγός(!),μετά βρέθηκε στα 27 της μανούλα από λάθος(!), και συζυγος μαζί,εκεί να δείτε χαρούλες...και σα να μην εφτανε αυτό στα 33 ξανάγινε μανούλα...και τώρα με μια κόρη στην εφηβεία(να την αποκαλεί γριά)κι εναν γιο να εχει μετατρέψει το σπίτι σε πεδίο μάχης ιπποτών και τεραίν ποδοσφαιρικό,κιέχοντας φτάσει να περνά όλη τη μέρα της με παιδια(2 τα δικά της και βάλε και την τάξη της στο σχολείο)...απολαμβανει τη μητρότητα που συνεπάγεται ρυτίδες,παραπανισια κιλά,αγχη και φοβίες που ουτε καν υποψιαζόταν,νεύρα και κρίσεις πανικού,αλλά και μια ισορροπία που ποτέ δεν είχε στην πριν στη ζωή της,και δηλώνει:
    "όταν είμαστε όλη η οικογένεια μαζί η καρδιά μου γαληνεύει με έναν τροπο μοναδικό,τίποτα άλλο δε μου έχει χαρίσει τέτοια πληρότητα όσο να βλέπω τα παιδιά μου να μεγαλώνουν γερά και ισορροπημένα...φαίνεται εντελώς αντιφατικό,αλλά έτσι είναι η μοίρα του γονιού...όταν βρίσκεται με τα παιδιά του λαχταρά λίγες ώρες μοναξιάς,και όταν τις αποκτά η σκέψη του να είναι πάλι στα παιδιά του...και δεν υπάρχει μεγαλύτερο δώρο για μένα τώρα,από το να μπορέσω να ζήσω και να τα δω να μεγαλώνουν και ως ενήλικες να τραβουν το δικό τους δρόμο στη ζωή... "
    τελικά πολλές φορές τα διλήμματα δεν ισχύουν,η ζωή στη "φέρνει" κλίνοντας σου ειρωνικά το μάτι :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. To είπε και πιο πάνω η Ενεσούλα, αν σκέφτεσιαι Haris σε τι κόσμο θα τα φέρεις, δεν κάνεις τίποτα.
    Για τον υπερπληθυσμό αστειεύεται η niemandsrose.
    Και ναι, όπως σωστά λεει η kat. η μητρότητα ειναι ευλογία.
    cook the book η κατάθεση μιας μητέρας, ειλικρινής και καθαρή, λέει πολλά !

    YΓ. για όνομα, διαλέξτε αρχαίο ελληνικό, όχι άλλες Μαρίες, Γιάννηδες και Γιώργηδες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Να μην σκέφτομαι σε τι κόσμο θα το φέρω;; Δεν έχουμε και πολλές επιλογές αντίδρασης πλέον...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Καθόλου δεν αστειεύομαι για τον υπερπληθυσμό! Βαριέμαι αυτή τη στιγμή να καθήσω και να σας παραθέσω πως η επιστήμη έχει δείξει ότι η κύρια αιτία της περιβαλλοντικής καταστροφής είναι ότι η αλόγιστη αναπαραγωγή του είδους μας.
    Κοινή λογική είναι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Εγώ πάλι βλέπω μωρά και τρελαίνομαι, ακόμα όμως δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για να φέρω ένα στον κόσμο. Δεν ταλαντεύομαι ξερω ότι θέλω πολύ να κάνω παιδιά ,γνωρίζω τις ευθύνες που έχουν και τις θέλω και αυτές. Θα δείξει το μέλλον.

    Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι αν δεν κάνω δε θα νιώσω ποτέ ολόκληρη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Τι αξία έχει να παλεύει κανείς για τα δάση τα ποτάμια τις λιμνες και τις θάλασσες αν δεν υπάρχουν παιδιά να τα χαρούν;
    Τι τον θέλουμε έναν καθαρό πλανήτη χωρίς παιδιά να τον "λερώσουν" ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Να πω και εγώ την σκέψη μου;
    'Οτι τα παιδιά δεν μένουν παιδιά. Μεγαλώνουν, γερνούν και πεθαίνουν. Εγώ προτίμησα να μην κάνω παιδιά και δεν το έχω μετανοιώσει στα 48 μου τώρα και χωρίς δυνατότητα απόκτησης παιδιών. 'Ολα αυτά για τη μητρότητα μου φαίνονται άλλοθι για να μην διαφέρουμε και για να έχουμε κάτι να ασχοληθούμε. Σκεφτείτε τα εκατομμύρια παιδιά στην Αφρική αυτά που γενιούνται με AIDS ενώ η μαμά τους έχει ήδη πεθάνει; Πώς τα δικαιολογούμε όλα αυτά; Με ποιό μητρικό φίλτρο;

    Και τί να πούμε για τα κοριτσάκια στην Κίνα που τα σκοτώνουν και τα παρατούν στην άκρη του δρόμου όπως εδώ τα σκυλάκια και τα γατάκια στις εθνικές οδούς, επειδή όλοι θέλουν αγόρια;

    Μην στενοχωριέστε το είδος θα διαιωνιστεί ακόμη κι αν μερικά εκατομμύρια προβληματισμένοι δεν κάνουν παιδιά. Απλά είμαστε μειοψηφία και το ξέρουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Όλοι ξέρουμε ότι η ζωή μας έχει ένα τέλος, τον θάνατο...κι όμως συνεχίζουμε να ζούμε και με ελπίδα το παλεύουμε, γιατί; Γιατί κατά βάθος ελπίζουμε ότι θα "γυρίσουμε" το ρεύμα αντίθετα από τα προβλεπόμενα...
    Πάντως, η λαϊκή ρήση "ή μικρός μικρός παντρέψου(με την έννοια της δημιουργίας οικογένειας) ή μικρός καλογερέψου" με βρίσκει απολύτως σύμφωνη...μετά από τα 40(ίσως και λίγο νωρίτερα) δύσκολα συμβιβάζεσαι με δραματικές αλλαγές στη ζωή σου...πάντως πιστεύω ότι όποιος έχει σοβαρές αναστολές στη γέννηση ενός παιδιού, καλό είναι να μην το επιχειρήσει...καμμιά φορά και η ψυχολογία μας, μας προειδοποιεί για τις διαθέσιμες δυνάμεις μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Προσωπικά αισθάνομαι ευτυχής που χώρισα πριν αποκτήσω παιδιά. Βέβαια η γκρίνια των γονιών παραμένει και είναι μάλιστα αυξανόμενη. Ο μεγαλύτερος προβληματισμός μου είναι ο κόσμος που θα ζήσουν, σε σχέση με την ηθική και το περιβάλλον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. > Κατ'αρχήν πιστεύω ότι το ένστικτο αναπαραγωγής είναι λίγο μούφα στους καιρούς που ζούμε. Κ για τις γυναίκες κοινωνικό είναι το θέμα. Γιαυτό η μανία ή το άγχος μας πιάνει όταν βλέπουμε φίλες κ γνωστές να κάνουν παιδιά. Αν υπήρχε ακόμα το ένστικτο, θα γινόμαστε μαμάδες από τα 23!
    > Όσο για την αγάπη, μεγάλη κουβέντα... Έχω δει γονείς που καταστρέφουν τα παιδιά τους (χωρίς πρόθεση) από "αγάπη", ανθρώπους που βασανίζουν άλλους (χωρίς πρόθεση) από "αγάπη"...ανθρώπους που δεν αγαπούν τον εαυτό τους αλλά δηλώνουν πως αγαπούν τα παιδιά τους.
    > Όσο για τη φθορά του σώματος, όπως είπαν κ άλλοι έρχεται έτσι κ αλλιώς! Ή μήπως περιμένει καμιά μας ότι το βυζί θα κοιτάει τον ουρανό μέχρι τα 60??
    Όταν κάνεις οικογένεια, οι δεσμοί που αναπτύσονται είναι πολύ ισχυρότεροι κ διαφορετικοί από αυτούς της απλής σχέσης. Γιαυτό ακόμα κ το κεράτωμα, μπορεί να είναι μέσα στο πρόγραμμα κ απ'τις δύο πλευρές, αλλά δεν αποτελεί συνήθως λόγο χωρισμού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Πρόσφατα έγινα μητέρα. Δε σου κρύβω ότι είχα πολλούς ενδοιασμούς. Παντρεύτηκα και αμέσως μετά ήρθε η εγκυμοσύνη. Πρώτη αντίδραση; Το απόλυτο σοκ! Δεν ήταν ότι δεν ήθελα το μωρό αλλά οι σκέψεις πολλές και περίπου σαν τις δικές σου...

