Δευτέρα 28 Μαΐου 2007

Παραίσθηση

Σμιχτές σκιές τρεκλίζουν απο δω κι εκεί σαν να τραβάνε η μιά την άλλη στο πιο σκοτεινό σημείο για να χαθούν απο το οπτικό μου πεδίο.
Η νύχτα αλλάζει πολλά και τα κάνει να μοιάζουνε αλλιώς, καμμια φορά δίνει και μιαν αλλιώτικη διάσταση σε ανήμπορα να δείξουν το δικό τους χρώμα αντικείμενα παρα μόνο οταν έχει φώς.
Χαζεύοντας τους περαστικούς κι ακούγοντας πότε πότε πνιχτά γελάκια και τα βήματα στις πλάκες απο κάποια γυναικεία τακούνια, προσπάθησα να αφουγκραστώ ψιθύρους άγνωστων απο το παρελθόν, στο ίδιο μέρος !

- ...δες εδω ! έχει ενα βράχο φαρδύ, πάμε να κάτσουμε !
- πού είναι ; κάτσε να ρθω κοντά.
- έλα, ωραία είναι, τώρα που χει φεγγάρι μπορείς να βλέπεις καλά.
- Ναι, μια χαρά φαίνεται, ελα ν' αράξουμε, ώπα.
- Ξέρεις, πάντα μ' άρεσε να βρίσκω γωνιές σε παραλίες, βράχους μυστικούς, ετσι, να κάθομαι δω πάνω και να τα ξεχνάω όλα.
- Δίκιο έχεις, ειδικά οταν έχει φεγγάρι ε ; αχχχ τι φανταστικό θέαμα, το λαμπύρισμα πάνω στα νερά !
- Θέλεις ενα φιλάκι ; μμμμ, είμαι πολύ χαρούμενη !
- Α, όλα κι όλα, περνάει κόσμος απο πίσω, τι θα πούν ;
- Ελα μωρέ, σχεδόν δε φαινόμαστε, όλο οταν εχω εγω όρεξη, εσυ κάτι βρίσκεις. Να, κοίτα εκει, ειναι άλλο ενα ζευγαράκι, φιλιούνται, κοίτα !
- Δε με νοιάζει, ας κάνουν οτι θέλουν, εγω ειμαι δω και είμαστε μια χαρά μαζί. Λες να τους ενοχλούμε ; πάμε πιο πέρα αν θες.
- Α, μπα, όχι, δεν φαίνεται να καταλαβαίνουν τι γίνεται γύρω τους, κι ας περνάει κόσμος, αν και ειναι ήσυχα. Την ημέρα γίνεται χαμός εδώ.
- Ε, ναι, τωρα πάνε να κοιμηθούν γιατι δουλεύουν αύριο, τι είναι νόμιζες, φοιτήτριες όλοι ; χαχα...
- Εμ τώρα τι θες να πείς δηλαδή ; Τι έχουν οι φοιτητές ; ε ; οι φοιτήτριες ειδικά μήπως ;
- Χαχαχα, ελα μωρε, σε πειράζω, θέλω να πώ οτι έχουν οικογένειες οι άνθρωποι, παιδιά, πάνε να τα κοιμήσουν νωρίς, έχουν υποχρεώσεις άλλες, εμείς είμαστε νέοι ακόμα γι αυτά.
- Παιδιά ε ; χμμμμ κάποτε πρέπει να γίνω μάνα που λέει κι η φίλη μου η Ειρήνη !
- Η Ειρήνη δεν ξέρει, ας μην χώριζε, να ήταν μάνα τώρα δα. Την συμπαθώ πάντως.
- Ε, δεν είναι όλοι τυχεροί. Δες την Αλκυόνη, στα 32 της και προσπαθεί ακόμα ...
- Τι πα να πεί " προσπαθεί " ; Το κάνει συνέχεια δηλαδή ; ολε ! χοχοχο...
- Ε, φαίνεται κάτι πρόβλημα θα χει μωρε, δεν ρώτησα, δεν τα ρωτάνε αυτά. Πάντως καλά ειναι να το κάνεις το παιδί όσο εισαι νέος.
- Εσυ θέλεις ;
- ( αμηχανία... ) εεε, ναι αμε, πώς δε θέλω, αλλα θέλω να σου μοιάζει. χεχε, αν ειναι κορίτσι.
- Εντάξει, εγω αγόρι θέλω αλλα οτι να ναι, καλά να είναι.
-....
- ( σιωπή ... ) ( ακούγεται ενα παφλασμα απο τη θάλασσα )
- Φιλάκι ;

Εφυγα χαμογελώντας που οι άνθρωποι παραμένουν παιδιά μέσα τους, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Και πάντα κάτω απο το φεγγάρι, μπροστά στο κύμα, πάνω σ' ενα βράχο, θα λένε ιστορίες....

3 σχόλια:

  1. ΡΟ-ΜΑ-ΝΤΙ-ΚΟ!
    ΚΑ-ΛΟ-ΚΑΙ-ΡΙ-ΝΟ!
    Α-ΓΑ-ΠΗ-ΣΙΑ-ΡΙ-ΚΟ!
    Α-ΝΑ-ΛΑ-ΦΡΟ!
    Α-ΠΛΟ!
    ΚΑ-ΘΗ-ΜΕ-ΡΙ-ΝΟ!.........

    Πότε θα κάνει ξαστεριά...να παμε κι' εμείς;
    Μας τρέλανε η βροχή

    Καλό σου βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αμάν ρε παιδί μου!... μας έχει πάρει από κάτω με τα posts σου...

    Οk ήταν γμτο!... το γούσταρα πολύ :)

    -Βασίλης

    ΑπάντησηΔιαγραφή

-πες οτι θες αλλα να σέβεσαι τους άλλους συνομιλητές-
Δεν συνηθίζω να απαντάω σε μη μπλόγκερς κρυμμένους πίσω απο σκέτο λογαριασμό google. Θα τα σβήνω.
Α, και είμαι υπευθυνος ΜΟΝΟ για οσα λεω... δεν ειμαι υπευθυνος για οσα καταλαβαινεις.
ΤΖΟΝ παπαρολόγος.

Tweet

Related Posts with Thumbnails

Do not clopy

Page copy protected against web site content infringement by Copyscape