    Τώρα η μπέμπα μου είναι 5 μηνών.Τι κι αν μου έμειναν λίγα κιλά και ραγάδες, τι κι αν ξενυχτήσαμε, τι κι αν κουραστήκαμε, τι κι αν ο χρόνος μας μοιράζεται ανάμεσα σε πάνες, μπιμπερό και κρέμες...
    Ένα της χαμόγελο είναι υπέραρκετό για να με στείλει στον 7ο, 8ο,..., 100ο ουρανό!!!

    Με μία λέξη τα παιδιά είναι σκέτη ευτυχία και απόλαυση! Με την προϋπόθεση βέβαια ότι αφηνόμαστε να ζήσουμε τις στιγμές αυτές και βάζουμε στην άκρη ανασφάλειες, εγωισμούς και μικροπρέπειες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Καταπληκτικό θέμα ετσι ;
    Τι να σχολιάσω πάνω στα σχόλιά σας ; Τα είπατε όλα σχεδόν.
    @Niemandsrose, ο υπερπληθυσμός της Ινδίας, Κίνας και Ινδονησίας δεν λύνεται με το να μην κάνει μωρά όλος ο άλλος κόσμος. Ωστόσο, σεβαστή αυτη η σκέψη.

    @Ενεσούλα μου, εχεις καλές σκέψεις και φαντάζομαι πόσο τρελλά βαράει το ρολογάκι σου...

    @ kat. & taradela εγω τουλάχιστον σας βρίσκω σωστές. Αντρας είμαι αλλα προσπαθώντας να έρθω στη θέση γυναίκας ηλικίας 25 - 33 ετών νομίζω θα σκεφτόμουν κάπως ετσι.
    Μετα τα 33 νομίζω παίζει άγχος για τη γυναίκα που μπορεί να δυσκολέψει την κατάσταση.

    Αλλα.... ο padrazo εγραψε κατι ωραίο :
    "Τι τον θέλουμε έναν καθαρό πλανήτη χωρίς παιδιά να τον "λερώσουν" ; "
    ...φανταστικό !

    Aνώνυμη δεν καταλαβαίνω καλά τον συλλογισμό σου. Εννοείς οτι αξίζει να κάνουμε παιδιά, ή όχι ;

    Swell πολύς κόσμος σκέφτεται αυτά και δεν κάνει. Κατι λίγοι κάνουν 4-5.

    Νομίζω οτι μια συζήτηση κάθε νεας κοπέλλας που σκέφτεται το θέμαι "παιδί" με μια μητέρα κι εναν πατέρα 4 παιδιών θα φώτιζε πολλές πτυχές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Ποιές αναστολές εκτός απο λόγους υγείας betty θα μπορούσαν να ναι τόσο δυνατές ωστε να αποφασίσεις οτι δεν θα κάνεις παιδί ;
    Πάντως πολλοί που το έκαναν νέοι δεν μετάνιωσαν, άλλοι ναι, αλλα μόνο για οσα δεν έκαναν απο τις νεανικές τρέλλες. Τελικά όμως χαμογελούν στο χαμόγελο του παιδιού τους.

    @paperflowers δεν νομίζω οτι ειναι μούφα το γενετήσιο ένστικτο. Δεν ξερω αλλα τις μισές φορές που κάνω έρωτα θέλω να ολοκληρώσω εντός, λες και εχει ανάγκη ο πλανήτης απο ομοιώματά μου, χαχαχα...
    Για το βυζί συμφωνούμε, αρκεί να το αποδεχτούμε, αλλα υπάρχει κάτι άλλο : Κανείς δεν σπούδασε ειδικότητα Γονιός. Ολοι στην πορεία μαθαίνουν. Ολοι κάνουν και λάθη, και μερικοί ειναι και ακατάλληλοι για γονείς.

    Μαρία κ-π συγχαρητήρια, να σου ζήσει το μικρούλι και να είσαι ευτυχισμένη μαζι του. Θα σου ανταποδώσει κάποτε πολλά :)
    Να ειναι υγιές και όλα τα άλλα ειναι οκ !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Γιατί κάποιος να θεωρεί ότι είναι ακατάλληλος για γονιός;
    Είναι κάτι φυσικό, είναι στο DNA μας!
    Ποιες είναι δηλαδή οι ιδιαίτερες ικανότητες που πρέπει να έχουμε;
    Μόνο αγάπη χρειάζεται, εσύ το είπες πρώτα-πρώτα, paperflowers!
    Και τι πειράζει αν κάνουμε λάθη;
    Τα παιδιά δεν είναι η συνέχειά μας, είναι ξεχωριστά, διαφορετικά όντα, με στοιχεία δικά μας, μεγαλωμένα από εμάς, αλλά με τη δική τους προσωπικότητα, που μεγαλώνοντας θα ανεξαρτητοποιηθούν και δε θα κρατήσουν τα λάθη μας, αλλά την αγάπη μας και την προσπάθειά μας να κάνουμε γι αυτά το καλύτερο δυνατό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. an kai diskoles epoxes...

    ego ksero pos i gineka apo tin fisi tis tha prepei na kanei paidi...mono etsei kanei ton kiklo tis orimansis tis.
    to paidi dini stous goneis sinesthimata pou aksizi ton kopo na kaneis oxi mono ena paidi...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Σχόλιο απο την "η Ψυχή μου το ξέρει"
    χθες, την ίδια στιγμή που ενεργοποιούσα το moderation ON.
    Το σχόλιο εμφανίστηκε ως δημοσιευμένο επειδη απεστάλλη δευτερόλεπτα πριν ενεργοποιηθεί το moderation.
    Τρελλή σύμπτωση Ψυχή, ζητω συγνώμη αλλα δεν το κατάλαβα !

    Γράφει λοιπόν η Ψυχή :

    Αν δε συμβεί να γίνεις μάνα "τυχαία",από κει και πέρα όλοι οι άλλοι προβληματισμοί σου γύρω από αυτή την ιδιότητα είναι αμπελοφιλοσοφίες.Μάνα δε γίνεσαι ούτε από περιέργεια ούτε από ένστικτο ούτε από ματαιοδοξία ούτε από εγωισμό ούτε από αλτρουισμό. Όλα αυτά αρχίζουν αφού γίνεις πρώτα μάνα.
    Καλώς σας βρήκα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

-πες οτι θες αλλα να σέβεσαι τους άλλους συνομιλητές-
Δεν συνηθίζω να απαντάω σε μη μπλόγκερς κρυμμένους πίσω απο σκέτο λογαριασμό google. Θα τα σβήνω.
Α, και είμαι υπευθυνος ΜΟΝΟ για οσα λεω... δεν ειμαι υπευθυνος για οσα καταλαβαινεις.
ΤΖΟΝ παπαρολόγος.

Tweet

Related Posts with Thumbnails

Do not clopy

Page copy protected against web site content infringement by Copyscape